Hij gaf ooit meer dan 300 optredens per jaar, heel Vlaanderen neuriede zijn naïeve, aandoenlijke liedjes mee. Maar tijdens de laatste veertig jaar van zijn leven was Louis Mestdagh, alias de 'Troubadour van het Heilig Hart', in alle anonimiteit Louis, vader en echtgenoot.

'Is dat familie van jou, Rudolf?', vroeg een leraar aan Rudolf Mestdagh toen ze op school een tekst over pater Mestdagh, de zingende 'Troubadour van het Heilig Hart' lazen. Rudolf moest het antwoord schuldig blijven. Pas toen begin de jaren tachtig in Humo een interview met Louis Mestdagh verscheen, besefte Rudolf dat de pater niet alleen zijn vader, maar in het decennium voor zijn geboorte ook een beroemdheid was. Een hele schok voor een zoon die zijn vader kende als een man die artikels voor een medisch tijdschrift schreef en reizen voor dokters organiseerde en zoon Rudolf voorging in het produceren van films.
Zo vredig als het leven van Louis Mestdagh eindigde, zo dramatisch begon het. Mestdagh werd in de beginjaren van de Eerste Wereldoorlog in een schuilkelder geboren. Zijn vader, een rijke industrieel uit Deinze die later zelfmoord zou plegen, deed in textiel. Voor Mestdagh, de tweede zoon in het gezin, was het al snel duidelijk dat hij priester zou worden. Op zijn 24ste, bij het uitbreken van de oorlog, gaf hij les en organiseerde hij toneeltjes en shows ter vermaak van de soldaten.
Net na de oorlog stuurden de jezuïeten hem voor een vervolgopleiding naar de VS. Onderweg ging het schip ei zo na ten onder. Mestdagh filmde alles en kreeg de smaak van het filmen te pakken. Hij maakte een reisreportage in de VS. Later zouden er nog andere volgen: onder meer over Congo, de Siouxindianen en over een reis met de jeep dwars door India tot in de Himalaya. Een van de films van de avontuurlijke pater werd uitgezonden op de tweede dag van het bestaan van de toenmalige NIR.
Ondertussen was pater Mestdagh ook aan een muziekcarrière begonnen. In de jaren vijftig en begin de jaren zestig scoorde hij, onder het pseudoniem 'Troubadour van het H. Hart', talloze hits met liedjes over onder andere zijn moeder, zijn geboortestreek en natuurlijk geloofsgetinte nummers en heel wat kerstliederen. Twee jaar geleden nog coverden Erik Van Neygen en Sanne 'Een kindeken lag', een van de kerstliedjes van Mestdagh. "Ik heb nooit van mijn liedjes gehouden", zei Mestdagh ooit. "Ik kon mijn eigen stem niet horen, maar ik wilde de mensen blij maken en hen op mijn manier de blijde boodschap brengen."
De pater was een BV avant la lettre, maar gaf alles op toen hij op z'n 48ste halsoverkop verliefd werd op zuster Johanna, een veel jongere kloosterzuster. De jezuïeten wilden de hele zaak in de doofpot stoppen en Mestdagh naar Zuid-Amerika verschepen, maar de pater schaakte zijn non en liet een bevriend priester hen in de echt verbinden.
Zijn uittrede uit het klooster was meteen ook het einde van zijn carrière in de spotlights. Mestdagh wou geen ophef en stopte met zingen en filmen. Hij liet zelfs zijn baard staan om voortaan incognito door het leven te gaan. Daar slaagde hij grotendeels in. Uitzonderingen waren het interview in Humo én een documentaire die hij, na lang aandringen, door zijn zoon en cineast Rudolf Mestdagh liet maken en die vorig jaar uitgezonden werd op Canvas.

Mestdagh stierf afgelopen zondag, Pinksterzondag 27 mei, op 90-jarige leeftijd.

© De Morgen – Kim Herbots, 02.06.07