Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 25/05/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen, zeilen, met kleinkinderen leuke dingen doen enzv..
Leuk dat je op mijn blog bent komen kijken. Veel plezier en misschien tot een reactie in mijn gastenboek.
Er zijn hier 3 kleine havens, maar geen plek voor ons. We zijn maar in de kom van de haven voor anker gegaan. Net plaats voor ons alleen. Wie doet ons wat. Van de kant af was het een plaatje om onze boot daar te zien liggen.
We zijn van plan om vanaf nu iedere dag te gaan varen van gemiddeld 25 a 40 mijlen om op tijd in Griekenland te zijn. Het is ook heerlijk verkoelend met die warmte.
Tot nu toe vind ik de kust van Sicilië mooier dan Sardinië.
De havenmeester was heel aardig en ontving ons met een sterk bakkie koffie en ik kreeg nog een flesje water. Hij zag dat ik het warm had en moe was. Ook kregen we een fles wijn. You happy? Zij hij, wij dachten, dat wordt een duur rondje. Henk alle paparassen ingevuld en afwachten wat we moeten betalen. 30 Euro en hij zij weer, you happy? Wij allebei tegelijk, yes.
We hebben die dag niet veel ondernomen. Moe, moe, moe. Je raakt verzadigd en vooral die warmte nekt je.
10 augustus in Licata. 51 mijl gevaren.
Aangekomen om 20.30 uur in het donker en moet je zoeken naar een haven. Het is een grote havenkom maar we kondenniet goed zien waar een haven was. Het was daar ook pikkedonker. Wel zagen we een boot voor anker liggen en hebben dat toen ook maar gedaan. Nog geen uur later kwam er een klein vissersbootje langzij en zij dat het hier gevaarlijk was, qua diepte. Ik keek op de dieptemeter en zij dat het hier 3 meter was, dus wat zeur je nu. Maar: nu komt de aap uit de mouw en zij, ik heb hier visnetten uitgelegd. We konden verderop wel aan die gele mooring gaan liggen. Die konden we zien liggen en zijn daar maar naar toe gegaan. Die andere boot is gewoon blijven liggen.
Henk gebeld dat ik aangekomen ben en ook hij zat vlakbij. Bij een ferry afmeerplaats was een stenen trap en zo kon ik op de punt stappen van onze boot. Het was best wel eng. Maar ja, zo langzamerhand ben ik wel wat gewend.
We zijn voor anker gegaan en hebben lekker bijgepraat over het alleen zijn.
De volgende dag zijn we met de bijboot bij de haven gaan vragen waar een supermarkt was die wij die dag daarvoor niet konden vinden. Hij wees naar de overkant van de straat en daar had je vis, groente en kaasmarkt. Alles wat je voor het eten maar nodig had was er.
Om 6 uur kon ik inchecken. Ik had geen slaapcabine maar wel een lekkere luie stoel. Eerst wat gegeten, buiten gezeten en een prachtige zonsondergang gezien. Daarna wat geslapen. Zaterdag 7 augustus, om 9 uur kwamen we in Palermo aan. Ik wou net Henk bellen maar hij was me net voor. Hij zat 20 mijl uit de kust en de zeiltocht was uitstekend gegaan. Voor mij een weer een geruststelling.
Nu moet ik nog met de trein naar Trapini. Vlak bij de havens stonden bussen en ik moest even uitvinden welke naar het station reed. Al zoekende liep ik langs een taxibus vol met toeristen. De man riep waar ik naar toe moest en zij dat hij ook langs het station kwam en dat ik er nog wel bij kon. Onderweg maakte hij nog een foto stop en bracht mij naar het station. 10 Minuten en ik was 10 euro kwijt. Met de bus had ik nog geen euro betaald. Aan de andere kant was het wel weer een geluk want ik was net op tijd om met een bus naar Trapani mee te rijden. 100 km. voor 8,60 euro. De treinen reden niet. Wat er precies aan de hand was kon ik niet verstaan.
Om 19 uur gaat de ferry en heb ik de hele dag tijd voor mijzelf. Eerst winkelen, pakje opsturen voor Jennifer en dan ga ik wandelen naar het hoogste punt van de oude stad om alsnog te genieten van een panoramisch uitzicht. Omdat we er nog niets van hadden gezien heb ik veel fotos gemaakt. Zo kan Henk er ook van genieten.
6 Augustus, de dag dat Henk de oversteek naar Sicilie gaat maken en ik met de Ferry.
Het gaat natuurlijk niet altijd zo als dat je gepland hebt want onze WC zat verstopt en dat kan je onderweg niet hebben. Vroeg opstaan en ermee aan de gang. Alles was verkalkt, we zijn er 2 uur mee bezig geweest. Vies karwij, maar het moet toch gebeuren.
Nu kon Henk weg, de weersomstandigheden waren goed en ik kon van boord.
60 Mijl naarCagliari, 40 mijl gezeild, 15 mijl weinig wind en op de motor en de laatste mijlen veel wind tegen. Zo kan het weer onderweg heel verschillend zijn.
De haven was erg duur, maar dan lig je wel midden in de stad. Omdat we hier 3 dagen moeten liggen heeft Henk geprobeerd om af te pingelen. Gelukt en zo werd het gemiddelde een redelijke prijs.
Het was te warm om wat te ondernemen en hebben wat gewandeld en gefietst.
Ik ben 
