|
Josephine Leemans-Verbustel, beter bekend als Jo Leemans werd geboren te Mechelen op 13 augustus 1927 en groeide op als een Belgische zangeres die in de jaren vijftig de titel van "Vlaamse Doris Day" verkreeg. Eigenlijk bekleedde ze bij het ontstaan van de Vlaamse televisie en vaste kracht bij de openbare radio een monopoliepositie.
Ze was een levendige tiener, maar een met een erg zwakke gezondheid (kinderverlamming toen ze drie was). Haar gezondheid zou haar haar hele leven parten spelen. Zo moest ze haar studies aan het conservatorium afbreken wegens een opstoot van polio.
In 1953 kwam ze terecht bij de NIR, het huidige VRT via haar huwelijk met Marc Leemans van het dramatisch gezelschap van de radio. Langzaam maar zeker begon ze daar naam te maken als zangeres : voor de orkesten van Francis Bay en Raymond Terby werkte ze zich door het repertoire en de klassiekers van die tijd. Haar glorieperiode als zangeres had plaats tussen het midden van de jaren zestig (ze debuteerde op plaat met het nummer "Heimwee" in 1954) tot begin jaren zestig, in een wereld van showorkesten, Canzonissima en een generatie zangers en zangeressen als La Esterella, Jetti Gitari, Will Ferdy en Bob Benny.
De hits die ze scoorde in de nationale hitparade waren de evergreen "Que sera, sera" (amper een maand nadat Doris Day een nummer één hit had met dat lied stond Jo Leemans op dezelfde plaats met een Nederlandse vertaling, in december 1956), "Heel mijn hart" (ook een nummer 1-hit, in 1957), "Lazarello (n° 11), "Marjoleintje" (n° 3), "Ik ben verliefd op heel de wereld" (n° 13), en "Diep in mijn hart" (n° 7 in 1960). Andere songs die ze rekent onder haar favorieten zijn "Ware Liefde" (True Love van Cole Porter), "Als sterren flonk'rend aan de hemel staan", "Weet je nog wel, die avond in de regen" en "Lieve Jo" (Hold'em Joe).
Samen met haar carrière als zangeres bouwde Jo Leemans ook een carrière als presentator voor radio en televisie.
In 1973 verliet ze Vlaanderen voor Benidorm wegens gezondheidsredenen, waar ze tot 1990 bleef wonen, omringd door drie honden en 32 katten. Na haar terugkeer in 1990 hernam ze al snel haar positie op de radio (met "78-toeren tijd", "De tafel van Jo en Jo" (met Jo de Poorter op Studio Brussel), "Weet je nog wel", "het Spiegelpaleis" ...).
Maar ook daar werd ze op pensioen gestuurd... alhoewel haar hart nog steeds heel dicht bij de muziek blijft.
|
78-TOEREN.be
