|
Het is nog pikdonker als ik thuis vertrek naar Hoeilaart waar de IJsetrippers uit Overijse hun 27ste Zoniënwoudwandeltochten organiseren. Tijdens de rit regent het nog, maar als ik mijn auto parkeer houd het op en kom ik droog in RSB Het Groene Dal waar de start is. Je hebt hier twee zalen, in de bovenste is nog niemand, buiten de medewerkers natuurlijk, en ook in de onderste waar de inschrijving doorgaat is er nog niet teveel volk te bespeuren. Ik schrijf me in voor de dertig kilometer en om half acht kan ik eraan beginnen, na eerst een lekker broodje met gehakt gegeten te hebben :-)
Vorig jaar had het nog stevig gevrozen en ben ik gevallen na enkele honderden meters, nu is het een heel pak warmer maar ben ik toch wel voorzichtig met de natte bladeren op de grond. De eerste twee kilometer is het regelmatig zoeken naar de pijltjes, niet zo simpel in het donker zonder pillamp, maar na het verlaten van het centrum word het net op tijd klaar genoeg want we trekken het Zoniënwoud in. Dit woud rond het Brusselse heeft iets magisch, je kan er uren in rond lopen en elk seizoen is anders. We krijgen ook al een eerste klimmetje te verwerken over de Dumberg, lastig om boven te raken en zeker even lastig om weer beneden te geraken met de bladeren op de grond, je ziet zo goed als niets van de takken en het water eronder, gelukkig heb ik mijn wandelschoenen bewerkt met een waterdicht middel :-) We gaan onder de R0 door en laten de andere afstanden voor wat ze zijn, even later hebben we een eerste keer controle in een boshut.
Na de controle duiken we verder het woud in. Gelukkig regent het nog steeds niet en kan ik volop genieten van de prachtige omgeving, hier komt een mens echt tot rust. We vervoegen ons terug bij de andere afstanden waardoor het een beetje drukker word, ondertussen zijn er ook al vele joggers en mountain-bikers gearriveerd om ook te komen sporten in dit prachtige decor. Ik kom een jogger tegen met ontbloot bovenlijf, het is nu wel niet echt koud maar dit vind ik er toch wel wat over. Na een uurtje zijn we aan de rand van het woud in Oudergem waar we in een school een tweede keer controle hebben, tijd voor mijn buikje te vullen :wink:
Op deze controle maken we een lus van een kleine acht kilometer. We bezoeken het domein van het Rood Klooster, een klooster dat is ontstaan in 1367, en dat de laatste jaren volop gerestaureerd word. Tussen de vijvers door komen we voorbij de oude molenaarswoning, de voormalige priorwoning (de enig overgebleven vleugel van het klooster) en de portierswoning. De restauratiewerken zouden volgend jaar afgewerkt zijn, een reden te meer om volgend jaar zeker terug te komen. Hierna is het tijd om door de verschillende langwerpige parkjes tussen Oudergem en Bosvoorde te wandelen, achtereenvolgens bezoeken we het Bergojepark, het Senypark en het Tenreukenpark. Aan het Axa-hoofdkantoor slaan we linksaf (nu weet ik waar mijn verzekeringsgeld naartoe gaat :roll:) en trekken weer het woud in. De zon is er ondertussen helemaal doorgekomen en geeft me meer het gevoel van een lente- dan van een herfstwandeling. Als ik weer in de controlezaal kom zit het er goed vol, ik zet me met mijn colaatje dan maar in de gang.
Het laatste stuk brengt me onderdoor het Leonardkruispunt, één van de drukste van België, en ik verbaas me erover dat je hier zeer makkelijk te voet op de autosnelweg geraakt. We verlaten definitief het woud en komen nog even over het grondgebied van Overijse onder een stralende zon, voorlopig is er van slecht weer nog geen sprake. Om half één ben ik weer in de startzaal, die nu propvol zit. Ik kijk op het bordje en zie dat er om 12 uur reeds meer dan 1700 deelnemers zijn, ergens anders hangt er een bordje dat de Brusselse parken sluiten om 12 uur omdat er rukwinden op komst zijn, daar heb ik vandaag zeker geen last van gehad. Na het eten van een broodje met een zwarte pens kan ik voldaan naar huis na een zeer mooie en geslaagde tocht!
|
Ik ben Steven Jaspers
