Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
24-09-2010
Schapraai!
Schapraai
Zo heeft ons baasje toch altijd de planken in de voorraad kelder weten noemen. Daar stonden toen ook de Weckpotten mooi soort bij soort, met handgeschreven, in onderwijzeressengeschrift geschreven etiketten. (wat een moeilijke woorden in deze zin).
Wij hebben geen kelder, de diepvries is met vervroegd pensioen gezet wegens een paar keer elektriciteitspannes en de gevolgen daarvan. Maar wij hebben een dossierkast met schabben die volstaan met de Weckpotten van weleer.
Hier staat het resultaat van een ganse zomer huisvlijt en tuinplezier. Vanaf juni, toen de eerste kersen rijp waren, tot gisteren met de (bijna) laatste tomaten, is er haast wekelijks wat bij aangevuld. Of uit gehaald om mee naar Vosselaar te nemen.
t Vrouwtje heeft weer veel confituur gemaakt van al wat er aan de bomen en struiken in de tuin hangt, soms twee soorten gemengd of een uitheems kruid zoals steranijs toegevoegd Lekker zijn ze allemaal die bijeengestapeld potjes van allerlei herkomst.
Jil, ons blogmaatje en t vrouwtje van Arcil, ook een Drent,gaf gisteren aan in haar reactie op overuren dat zij dacht dat de kast al aardig vol zou zijn geraakt. Om haar te plezieren hierbij een foto van onze schapraai
Twee homo's parkeren hun auto voor een taverne en gaan daar een cappuccinoke drinken
Een paar minuten later passeert daar ne jonge gast en die vlamt -PATAT op de auto van die homo's. De homo's komen naar buiten getrippeld en die éne zegt tegen die andere: 'Ooooh! Jean-Claude, belt maar rap de polies.' 'Wacht, wacht ', roept die jonge gast, 'niet doen! Ik wil da hier regelen: 500 euro en we spreken er niet meer over!' 'Nee', zegt die éne homo, 'Jean-Claude, belt de polies maar!' 'Wacht', roept die jonge gast weer '1000 euro en we klappen er niet meer over!' 'Sorry', zegt die homo 'wij bellen de polies!'
'Godverdomme', roept die jonge gast kwaad ' kust m`n kloten !' Zegt die homo: 'Jean-Claude, niet bellen, die mijnheer hier stelt ons een minnelijke schikking voor!'
Vannacht om half vier is het baasje uit bed gemoeten om de slaapkamer venster te sluiten, de regen stond erop zei het vrouwtje. Nu heeft ons baasje dat met veel plezier gedaan want het was weer eens hard nodig zon flinke bui.
Vijf millimeter konden we deze morgen aflezen op de pluviometer, niet wat je zegt grand chose maar toch wel voldoende om het stof onder te krijgen.
Als je de afgelopen week de boeren op de akkers bezig zag met hun tractoren en je zag de geweldige stofwolken achter de machines dan wist je wel waar al dat stof vandaan kwam.
Ook wij hebben al naar onze voeten (poten) gekregen omdat we een kuiltje onder tafel wilden graven in de dolomiet. t Baasje en t vrouwtje verkiezen apperitief hapjes zonder stof. Wij niet want als er te veel stof op ligt dan verhuizen al die lekkernijen een verdieping lager, richting hondenkommen .
Dadelijk gaat het baasje ook verder met zijn zadenrecuperatie.Het winnen van tomatenzaad van de tomate Russe die er voor moeten zorgen dat we volgend jaar weer van die lekkere tomaten kunnen eten. Vorig jaar heeft het baasje dat voor de eerste maal gedaan en dat is goed bevallen. Verschillende kameraden en familieleden hebben zaden of jonge plantjes bij ons meegenomen en blijkbaar zijn de tomaten overal goed gelukt.
Het baasje was toen verbaasd dat er uit één tomaat, van een variëteit dat nog bekend staat dat ze niet veel zaden bevat, zoveel plantjes konden opgroeien.
We zien wel wat de volgende oogst gaat opbrengen
De baasjes zijn overuren aan het kloppen, het zijn de tomaten die daar de oorzaak van zijn, kilos en kilos zongerijpte tomaten recht uit de tuin de Weckpotten in.
Het vrouwtje is al vroeg begonnen deze morgen, zij deed de romas je leest goed, met een kleine letter. Anders kregen ze van de Sarko 300 euro en werden ze op het vliegtuig gezet richting Roemenië, dan waren het zigeuners, nu is het hier een tomaten variëteit.
Nadien heeft het baasje zich over de russen ontfermd. Tomate Russe zoals de variëteit hier noemt zijn geweldig grote tomaten waar helemaal geen zure smaak aan zit, het zijn eerder zoete tomaten en ze hebben weinig zaden.
En om die zaden is het ons baasje te doen, die wil hij opzij houden als zaaigoed voor volgend jaar. Die legt hij op keukenrol in rijtjes van tien zaden in vijf kolommetjes. Dus vijftig zaden per papiertje.
Uiteraard is dat een monnikenwerk maar daar gebruikt t baasje de avonden in Frankrijk voor, voor prullewerkskes ! Heeft m allemaal zelf uitgevlooid zegt m want in de agrarische sector was onze baas tot voor enkele jaren een volslagen amateur die al wel wist hoe je een spade moest vastnemen maar dat was het dan ook helemaal.
Zojuist heeft het baasje zijn steriliseerwerk voor vandaag afgerond en staan er negentien potten van ¾ liter tomaten op het schap.
Dat is elke week van de winter één maal tomatensoep op het menu
Twee buren staan met elkaar te praten over het leegpompen (stelen) van de ene buur zijn mazouttank. Buur 1: Dat is nu de 2é maal in 4 jaar. In allebei de gevallen had ik deze net laten voltanken, dat zijn kostelijke keren geweest. Buur 2: Ik voel met u mee, 6jaar geleden ben ik drie maal bestolen geweest. Maar ik heb er iets op gevonden en sindsdien is er geen mazout meer gestolen. Buur1: Awel, gaat ge het mij nog vertellen, alle tips zijn welkom, die situatie hangt mij de keel uit??!! Buur 2: Rustig buurman, al hetgeen ik heb gedaan is een groot plakkaat gezet met in grote letters ' MAZOUT TANK '
Buur 1: Zijt gij helemaal zot geworden, dan moeten ze zelf niet meer zoeken... Buur 2: wacht, ik ben nog niet klaar. Ik heb dat plakkaat niet boven mijn mazouttank gezet maar boven mijn septische put. Dit jaar hebben ze op die manier reeds 2 maal mijn beerput gratis leeggezogen.
Gisterennamiddag zijn Maurice en Rita met hun Joris verder getrokken richting België. Zij gingen ook nog de zus van Maurice bezoeken in de buurt van Chateauroux alvorens zich te gaan voorbereiden op Ritas werk in het ziekenhuis in Lier.
Sinds hun vertrek loopt hier een Hera rond die duidelijk haar vrijer mist, hij mocht nog wel niet veel bij moeder en dochter Belle en Hera, maar toch heeft Hera rond hem gedraaid als vliegen rond een pot honing.
Heros zag met lede ogen dat er concurrentie in zijn roedel op komst was en heeft Joris dat enkele keren goed duidelijk gemaakt dat er eerst langs hem moet gepasseerd worden vooraleer hij onder staarten kon snuffelen.
Dat is de eerste maal dat Heros zich plaatst tussen een andere reu en zijn teefjes, hij kan dan wel niets meer maar het steriliseren (doorknippen van de zaadleider) verhindert dan wel niet zijn hormonenwerking. Hij blijft een echte reu in gedrag en houding.
Voorlopig is er geen bezoek meer aangekondigd, tenzij Leo en Gerarda , collega van bij den Europech op de terugweg van Spanje naar België nog enkele dagen zouden binnen wippen
Ik was daarstraks met de baasjes en met Joris en zijn baasjes in Barro, nu zal je zeggen WAAAAR ? en dan heb je dezelfde reactie als de meeste mensen.
Barro is een piepklein dorpje ten oosten van Ruffec in de Charente en het is enkel bekend door zijn jaarlijkse openlucht fototentoonstelling Barrobjectif.
De straten van Barro, er zijn er maar drie, hangen vol met fotos die tegen muren, onder afdaken, midden in een weide, en zelfs IN de rivier de Charente tentoongesteld zijn. Je kan dus, zoals daarstraks onder een warm zonnetje, wandelend door de straten prachtige fotos bewonderen.
Toen we aan de rivier kwamen mochten ik en Joris los van de baasjes en heb ik ereens snel van geprofiteerd om een lekker verfrissend bad te nemen. Maurice en Rita, de baasjes van Joris, konden er niet van over dat ik daar in het midden van de rivier op mijn achterste in het water ging zitten. Voor mij was dat een heel normale reactie, wat doe je anders buiten zwemmen of, wanneer de plaats niet diep genoeg is, op je gat gaan zitten !
Ondertussen namen de baasjes en ook Rita fotos van het mooie dorpje, van elkaar en van de tentoongestelde fotos.
Dit is voor al de bacterieënvrezers die terugdeinzen voor het gebruik van koud water bij de afwas.
Frans was op bezoek bij zijn 90-jaar oude grootvader in een achtergebleven dorp in Brabant.
Na de eerste overnachting bereidde grootvader een ontbijt met eieren, spek en zelfgebakken brood .
Op een bepaald ogenblik bemerkte Frans een waas op zijn bord. Ongerust vroeg hij aan bompa: "Is dit bord wel zuiver?"
Grootva antwoordde: "Zo zuiver als koud water ze kan maken. Eet jij maar gerust je maal op, jongen!" 's Middags stonden er hamburgers op het menu.
Opnieuw was Frans bezorgd over de borden. Hij meende kleine vlekjes te bemerken op de rand die er uitzagen als gedroogde ei. Hij vroeg: "Ben je zeker dat deze borden zuiver zijn?"
Zonder op te kijken sprak opa: "Ik heb het je al gezegd, jongen, deze borden zijn zo zuiver als koud water ze kan krijgen. Dus, zit niet te klieren, ik wil er geen woord meer over horen."
Later die middag wilde Frans een wandeling maken maar bij het buitengaan begon de hond van grootva te grommen en wilde Frans niet doorlaten.
Frans riep: "Grootva, jouw hond wil me niet doorlaten".
Zonder op te kijken van zijn krant riep grootvader: "Koud Water, ga verdorie terug in je hoek liggen en laat Frans gerust!"
Het is Joris de Drent uit Massenhoven, bij ons in de buurt en bekend van de afrit op de Boudewijnsnelweg iets voor Antwerpen, die gisteren namiddag bij ons zijn gearriveerd.
De baasjes Maurice en Rita kennen onze baasjes vanuit de Drentenvereniging en van toen ze het baasje contacteerden toen ze van plan waren een Drentje te kopen. Sindsdien hebben ze regelmatig contact via mail en ontmoeten ze elkaar op wandelingen, clubmatch of in La Magdeleine.
Maurice en Rita hebben een behoorlijke rondrit met de camper gemaakt door Noord Spanje en zijn nu, via een omweg langs ons, op terugweg naar België en de job.
Zij gaan ook nog de zus van Maurice opzoeken in de buurt van Chateauroux. Die zus is sinds haar pensionering ook, zoals wij, naar Frankrijk vertrokken, maar in tegenstelling tot ons wonen zij hier permanent.
Maurice vertelde ons baasje tijdens de clubmatch eind vorige maand dat hij graag eens een bric à brac of een andere rommelmarkt in Frankrijk wou bezoeken. Kwestie van de sfeer eens op te snuiven en in de stapels oude platen te gaan snuffelen, op zoek naar Sylvie Vartan, Sheila en andere Francoise Hardys.
Daar zal Maurice dan nog eens een keertje moeten voor terugkomen of blijven tot met het weekend. Tijdens de week als iedereen moet werken, zeker zoals nu buiten het seizoen zal het werkelijk zoeken zijn om zoiets te vinden.
Hij zal dus nog een keertje moeten terugkomen, Joris en zijn roedeltje
Straks een nieuw bericht, het avondbericht is er niet meer van gekomen wegens bezoek hier in de Charente.
Het zijn bekenden met een Drent, uit België, op ronde in Frankrijk met een camper. Zij zijn deze namiddag rond half zes bij ons aangekomen en zijn nu juist 0u30 naar bed gegaan.
Daarom, straks rond negenen meer nieuws en oplossing van het raadsel
Een vrouwelijke professor aan de universiteit herinnert de studenten aan het feit dat ze de volgende dag tijdens het grote eindexamen geen enkel excuus van afwezigheid zal dulden. Enige uitzondering daarop is een zware verwonding, zeer ernstige ziekte of het plotse overlijden van een naast familielid. Op de eerste rij van het auditorium reageert Tom, de playboy onder de studenten: "En in geval van oververmoeidheid, mevrouw? Van bijvoorbeeld een uitputtende sexnacht?" Hilariteit alom. Wanneer de stilte eindelijk is weergekeerd, glimlacht de vrouwelijke professor eventjes naar de student, schudt lichtjes het hoofd en zegt hem: "Dan mag je met je andere hand schrijven!!"
We beginnen het nu s avonds toch te voelen dat de zomer naar zijn einde loopt Tijdens de dag is het nog machtig mooi weer met temperaturen rond de 24 à 25 graden maar na zeven uur dien je toch dat wolletje of fleece vestje aan te trekken.
Vooral s morgens valt het op dat de herfst op komst is, het baasje heeft al gezegd dat we op onze poten moeten blijven staan bij het spelen en niet door het bedauwde gras moeten rollen. Maar da s makkelijker gezegd dan gedaan, voor mensen ja akkoord, maar voor twee jonge Drenten ?
Je merkt ook de komst van de herfst aan alle planten die nu zaad aanmaken. Vooral die met die kleefgranen en bladeren. Zelfs ganse aren van kleefgras hebben we in onze oren, borst en staart hangen. De baasjes moeten haast in ploegen gaan werken om ons miserievrij te krijgen. Er is al een extra kam aangekocht bovenop de drie die er al waren. Een speciale bollekenskam, zo noemen ze die hier ten huize toch, komt bij die gewone, die vlooien/luizenkam en bij de grove kam nu het kammenarsenaal vervoegen.
Er is niets speciaal aan die kam op t eerste zicht maar de tanden staan iets anders als bij de gewone kam. Volgens het hoofdbestuur kan je met deze kam beter die dikke zaadbollen uit onze vacht kammen.
Kouder en zaadbollen, en één van de dagen het kacheltje even terug in gang s morgens en s avonds en we weten in welk seizoen we zitten !
Lijntjes trekken en nog zo recht mogelijk, dat is de bedoeling bij de wedstrijd ploegen bij de feesten van de aarde.
En het ging er echt , maar heel echt aan toe, niet alleen recht maar ook de vereiste diepte was een punt waarop het werk beoordeeld werd. Niet alleen het alziend oog van de controleur/scheidsrechter maar ook de rolmeter kwam er aan te pas.
Bij ploegen komt het er blijkbaar ook op aan dat de grond diep genoeg is omgezet !
Wij stonden erbij keken ernaar en luisterden naar de commentaren van vriend en tegenstander van de kandidaten, en we mogen zeggen, we hebben ons kostelijk geamuseerd.
Er waren wel woorden, dialect of niet, waar we nog nooit van gehoord hadden.Niet alleen omdat we ze nooit geleerd hebben maar ook omdat het woorden zijn die wij nooit gebruiken omdat ze niet van toepassing zijn in onze metier.
Ook van die tentoongestelde machines viel onze mond open, wij herinneren uit onze jeugd nog boer Jan die zijn graan afdeed met de zeis, terwijl zijn vrouw Marie van boer Jan volgde en schoven maakte van de gemaaide halmen.
We hebben gisteren maar wijselijk onze mond gehouden over onze kennis van de boerenstiel, we zouden efkes uit de toon gevallen zijn
Zit een man aan het kanaal lekker op zijn gemakje te vissen. Ziet hij een hele rouwstoet aan hem voorbij komen. Op het moment dat de lijkwagen voorbij komt rijden gaat hij netjes staan, doet zijn vissershoed af, vouwt zijn handen en knikt beleefd naar de kist. De begrafenisondernemer bemerkt de man en denkt: "zo zijn er niet meer zoveel". Na de begrafenis besluit hij om de visser op te zoeken. Daar aangekomen zit de man nog op zijn stoel en staart naar het water. "Pardon mijnheer', zegt de begrafenisondernemer, 'mag ik u complimenteren met uw zeer sympathieke houding, weinig mensen zouden dit nog doen. Ik vind het gewoon fantastisch". Nou zegt de visser: "Ach..... het blijft toch je vrouw hé......... "
De ganse week geen enkele melding over de vermiste Toller reu Frick
Op ons blog kan je op 28.08, 01.09, 03.09, 10.09, en 12.09 de zoektochten en oproepen volgen die wij plaatsten om Frick terug te vinden.
Vandaag stond op het Max en Bente blog een hernieuwing en nieuwe informatie om Frick terug te vinden, hier het bericht
We zijn al weer een dikke week verder....en er is niks meer van Frick vernomen. Hij is nergens meer gezien Er is inmiddels een hyves aangemaakt voor Frick...en ik zou dan ook iedereen met een account willen vragen om daar lid van te worden. Als jullie dan weer al jullie "vrienden"uitnodigen en zo verder....... http://frickisvermist.hyves.nl/ Vanmiddag gaat er een mail naar Hart van Nederland. Voor degenen zonder Hyves...zoals ik...jullie kunnen de link ook versturen via email, of plaatsen op andere fora. Alvast bedankt
Wij blijven alvast de ontwikkelingen volgen en melden het dadelijk als er nieuws is, hetzij goed of minder goed
We hebben het gisteren al vermeld in het avond bericht, gisterenmorgen is het jachtseizoen begonnen met veel lawaai en geweerschoten. Dat gaat elk jaar samen met het oldtimer weekend in Angoulême en het fête de patrimoine, open monumentendag zeg maar.
Of er veel te jagen valt daar hebben wij zo ons gedacht over. Af en toe zie je wel eens een ree of een haas, maar die massas everzwijnen waar zo over gepocht wordt, die zijn destijds al door Obelix en co de kastrollen ingedraaid. In de elf jaar dat we hier zijn hebben we nog geen enkel everzwijn of sporen ervan gevonden. Volgens ons zitten er in de sommige steden in België meer evers, dan hier in de velden.
Wat wij wel gedaan hebben gisteren tijdens de wandeling was sporen snuffelen, niet van wild maar van de andere jachthonden die hier op ons territorium zijn komen paraderen.
Meestal zijn het épgneul Bretons of Duitse staande honden waarmee de Fransen hier jagen. Wat wij Drentsche Patrijshonden zijn heeft ons baasje al dikwijls moeten uitleggen, Zelfs als m onze Franse benaming épagneul à Perdrix de Drenthe vernoemd vallen hun monden open van verbazing. Moest m vertellen dat we van een andere planeet komen zouden ze het ook nog geloven. Voor die Franse jagers is Drente trouwens ook onbekend en meestal volgt er dan ook nog een lesje aardrijkskunde bij de uitleg over Drenten
Belle & co
Ps: op de fotos, Gorky van Louis Michielsen in aktie op de jacht
Gisteren en vandaag was het feest van de aarde te Villefagnan. Als je weet dat Villefagnan zon 4 km hier vandaan ligt en het feest doorging ergens halfweg, dan mag je zeggen dat het hier vlakbij, midden in de velden, feest was.
Het evenement dat naar ons weten de eerste maal in Villefagnan georganiseerd is , bestond hoofdzakelijk uit een wedstrijd ploegen, ditmaal met tractoren, en niet met ossen, paarden of ezels ditmaal.
Er was ook een tentoonstelling van landbouwmateriaal. Plant- en oogstmachines, om ter grootst, tractoren ook al om ter grootst en sterkst, maar ook zaaimachines waar we het bestaan nog niet van af wisten zo immens groot.
Om een gedacht te vormen van de grootte van de pikdorser is het vrouwtje naast een band gaan poseren (rechts op de foto naast de band, ze kijkt als een indiaan over de prairie kijkt) . Wijzelf wisten niet dat het zo groot was zon machine. Het is dus niet voor niks dat we aan het lijntje moeten als er zo n machine in de buurt aan t werk is.
Deze morgen zijn we wakker geworden van een reeks geweerschoten. Ikzelf wist dadelijk wat er aan de gang was omdat het al de vierde maal is dat ik het meemaak.
Deze morgen om acht uur is hier het jachtseizoen begonnen. Traditioneel gaat dit gepaard met klokslag acht uur een oorverdovend lawaai van wel 15 of 20 jachtgeweren die teglijk worden afgeschoten. Dat is waarschijnlijk om de hazen en de reeën te laten weten dat de jagers terug wakker zijn geworden.
Afgaande op het lawaai dat ze maakten moeten nu de diepvriezers bij dejagers thuis, en de togen bij de pouliers stampens vol liggen van het geschoten wild. Maar t zal wel heel wat minder zijn zegt ons baasje, want ofwel zijn het slechte schutters, of ze hebben op de kraaien en spreeuwen aan het schieten geweest. Wat ook nog mogelijk is dat ze van die oude loodcartouchen nog van af moesten, en dat ze weer geschoten hebben op alles wat bewoog, want zo zitten er ook tussen
Hoe stilletjes was het gisteren op het www Amper de helft van het aantal normale bezoekers, amper mail in de mailbox en ook bij de collegas bloggers was het al gene vette.
Het kan gebeuren op een zaterdag met mooi weer zegt onze baas, een Indian summer zal wel aan de basis van het verschijnsel liggen. Iedereen op een terras of een laatste maal dit seizoen met de frigobox naar de Knokke en le Zoute. Of een krèmmeke gaan eten op den dijk of de plage in Blankenberge.
We kunnen de mensen geen ongelijk geven, wij hebben het hier alle dagen tot nu toe mooi weer, maar zijn ons wel bewust dat er minder prettige plaatsen zijn, waar onder andere het merendeel van de Drentenfans wonen.
Daarom gaven we gisteren al fotos van picknickende stinkend rijke mensen met schandalig dure, maar prachtige oldtimers. Al eens eigenaars van een AC Cobra (een echte) op een dekentje zien zitten, stokbrood zien breken en thee drinken uit een thermoskan ?
Die mensen zaten dan ook nog eens te verbroederen met eigenaars van een Ferrari 308 GTB en een Testarossa. Maar iets verder zaten dan de eigenaars van de Franse gangster auto bij uitstek, 4 Citroën traction avants op een rijtje, alle zwart, dik in de wax en met chroom zoals ze hem tegenwoordig niet meer (kunnen ?) maken.
Het is elk jaar weer een festijn die gloriën van de weg over de Charentaise wegen te zien bollen. Daarvoor zorgen we er steeds voor dat we het derde weekend van september in de buurt zijn. Vandaag gaan ze dan ook nog eens koers rijden met al dat mooisop de remparts van Angoulême, maar daar gaan we volgend jaar nog eens naartoe .
t Baasje is vandaag fotos gaan nemen van de oldtimersdie de rally van het circuit des remparts reden.
Hij had daar een mooie omgeving voor uitgezocht, aan de oever van de Charente aan de voet van het kasteel van Grand Marnier.
Aan de oever van de rivier zie je wat je nergens ziet, eigenaars van oldtimers die op een veiling makkelijk 200 à 300.000 euro kunnen opbrengen zitten op een dekentje te picknicken. Ons baasje had het in elk geval nog nooit gezien.
Wat m ook nog nooit gezien had was op de grote parking, tussen het talud en de achterkant van hun autos een volledig gedekte tafel met oesters voor iedereen t Baasje stond erbij en wreef eens in zijn ogen om zeker te zijn dat hij niet droomde. t Moet kunnen was zijn besluit, oesters met parkingstof
Op de terug weg waren er verschillende omleidingen voor een wielerkoers. Dat maakt dat t baasje moest passeren aan de B & B van Franca en Darren, voor sommige van de lezers bekend als de au Bellefleur B & B te Sigogne. Eventjes binnenspringen kan nooit kwaad dacht het baasje. t Baasje was amper uitgestapt of Franca kwam al aanlopen met een behoorlijke zak dopjes van frisdrank en melk flessen. Waarschijnlijk zitten er ook nog doppen van nEngelse oorsprong bij die Darren meebrengt uit Londen !
De Belgische vereniging voor de geleidehond kan er maar goed mee zijn. In hun naam bedankt Darren en Franca voor het mooie gebaar.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
