Naar het ziekenhuis was het 20 minuten lopen. Daar aangekomen werden we van het kastje naar de muur gestuurd. Steeds moesten wij het opnieuw uitleggen waarvoor wij kwamen en met hun gebrekkige Engels kwamen we uiteindelijk op de goede plek aan. Deze afdeling was voor urgente gevallen. Dus alles kwam daar binnen. Overal stonden bedden met gewonde en nare gevallen. Wij moesten eerst bij een loket onze gegevens vermelden en daarna op onze buurt wachten. Afspreken dat lukte niet. Dan maar vandaag. We hadden geen verzekeringspapieren bij ons maar wel een rijbewijs en creditcard en dat was voldoende. We hoefden maar 9,50 euro euro te betalen. We konden gaan zitten en wachten op een afgeroep.  Er hing een bord aan de muur en daarop stond hoelang de wachttijden waren. Voor ons geval kon het nog wel 2 uur duren. Maar hier gaan de buitenlanders voor. Dus het duurde toch niet zo lang en we schaamden ons dat we al snel aan de beurt waren ondanks al die drukte. Maar ja, als dat hier zo werkt dan kunnen wij daar ook niets aandoen. 
Er werd een foto gemaakt en daarna kwamen we bij dezelfde Belgische dokter die ons in het andere ziekenhuis ook geholpen heeft. Hij vertelde dat het bot van het sleutelbeen weer aan elkaar zat. Ik mocht weer afwassen maar geen kracht zetten met die arm. Nog 14 dagen en ik kan alles weer doen. 

 

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />