KLIK HIERONDER OP DE FOTO VAN JE MUZIEKPLAYER LUISTER & GENIET !
Wil je een babbeltje met collega's uit de muziekwereld dan heb je het meeste kans om mekaar hier te ontmoeten. Klik logo hierboven. Wanneer je maar wil en zeker elke dag van 20 tot 21 uur ====== *(°v°)* ====== WEEK-TOP-DAG ZATERDAGAVOND 20 tot 21 uur.
Voor 78-toeren-verzoekjes in Bakkies Bakeliedjes van Theo Bakker bakeliedjes@gmail.com
De Lustige Krekels
Pieter van Banden
HAPPY FORUM
KLIK OP DE FOTO EN JE KOMT OP DE OFFICIËLE WEBSITE VAN:
Bobbejaan Schoepen
Yvonne Verbeeck
La Esterella
Will Ferdy
EEN BEZOEKJE BIJ JE NET-COLLEGA'S MUZIEKPIONEERS OVER AL DE GRENZEN HEEN
78-TOEREN.be
Oldie- & volksmuziek Vlaanderen & Nederland
08-10-2007
Terug leven in de stream
Na een stille veertien dagen is eindelijk de stream terug tot leven gekomen. Nog niet helemaal zoals het moet. Nog even testen en aanvullen. Maar het ziet er weer prima uit en de lijst is merkelijk aangevuld en aan gepast. Veel luisterplezier en dank voor het begrip en geduld.
Meestal zorgt de verandering van dns voor een mogelijke storing van onze muziekstream. Maar vandaag is het erger. Om 10.15 uur vanmorgen heeft mijn harde schijf de laatste noot aan Maarten gegeven. Na enkele malen herstarten was er ook geen enkele beweging meer in te krijgen.
Gelukkig hebben we de nummerstjes wel dubbel... Spijtig genoeg niet de harde schijven. Dus morgen eerste werk.... En hopelijk hebben jullie morgen in de vroege avond terug 78-toeren-muziek. Sorry hoor... Maar het komt wel weer dik in de jukebox.
Het lied 'Zuiderzeeballade' is geschreven als een parodie op de smartlap en wel door Willy van Hemert en Joop de Leur. Lennaert Nijgh heeft het in de hoestekst van de Astrid Nijgh-lp De Razende Bol over de late jaren 50 als de tijd waarin dit 'volkslied van de bruine schepenwereld' geschreven is. Het label van de Van Colmjon-single vermeldt 1960 als jaar waarin het lied aangemeld is bij de copyrights-instanties, het boek Nederpop stelt dat de single inderdaad in 1960 uitgebracht is, Hitdossier meldt dat de single pas in 1962 op de hitparade gekomen is, wat niet vreemd was in die tijd, toen het amusement een veel langere omlooptijd had. Maar volgens Oetze Verschoor zijn beide singles heel kort na elkaar uitgebracht en wel medio 1959.
Sylvain Poons was toneelspeler en zanger. Hij legde zich toe op weemoedige liedjes over het Joodse leven in het Amsterdam van voor de oorlog. In 1934 al krijgt hij landelijke bekendheid met het lied 'Sally met de roomijskar'. Van Sylvain Poons is onder meer de verzamel-lp 'We zullen je missen, Waterlooplein' (Dureco 44.069) uitgebracht, waarop enkele duetten met Heintje Davids. Sylvain Poons is volgens Oetze Verschoor begin 1986 overleden. Oetze Verschoor kwam via zijn vader in contact met de muziekwereld. Verschoor: "Mijn vader is tot en met de oorlogsjaren beroepsmuzikant geweest. Daar heeft hij onder andere Ad van der Gein en Karel Alberts van het Cocktail Trio leren kennen. Aan het eind van de vijftiger jaren hebben wij ze weer ontmoet tijdens een uitvoering van de Klavierschippers. Zij traden daar als gast op. De Klavierschippers (* zie noot onderaan) was een accordeonvereniging, deze gaf veelal uitvoeringen in de regio. Mijn vader speelde piano en ik zong daarbij. Na het optreden samen met mijn vader vroeg Ad van der Gein of ik er wat voor voelde om mee te doen aan een uitzending van het radioprogramma 'De Zonnebloem'. Dit werd mijn eerste radio-ervaring. Het liedje dat ik bracht, heette 'Kleine gouden zonnestraal'. Er is later een singletje van opgenomen bij Dureco. Daarna volgde een live TV uitzending, waar ik het liedje 'Mijn vaders opera' heb gezongen.
Omdat Sylvain Poons ook bij Dureco zat, vroegen ze mij of ik met hem de Zuiderzeeballade wilde zingen voor een plaatopname. Godert van Colmjon, waar hij de radiouitzending mee had gedaan, zat namelijk bij een andere maatschappij. Toen ik de studio in kwam, wist ik niet eens wat er gezongen ging worden. De muziek stond voor het grootste deel al op de band. Harry de Groot heeft het lied drie keer voorgezongen en daarna werden wij meteen opgenomen. Er zat nogal haast achter, want ze waren ervan op de hoogte dat elders een ander duo hetzelfde lied ook aan het vastleggen was. Dat was heel spannend, wie als eerste de plaat uit kon brengen. Medio 1959 kwamen beide singles uit, heel kort na elkaar. Mijn voordeel was dat ik het lied met Sylvain Poons mocht zingen. Onze versie wordt gedragen door Sylvain Poons, die kon erg goed een weemoedige stemming kweken. Dat moet je niet aan een jochie van veertien overlaten. Onze versie had het meeste succes. Maar alles ging toen veel langzamer. Pas in 1962 werd het een bekend nummer in Nederland. Deze uitvoering was en is dan ook nog tot op heden de meest succesvolle. "Leuk, vlot," vindt Oetze Verschoor van de laatste versie van de oude ballade, die van Normaal en Jantje Smit. "Maar deze versie heeft een heel andere insteek. Ik word nog wel eens gebeld of ik een bandje met het nummer op wil sturen. Voor een begrafenis van een vader of opa. Ons liedje is een beetje eerbiedig, weemoedig. Nee, ik heb er niet veel aan overgehouden. Sylvain koos voor een bedrag ineens, mijn vader voor royalties. Een paar cent per verkochte plaat. Dan werd er wel eens 150 gulden overgemaakt. Nu doe ik niets meer in de muziek. Ik heb eind jaren 60 nog in een band gezongen, die meestal optrad in de regio van Amsterdam. In 1979 heb ik bij Dureco een single opgenomen, 'Mijn IJsselmeer'. Dit naar aanleiding van de inpoldering van de Markerwaard. Deze single leidde weer tot de opname van een LP met zeemansliedjes met eveneens als titel 'Mijn IJsselmeer'. Die heeft helaas weinig gedaan, terwijl ik voelde dat de tijd er rijp voor was. De laatste jaren krijg ik wel vaker een reactie dan vroeger als ik me voorstel. Verschoor, dat is toch die van de Zuiderzeeballade? Ja, ik ben er bijzonder trots op dat ik toentertijd die twee liedjes opgenomen heb met Sylvain Poons." Momenteel werkt Oetze Verschoor als account-manager bij Stork in Helmond.
Godert van Colmjon wordt samen met zijn broer Luc in 1956 bekend als het duo The Butterflies. De 78-toerenplaat Dixieland komt in augustus van dat jaar op de (later gereconstrueerde) hitparade. De jongens zijn dan 17 en 13 jaar oud. Hun grootste en meest bekende succes stamt uit 1958, de vertaling van 'Wake up little Suzy': 'Willem word wakker'. Nadat de babydoll en Brigitte Bardot bezongen zijn, raakt het duo aan het begin van de jaren 60 uit de gratie. Godert maakte ook nog enkele solo-singles, de laatste wordt in 1968 uitgebracht.
Er zijn drie grote verschillen tussen beide versies van de 'Zuiderzeeballade'. Bij Van Colmjon heeft de kleine jongen de hoofdrol bij het zingen, terwijl in de Poons-versie die rol weggelegd is voor de oude man. Wat ook veel logischer is, want hoe kan de kleine jongen zich de tijd herinneren van vóór de inpoldering als hij die nooit heeft meegemaakt. Verder telt de Poons-versie een extra couplet, dat over "de hand en macht van onze Heer". Bij de Van Colmjon-versie zorgen violen voor de begeleiding en is er een in tempo afwijkend instrumentaal tussenstuk voor het 'Ome is dood'-couplet. Bij Poons voert de accordeon de boventoon en is het hele lied uitgevoerd in een strak tango-tempo.
De Poons-versie wordt gebruikt als clublied van WTC Café Wilhelmina, beheerder van de Zuiderzee-sites. Deze traditie is ontstaan toen de club elk jaar de Ronde van de Zuyderzee reed, dus niet langs de oevers van het IJsselmeer, maar over de oude Zuiderzee-dijken. -------------------------------------------------------------------------------- (*) We kregen een e-mail van Wim de Ruiter in Beverwijk: Ik kwam toevallig op je site terecht toen ik zocht naar Klavierschippers. Wellicht vind je het leuk om te weten dat De Klavierschippers in 1980 opnieuw opgericht zijn en nog steeds bestaan. Ik ben zelf gitarist van het orkest en schrijf de arrangementen voor het opleidingsorkest en het Ensemble. Mijn vader speelde drums en later percussie in de groep, maar helaas is hij op 3 maart jongstleden overleden. Ik ben ook bezig met een homepage over De Klavierschippers.
(Bedankt Cris)
Zuiderzeeballade
Opa kijk ik vond op zolder Een foto van een ouwe boot Is dat nog van voor de polder Van die oude vissersvloot
Jochie, dat is een gelukkie Ik was dat prentje jaren kwijt k'heb nou weer een heel klein stukkie Van die goeie ouwe tijd
Daar is het water, daar is de haven Waar j'altijd horen kon: We gaan aan boord De voerman laat er nou paarden draven En aan de horizon leit Emmeloord
Eens ging de zee hier tekeer Maar die tijd komt niet weer Zuiderzee heet nou IJsselmeer Een tractor gaat er nou greppels graven k Zie tot de horizon geen schepen meer
Kijk die jongeman ben ikke Ja, ikke was de kapitein Hiero, en die grote dikke Ja, dat moet Malle Japie zijn
Opa, en die blonde jongen Vooraan bij de fokkeschoot Opa, zeg nou wat, die jongen is je ome, die is dood
In t diepe water, ver van de haven In die novembernacht, voor twintig jaar Door t brakke water is hij begraven Maar als ik nog even wacht zien wij elkaar
Toen ging de zee zo tekeer In een razend verweer Ongestraft slaat niemand haar neer Nu jaren later hier paarden draven Zie ik de hand en macht van onze Heer
Waar is het water, waar is de haven? Waar je altijd horen kon: We gaan aan boord De voerman laat er zijn paard nou draven En aan de horizon leit Emmeloord
Eens ging de zee hier tekeer Maar die tijd komt niet weer t Water leit nou achter de dijk Waar eens de golven het land bedolven Golft nou een halmenzee, de oogst is rijp
Op Pinksteren overleed de 90-jarige Louis Mestdagh.
Zijn dood haalde amper de media.
Ooit was hij nochtans de bekendste
pater van het land.
Als de Troebadoer van het Heilig Hart
stond hij een
jaar lang nummer één in de hitlijsten.
Ongeveer vijftien boeken, dertig
platen, tien langspeelfilms
en een handvol wereldreizen later
zocht hij
noodgedwongen de anonimiteit op in Brussel.
"Over
zijn leven zou je een film kunnen draaien. Het is een cliché dat veel
te snel van stal wordt gehaald, zeker op uitvaartplechtigheden. Maar
niet in het geval van Louis Mestdagh. Ten eerste was zijn wandel
wérkelijk uitzonderlijk, en niet alleen in de ogen van vertelzieke
familieleden die de stilte aan de koffietafel willen doorbreken. Ten
tweede bestaat de film al. In het spoor van de Troebadoer werd
in december 2005 uitgezonden op Canvas en de dvd is verkrijgbaar op de
website cosmokino.com. De documentaire is gedraaid door zijn zoon
Rudolf Mestdagh, een gedreven filmproducent en regisseur van de
langspeelfilm eLLektra, met Axelle Red in de hoofdrol.
Incognito
Jarenlang verkeerde Rudolf Mestdagh in het
ongewisse over het bewogen verleden van zijn introverte vader. Hij kwam
er pas achter toen op het Sint-Jan Berchmanscollege een verhaal over de
Troebadoer van het Heilig Hart werd voorgelezen. De leraar vroeg of de
troubadour soms familie was. Rudolf wist van niets. Een Humo-interview
bracht opheldering. Maar het zou nog ettelijke jaren duren voor Rudolf
zijn vader met sluwe listen en koppig aandringen kon overtuigen om voor
de camera zijn verhaal te doen.
Het was niet alleen een
karakterkwestie. Louis Mestdagh koos na een turbulente periode voor een
incognito-leven in de anonimiteit van Brussel, en daar hield hij zich
aan. Om onherkenbaar te worden liet hij een baard groeien, die hij zijn
hele verdere leven zou laten staan. Om dezelfde reden verzaakte hij een
carrière bij de BRT. In Brussel zag zijn gezin aanvankelijk zwarte
sneeuw. Maar Mestdagh was van vele markten thuis. Na baantjes als
vertaler en corrector bij drukkerijen bouwde hij een failliet bedrijf
uit tot een zeer succesvol reisbureau voor dokters. Vermomd als
reisleider tokkelde hij in de bus op een banjo of ukelele terwijl hij
liedjes bracht over de voorbije reis. Wisten de dokters veel dat hun
reisleider ooit de beroemde Zingende Pater was geweest.
Globetrotter-cineast
Louis Mestdagh werd geboren tijdens
de bombardementen van de Eerste Wereldoorlog. Op 24-jarige leeftijd
werd hij leraar in de poësis en retorica. Op vraag van moeder werd hij
jezuïet. Na de Tweede Wereldoorlog mocht hij voor de Missiepropaganda
en ter voorbereiding van het priesterschap met de boot naar Amerika.
Met een kleine handcamera draaide hij er een eerste langspeelfilm,
Dwars door Amerika. Na een tweede, over Sioux-indianen, was de
globetrotter-cineast niet meer te houden. Met een Jeep reisde hij door
India, van Sri Lanka tot in de Himalaya en terug. Dat leidde tot een
hele serie documentaire fictiefilms. Met die films trok Mestdagh
achteraf langs de Vlaamse parochiezalen: tweehonderd vertoningen mét
spreekbeurt per jaar. Toen de BRT in 1953 met televisie-uitzendingen
begon, pakte de omroep op de tweede dag al uit met een film die pater
Mestdagh in India had gedraaid.
De filmloopbaan strandde in
Congo. Pater Overste rekende op een idealistisch beeld van het
Missiewerk, Mestdagh bleef dichter bij de werkelijkheid. Als straf werd
hij opgesloten in het klooster van Mechelen. Ondertussen was hij
hoofdredacteur van de jezuïetenkrant Pro Apostolis, waarin hij verhalen
publiceerde die hij bundelde in een vijftiental boeken met titels als
Dwars door India. Hij schafte zich ook een gitaar en begon liedjes te
schrijven. En opnieuw nam zijn leven een rotvaart.
Heilig Hart
De liedjes sloegen aan. Als de Zingende Pater
of de Troebadoer van het Heilig Hart bereikte Louis Mestdagh de eerste
plaats in de hitparade. 32 platen in het totaal. Driehonderd optredens
in een jaar. Tijdens de pauze was er een tombola met Mariabeelden. Het
grote geld ging naar het grammofoonlabel Decca en de kas van de Bond
van het Heilig Hart. Een van zijn hits was Padre Pedro, een
nummer over een Latijns-Amerikaanse pastoor-vrijbuiter die de fout
maakt zijn ezel voor een auto te ruilen. Mestdagh maakt bij het liedje
een passende animatiefilm, die in 1965 op het amateurfilmfestival van
Cannes aan de haal gaat met de Prix de la Chanson Familiale.
Ik
wilde de mensen blij maken met mijn liedjes en hen tegelijk op mijn
manier de Blijde Boodschap brengen. Het was misschien naïef en niet van
het hoogste niveau qua intelligentiequotiënt, maar het was bestemd voor
het volk en die hadden er duidelijk wat aan, zei Mestdagh achteraf in
een interview met Humo, april 1980.
Verliefd hart
Op zijn vijftigste werd Louis Mestdagh
verliefd op de veel jongere Johanna, een lekenzuster die hij in Congo
had leren kennen. Bij haar terugkeer in België was ze naar
verschillende optredens van de Zingende Pater gegaan. Joke werd
zwanger. Een verwante moeder-overste werd ingelicht, maar ze verraadde
het koppel een paar maanden later alsnog. s Anderendaags werd ik bij
Pater Provinciaal geroepen. De Zingende Pater was ineens dood, getuigt
Louis Mestdagh in de documentaire van zijn zoon. Hij werd verbannen
naar een jezuïetenklooster in de Vogezen. Rome besloot hem naar
Zuid-Amerika te zenden. Mestdagh werd voor de verscheurende keuze
gesteld tussen zijn roeping en zijn aanstaande gezin. Hij reed naar
Roubaix, waar zijn Johanna als een meid werd behandeld. Hij schaakte
zijn lief, reed naar Brussel, vond een bevriend priester bereid hen na
een publieke penitentie heimelijk te huwen. Ontervingen langs beide
kanten volgden. Breuk met de families.
Ondanks de dramatische
gebeurtenissen en het nieuwe leven als vader en veelgevraagde
reisleider bleef Louis Mestdagh diepgelovig. God schrijft recht in
kromme regels, besluit hij op het einde van de documentaire.
Nu op
Pinksteren 2007 vertrok de 90-jarige Louis Mestdagh
voor zijn verste en laatste reis.
In
de basiliek van Grimbergen werd vorige zaterdag een dankmis gehouden.
Naar aanleiding van het overlijden van Pater Mestdagh brengt Canvas in 'Bewogen Leven' zijn bijzondere levensverhaal. Staf Nimmegeers leidt de documentaire in.
Programmaschema voor woensdag 6 juni:
22.35 uur: Film kort: Love's lost & happiness
23.00 uur: 'Bewogen leven' Documentair programma dat heel persoonlijke, meeslepende verhalen vertelt en waaraan de benadering van de maker vaak nog een boeiende meerwaarde geeft. Ingeleid door Staf Nimmegeers. Vandaag: In het spoor van de troubadoer
Het bijzondere levensverhaal van Pater Louis Mestdagh, auteur van gebundelde verhalen en romans, cineast en muzikant. De documentaire werd gefilmd door zijn zoon, de bekende Vlaamse regisseur Rudolf Mestdagh. Louis Mestdagh werd in 1916 geboren als tweede zoon in een welstellende Oost-Vlaamse familie. Louis was diepgelovig, studeerde bij de Jezuïeten en wou priester worden.
In het begin van de jaren 40 werd Louis naar Amerika gestuurd om zich voor te bereiden op het priesterschap. Zijn boot had een aanvaring met een ander schip. Louis registreerde alles nauwgezet met zijn 16mm-camera. Het zouden zijn eerste stappen als cineast worden. Later trok hij als globetrotter-cineast naar Azië. Met een Jeep reisde hij door India, van Sri Lanka tot in de Himalaya en terug. Wanneer in de jaren vijftig de beeldbuis zijn intrede deed in de Vlaamse huiskamer, pakte de BRT al op de tweede dag uit met werk van eigen bodem. Het was de film die Louis in India maakte. Maar Louis Mestdagh had nog andere verrassingen in petto. Als de Zingende Pater, of de Troubadoer van het Heilig Hart, bereikte hij in een mum van tijd de eerste plaats in de hitparade. En dan brak een nieuwe periode aan in zijn leven. Op vijftigjarige leeftijd werd hij verliefd op missiezuster Johanna. Zij werd zwanger. Moest hij zijn roeping volgen? Of aan de zijde blijven van Johanna en zijn kind? (CosmoKino /VRT/2005)
Louis Mestdagh (1916-2007) - de troubadour die voor de liefde koos
Hij gaf ooit meer dan 300 optredens per jaar, heel Vlaanderen neuriede zijn naïeve, aandoenlijke liedjes mee. Maar tijdens de laatste veertig jaar van zijn leven was Louis Mestdagh, alias de 'Troubadour van het Heilig Hart', in alle anonimiteit Louis, vader en echtgenoot.
'Is dat familie van jou, Rudolf?', vroeg een leraar aan Rudolf Mestdagh toen ze op school een tekst over pater Mestdagh, de zingende 'Troubadour van het Heilig Hart' lazen. Rudolf moest het antwoord schuldig blijven. Pas toen begin de jaren tachtig in Humo een interview met Louis Mestdagh verscheen, besefte Rudolf dat de pater niet alleen zijn vader, maar in het decennium voor zijn geboorte ook een beroemdheid was. Een hele schok voor een zoon die zijn vader kende als een man die artikels voor een medisch tijdschrift schreef en reizen voor dokters organiseerde en zoon Rudolf voorging in het produceren van films. Zo vredig als het leven van Louis Mestdagh eindigde, zo dramatisch begon het. Mestdagh werd in de beginjaren van de Eerste Wereldoorlog in een schuilkelder geboren. Zijn vader, een rijke industrieel uit Deinze die later zelfmoord zou plegen, deed in textiel. Voor Mestdagh, de tweede zoon in het gezin, was het al snel duidelijk dat hij priester zou worden. Op zijn 24ste, bij het uitbreken van de oorlog, gaf hij les en organiseerde hij toneeltjes en shows ter vermaak van de soldaten. Net na de oorlog stuurden de jezuïeten hem voor een vervolgopleiding naar de VS. Onderweg ging het schip ei zo na ten onder. Mestdagh filmde alles en kreeg de smaak van het filmen te pakken. Hij maakte een reisreportage in de VS. Later zouden er nog andere volgen: onder meer over Congo, de Siouxindianen en over een reis met de jeep dwars door India tot in de Himalaya. Een van de films van de avontuurlijke pater werd uitgezonden op de tweede dag van het bestaan van de toenmalige NIR. Ondertussen was pater Mestdagh ook aan een muziekcarrière begonnen. In de jaren vijftig en begin de jaren zestig scoorde hij, onder het pseudoniem 'Troubadour van het H. Hart', talloze hits met liedjes over onder andere zijn moeder, zijn geboortestreek en natuurlijk geloofsgetinte nummers en heel wat kerstliederen. Twee jaar geleden nog coverden Erik Van Neygen en Sanne 'Een kindeken lag', een van de kerstliedjes van Mestdagh. "Ik heb nooit van mijn liedjes gehouden", zei Mestdagh ooit. "Ik kon mijn eigen stem niet horen, maar ik wilde de mensen blij maken en hen op mijn manier de blijde boodschap brengen." De pater was een BV avant la lettre, maar gaf alles op toen hij op z'n 48ste halsoverkop verliefd werd op zuster Johanna, een veel jongere kloosterzuster. De jezuïeten wilden de hele zaak in de doofpot stoppen en Mestdagh naar Zuid-Amerika verschepen, maar de pater schaakte zijn non en liet een bevriend priester hen in de echt verbinden. Zijn uittrede uit het klooster was meteen ook het einde van zijn carrière in de spotlights. Mestdagh wou geen ophef en stopte met zingen en filmen. Hij liet zelfs zijn baard staan om voortaan incognito door het leven te gaan. Daar slaagde hij grotendeels in. Uitzonderingen waren het interview in Humo én een documentaire die hij, na lang aandringen, door zijn zoon en cineast Rudolf Mestdagh liet maken en die vorig jaar uitgezonden werd op Canvas.
Mestdagh stierf afgelopen zondag, Pinksterzondag 27 mei, op 90-jarige leeftijd.
Pater Mestdagh op Pinksterzondag 27 mei 2007 op 90 jarige leeftijd overleden.
We kregen vandaag het droeve bericht van onze vriend Jan C. dat Pater (Louis) Mestdagh op 90 jarige leeftijd overleden is en er op 2 juni een afscheidsviering en dankmis gehouden werd. Hij overleed op zondag, Pinksterdag, 27 mei 2007. Meer info later.
Zoals je linksboven kunt merken hebben we een chatbox toegevoegd aan onze site. Dit omdat we toch regelmatig mailtjes krijgen die een sneller antwoord verwachten. Bovendien kunnen we mekaar rechtstreeks de vragen stellen, overleggen, nummertjes opvragen of gewoon grenzeloos een babbel met mekaar doen over de muziek die ons zo dicht bij het hart ligt. Hopelijk vinden jullie dit ook een aanwinst en kunnen we mekaar daar alvast eens ontmoeten. Muziek kent nu eenmaal geen grenzen.
18 Mei, de opening van de Mary Bey straat te Leiden. Met medewerking van diverse artiesten in de After party.
Om 19.00 uur begint de happening in de Mary Bey-straat, en daarna de After party bij GHC Voetbalvereniging te Leiden.
Er zijn geen entreekosten, dus tot het vol is bent u van harte welkom! Het belooft een gezellige avond te worden. Dus wees op tijd en zorg voor een goede parkeerplek in de omgeving. De avond duurt tot ongeveer 00.00 uur.
Een van de vele nieuwsberichten via oa. Sleutelstad Leiden:
In 1986 "Zangeres zonder Naam" of Mary Bey live in Paradiso.
Programma in Leiden nu vrijdagavond om 19 uur:
19.15 uur - Onthulling Mary Bey-straat door: Alexander Pechthold, Johnny Hoes en Willem Bey.
19.30 uur - After-party in het clubgebouw van GHC (100 meter lopen van de Mary Bey straat) m.m.v. Wies Cavé, Leidse Kees, Wesley Klein, Mark Rijs, Danny Plezier, Adam en Marco, zangeres Sjannie en vele anderen
Tot vrijdag 18 Mei!
Met vriendelijke groeten,
Henk Bey
Jerry Bey heeft nu eindelijk zijn eigen fanpage !!
Nadat wij met succes op een avond getracht hadden om dé kleinkunst met dé smartlap te verzoenen door de échte kleinkunstenaar Miel Cools in het cultureel centrum van zijn geboortedorp Herk-... onze stad te koppelen aan 'n échte smartlapzangeres Tina Rosita, kwam het enige latere nieuws over Miel nog enkel uit de kranten en andere berichten. Persoonlijk heb ik sindsdien Miel niet meer ontmoet. Ook al hadden we nog nieuwe afspraken gemaakt. Maar beiden bruisten nog steeds van de jeugdig aanvoelende ambities én gingen hun muzikale wegen. Wetende dat die toch regelmatig zouden kruisen. Het werd letterlijk voor beiden af en toe wel eens een kruisweg. De gezondheid protesteerde en wees met de dreigende goddelijke vinger naar de jaartallen. Zijn hart en mijn hersenen gingen in contestatie. De ouderdom was nu eenmaal niet bestand tegen het opborrelend verlangen naar creativiteit. We zouden nog zoveel... En toch, het kan nog steeds ! Will Tura zingt ook nog van Hoop doet leven ! En met een hoop kun je bergen verzetten. Miel, met de pacemaker op de goeie plaats, onlangs over zijn 72ste brug gewandeld, kende van geen ophouden en genoot van zijn Cools-karaktervol leven. We zagen hem nog op TVL op de gitaar tokkelen, net voor het Hasseltse zitbeeld van de eerste Limburgse poëet Hendrik Van Veldeke.
(HBL)
Vandaag heeft de cardialoog de remmen van de Stokerijstraat te Hasselt heel wat tanden opgetrokken en moest Miel al zijn reeds geplande avondvullende optredens afzeggen met z'n geëigende kleinkunstenaarskwinkslag: "Mijn hart heeft zoveel bemind, dat het is opgebruikt. Nu betaal ik er graag de rekening voor". Ook al zal hij niet meer openbaar optreden, verbod op gitaar spelen en liedjes schrijven stonden niet op het dokters... is het nu voor- of naschrift? Visite zeker niet. Zijn successen zijn niet te tellen en op zich ook niet het belangrijkste, want voor Miel was elk optreden een uitdagend succes op zich. Zelfs zijn nieuwste CD, die hij verleden week voorstelde, telt 12 prachtige nummers. Pareltjes als karaktervolle gouden wijndruppels aan een wijnrank... gevuld met een Haspengouws karakter, verzacht met het over-Demerse Kempens zand. Muzikale eenvoud gevuld met teksten met een breed nostalgisch karakter van het luchtig "wijnliedje" tot de kunstgrepen van een vrouw. Af en toe scherp, zonder kwetsend te zijn. Een passende knipoog van een Coolse kwink. Ondertussen schrijft Miel aan zijn levensverhaal, waarvan hijzelf het tempo en inhoud bepaalt. Hij zong meer dan 120 nummers bij mekaar, "waarvan er 40 in mijn boek zullen staan" en alleszeggend: zijn levensverhaal. Mijn neus krult al naar de inhoud en waarop ! En wie Miel Cools kent zal dit verhaal eveneens met de nodige kritische zweepslagjes gezoet aangeboden krijgen. Wie het voor- of het nawoord zal krijgen is nog niet geweten maar Jos Ghysen en Louis Verbeeck zijn en waren met hem de Vlaamse drie-eenheid die mekaar van binnen en buiten kenden, samen op het podium stonden, samen vochten voor de Vlaamse toekomst en ook samen meermaals herinneringen van toen boven haalden en soms regelmatig verdunden met het druivenrijke vocht uit een bodemloze fles. De vertelkunst laten we aan het boek en je haalt er maar uit wat je zelf graag hoort. Luister nu even, nippend vanachter een glaasje, naar de nummers van de nieuwste CD. Twaalf apostelen "Brutaal Lijnrecht op de grijze verwilderde Boelvaar" met dé Miel zingend genietend achter het stuur. Tokkend op de snaar. (GîG)
Marina zoekt oude liedjes. Wie kan helpen voor het 2de nummer ?
Mijn moeder wordt in oktober 85 en wij willen haar verrassen met een aantal oude liedjes. Ik ben o.a. op zoek naar een liedje van kleine Janneman "Pief, paf, poef" ik word cowboy Texas is mijn tweede vaderland. Ken tekst niet meer volledig. Dan zoek ik nog de tekst van een liedje. Gaat als volgt: In onze stal is een veulen geboren maar de vreugd maakte plaats voor de smart. Want daarbij ging onze merry verloren en dat verlies is zo droevig en hard..... Ik hoop van harte dat iemand mij daarbij zou kunnen helpen. Alvast bedankt !!!
(Kleine) Janneman
Pief paf poef (1953)
Pief paf poef Ik word cowboy, ik word cowboy Jippie jippie jippie jee.
Gisteren vroeg de onderwijzer aan de jongens in de klas wat ze later wilde worden welk hun grote roeping was. Ik word coureur zo riep er eentje. Ik word kok en ik artist. Ik heb stilletjes gezwegen, omdat ik wel beter wist.
***************************************** refrein: Pief paf poef ik word cowboy, ik word cowboy Texas is mijn tweede vaderland. Pief paf poef ik word cowboy, ik word cowboy dat is net een kolfje naar mijn hand.
***************************************** 'k Hoor de koeien nu al loeiën op mijn ranch in de Farwest.
Pief paf poef met mijn sporen en mijn lasso voel ik mij pas opperbest
is er herrie in de prairie dreigt er hier of daar gevaar bind een zadel op mijn merrie en het zaakje komt wel klaar. Want in heel het wilde westen zal men roemen wat ik zeg. Bij de naam van cheriff Jan dan gaan de rovers uit de weg.
******************************** refrein
******************************** Ik speel banjo, zing van heiho 's avonds als het kampvuur brandt.
Pief paf poef met mijn sporen en mijn lasso voel ik mij pas opperbest
Geboren te Sint-Gillis op 9 februari 1900 en overleden te Ekeren op 12 oktober 1964. Renaat voltooide de Grieks-Latijnse humaniora om vervolgens een tijdje Germaanse filologie te studeren aan de Leuvense universiteit. Hij werkte o.m. bij de Formière, Crédit Anversois, een notaris, om tenslotte te belanden bij het Ministerie van Openbaar Onderwijs waar hij vertalingen maakte voor het Staatsblad. Doch de wereld van Grassin, later beter gekend als "Het Ketje" was de wereld van kunst en toneel.
Uit "De Sterrendief" (1931)
Comédie féerique en quatre tableaux (inédit) - Rédaction : 1931 Création : De Sterredief, traduction néerlandaise de Jozef Contryn, 28 mars 1933, Turnhout, Vlaamsche Volkstooneel, m. sc. : Renaat Grassin ; en français : 8 septembre 1982, Bruxelles, Compagnie Michel de Ghelderode/Théâtre Benjamin, m. sc. : Jean-Paul Humpers.
Via de Nederlander Arie van den Heuvel bekwaamde hij zich in de toneelkunst en speelde enkele opmerkelijke rollen bij de toneelkring "De Volharding" te Tienen. In 1927 tekende hij een contract bij het Vlaams Volkstoneel. Inmiddels was hij ook verbonden aan de toenmalige Brusselse toneelgroep Gudrun. De grote doorbraak kwam er toen Grassin een Brusselse bewerking maakte van "Boefke", een Nederlands toneelstuk van Jaap van der Pol, naar de roman van M.J. Brusse. Renaat speelde zelf de hoofdrol. Het betekende meteen de geboorte van de figuur van het Brusselse Ketje. De allereerste opvoering had plaats in 1930 en in meer dan 1.000 vertoningen zou deze Brusselaar de titelrol spelen. In de dertiger jaren trad hij bij het toenmalige N.I.R. (Nationaal Instituut voor Radio) als 't Ketje op in het radiocabaret "De Blinkende Zonnekloppers". Hiervoor schreef Grassin zelf sketches, zong en creëerde er zijn fameuze "Poëziekes van 't Ketje". Door de Tweede Wereldoorlog verdween het programma uit de ether. Na de bevrijding raakte Grassin betrokken in een proces rond radio Brussel en vloog voor dertien maanden de nor in. Nadien werd hij in voorlopige vrijheid gesteld, maar op 17 mei 1947 werd hij veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf. Na zijn vrijlating regisseerde hij onder een pseudoniem en schreef teksten voor liederen van Bobbejaan Schoepen. In 1950 opende Grassin aan de Arduinkaai, naast de Vlaamse Schouwburg, zijn "Kavietje" dat echter snel werd opgedoekt. In 1952 trok de Brusselaar richting Antwerpen waar hij de attractie moest worden van de beruchte Vlaamse Club. Het werd echter een flop. Een jaar later nam Grassin deel aan het radiocabaretprogramma "Kop en Staart". Kort na de laatste uitzending in juni 1964 overleed hij in de Sint-Lucaskliniek te Ekeren. Daar kreeg hij in 1982 een plaats op het ereperk. Bekende teksten van Grassin zijn zeker: " 'k Zaa wille da'k e Muske was" en "Van e giel klaa moezeke en van e fleske konjak". Bij uitgeverij Danthe verscheen in 1982, van de hand van Rie Vanderheyden, het boek: "Renaat Grassin 't Ketje", zijn leven, zijn poeëzeekes".
Op LP verscheen in 1972 "Ketjes de Bruxelles" en een verzamelelpee met o.m. het beroemde nummer van het hierna in tekst meegegeven "moezeke en de konjak".
Van een klein muizeke en een fleske cognac
Een klein en een gentil muizeke da speeldige in ne salle a manger En het pruufdige van de macaroni en van de restant van ne roti En van de wei van nen ette kees et a la fin van n a bakke kust Moa doaraf kreeg da muizeke ne vriedige dust Moa t zag doa e fleske stoan mee spinnewebbe op en veul stof En da muizeke vond da fleske tof Moa seulement ten had giene tire bouchon veu da fleske te debouchonnere Moa da muizeke paktige zijnen elan en t begost da fleske te chargere En da muizeke sprong en het sprong en het sprong da fleske omver et parterre Het fleske was stuk moa wat er in stak was fijne cognac ieste kaliter Nen ielen halve liter En da muizeke lanceidigen hem in deine plas En het lektige en het lektige ge kunt nie geluuve hoe goe dat da was En het lektige nog et encore et toujours To dat op t leste gien fles nie mier zag stoan en giene plafond en giene vloer Want da muizeke was in iene kier scheel krommineel zat Moa dans un dernier effort stond da muizeke op zijn achterste puute En t sloeg op zijn borst lak as ne gruute En het riep lak as Tarzan in de cinema geried tot de strijd Woa is deine smerige koater da k hem zijne nek afbijt. Nu moeie niet peize da k ulder da poezieke sta te deklamere Seulement om ulder t amuzere Neie neie! Ik hem ulder wille demonstrere Dat as der sommigste zijn die ulder mee convikse n stuk in ulder kraag drinken Da nie en is seulement en allien om te kunne drinken Moa om ne keer goe zat en gielegans doeffes te kunne zijn Want dan vergete z ulder miserie en vergete z ulder pijn En na zijne vijfde of zijne tiende geuze Dat hangt af van ulder constitutie Voelt de kleinste pachacroute zich lak as ne reus Nen bulteneir verget zn mismokthed en zennen bult Ne poeffer zn miserie en zn schuld Nen arme vagebond vuult zich lak as ne miljonnair En hij peist dat hij in n zilveren bedde mee zijen loakens sloapt In plosj van op zijne paljas parterre Ne lafoed wèd nen heros, ne loeirik nen rappen, En ne pei me n stem veu haat mè te kappen Die paast dat em zingt lak as ne nachtegoel Ne zatte schacht wordt kapitein En ne zatte kapitein wordt generoal En ik het ketje zelve Ik produceer dan poeziekes en detail et en gros En ik vuul me nog veul straffer as menier Vondel of as Victor Hugo Vrienden, as ge van ze leive ne zatlap ziet, Respecteit em en beziet em mee tact Want ge kunt nooit nie wete veur wie dat em zen eige pakt. Et surtout mensen die naar mij luistert bekloagt hem nie Want t is misschien den ieste kier in deine sukkeleir ze leven Dat m nie af en ziet.
Vrijdagmiddag werd in Leuven het album "Platinum" voorgesteld. "Platinum" is een verzamel cd met bijna alle singels die ooit verschenen zijn, aangevuld met een aantal andere toppers. Zo kwam men tot een collectie van 60 songs op 3 cd's in een mooie cd-box. Vanaf de "De oude man en de zee" tot "het dorp", maar ook "Westenwind" en "Ik hou van jou": echt alles is terug te vinden op deze prachtige cd-box. Een nieuw nummer "Kom in mijn armen" maakt deze cd-box compleet.
Een e-mailtje van Rutger bracht me bij deze grote Franse artieste. De moeite nog eens even de hoofdlijnen mee te geven over het enorm zware leven van deze muzikale Straatmus van Parijs.
Als geen ander belichaamt Edith Piaf het Franse chanson: zonder passie, poëzie, humor en tragiek geen chanson maar ook geen Piaf. Haar biografie, opgetekend in haar eigen mémoires Ma Vie (1963) en verteld door haar halfzus Simone Berteaut, leest als een spannend sensatieboek. Geboren op straat -'un piaf' is niet voor niets een straatmus-, opgegroeid in het bordeel van haar grootmoeder, (ongelukkige) liefdesaffaires, alcohol en drugs, liefde en tragiek: Piaf's eigen leven vormde een onuitputtelijke inspiratiebron voor haar liedjes.
1915 Edith Piaf wordt op 19 december geboren als Edith Giovanni Gassion. Haar moeder wil niets van haar weten en daarom wordt de baby ondergebracht in een bordeel. Vanaf haar zevende zwerft Edith met haar vader, die straatartiest is, langs alle kermissen van Frankrijk . Op haar 15de maakt ze haar zangdebuut. Twee jaar later krijgt Edith een dochtertje dat ze af moet staan. Het meisje sterft in 1935.
1935 Edith wordt ontdekt door de Parijse nachtclubeigenaar Louis Leplée. Hij geeft haar de bijnaam Piaf en dat is het begin van een succesvolle periode. Haar carrière beleeft een terugval als Papa Leplée vermoord wordt en de verdenking op Edith valt. Maar de straatvechtster Piaf vecht zich terug naar de top.
1943 Tijdens de oorlog zingt Edith Piaf in het bezette deel van Frankrijk voor de krijgsgevangenen in de kampen, die ze ook vaak helpt ontsnappen. Na de oorlog begint ze een relatie met Yves Montand die dankzij haar een superster wordt. Er breken gouden tijden aan voor de zangeres in het zwarte jurkje. De evergreen La Vie en Rose wordt opgenomen. In 1947 breekt Edith, na wat aarzelingen, ook door in New York.
1949 Edith ontmoet de liefde van haar leven, de bokser Marcel Cerdan, die helaas na een paar maanden om het leven komt bij een vliegtuigongeluk. Na deze tegenslag stort de zangeres zich meer dan ooit op haar werk en met succes. Naast haar triomfen op de nationale en internationale concertpodia ontwikkelt Edith zich ook steeds meer als actrice in het theater en op het witte doek.
1960 Non je ne regrette rien wordt het lijflied van de zangeres die een steeds vermoeidere indruk maakt. Het hectische leven vol drank, drugs en romantische escapades begint zijn tol te eisen. Ondanks het verzoek van de doktoren om het wat rustiger aan te doen begint Edith aan een nieuwe zware concert toernee.
1962 Edith Piaf verrast de wereld door te trouwen met de veel jongere Théo Sarapo. Hij staat de vedette bij in haar laatste levensdagen. Op 11 oktober 1963 sterft Edith Piaf. Drie dagen later wordt ze onder massale belangstelling ter aarde besteld op begraafplaats Père-Lachaise in Parijs.
Een mooie link naar een uitgebreidere Engelstalige website over Edith Piaf.
Als vandaag alles goed verloop
is onze muziekkeuze vanaf morgenvroeg
tot 5.170 nummertjes uitgebreid (zo'n ruim 500 méér)
en kun je weer lustig op zoek gaan
naar nummers uit die goede oude doos.
Veel luisterplezier en dank voor je talrijke reacties.
Deze week braken we weer een nieuw record en noteerden
op één dag maar even 8.236 radiobezoekers.
Veel luisterplezier !
We
kregen van Jo Van Hecke een mooie aanvulling voor deze 78rpm-site. Als
basis trokken we even op zoek naar wat aanvullingen en afbeeldingen en
kwamen tot onderstaand prachtig, waar gebeurd verhaaltje. Een hulpje om
onze nostalgie van toen even op te fleuren.
Ooit was er in Londen een decorbouwer: Mark Barraud. Nadat
hij gestopt was met werken en op pensioen ging trok hij zich terug op
zijn appartement in Gloucester Place, kocht een fonograaf en luisterde
als tijdverdrijf, samen met zijn hondje Nipper, naar de muziek. Zijn hond nipper luisterde aandachtig mee en zat steeds voor de hoorn te luisteren. Nipper,
de Fox terrier van het beeldmerk van His Masters Voice is geboren in
1884 in Bristol, Gloucenter. Hij werd zo genoemd omdat hij voortdurend
trachtte te bijten in de benen van de bezoekers. Na het overlijden, in 1887, van Mark Barraud erfde zijn broer (kunstschilder Francis Barraud) zijn fonograaf én ook zijn hond. Nipper
treurde erg over het verlies van zijn baasje. Telkens als Francis
de fonograaf liet spelen sprong het hondje op en ging voor de hoorn
zitten. Precies of hij herleefde en zijn baasje terug
hoorde. Zijn broer Francis was aangeslagen door dit tafereel en
besloot in 1898 een schilderij te maken van Nipper die aandachtig voor
de hoorn van een Edison-Bell fonograaf zat. Precies of hij luisterde
naar zijn overleden baasje. Francis Barraud noemde dit schilderij........????? "His Master's Voice" .
Een
vriend raadde hem aan om naar een platenmaatschappij te stappen met dit
schilderij en het te verkopen. Francis trok toen naar de pas
opgestarte Gramophone Company in Londen en bood er hen zijn schilderij
aan. Bij de company zagen ze er wel iets in, maar aangezien zij ook
grammofoons maakten hadden ze liever dat het met een van hun eigen
grammofoon geschilderd was ipv een oude fonograaf.
Francis
ging op hun voorstel in. William Barry Owen van de platenmaatschappij
Gramophone Company kocht op 17 oktober 1899 het gewijzigde schilderij
voor 100 Engelse pond, inclusief het copyright en nam een patent op de
naam 'His Masters Voice'. De betaling gebeurde in 2 delen. 50 pond voor
de verandering van de schilderij met de nieuwe platendraaier en nog
eens 50 pond na ontvangst van het schilderij en de exclusieve
rechten.
Emile
Berliner, de uitvinder van de ronde platte grammofoonplaat en oprichter
van de nog bestaande "Victor Talking Machine Company", nam het doek mee
naar de Verenigde Staten en gebruikte het daar eveneens in 1900 als
beeldmerk. Berliner registreerde eveneens in 1900 "His Master's Voice"
in Canada.
Het
was wel niet van in het begin dat Nipper op de platen stond. Wel op een
aantal dozen en hoezen. Na enkel jaren stond Nipper ook op de
platen en is tot nu toe de beroemdste hond in de muziekindustrie
geworden. Nipper verscheen voor de eerste maal op een Britse plaat met een etiket van februari 1909. Francis Barraud overleed op zijn 69ste op 29 augustus 1924. His
Masters Voice was in zijn tijd de grootste en maakte ook de beste
kwaliteit van platen en startte in Londen op in 1897 met de verkoop van
grammofoons en vlakke geluidsplaten. Een Amerikaanse uitvinding die
toen 10 jaar oud was. In 1921 opende het bedrijf de eerste
grammofoonplatenwinkel op het Londens adres: 363 Oxford Street.
In de jaren '20 groeide het bedrijf snel. Ondermeer door de verkoop van klassieke en dansplaten.
Na bijna een week technische problemen en totale stilte op onze netradio hebben we vanavond de stream weer op gang gekregen. Ook de problemen met de jukebox lijken terug op gang. Veel zoek- en luisterplezier en vooral onze verontschuldigingen aan al de trouwe luistervinken die in de voorbije week hun muziek moesten missen. Binnenkort wordt onze huidige lijst van ruim 4500 nummers aangevuld met enkele honderden nieuwe geluiden uit de tijd van toen. Ook aan al de bezorgde mailers bedankt voor de attentie en steun. Onze oldie-machine draait weer op volle toeren. Gilbert
Al een week (13 januari 2007) ligt bovenstaande single van Corry Konings in de platenwinkel en voor alle Corry- en ambiancefans mag die er weer wezen. Haar vloeiende gemakkelijke stem speelt mooi in met de backing-vocals die samen de sfeer hoog houden. Het A-nummertje: "Het mooiste in het leven" brengt je dadelijk in de après-ski-stemming - daar hoef je echt geen sneeuw of latten voor te hebben - om samen meezingend met de handen op de schouders van je voorganger uit de bol te gaan en wil je het toch in de veel zachtere smartlappige stijl van Corry het met z'n tweetjes op één tegeltje te proberen krijg je vast het been op de goeie plaats en de vlinders in je buik bij het slow-B-nummertje: "Waar is je hart". Twee heel mooie nummertjes die de hitladders zullen bestormen.
"Het mooiste in het leven" - T/M: Emiel Hartkamp en Norus Padidar "Waar is je hart" - T: Bert van Rheenen (Chiel Montagne) - M: Emiel Hartkamp en Norus Padidar CK 93 - 8713932000735 www.corrykonings.nl
Danny "Fabry" Junior is terug van weggeweest. Na enkele jaren van inactiviteit op muzikaal gebied heeft hij zijn eerste liefde, muziek maken, weer terug opgepikt. Als boegbeeld van de "Juniors" heeft hij in de eerste succesvolle jaren van Tien Om Te Zien heel wat meisjesharten sneller doen kloppen. Zijn capaciteiten als entertainer zijn legio bekend en met een puur ambiance is hij helemaal klaar om de vlaamse podia opnieuw te veroveren. Zijn nieuwste single "Zigeuner" ligt vanaf nu in de betere platenzaak. En dit is zomaar geen comeback want op de nieuwste single staan 3 totaal verschillende nummers waarvan het A-nummertje ten volle de sfeer van het zigeunerleven vertolkt. Onderlijnd door de violen. Het tweede nummer zit vol Vlaamse verlangens en met Eerlijk & Blaun vraagt Danny even stilte voor een mooi luisterlied. Een koortje geeft de nodige professionaliteit. Een heel variabele comeback vol verrassingen.
A. "Zigeuner" - A. Hoes B. "Heimwee naar m'n Vlaanderen" - A. Hoes Bonustrack: "Eerlijk & Blauw" - R. Ceulemans
KLIK OP BOVENSTAANDE JUKEBOX EN JE KIEST ZELF JE EIGEN LIEDJES VAN TOEN !!! MAAR ZET EERST JE 78-TOEREN NETRADIO OP! EN GENIET VAN MUZIEK UIT DIE GOEDE OUWE TIJD
78-TOEREN.be
