Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 25/05/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen, zeilen, met kleinkinderen leuke dingen doen enzv..
Leuk dat je op mijn blog bent komen kijken. Veel plezier en misschien tot een reactie in mijn gastenboek.
Naar het ziekenhuis was het 20 minuten lopen. Daar aangekomen werden we van het kastje naar de muur gestuurd. Steeds moesten wij het opnieuw uitleggen waarvoor wij kwamen en met hun gebrekkige Engels kwamen we uiteindelijk op de goede plek aan. Deze afdeling was voor urgente gevallen. Dus alles kwam daar binnen. Overal stonden bedden met gewonde en nare gevallen. Wij moesten eerst bij een loket onze gegevens vermelden en daarna op onze buurt wachten. Afspreken dat lukte niet. Dan maar vandaag. We hadden geen verzekeringspapieren bij ons maar wel een rijbewijs en creditcard en dat was voldoende. We hoefden maar 9,50 euro euro te betalen. We konden gaan zitten en wachten op een afgeroep. Er hing een bord aan de muur en daarop stond hoelang de wachttijden waren. Voor ons geval kon het nog wel 2 uur duren. Maar hier gaan de buitenlanders voor. Dus het duurde toch niet zo lang en we schaamden ons dat we al snel aan de beurt waren ondanks al die drukte. Maar ja, als dat hier zo werkt dan kunnen wij daar ook niets aandoen. Er werd een foto gemaakt en daarna kwamen we bij dezelfde Belgische dokter die ons in het andere ziekenhuis ook geholpen heeft. Hij vertelde dat het bot van het sleutelbeen weer aan elkaar zat. Ik mocht weer afwassen maar geen kracht zetten met die arm. Nog 14 dagen en ik kan alles weer doen.
Er liggen hier een aantal moorings. Als we hier aan vast mogen liggen zou het beter zijn als dat je op eigen anker ligt. Er is hier veel stroming in het water en dan weet je maar nooit of je anker het houd. We hebben de stoute schoenen maar aangetrokken en er een gepakt,maar nog geen kwartier later er kwam een zeilboot aan, waarop die man zei dat het zijn mooring was. Dus moesten we weg. Hij had wel wat medelijden met ons en zei dat we die blauwe mooring wel konden pakken want die was van de Marina en daar moesten we maar met de dinky naar toe varen om te vragen of we konden blijven liggen. Zo gezegd, zo gedaan, het was geen probleem en we hoefden wéér geen geld te betalen. Ik geloof dat ik de mitella maar voorlopig niet afdoe.
We liggen vlak bij een vliegveld en de vliegtuigen vliegen laag over. Lawaai, lawaai. Omdat we hier niet zo lang blijven vinden we het niet erg en het is zelfs grappig om de vliegtuigen over je boot te zien vliegen. Ik heb al 10 vliegtuigmaatschappijen over zien vliegen.
De laatste avond in Olhão gaan we uit eten en daarna hebben we nog lang op het terras gezeten. Het was weer een schitterende avond.
Maandag 22 juni.
De volgende dag heeft Henk de watertank gevuld. In de haven kun je geen water krijgen en moet je met de dinky naar de kade om de jerrycans te vullen. Het is een hele klus om 150 liter over te brengen. Daarna naar de winkels voor voorraad en zo gingen we op weg naar Faro. Daar gaan we voor de laatste keer naar het ziekenhuis.
Voor naar Faro varen moeten we een slinger maken in de Ria Formosa. Het is erg ondiep maar alles is betont. Niet moeilijk. Hier gaan we voor anker. Er is wel een haven maar daar moet je met hoog water in en precies weten hoe je daar moet komen. Wij houden het maar voor veilig.
Deze 2 plaatsen, Olhão en Faro liggen in een prachtig natuurgebied de Ria Formosa en sinds 1987 is er een stichting opgezet om het gebied te beschermen wat bedreigd werd door detoerist. Er liggen 3 eilanden Armona, Culatra en Farol. Het is rijk aan oesters, kokkels en clams. De diersoorten zijn waadvogels, slangen, padden, kameleons en heel veel ooievaars.
Het lijkt wel een beetje op ons wadgebied alleen andere diersoorten. We liggen nu voor anker bij het eiland Culatra. Er loopt een pad dwars door het kleine dorp (met zijn aparte huisjes) naar de zee. We hebben ons daar lekker laten onderdompelen. Met 35 graden hitte en na zon wandeling is het een heerlijke verkoeling. Op de terugweg in het dorp hebben we wat gedronken want bij zee was niets te krijgen. Geen luxe zoals bij ons. Het heeft wel wat.
Inmiddels lagen hier al veel boten voor anker en Kees en Anja zijn hier ook naartoe gekomen. In de haven kan je niet zwemmen maar hier wel. Het water is helder en schoon. Tussen het vakantie houden moet er nog wel wat gedaan worden zoals bv. de boot schoonmaken. Henk van buiten en ik van binnen wat ik zoal met een hand kan doen en dan weer lekker naar het strand.
Toen we de eerste dag voor anker lagen en van boord gingen hadden we al contact met 2 Nederlanders die hier ook waren. Rob die voor anker lag zei, dat je hier goed kon liggen, maar in de havens geen plek was. Alleen voor de bewoners en dat zijn meestal de mensen met de vissersboten. Hij had het over het andere stel, Kees en Anja die wel een plek hadden maar dat was voor hun niet makkelijk geweest om die te krijgen. Zij liggen al 7 maanden hier. Laten wij ze nou voor twee jaar geleden ook hebben ontmoet toen we in Sines lagen. Ze zouden een wereldreis gaan maken, maar door omstandigheden zijn ze niet verder gekomen dan hier. Over een maand gaan ze naar de Azoren. Ze herkenden ons nog. Henk, zei hij, als je morgen bij mij in de haven komt liggen dan maak ik een plek vrij en kun je tot dinsdagmorgen 9 uur blijven liggen. In de weekenden komen ze niet langs. Het is voor Joke wat makkelijker om van boord af te komen. Daarna moet je maken dat je weg komt want het zijn nogal arrogante havenmeesters. Mochten ze wel komen dan zeg je maar dat je naar het ziekenhuis moet. Daar hebben ze wel een zwak voor.
En ja hoor, maandag hoorden we 2 mannen schreeuwen op de andere steiger dat we weg moesten gaan. Henk de rust zelve vaarde met de dinkie er naartoe om het uit te leggen van mij, maar daar namen ze geen genoegen mee. Henk is toen maar langzaam de boel op gaan ruimen tot dat ze op onze steiger liepen, mijn zielige gezicht zagen, ze bedenkelijk kijkend en warempel waren ze gezwicht. We moesten de boot wel een stukje naar achteren leggen en dan mochten we nog één nacht blijven. Tot en met woensdag zijn we nog gebleven en ze zeiden er niets meer van en waren heel vriendelijk. Het havengeld is voor de abonnee 50 euro in de maand en wij hoefden niets te betalen.
In het dorp was er 5 dagen feest volop feest. Gewone bandjes, hardrock en fado muziek. Heel gezellig. Leuke smalle straatjes met veel tegelwerk aan de muren.
Ik ben 
