Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 25/05/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen, zeilen, met kleinkinderen leuke dingen doen enzv..
Leuk dat je op mijn blog bent komen kijken. Veel plezier en misschien tot een reactie in mijn gastenboek.
Onderweg is het een mooie rit naar Monchique . Een bosrijke omgeving met kastanje, kurkeiken, eucalyptus en dennenbomen. Ook zie je rododendrons en de mimosastruiken.
De hoogte van Monchique is 458 m. en vlakbij is de hoogste berg Fóia(902 m) en Picota(773 m). Voor 2 jaar geleden hebben wij daar een lange klim/wandeling gemaakt. We hebben hier wat gedronken en zijn verder gegaan. Van de mevrouw van het reisbureau waar we de gehuurde auto van hadden vertelde ons, dat je in Caldas, restaurant Impérial, kip piri piri moet gaan eten want die zou erg goed zijn. Dus nog even naar Caldas.
De stad is genoemd naar Dona Leonor, stichteres van het Misericórdia ziekenhuis. Er zijn warmtebronnen die geneeskrachtige zijn. Zieken komen hier al sinds de Romeinse tijd vanwege het warme, heilzame water. s Zomers komen er mensen met huidaandoeningen, spijsverteringproblemen en reuma. Hier komt ook het bronwater de Monchiqui vandaan. Naar het restaurant moest je door het bos lopen en kwam je langs de waterbakken waar het water van de bergen afkomt. Een prachtig gebied en je kon zien dat het uit de tijd van de Romeinen stamt. De moeite waard.
Aangekomen bij het restaurant zat het personeel zelf nog te eten en wij moesten maar over een half uur terug komen. We hadden gezien dat je er ook met de auto kon komen. Wij zijn weerteruggelopen. Inmiddels was het halve uur om en zijn wij met de auto naar het restaurant Impérial gereden. We kwamen in een soort van huiskamer terecht. Op de tafel werd een papieren placemats neergelegd, heel nonchalant en wij bestelden de kip piri piri omdat we hadden gehoord dat het bij jullie erg lekker zou zijn. Niet dus!! Er kwam geen pepertje aan te pas, zo flauw was de kip en de patat was van dat slappe gedoe. Maar goed dat we brood voor die tijd besteld hadden, want daar zat heerlijke rauwe ham en tomaten bij. We hebben erlater wel om gelachen. Weer wat meegemaakt en zo komt het blog wel vol.
We zijn al een aardig eind op de terugweg maar omdat we nog genoeg benzine hebben maken we een ommetje via Silves naar Carvoeiro. Het is een vissersdorp met een kleine baai. Het hele gebied staat bekend om zijn stranden. Je kunt wel nagaan hoeveel winkels, restaurants en bars er zijn. Heel druk, geef ons maar Alvor. Vele malen gezelliger.
Dit hadden we snel gezien en zijn verder langs de kust via Ferracudo, waar we voor 2 jaar geleden voor anker gelegen hebben, Portomao en terug naar Alvor. Vijf voor negen kon Henk nog net bij het grote winkelcentrum buiten de stad zaagjes kopen. Om 9.30uur zaten we aan boord aan de koffie.
Het plaatsje Sagres heeft behalve een pittoreske haven weinig te bieden. Hendrik de Zeevaarder bouwde een vesting op deze winderige kaap waar nog maar weinig van over gebleven is. (1419/1460)
Hierna zouden we afslaan naar de Cabo De São Vicente (we zijn er 24 mei vlak langs heen gevaren) om het van de andere kant te gaan bekijken. De navigator (ikzelfdus) dacht er niet meer aan en stuurde Henk naar het plaatsje Vila Do Bispo. Toen Henk erachter kwam waren we alweer 5 kilometer verder gereden.
Onze volgende stop is Bordeira om daar van het uitzicht te genieten. FOTO 13/14 en daar vandaan naar Aljezur. Omdat er maar een kwart liter benzine in te tank zat moest er nu wel wat in. Tot aan Aljezur (een beetje in de zenuwen) hebben we geen tankstation gezien. Maar we kwamen gelukkig net over.
Via de oude wijk zijn we naar boven gelopen om naar een ruïne van een 10deeeuws Moorse kasteel te bezichtigen en daarvandaan had je een mooi uitzicht over de Serra de Monchique. Het was een behoorlijke klim, maar zijn niet verder gekomen tot het hoogste gedeelte van de wijk. Beetje vermoeiend nog.
Algarve verschilt qua klimaat, cultuur en landschap sterk van de rest van Portugal. De adembenemend mooie kust en het weer dat door de warme zee- en luchtstroming uit het naburige Noord-Afrika het hele jaar door mild is, maken de Algarve tot een van de populairste vakantiebestemmingen van Zuid-Europa.
Na het luieren komt er weer een beetje actie. We hebben een auto gehuurd(een Fiat Seiscento )en gaan rijden door het mooie Algarve. Eerst moet er nog bij een scheepshandel in Lagos diverse dingen gekocht worden zodat Henk ,de dag daarna, weer kan klussen. Dat is erg gemakkelijk als je een auto bij de hand hebt. 2 Vliegen in een klap. Daarvandaan gaan we langs de kust naar Sagres. Het is erg stijl en doodeng om te zien hoe de mensen er staan te vissen. Zie fotos.
Deze vissersplaats met zijn witte huizen is populair bij vacantiegangers, maar heeft wel zijn charme behouden. Het was een Romeinse haven en vervolgens een Moorse stad met de naam Al Bur. De aardbeving van 1755 veroorzaakte veel schade. Met de stenen van het Moorse kasteel werd de stad herbouwd. De kerk is van de 16e eeuw. Divino Salvador.
Hier liggen hier we alweer zowat 2 weken. a.s. Dinsdag ga ik naar het ziekenhuis om een foto te laten maken en dan gaan we terug naar Lagos. We moeten daar nog wat op halen en blijven dan een paar dagen liggen. Daarna gaat de reis weer verder. Groetjes Henk en Joke.
Hallo allemaal. Het gaat al wat beter met me en eind van de week wordt er een nieuwe foto van mijn schouder gemaakt en dan hoor ik of het sleutelbeen goed is aangroeid. We vermaken ons hier goed en vandaag of morgen huren we een auto en dan kunnen we wat van de omgeving zien. Nog steeds is het hier prachtig weer. Wat willen we nog meer. Groetjes uit het mooie Portugal.
Ik ben 
