Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 25/05/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen, zeilen, met kleinkinderen leuke dingen doen enzv..
Leuk dat je op mijn blog bent komen kijken. Veel plezier en misschien tot een reactie in mijn gastenboek.
Voor anker gelegen in de baai La Ahogao. Prachtige baai en er liggen veel kleine motorbootjes. Er is een klein strandje en daar wordt heen en weer gevaren. Erg druk.
We hebben weer heerlijk om de boot gezwommen. Al zwemmende kun je goed zien dat er een baard groeit aan de onderrand van de boot. Henk kon het niet laten om het schoon te maken. Hoe langer je het laat zitten hoe moeilijker het gaat eraf.
We mogen de auto nog tot 16.15 uur gebruiken en gaan naar Tarifa, de zuidelijkste stad van het Europese vaste land, gelegen op de plaats waar de Atlantische Oceaan en de Middellandse zee elkaar ontmoeten. We zijn er met de boot langs gevaren en we gaan kijken of we morgen op de terugweg daar de haven kunnen aandoen. Het antwoordt is nee, want je kunt er alleen voor anker en met deze wind is dat geen optie.
Het was een prachtige autorit en een fantastisch uitzicht op het Afrikaanse continent aan de overkant. Van het plaatsje Tarifa is het maar 15 a 20mijl zeilen naar Tanger. Dat doen we volgend jaar. Tarifa is een leuke stad met zijn smalle straatjes.
Nog een uitzicht op Gibraltar Tariva. De boten die heen en terug naar Afrika varen.
Weer naar Barbate. We zijn daar naar de stad gefietst en zijn tot de conclusie gekomen dat we er niet meer naar toe gaan. Een stoffige stad. In de haven was het ook erg benauwd om daar te liggen. Nu moesten we 3 euro meer betalen als de vorige keer. 33 Euro per nacht is wel erg veel. Het is voor de doorreis naar Gibraltar wel een goede stop.
De eerste dag rijden we naar Estepona, Marbella, Fuengirola en Tormolinos. Ongeveer 130 km. en tegen de avond hebben we een hotel opgezocht. De volgende dag zijn we verder gereden naar Málaga.
Die hele kust is volgebouwd met flats, mooie stranden en boulevards. Wat een toeristen daar en overal kom je wel Nederlanders tegen. Je betaald een hoop geld voor de havens en als je een winterstalling voor de boot wil hebben dan kunnen ze je dat pas in augustus vertellen of er plek voor ons is. Ze zijn er afwachtend.
Een of twee dagen kun je hier wel liggen. Dus als wij volgend jaar verder trekken dan weten we in ieder geval dat we daar voor één nacht terecht kunnen.
Er is één haven waar we eventueel een ligplaats kunnen hebben voor de winter maar dat houden we achter de hand.
We houden het nu even voor gezien en gaan de tweede dag na Málaga en die dag hadden we ook geen succes. Tijd om terug te gaan naar Alecias, Gibraltar. We gaan nu via de snelweg.
Er was vlak bij de ankerplek nog een klein Spaans haventje en daar is Henk de volgende dag op af gegaan. En ja, daar was wel plek en we kregen nog korting ook. We wisten niet waarom, maar daar kwamen we pas later achter.
Vlakbij waren ze met een nieuwe haven bezig. Nou, dan weet je het wel. Lawaai en stof. We zijn toch maar gebleven, want als je 3 dagen weg gaat wil je de boot veilig achterlaten.
Dinsdag 7 juli konden we om 4 uur de auto meenemen en zijn naar de berg van Gibraltar gereden. Je moet inderdaad 2x je paspoort laten controleren, een vliegveld oversteken en dan ben je echt in Engeland. Je hoeft niet links te rijden.
Als je de berg van Gibraltar op wil moet je intree betalen. Met de auto kon je helemaal boven komen. Soms zijn de wegen erg smal. We hebben ook apen zien rondlopen en zijn in een grot geweest waar vroeger het leger zat. Boven op de berg had je een prachtig uitzicht over de hele baai. Voor de museums waren we te laat. Als we volgend jaar hier weer komen dan trekken we er een hele dag vooruit.
Maandag 6 juli. Naar Alecias varen is 32 mijl. Ik ben inmiddelsal aardig in geslingerd en gaat het steeds beter met mij. We hadden de wind mee en konden goed zeilen en het gaat snel met 3.5 knopen stroom mee als we in de straat van Gibraltar varen. Heel apart zeilen daar. Aan stuurboordzijde Afrika en aan bakboord Spanje.
Algeciras ligt aan een grote baai waar veel vrachtschepen voor anker liggen. We moesten er kriskras doorheen varen om bij een haven te komen.
De enclave op een rots in de baai van Algeciras is een Britse kroonkolonie. Bij binnenkomst moet een paspoort worden getoond. Je bent dan officieel in Engeland.
Er zijn hier 2 Engelse havens maar die waren allebei vol. We moesten maar voor anker gaan en morgen weer vragen of er dan wel plaats is voor de Kind of Magic. Aan de westkant van de baai zijn Spaanse havens en daar kun je niet komen. Dat is verboden.
Op de ankerplek was het erg onrustig. Na een tijdje, als je merkt dat de boot goed verankerd is, kun je van boord gaan. Wat we dan ook maar gedaan hebben. Omdat er veel golven waren heb ik mijn zeilbroek aangetrokken om niet nat aan te komen. De terugweg maakt me niet zoveel uit want dan trek je aan boord wat schoons aan.
Zondag 5 Juli varen we naar Barbate, ongeveer 40 mijl. De stad is erg ver van de haven en daar loop je niet zo maar naar toe. Henk is de volgende dag op de fiets brood gaan halen en ik kon aan boord vrij internetten. Daarna zijn we verder gegaan.
Hier wordt 1 maal per jaar op tonijn gevangen met een wirwar van netten. Er was speciaal een museum bij de haven om te zien hoe dat gaat. Ze zetten 5x grote netten uit en laten het een half jaar in het water liggen. Daarna wordt de tonijn binnengesleept en dan gaat het in grote schepen naar Japan. Daar wordt het verwerkt. We hebben die netten wel zien liggen in het water
Netten veel vissen die rondzwemmen in de havens hier
We kunnen nog een eind verder de rivier op. Er staat in de pilot dat er bij bepaalde plekken met springtij het maar 2 meter diep is. Wij steken nog net geen 2 meter en het is geen springtij dus gaan wij naar San Vernando. We dachten dat we voor anker moesten maar er is een een nieuwe haven aangelegd en konden daar liggen. We moesten wel aan de zijsteiger liggen omdat het daar dieper is.
Vriendelijke mensen hier en iedereen zegt je gedag. Hola of Buenos Diaz. Onderweg werd er veel gezwaaid naar elkaar.
Er werd gezegd dat hier geen buitenlandse zeilboten kwamen omdat ze bang zijn voor de ondiepte. Het was voor ons een makkie en we hadden continu meer als 5 meter onder de kiel. We waren uniek hier en iedereen bleef staan om de Kind of Magic te bekijken. Als we de haven in en uit gingen dat werd het hek voor ons open gedaan. Toen we de fietsen op de steiger hadden staan kwam de havenmeester ons vertellen dat we ze maar op de boot moesten zetten voor het geval dat ze in het water in zouden kieperen.Er werd goed en vriendelijk opgelet maar niet vervelend. Het havengeld was maar 15 euro per nacht.
Het is een grote stad en we zijn er kriskras doorheen gefietst en hebben er bootschappen gedaan. Misschien gaan we hier nog een keer met Jan en Frida naartoe voor cultureel. Dat is Henk zijn broer en schoonzus die in Frankrijk wonen. Zij komen op 23 juli en blijven een paar dagen bij ons aan boord. We verheugen ons er nu al op.
Dinsdag 14 juli.
Klussen, schoonmaken en wassen met de hand. Vanmiddag gaan we weer verder.
Henk is met de waterpomp bezig gewassen De ingang van de rivier is erg ondiep.
Ik ben 
