Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 25/05/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen, zeilen, met kleinkinderen leuke dingen doen enzv..
Leuk dat je op mijn blog bent komen kijken. Veel plezier en misschien tot een reactie in mijn gastenboek.
Dit was een sombere dag die heel mooi begon en slecht eindigde.
We hoefden maar 6 mijl te varen naar Alvor, een dorp in een prachtig natuurgebied. Voor 2 jaar geleden zijn we hier ook geweest. Het is een wadgebied en vaar je door een vaargeul die met laagwater 1 a2 meter diep is. Wij kunnen er met hoogwater invaren maar dan moet je nog heel voorzichtig zijn. Boeien kennen ze daar niet. Ik achter de computer en Henk sturen. We vaarden heel langzaam en bedachtzaam maar niet wetend dat er toch nog een ondiep stuk zat wat niet op de kaart stond. Dus net toen ik Henk aanwijzing gaf lag de boot stil en ik op de grond. Ik hield me jammer genoeg niet vast en door de druk werd ik de boot in geslingerd. De boot was heel snel weer varende maar ik niét beter. Ik voelde dat het in mijn schouder niet goed zat, afgezien van al die blauwe plekken waar ik de eerste dagen veel last van had. Toen we eenmaal een mooi plekje hadden om te ankeren, (er is geen haven) zijn we naar een privé kliniek gegaan om te kijken wat er aan de hand was met mijn schouder. De dokter zag al dat het niet goed zat en liet een foto er van maken. Zo constateerden hij dat mijn sleutelbeen gebroken was. Hij zei dat het een mooie breuk was en met 6 weken zou het weer aan elkaar gegroeid zijn. Ik was er zelf al bang voor dat er iets gebroken was. Je voelt het.
Nu loop ik met een soort mitella om en moet het zeker 5 tot 6 weken omhouden. Het is echt balen, maar ja, er zijn ergere dingen.
Henk is liefdevol en moet nu alles alleen doen. Hij zal ook wel balen.
De eerste week zullen we niet al te veel gaan doen maar iedere dag gaan we naar de kant om een wandeling te maken en op een terras te zitten. Dat breekt de dag een beetje. Het ankerplekje is fantastisch en we liggen vlak bij de kant. Omdat het mijn rechterkant is wat ik niet gebruiken kan, heb ik weer een geluk bij een ongeluk dat ik links ben, zo kan ik toch nog wat doen b.v. achter de computer, samen afwassen en koffie zetten. Het is jammer dat we geen internet hier aan boord hebben. Ik schrijf mijn verhaal nu in Microsoft Word en zet het op een stick en ga dan naar een internet café. Het kan soms wat langer duren voordat mijn weblog is bijgewerkt.
Omdat er na twee weken weer een foto gemaakt moet worden van mijn arm, blijven we hier liggen en dat is zeker geen straf. Het is prachtig weer en we zitten iedere dag in de zon met onze korte broeken aan.
Er ligt nog een Nederlands zeiljacht voor anker, waarvan hun thuishaven Lagos is. Ze zijn in Portugal vanaf september t/m mei en gaan dan 3 maanden naar hun huis in Nederland. Nog een jaar en dan varen zeterug naar Nederland en gaan de boot dan verkopen. Even wat anders, zeggen ze. Ze zijn een avond bij ons aan boord geweest en wij bij hun. Woensdag 3 juni vertrekken zij naar Nederland.
Henk is aan het klussen geslagen en ik lees en schrijf.
Om naar het zuiden van Portugal, de Algarve toe te varen moet je om de Cabo De São Vicente. Dat is het Zuidwestelijkste punt van Europa. Een prachtige uitzicht heb je daar, zowel van zee als van land. We moeten 70 mijl varen want tussenstops zijn er niet voor ons soort boten. Wij steken 2 meter diep.
Het weer is goed. sMorgens hadden we eerst weinig wind maar later windkracht 4 tot 5 knopen. Het ging gestaag. Toen we om de kaap waren hadden we halve wind en omdat het nog lekker ging, zijn we doorgevaren naar Lagos. We kwamen om 10 uur aan en lagen voor de brug aan de meldsteiger van de haven. Er was geen havenmeester meer te bekennen en moesten daar blijven liggen. Omdat we nog geen avondeten hadden gehad zijn we een restaurant/kroeg ingedoken. Daar hebben we heerlijk gegeten onder het genot van karaoke. Normaal vinden we karaoke niet zo leuk maar er waren hele goeie zangers en zangeressen die de avond goed konden vullen. Het was een leuke sfeer en snachts om 12 uur was ik jarig en ben ik 2x gefeliciteerd, (alleen door Henk hoor, want niet iedereen hoeft het te weten dat ik jarig ben) vanwege een uur verschil. Het is hier één uur later dan in Nederland.
De volgende dag ben ik via telefoon en computer gefeliciteerd door mijn kinderen, familie en kennissen. Via webcamera heb ik met (Isa 10 jaar) en (Rosa 8 jaar) gesproken en gezien. Leuk om dat ook te hebben. Je moet wel online zijn maar dat kon in deze haven goed. Je hoefde maar een code in te vullen en had je gratis internet.
35 Mijlen varen naar Sines. Om 13.00 uur zijn we vertrokken en om 19.30 aangekomen. Hier moeten we op een pakje uit Nederland wachten en dachten laten we de eerste nacht maar voor anker gaan want wie weet hoe lang wij hier nog moeten blijven. Ons bent zunig. Het leek erop dat we vrij rustig lagen, maar een paar uur daarna lagen we te rollen op de golven die van de oceaan hier naar binnen kwamen. Later begon het nog eens flink te waaien en toen dachten wij van, is dat nu leuk? Nee zeker niet, dus hebben wij het anker opgehaald en zijn naar de haven gevaren. Ik heb heerlijk liggen slapen totsmorgens 12.00 uur. Dat mag dan na en slechte nacht. Het pakje was er trouwens al, dus waren we hier maar twee dagen en het havengeld koste maar 15 euro per nacht.
Een prachtig uitzicht op de baai en de haven van Sines (middenachter). Vooraan zie je de vissershaven.
De Gotische kerk ten noorden van de oude stad is een van de architectonische schatten van Setúbal. Het interieur is verfraaid met gedraaide zuilen uit roze Arrábidazandsteen. Manuel stijl.
Onze volgende reis gaat naar Setúbal. De 3egrootste havenstad na Lissabon en Porto. Het ligt 15 mijl ten Oosten van Sesimbra. In de romeinse tijd was het zouten van vis hier de belangrijkste bezigheid.
Een leuke oude stad met veel smalle straatjes, heel veel moderne winkels. Ook zijn er mooie parken in de stad. Gezellig om daar te lopen.
Mecados, de beroemde vismarkten vind je in ieder stad of dorp. Je kunt hier vele soorten verse vis kopen maar ook alle soorten groenten en fruit. Meestal gaan we daar ons inkopen doen.
Op dit terras heb we onze eerste Pasteis de Belem geproeft, tradionele gebakjes uit Lissabon. Ze zijn overal in Portugal te koop. Het bestaat uit bladerdeeg met pudding en daarover gebrande suiker. Heerlijk.
Naar Sesimbra is het 30 mijl varen. Het weer is ons gezind en zo varen we heerlijk op zeil met de wind achter. Boeken te voorschijn gehaald en onderweg gelezen. Het boek zeemuziek is een mooi boek van begin tot eind. Ina bedankt voor het lenen.
Toen we aankwamen zijn we voor anker gegaan en aan boord gebleven. Heerlijk rustig en vlak bij een mooi wit strand.
Lissabon is de hoofdstad van Portugal en ligt aan de monding van de Taag. De stad heeft 550.000 inwoners en is grotendeels 18e eeuws. Het oude gedeelte is gebouwd op heuvels aan weerszijden van het centrum en in de nauwe straatjes zie je veel trappen. Er is een smeedijzeren lift (De Elevador) die je naar de bovenstad brengt. Hij is 32 meter hoog en de bezoekers kunnen in 2 fraaie liftkooien met houten lambriseringen en koperen accessoires de toren op en neer gaan. (25 personen tegelijk). Voor de rest zijn er nog museas, kerken, historische gebouwen, parken, markten enzv. Voor 2 jaar geleden hebben we hier al veel gezien. Nu wilden we nog het Palácio de Belém bezichtigen maar helaas moesten we daar een afspraak voor maken en dat kon alleen maar op zaterdag.
Ik ben 
