Ik ben
Ik ben een vrouw en woon in (Nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 25/05/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen, zeilen, met kleinkinderen leuke dingen doen enzv..
Leuk dat je op mijn blog bent komen kijken. Veel plezier en misschien tot een reactie in mijn gastenboek.
We hebben een week aan de kade van de stad Preveza gelegen om daar onze boot in orde te maken. De boot gaat 3 september uit het water en komt dan op de kant te liggen. Je hebt daar echt die tijd wel voor nodig vooral als er iets tussen komt, wat ook weer het geval was. Het toilet had weer kuren. We zullen jullie de details maar besparen. Het heeft ons al met al 2 dagen extra gekost. De haven ligt tegenover Preveza. Een halve mijl varen.
We hadden dit adres van kennissen gekregen, die zeiden dat het daar heel veilig was en dat de eigenaren erbij wonen. Hele vriendelijke mensen.
Er waren ook wasmachines en zo kon ik mijn vele beddengoed nog even voor die tijd uitwassen. Ook hadden ze van die ouderwetse waslijnen waar je alle grote stukken overheen kon hangen. Het enige nadeel was dat het de laatste dag behoorlijk regende. Ik heb wat waslijnen onder de boot vastgemaakt en zo was alles op tijd droog.
De volgende dag om 5 uur zijn we door de eigenaar naar het vliegveld gebracht en binnen 10 minuten waren we er. Lekker alles dichtbij.
Dit was ons verhaal van het zeilen in Spanje en dan naar Ibiza, Majorca, Menorca, Sardinie, Italië en Griekenland die we volgend jaar gaan ontdekken.
Hopelijk hebben jullie er van genoten. We wensen jullie een fijne en gezellige winter toe en tot volgend jaar maar weer.
Het begin van het zeilen ging prima. Halve wind met 10 a 12 knopen wind. Weinig golfslag. Maar de pret ging voorbij want al na 10 mijl varen hield de wind op. Dan maar verder op de motor.
Om de tijd te verdrijven doen we om de buurt ons ding, ik achter de computer en Henk klussen en haalt het fototoestel uit elkaar om te kijken of die gemaakt kan worden. Ik had ineens hele wazige fotos. Ik kan niet zonder foto toestel.
Achteraf was hij niet meer te reparen en moeten wij als we thuis zijn een nieuwe gaan kopen.
Aangekomen in Griekenland zijn we de eerste nacht bij het eiland Othenoi voor anker gegaan. Prachtige baai met helder water. Er lagen veel boten en zo moesten we een plekje zoeken. We lagen vlak bij het strand en hebben een tweede anker uitgegooid, zodat we niet met anderen in de knoei kwamen te liggen. Het eerste wat ik gedaan heb "want ik had het zo warm" is gaan zwemmen naar het strand heen en terug. Heerlijk.
19 aug. in Castella, 20 aug. in Crotone, 21 aug. in Leuca
Naar Leuca is het 70 mijl varen en de laatste stop in Italie.
Toen we aankwamen hebben we diverse malen opgeroepen via de marifoon voor een plaats in de haven. Op laatst kregen we te horen dat we na 8 uur bij de dieselpomp mochten liggen. Na het wachten kregen we een prima plekje.
Gewandeld langs de gezellige boulevard en hebben een cocktail, Mojito gedronken, wel duur maar erg lekker en hebben daarna er heerlijk op geslapen.
Omdat we de volgende dag in de weg lagen, vanwege dat tankstation moesten we op tijd verkassen en zouden we door de marifoon te horen krijgen waar we konden gaan liggen. Het waaide erg hard en konden niet weg vanwege de buren, die ook nog eens hun boot uitgebreid gingen schoonmaken. Die dachten wij hebben er voor betaald dus haasten we ons niet en de havenmeesters durfden niets te zeggen. Beetje rare situatie. We zijn toen ook maar gaan schoonmaken.
Toen we weg vaarden hadden we nog steeds niets gehoord. Het duurde erg lang en zijn naar de visserskade gevaren en daar gewacht. Er kwam politie aan de kade om ons weg te sturen. Toen zijn we maar voor anker gegaan en hebben voor die nacht dat we in de haven gelegen hebben, niets betaald. We wilden eerst nog met de dinkie er naartoe varen, maar dachten laten ze het geld maar op komen halen.
De volgende dag zijn we naar Griekenland gevaren. We hadden het wel gehad met de Italianen. Sommigen zijn erg arrogant. Onderweg een hand opsteken dat kennen ze niet.
69 mijl gevaren naar Roccella en gingen als een speer.
Mooi haven, water, geen elektra. maar ook geen kantoor. Toch kwam er een havenmeester de tweede dag geld halen. Maar als je niet aan boord bent slaat hij je over. Mensen die al een paar dagen er lagen wisten precies wanneer hij langs kwam en waren om die tijd zogenaamd bootschappen doen. Hij vraagt er ook zelf om. Willem en Aag, ook Nederlanders zaten net bij ons aan boord een borrel te drinken, dus hoefden zij ook niet te betalen.
Nog even gefietst naar de stad die een paar kilometer verderop lag. Vele stranden en mooie boulevard maar in de stad was er niet veel te beleven. Boven op de berg stond een groot kasteel maar daar was het nu echt te warm voor.
Het is 46 mijl varen naar Ripisto bij de berg de Etna. Geen bijzondere stad maar wel een dure haven met arrogant havenpersoneel. Normaal varen met hun dinky was er niet bij. Gewoon aso. Daardoor gingen de boten die in de haven lagen vreselijk heen en weer. Zo wij ook.
Er was een openlucht kerkdienst en je hoorde overal de priester achter de microfoon zijn preek opzeggen. Het was weer een dag als anders.
Vroeg vertrokken want het was al om 8 uur, 32 graden. Heet. Alles gezeild naar Siracusa. Ook weer een oude stad van anno 1200. Zwolle is ook zo oud. Weer veel prachtige gebouwen, paleizen en smalle straten. Zo langzamerhand hebben we wel weer genoeg gezien van die steden. De nieuwe stad is gebouwd op een landtong en de zee grenst aan beide kanten van de stad.
Dit waren de heen en weer dagen. 1e Dag voor anker, 2e dag aan de kade gelegen, anker voor eruit en 2 touwen vast aan de kade, tot er harde wind kwam en moesten daar hals over kop weg. Aan de overkant van de baai konden we goed voor anker liggen tot de wind wat ging liggen en zijn we terug naar de kade gevaren. Maar er stond nog steeds een behoorlijke harde wind, dus terug naar de ankerplek. Eten klaargemaakt en Henk zij kom op we gaan kijken of het nu wel kan. Het was inmiddels al donker geworden. En, ja hoor het was er rustig geworden en zo konden we daar ook nog even een wandeling maken.
DE KADE WAAR WIJ AANLAGEN HET BEROEMDE PLAZA DUOMO
Marzamemi was voorheen, vanaf anno 1500 een vissersplaats die hoofdzakelijk tonijn vingen. Veel ouds is bewaard gebleven. Daarom is het een druk bezochte plaats voor toerisme. Heel apart en doet ons denken aan Urk en Volendam.
We wilden vandaag de oversteek maken naar het vaste land Italië, maar de wind was pal tegen. 7 Mijl verder konden we voor anker. We zagen dat er ook moorings lagen. Toen wij er naar toe voeren kwam er een bootje ons tegemoet om te vragen of wij ook aan een mooring wilden liggen. Eerst maar gevraagd wat het kost, dat hebben we wel geleerd na die laatste keer. 50 euro zij die man. Ik riep nog 15 euro? Ik dacht die is gek, maar het was inderdaad 50 euro.
We hebben ietsjes verderop ons eigen anker laten zakken en de boten die aan een mooring lagen, lagen net als ons te rollen op de golven. Geen verschil dus.
Grote mega jachten lagen ook op hun eigen anker. Een van deze jachten had een helikopter, zeilschip en de nodige dinkys aan boord.
Er zijn hier 3 kleine havens, maar geen plek voor ons. We zijn maar in de kom van de haven voor anker gegaan. Net plaats voor ons alleen. Wie doet ons wat. Van de kant af was het een plaatje om onze boot daar te zien liggen.
We zijn van plan om vanaf nu iedere dag te gaan varen van gemiddeld 25 a 40 mijlen om op tijd in Griekenland te zijn. Het is ook heerlijk verkoelend met die warmte.
Tot nu toe vind ik de kust van Sicilië mooier dan Sardinië.
De havenmeester was heel aardig en ontving ons met een sterk bakkie koffie en ik kreeg nog een flesje water. Hij zag dat ik het warm had en moe was. Ook kregen we een fles wijn. You happy? Zij hij, wij dachten, dat wordt een duur rondje. Henk alle paparassen ingevuld en afwachten wat we moeten betalen. 30 Euro en hij zij weer, you happy? Wij allebei tegelijk, yes.
We hebben die dag niet veel ondernomen. Moe, moe, moe. Je raakt verzadigd en vooral die warmte nekt je.
10 augustus in Licata. 51 mijl gevaren.
Aangekomen om 20.30 uur in het donker en moet je zoeken naar een haven. Het is een grote havenkom maar we kondenniet goed zien waar een haven was. Het was daar ook pikkedonker. Wel zagen we een boot voor anker liggen en hebben dat toen ook maar gedaan. Nog geen uur later kwam er een klein vissersbootje langzij en zij dat het hier gevaarlijk was, qua diepte. Ik keek op de dieptemeter en zij dat het hier 3 meter was, dus wat zeur je nu. Maar: nu komt de aap uit de mouw en zij, ik heb hier visnetten uitgelegd. We konden verderop wel aan die gele mooring gaan liggen. Die konden we zien liggen en zijn daar maar naar toe gegaan. Die andere boot is gewoon blijven liggen.
Henk gebeld dat ik aangekomen ben en ook hij zat vlakbij. Bij een ferry afmeerplaats was een stenen trap en zo kon ik op de punt stappen van onze boot. Het was best wel eng. Maar ja, zo langzamerhand ben ik wel wat gewend.
We zijn voor anker gegaan en hebben lekker bijgepraat over het alleen zijn.
De volgende dag zijn we met de bijboot bij de haven gaan vragen waar een supermarkt was die wij die dag daarvoor niet konden vinden. Hij wees naar de overkant van de straat en daar had je vis, groente en kaasmarkt. Alles wat je voor het eten maar nodig had was er.
Om 6 uur kon ik inchecken. Ik had geen slaapcabine maar wel een lekkere luie stoel. Eerst wat gegeten, buiten gezeten en een prachtige zonsondergang gezien. Daarna wat geslapen. Zaterdag 7 augustus, om 9 uur kwamen we in Palermo aan. Ik wou net Henk bellen maar hij was me net voor. Hij zat 20 mijl uit de kust en de zeiltocht was uitstekend gegaan. Voor mij een weer een geruststelling.
Nu moet ik nog met de trein naar Trapini. Vlak bij de havens stonden bussen en ik moest even uitvinden welke naar het station reed. Al zoekende liep ik langs een taxibus vol met toeristen. De man riep waar ik naar toe moest en zij dat hij ook langs het station kwam en dat ik er nog wel bij kon. Onderweg maakte hij nog een foto stop en bracht mij naar het station. 10 Minuten en ik was 10 euro kwijt. Met de bus had ik nog geen euro betaald. Aan de andere kant was het wel weer een geluk want ik was net op tijd om met een bus naar Trapani mee te rijden. 100 km. voor 8,60 euro. De treinen reden niet. Wat er precies aan de hand was kon ik niet verstaan.
Om 19 uur gaat de ferry en heb ik de hele dag tijd voor mijzelf. Eerst winkelen, pakje opsturen voor Jennifer en dan ga ik wandelen naar het hoogste punt van de oude stad om alsnog te genieten van een panoramisch uitzicht. Omdat we er nog niets van hadden gezien heb ik veel fotos gemaakt. Zo kan Henk er ook van genieten.
6 Augustus, de dag dat Henk de oversteek naar Sicilie gaat maken en ik met de Ferry.
Het gaat natuurlijk niet altijd zo als dat je gepland hebt want onze WC zat verstopt en dat kan je onderweg niet hebben. Vroeg opstaan en ermee aan de gang. Alles was verkalkt, we zijn er 2 uur mee bezig geweest. Vies karwij, maar het moet toch gebeuren.
Nu kon Henk weg, de weersomstandigheden waren goed en ik kon van boord.
60 Mijl naarCagliari, 40 mijl gezeild, 15 mijl weinig wind en op de motor en de laatste mijlen veel wind tegen. Zo kan het weer onderweg heel verschillend zijn.
De haven was erg duur, maar dan lig je wel midden in de stad. Omdat we hier 3 dagen moeten liggen heeft Henk geprobeerd om af te pingelen. Gelukt en zo werd het gemiddelde een redelijke prijs.
Het was te warm om wat te ondernemen en hebben wat gewandeld en gefietst.
2 en 3 augustus Callasetta. De eerste dag voor anker gelegen maar er zou meer wind komen en dan moet je daar wel weg zijn. Toen we met de dinky van boord gingen om etenswaren op te halen zagen we vlakbij een kade wat een haven geweest moest zijn. Er lag één boot en aan de zijkant lagen 2 kleine vissersbootjes. De ingang voor plubliek was dicht gegooid met betonnen blokken, waar wij overheen moesten klimmen. Henk is eerst aan het meten gegaan hoe de diepgang was. 3 Meter water, genoeg voor ons schip. Voorzichtig zijn we ernaar toe gevaren en zo lagen we heerlijk beschut aan deze mooie kade. Een brutaal mens heeft de halve wereld wordt er gezegd.
Hier hebben we internet moeten kopen en hebben de reis naar huis geboekt, 4 september en ik heb een oversteek met de Tirrenia geboekt omdat ik liever geen nachten meer vaar. De oversteek naar Sicilië is 24 a 26 uur varen. Henk kan het veel beter alleen. Nog even snel de e-mails binnengehaald. Jammer dat we haast geen internet kunnen krijgen. Ook in restaurants niet. Vandaar dat ik mijn weblog niet regelmatig kan bijhouden. Maar ik zeg maar zo, beter laat dan nooit.
We hebben maar even internet dus in het kort, we zijn nu de laatste 2 dagen in Sicilie en dan steken we over naar Griekenland.35 gr. Het gaat heel goed met ons. Tot volgend nieuws. Lieve groeten van Henk en Joke.
1 Augustus varen we verder langs de kust van Sardinie.
31 Juli hebben we aan een mooring gelegen bij Capo San Marco, voor een ruïne van een oude stad Tharros, VI sec. v. Chr. Met de dinky wilden wij aan de kant maar werden door de politie weggestuurd. Wisten wij veel! We moesten een kilometer omvaren met de dinky om het te bezichtigen en intree betalen. Dat was het probleem. Zeer interessant. Je kon goed zien hoe ze daar vroeger woonden en leefden.
Ik ben 
