Ook al kon ik reeds ontbijten om 7 uur, het stelde niet veel voor. Met een croissant en een koffie was het gedaan. Ik moest ook maar evenredig betalen. Dus opnieuw vroeg kunnen vertrekken, want het gaat vandaag terug een zeer warme dag worden en bovendien is de wind gekeerd en krijg ik hem op kop. De start was prachtig via de Foz de Lumbier, een bergengte die door de rivier Irati is uitgeslepen. Ik moest ook door twee onverlichte tunnels. Vandaar richting Sanguesa, waar de kerk Santa Maria La Real een mooi voorportaal heeft. Sanguesa is ook economisch goed, maar kwam in de rit iets te vroeg. Ik heb dan een eerste stopje gepland in Yesa. Vandaar een steile klim naar het zeer groot reservoir van Yesa met aan de zijkant toch wel merkwaardige rotsen. Met mooi zicht op de pyreneeën viel er niet veel te beleven met uitzondering van het bergdorp Berdun, dat op de top van een heuvel ligt. Morgen de Col du Somport, maar ze voorspellen een regenachtige dag.
Vroeg kunnen vertrekken, want het gaat vandaag opnieuw een zeer warme dag worden waardoor ik graag tijdig toekom in het hotel. De eerste 23km naar Puente la Reina had ik al eens gefietst in de heenrit. Vermits ik hier in feite terug op de camino zit kwam ik nu heel wat fietsers tegen. De ene ging vlot naar boven, de andere moest het stapvoets doen want uiteindelijk zitten in dit stuk toch wat kuitenbijters. Ben ook een fietser tegengekomen die op zijn stuur een soort parasol had vastgemaakt. Moet niet gemakkelijk fietsen zijn met zo’n staak voor U en bovendien als dat openstaat kan zoiets veel wind vangen. En gezien ik terug op de camino zit kom ik opnieuw tekens en gebouwen tegen zoals oa. de kerk Sta. Maria de Eunate en pelgrimsstandbeelden. In Puenta La Reina ben ik bij dezelfde bakker geweest als tijdens de heenrit. Bleek nadien dat dit in feite de enige bevoorrading zou zijn van de dag. Ik heb mij dan onderweg ergens aan de kant gezet om iets te eten van mijn eigen stock en gedurende die 15 minuten is er welgeteld één wagen voorbijgereden. Ik heb ook een groep vale gieren zien rondcirkelen, gelukkig niet boven mij. Het was wel indrukwekkend zo’n grote groep. Foto is jammer genoeg niet gelukt. Ook de eerste velden met zonnebloemen tegengekomen, maar deze staan nog klein. In het hotel eerst mijn portie cola gedronken alvorens in te checken. Wel een mooi hotel en de kamers is zeer verzorgd. En ik kon mij verstaanbaar maken in het Frans!
PS: Ben vandaag de kaap van de 3.000 km gepasseerd.
Stadje verkend. Ze hebben hier ook een arena voor stierengevechten (plaza de toros) en de deur stond open. Ook nog wat kloostergebouwen en andere specialekens gezien. Vandaag had ik ook het genoegen om de eindetappe van de ronde van Navarra, een meerdaagse wielerwedstrijd voor jongelingen tot 25 jaar, te zien aankomen. Ik heb ook een praatje kunnen slaan met het Lotto Soudal team en ze waren zeer verheugd vermits ze een tweede plaats hadden in het eindklassement.
Het voordeel van een Albergue is dat je vroeg kan vertrekken. Bovendien hadden we al afgesproken om vroeg op te staan, vermits het terug een zeer warme dag ging worden. Dit zou ons toelaten iets vroeger op ons eindbestemming te zijn. De rit zelf had niet zoveel inhoud. In het begin twee beklimmingen en nadien vrijwel constant dalend, ware er niet die tegenwind. Wel konden we vanaf Sta. Cruz de Campezo, ca. 30km voor Estella, de vroegere spoorbaan volgen die nu als fietspad, evenwel in gravel, is aangelegd. Ik heb dus wat stof gevreten. Prima ontvangst in hotel Yerri en avondeten en ontbijt zijn op Belgische uren.
Start: 9.10u – Aankomst 17.10u, afstand 89km, hm 1.051 (tot. 2.856 km; 29.764hm) gemiddelde 14km/u, zonnig, overnachting: Albergue Camino de Santiago De rit: https://ridewithgps.com/routes/28859709
Na het heerlijk en verzorgd ontbijt en degelijk afscheid genomen van de uitbaatster, vertrokken voor een pittig ritje. Bovenop de helling van Poza de la Sal staan een heleboel monumenten, waarvan één met een gier, ter ere van dhr. Felix Rodriguez De La Fuente (een naturalist/broadcaster). Nadien volgde een wel heel spectaculaire afdaling naar Poza de la Sal met onderweg een middeleeuwse burcht en het ‘Cento de Interpretacion de las Salinas’ ivm. zoutwinning die hier plaatsvond. Volgende stop was Ona met het Monasterio de San Salvador. Gezien het warme weer heb ik hier de watervoorraad aangevuld en de innerlijke mens versterkt. Geen slecht idee want de volgende 30 km viel er niets te rapen. Pas in Ameyugo, een 10-tal km van Miranda de Ebro, kon ik de vochtvoorraad terug wat aanvullen. Aangekomen in Miranda de Ebro ben ik direct naar de Albergue gefietst en de verantwoordelijke opgebeld. Bleek al een Duitser, Michael uit Gelsenkirchen, aanwezig te zijn. Later zijn Jan en Els uit Utrecht ons ook nog komen vervoegen. We zijn dan gaan winkelen om zelf ons eten te maken vermits de restaurants pas eten gaven vanaf 20.30u en zelfs 21.30u wat voor ons veel te laat was. We hebben er een gezellige avond van gemaakt.
Ook al heb ik gisterenavond wat moeten improviseren om iets te eten, het verblijf in hotel El Roble is zeer goed meegevallen. Vriendelijke mensen en zeer behulpzaam. Hierdoor kon ik vroeg ontbijten en tijdig vertrekken. Eerste voorziene stop Aguilar de Campoo met op de heuvel de resten van een burcht. De plaza is echt een pareltje met een toch wel speciale bouwstijl. De volgende 40 km viel er niet veel te beleven tot de laatste klim vanaf Basconcillos del Tozo. Hier heb ik mij op de hoogvlakte even laten gaan en genoten van de omgeving. De natuur was te mooi (de beelden spreken voor zich; http://fotoalbum.seniorennet.be/wimsfotoalbum/compostela5). In Sargentes de la Lora is er een museum ivm. aardoliewinning in deze streek (jammer genoeg gesloten). Nadien volgende een enorme spectaculaire afdaling naar San Felices. Ik waande mij even in de Jura met de ‘Georges’ in mijn achterhoofd, maar het is Spanje nietwaar. In Basconcillos del Tozo ook twee Nederlanders ontmoet die nog naar Compostela fietsten en hadden overnacht in Complejo Residencial Miguel Delibes en ze waren vol lof. Ik moet zeggen de ontvangst en de accomodatie hier is perfect. Ondanks dat de gebouwen van de Universiteit van Burgos zijn, is de uitbating privatief. By the way, het is geen feestdag vandaag in Spanje. Dus geniet er maar van in België.
Start: 8.40u – Aankomst 16u, afstand 88km, hm 1.232 (tot. 2.672 km; 27.861hm) gemiddelde 14,2km/u, zonnig, overnachting: Hotel El Roble De rit: https://ridewithgps.com/routes/28841859
Toch goed geslapen ondanks het feestgedruis en ik kon al ontbijten om 7 uur, waardoor ik tijdig kon vertrekken. De eerste 30km waren nogal saai, pas na Guardo werd het zeer prachtig langs de stuwmeren van Compuerto en Camporredondo. De beelden spreken voor zich. Ik kwam ook een fietsgroepje tegen dat mij tweemaal passeerde en mij sterk aanmoedigde. In Triollo terrasje gedaan waar ook fietsers vol bewondering naar mijn fiets keken en mij ook aanmoedigden. Ze waren wel verrast dat hij niet elektrisch was. Ik zat opnieuw dicht tegen de sneeuwgrens en in feite heb ik vandaag afscheid genomen van de pico’s met de Alto de la Varga op 1.413m De ontvangst in hotel El Roble was zeer goed.
Kon tamelijk vroeg vertrekken gezien ik zelf ontbijt had voorzien, inclusief koffie. Toen ik mij startklaar maakte viel mij wel op dat hier alles met tralies wordt vergrendeld. Begrijp het niet goed vermits de toegang tot de hostal wel open bleef, maar het zal wel zijn reden hebben zeker. Het geeft naar mijn mening toch een onveilig gevoel. De rit zelf verliep vrij vlot. In ‘La Robla’ foto genomen van het stadshuis met in de achtergrond de cementindustrie. In Bonar rond het middaguur twee cola’s gedronken en ik kreeg er frieten en kroketten bij. Wat moet een mens meer hebben. In Llama de hoofdweg verlaten om via de oude baan de klim te doen. Prachtig baantje alleen voor het eerst twee herdershonden achter mij aan. In Sotillos nog oude mijnindustrie teruggevonden. Bij het inchecken in Cistierna moest ik wat geduld hebben, want het was zeer druk. Een feestje of verderzetting van de kermis, ik weet het nog niet. Hoe dan ook bij mijn drankje kreeg ik lasagne. Het is voor de tweede keer ook dat ik een ober zie lopen heb. Alleen de toog doen, opruimen, afwassen, afrekenen en mij dan ook nog tonen waar de fiets mag staan, chapeau!
Wat een heerlijke col bij mooi weer, met een prachtige vallei. De Puerto de Magdalena met zijn 1.434 meter en een klim van toch wel 14km had mij ingevolge de laatste dagen wat schrik doen krijgen. Niettemin viel alles zeer goed mee, stond steeds het stijgingspercentage (van 7 tot max. 9%) aangeduid en waren er voldoende recuperatiestroken, zodat ik zonder problemen ben boven geraakt. Het laatste deel wordt gekenmerkt door een vlakke alpenweide, weiden die zijn omzoomd door stenen muurtjes. Wat die stenen torentjes boven deden is mij onduidelijk. Nadien volgde een heerlijke afdaling. Dat ik de laatste 10km van de rit, de wind zwaar vanop de zijkant kreeg kon mijn dag niet stukmaken, ik zit hier per slot van rekening op 1.000 hoogtemeters. Het inchecken ondanks mijn vroege aankomst was geen probleem, alleen geven ze maar ontbijt om 10 uur. Ik zal er een mouw moeten aan passen.
Start: 10.30u – Aankomst 14.15u, afstand 32km, hm 761 (tot. 2.459 km; 25.064hm) gemiddelde 11,1km/u, zonnig, overnachting: Hotel La Branina De rit: https://ridewithgps.com/routes/28828598
Ik kon pas ontbijten vanaf 9 uur, waardoor mijn start wat laat uitviel. Niet direct een probleem vermits het toch een kortere rit was. Ook de instellingen van de GPS wat aangepast en deze bleek vandaag terug normaal te werken. De rit van gisteren hing duidelijk in de benen, ik had dit dus goed ingeschat en bovendien bij een rustig tempo kon ik genieten van de prachtige landschappen bij zonnig weer. Asturias, nu begrijp ik maar al te goed wat Birgit en Raf hier voelen. Bij mooi weer is het hier ideaal, en ik heb geluk dat het mooi weer is. Gezien rustige wegen: slangen gezien die oa. liggen te zonnen op de weg, een marter die plots wegspringt, maar beren ben ik niet tegengekomen. Vandaag ook wat moeten opletten, want het landschap rond Cerredo ziet zwart, van de koolmijnindustrie. Maar de heuvels zelf zien nu purper van de bloeiende heide.
Niets aan het toeval overgelaten voor deze koninginnenrit. Gisteren gezouten nootjes zitten eten, zout op de frietjes bij de menu pelerin gedaan, veel gedronken (water en vooral cola). Voldoende gerust en deze ochtend een goed ontbijt genomen met koffie. Thermovest en winterhandschoenen aangedaan, want enerzijds lag Fonsagrada in de koude mist en anderzijds waren de eerste 10km dalend. Eens beneden terug zomeruitrusting voorzien, want het ging een zonnige dag worden. De eerste 36km lag ik op schema met als eerste stop San Antolin de Ibias, hier wat voorraad ingeslagen want de volgende kilometers zijn er niet veel voorzieningen. Tevens begon mijn GPS kuren te krijgen, geprobeerd om te herinstalleren maar hij weigerde degelijke dienst. Het maakte wel niet veel verschil uit vermits het toch steeds de weg volgen was, maar soit, of zijn info dan correct is? Vanaf hier begon het moeilijkste deel met soms stijgingspercentages van 12% en om eerlijk te zijn, mijnen motor kon dat niet trekken. Dus ook heel wat gestapt vandaag, maar geen probleem vermits het schema werd gerespecteerd. In Luna was er gelukkig een taberna. Ideaal om een stop te houden en een powerbar te eten. Maar ik denk dat de uitbater dit ook doorhad want ik kreeg direct een ‘mini’ paella en zelfs nadien frietjes met spek. Ik vermoed dat ze ook nog aan het eten waren en ik hierdoor kon meegenieten. Hoe dan ook de innerlijke mens was versterkt om de laatste 6km te klimmen met percentages 8à9%. Hierbij viel ook de mijnbouw op die in deze streek wordt gedaan. Zoals voorzien kwam ik op het vooropgestelde uur aan in het hotel na een toch wel mooie rit met prachtige vergezichten, mooie valleien en veel watervallen, want het water stroomt/valt hier van de bergen af.
Vertrokken zonder ontbijt, want ondanks de belofte van de barman dat vanaf 8u er ontbijt zou zijn, was deze niet open. In feite was er geen enkele zaak open in Fonsagrada voor een ontbijt. Gelukkig had ik nog een koffiekoek van de vorige dag en een koffie kon ik pas nemen in Castroverde na 23km. Dat Lugo een provinciestad is, was duidelijk gezien het vele verkeer dat er was bij het verlaten van de stad. Bovendien verliep de rit vandaag hoofdzakelijk langs hoofdbanen met zeer druk en zwaar verkeer, waardoor er weinig te vertellen valt. Opvallend is nu wel dat ik de wandelaars in tegengestelde richting tegenkom en er meermaals een ‘Buen Camino’ volgt. Ondanks evenveel hoogtemeters als gisteren moest ik deze quasi afwerken op half zoveel kilometers, waardoor deze rit duidelijk zwaarder uitviel dan gisteren. Fonsagrada ligt dan ook op ca. 1.000 hoogtemeters, waardoor ik naar het einde toe toch wel mooie vergezichten kreeg.
Het voornaamste doel is bereikt, namelijk toekomen in Santiago de Compostela. Dit is uiteraard niet altijd perfect verlopen en daarom wil ik nu al iedereen bedanken die mij heeft gesteund, via de blog, reacties, via sms, via mail etc… Jullie steun was steeds een hart onder de riem, die mij tijdens een moeilijke dag, een moeilijke periode, er steeds heeft doorgetrokken. Dus duizend keer dank.
Deze morgen zijn we gezamenlijk, vroeg gaan ontbijten, want het was toch opnieuw een lange rit met de nodige hoogtemeters. We hebben drie leuke dagen doorgebracht in Santiago de Compostela en het afscheid viel dan ook opnieuw zwaar, want terug voor vier weken dat we elkaar niet gaan zien. Toch vertrokken, iets later dan voorzien, maar swoit. De eerste 25km waren saai langs de drukke N634, pas nadien, ook al viel er wel niet veel te beleven, is dit tot hiertoe één van mijn mooiste ritten. Een verlaten kapelletje midden in de bossen, net voor Boimorto. Pech bij Sobrado gezien het klooster in de stelling stond. Friol die feitelijk niets te bieden had. De prachtige bloemenweide op de rivier Rio Mino. ‘Doel’ teruggevonden, zelfs in Spanje. Zeer rustige boulevard om Lugo binnen te komen, dat was genieten. Inchecken verliep niet vlot, stond voor gesloten deur. Maar eind goed al goed, want het is een mooie Hostel.
Deze morgen mijn Compostela gaan ophalen. Het was het zeer druk, zo maar eventjes 1u30 aangeschoven. Aan de balie werd alles zorgvuldig gecontroleerd. Ik heb wat moeten helpen, want wie weet hier nu Haaltert liggen. Maar blijkbaar was toch alles in orde en kreeg ik de officiële stempel. Nadien een bezoekje gebracht aan de Huiskamer van de Lage Landen. Het onthaal was super en de koffie was heerlijk. Dan was het tijd voor een bezoek aan de kathedraal met het zware wierookvat dat ingepakt zat in een stelling en aanschuiven voor het Sint Jacobsbeeld en -crypte. Ook op verzoek de nodige kaarsen doen branden. Verder hebben we rustig onze dag doorgebracht.
Na afscheid te hebben genomen van de vriendelijke uitbaters van albergue Melide, via een ommetje Arzua bereikt op zoek naar een eerste stempel. Dit was niet zo simpel vermits de albergues gesloten zijn, uiteindelijk toch één bekomen in een bakkerij. Dan weg vervolgt op de drukke N547 gedurende 5km tot ik aan werkzaamheden kwam (aanleg van een rond punt). Ik moest uiteindelijk richting Touro, maar met de aanleg van dat rond punt was dit niet zo simpel. Uiteindelijk toch op de goede baan geraakt, die veel rustiger was dan de drukke N547. In het stadhuis van Touro een stempel gehaald. Hier moest ik het gastenboek invullen en als aandenken kreeg ik een penning. Iets verder in een bakkerij iets genuttigd, wat nadien geen slecht idee bleek te zijn vermits tot Arins, voorstad van Santiago de Compostela, in feite geen voorziening meer te bekennen was. Bij het binnenfietsen van Santiago de Compostela werd ik opnieuw geconfronteerd met werken, met als gevolg dat ik via de gewone weg en het druk verkeer naar het centrum kon fietsen, dit gekoppeld aan de laatste nijdige hellingen, bleek dit niet zo evident. Via, via kom ik uiteindelijk toch terecht op de ‘Plaza do Obradoiro’, maw. het grote plein voor de kathedraal. Ik was nog niet goed bekomen of ik werd al aangesproken door dhr. Schellens van Camino Fietstransport. Ik moest hem echter teleurstellen, wel een goed gesprek gehad en bovendien was hij zo vriendelijk mij op de gevoelige plaat vast te leggen. Dan kontakt gezocht met mijn dochter om af te spreken aan het hotel. Onderweg werd ik nog diverse malen aangesproken en moest ik diverse verhalen aanhoren. Uiteindelijk terug mijn GPS moeten opzetten om uit de smalle straatjes van Santiago de Compostela te geraken en hop op weg naar het hotel. Bij de laatste helling zag ik plots mijn dochter staan en hier kwam de verrassing van de dag, niet Tom maar mijn echtgenote stond daar ook. Het weerzien was dan ook zeer hartelijk. Na het inchecken in het hotel en een verfrissing zijn we nadien de stad ingetrokken voor een eerste kennismaking en om iets lekkers te gaan eten.
Hostel Costa Victoria is toch een geval apart. Het licht in de kamer ging niet goed, er was geen tafel en de stekkerdozen konden niets vasthouden. Gevolg geen opvolging van mijn blog. Bovendien problemen met de toegangsdeuren want een koppel geraakte niet meer binnen. Ze begrepen niet direct hoe ze hun sleutel moesten gebruiken. In het restaurant heb ik een ober nog nooit zo zien lopen, want hij stond er alleen voor. De chef zelf stond in zijn keuken, maar één ding staat vast dat die man kan koken en op een snelle manier. Het menu heeft mij heerlijk gesmaakt. Ondanks dat ik al vroeg ging ontbijten, had de chef zeeën van tijd. Hij nam uitgebreid afscheid van mij en zijn gasten waardoor mijn vertrekuur wat laat is uitgevallen. Over de rit zelf valt niet zo veel te vertellen. Die van gisteren hing nog in de benen maar andere fietsers hadden toch meer last, want bepaalde hellingen moesten ze te voet doen. Sarria was te modern, maar ik heb er wel een stempel gehaald in een albergue. Portomarin aan het stuwmeer van de Rio Mino heb ik van ver gezien, vermits de route niet door het dorp gaat, maar hierna was het 13km klimmen. Onderweg wel in een albergue een stempel gehaald en iets genuttigd want het was toch al middag Voor Palas de Rei werd een smalle heuvelachtige weg gevolgd, met regelmatig echte kuitenbijters en regelmatig de karakteristieke Horreos, stenen opslagschuurtjes op palen. Palas de Rei is mij tegengevallen, maar ik heb wel een stempel gehaald in een albergue. Aangekomen in Melide, ingecheckt in de albergue. Ik had er wat schrik voor, maar deze albergue is echt top. Vriendelijke mensen, die toch ook Frans en Engels spreken. Mooie slaapzalen met beddengoed, echt piekfijn in orde. Morgen de laatste rit tot Santiago die wel iets langer is dan normaal want ik ben hier op 57km van Santiago. Evenwel verlaat ik de drukke N547, want het is niet echt prettig fietsen daarlangs. En ik hoop dat de vlucht van mijn dochter en haar vriend geen vertraging heeft dan zie ik eindelijk eens familie terug en dit na 4 weken. Nog dit: het was vandaag drukker op de camino omdat het zondag was. Nu wel veel fietsers op mountainbikes.
Start: 8.30u – Aankomst 16.30u, afstand 90km, hm 1.417 (tot. 2.050 km; 17.565 hm) gemiddelde 13,3km/u, bewolkt met af en toe een bui, overnachting: Hostel Costa Victoria De rit: https://ridewithgps.com/routes/28363176
Vandaag een zware rit. Na een rustige aanloop van 25km tot in Villafranca begonnen we aan de klim van 30 km naar de Alto do Cebreiro (1.300m). Het eerste deel viel nog best mee maar vanaf Hospital op 10km van de top was het zwoegen. Dat het zwaar was blijkt uit het feit dat een fietser op zijn kleinste versnelling hier al met moeite vooruit ging. Op 2km van de top kwam ik zelfs een koppel tegen dat het te voet moest afleggen, vechtend tegen zichzelve. Maar de beloning is er naar want ‘O Cebreiro’ is een prachtig middeleeuws dorpje (zie foto’s). Maar hiermee was de kous nog niet af. Nadien kwam een korte klim naar de Alto do San Roque (1.270m) waar een groot en mooi pelgrimsgbeeld staat van een wandelaar vechtend tegen de wind. Na een afdaling terug omhoog naar de Alto de Poio (1.335m) het hoogste punt van de dag. De afdaling tot Samos was grandioos, kilometers lang aan 7%, ik kwam dan ook verkleund toe in de hostel. By the way: ik ben de kaap van de 2.000km gepasseerd.
Het voordeel van een Albergue is dat vanaf 6 uur U hoe dan ook ontwaakt. We dienden vandaag uiterlijk de Albergue te verlaten om 8 uur. In Astorga heb ik dan eerst nog een ontbijt genuttigd, want zonder ontbijt de gevreesde ‘Cruz De Ferro’ aanvatten zou niet slim zijn. Normaal was goed weer voorspelt maar het gebergte zat wel in de wolken en de wind zat wat tegen. Een paar snellere fietsers (lees electrisch) gaven me wel aanmoedigingen. Het was ook frisjes waardoor mijn voeten koud kregen, dus botjes aangedaan. En effectief op 6km van de top de eerste druppels. Deze keer wel direct mijn regenjas aangetrokken en in Foncebadon de Albergue binnen. Tijd voor een stempel en een warme koffie. Weerbericht nagekeken maar jammer genoeg zou het blijven regenen. Dus toch maar weer vertrokken en jammer genoeg geen omgevingsfoto’s want ik zat toch in de wolken. Curz De Ferro (1.491m) bereikt, mijn steentje/beschermengel achtergelaten, snel een foto genomen en verder nog even hogerop naar de top op 1.500m voorlopig mijn hoogste punt van mijn tocht en dit onder regen/sneeuw/hagel. Voorzichtig de afdaling genomen gezien de rukwinden en raar maar ook het weer werd beter. Het was een prachtige afdaling door een mooie vallei. Molinaseca bleek een prachtig stadje te zijn met nodige voorzieningen, maar ben er niet blijven hangen vermits ik kletsnat was. Dus door naar Ponferrada voor incheck en droge kleren aandoen en straks nog even naar de Tempeliersburcht.
Start: 9.05u – Aankomst 15u, afstand 69km, hm 306 (tot. 1.905 km; 15.314 hm) gemiddelde 16,5km/u, zonnig later regen, overnachting: Albergue de peregrinos San Javier De rit: https://ridewithgps.com/routes/28337712
Vandaag een rustig ritje alhoewel het buitenfietsen van Leon niet evident is met in het begin wel wat heuvelachtig terrein. Heb dan ook wat sfeerfoto’s genomen. De historische brug in Hospital de Orbigo heeft wel iets. En dan tijd om de belofte aan mijn werkmakkers na te komen. Een ommetje naar Villares de Orbigo voor een bezoekje aan de albergue. Ik werd er prima ontvangen, hadden een heerlijk gesprek en kreeg zelfs een rondleiding. Maar het werk stop niet want de eerste pelgrims dienden zich al aan. Een Canadees, die verstelt was dat ik frans sprak, heeft ons gefotografeerd. Jammer genoeg was het beginnen te regenen, waardoor ook de temperatuur daalde tot ca. 14 graden. Wat een verschil tegenover de 34 graden in Leon. Ben ook diverse hoppevelden tegengekomen in het fietsen naar Astorga. In Astorga eerst wat rondgewandeld, iets gaan eten en dan slaapplaats zoeken zoals een echte pelgrim. De vooropgestelde accommodatie ‘ Asociacion de amigos del camino de santiago’ met 156 plaatsen was al volzet. Oeps! Dan maar naar ‘Albergue de peregrinos San Javier’ met 110 plaatsen. Ik had geluk en van de uitbater kon ik niet rap genoeg mijn fiets binnenzetten. Ik mocht vrij een bed kiezen maar enkel benedendeks. Later op de avond bleek toch dat ook de bovendeks werd ingenomen, dus full house. Later op de avond ben ik ook nog de buitenkant van de kathedraal gaan bewonderen, want bezoek was niet mogelijk en het Palacio de Gaudi gaan bezoeken, wat echt de moeite waard was.
