De wekelijkse kip verdelen was nooit makkelijk -
Beslissen welk stuk kreeg wie!
Het was een groot gezin voor één enkele kip.
De kippenborst werd in tweeën gesneden:
De ene helft voor mijn vader
De andere opnieuw verdeeld
onder mijn twee broers, elk een vierdepart.
Mijn moeder kreeg een bil.
De andere bil ging naar mijn tantes,
En wij, de kinderen, kregen de vleugels,
De ribben en de rug, de grootte van de stukken
Aangepast aan onze leeftijd het was nooit genoeg.
De kip verdelen was niet makkelijk.
Mijn moeder wilde steevast het karwei vermijden:
Mijn tante Roonak worstelde ermee.
Ik zal niet met
de noorderzon verdwijnen
Ik kom altijd als aan een elastiekje terug
Eens zal ik als het zonnetje in huis verschijnen
is het niet razendsnel, dan is het vliegensvlug
Ik ga niet met man en muis ten onder
Ik zal niet voor dag en dauw vergaan
En dat had je zwart op wit kunnen weten
Ik kom uit een spreekwoord vandaan
Als je een
rechte tunnel vanuit België dwars door de aarde graaft, is de eindbestemming
waarschijnlijk Fiji. Fiji is een eilandengroep met 1 groot eiland en 300
kleine. Het ligt midden in de Grote Oceaan, letterlijk aan de andere kant van
de wereld, vlakbij Australië.
In 1643 wordt Fiji ontdekt door de Nederlander Abel Tasman. De verhalen die hij
vertelt over de eilanden, zorgen ervoor dat er meer dan 100 jaar geen andere
ontdekkingsreiziger naar Fiji durft te gaan. Hij vertelt over de gevaarlijke
koraalriffen waar veel schepen schipbreuk op lopen. Maar zijn verhalen over de
kannibalen maken het meeste indruk.
Kannibalisme
Tot halverwege de negentiende eeuw aten Fijiërs mensen. Dit gebeurde niet
zomaar en niet door iedereen. Alleen priesters en stamhoofden aten mensen (soms
deelden ze de resten met andere leden van de stam) en alléén van hun vijanden.
Dit gebeurde tijdens een ritueel. Er werd speciaal bestek voor gebruikt: een
soort lange vork, omdat het menselijk vlees de lippen van het stamhoofd of de
priester niet mocht raken. Het was een teken van ultieme wraak en macht over de
vijand. Ook geloofden Fijiërs dat de priesters of stamhoofden - en daardoor de
hele stam- door het eten van mensenvlees meer kracht zouden krijgen.
Ook in Europa
Veel mensen vinden het idee van kannibalisme barbaars. Toch was het eeuwen
geleden in bepaalde gebieden van Europa ook gebruikelijk om vijanden te eten.
Een Roemeense vorst uit de vijftiende eeuw, Vlad Dracula, had bijvoorbeeld
enkele soldaten van de Turkse invasiemacht op zijn menu staan.
Tegenwoordig
Behalve verhalen en attributen in een museum, is er in Fiji niets meer te
merken van het kannibalisme. Voor verwelkomingen gebruiken Fijiërs bijvoorbeeld
het woord: 'Bula!'. Dit betekent letterlijk: 'leven'. Hiernaast heeft het nog
andere betekenissen zoals: 'hallo', 'welkom', 'hoe gaat het?' en 'proost!'.
Toeristen worden soms zelfs uitgenodigd om met een familie mee te eten. En nee,
er staat dan geen mensenvlees op het menu. Reken dan maar op heerlijke verse
vis, kokos en ananas.
Zie jij ook
weleens mensen lopen met een grote tatoeage op hun arm? Of met een piercing in
hun wenkbrauw? Mensen versieren hun lichaam steeds vaker.
Tatoeages zijn eigenlijk
al erg oud. Lang geleden, toen mensen nog in berenhuiden rondliepen, was de
tatoeage zelfs onmisbaar. Door middel van versieringen op de huid kon je laten
zien bij welke stam je hoorde. Later kreeg het ook een religieuze functie en
werd de tatoeage gebruikt om status in de maatschappij te benadrukken.
Verandering?
De argumenten van iemand die zijn lichaam versiert met sieraden en tatoeages in
onze maatschappij, zijn niet heel anders. Het is een manier om jezelf te
onderscheiden en een bepaalde groep mensen te vertegenwoordigen. De
statusverhogende werking van sieraden zien we goed terug bij rappers, die
zichzelf met zo veel mogelijk glitter en goud ('bling' genaamd) opsieren.
Tijdelijk of
permanent
Een sieraad is een tijdelijke versiering. Een piercing heeft een meer permanent
karakter (de piercing kan weer worden verwijderd, maar in eerste instantie
blijft het gat bestaan) en een tatoeage neem je in principe voor het leven.
Laser
Wil je er toch vanaf, dan kun je sinds enige jaren de tatoeage met laser laten
verwijderen. Dit gaat niet zonder pijn en brengt gezondheidsrisico's met zich
mee. Sommige inktsoorten laten namelijk gifstoffen in het lichaam achter
wanneer er met een laser overheen wordt gegaan.
De Sahel ligt langs de zuidrand van de Sahara. Het is een niet duidelijk begrensd overgangsgebied tussen de Sahara-woestijn in het noorden en de vochtige savannen van de Soedan-zone in het zuiden.
Dit overgangsgebied is zo'n 200 tot 400 kilometer breed. Van west naar oost strekt de Sahel zich uit over grote delen van de landen Senegal, Mauretanië, Mali, Burkina Faso, Niger, Tsjaad en Soedan.
.
Oever
Van nature is de Sahel een gebied met woestijnsteppen, steppen en droge savannen. Het woord Sahel komt uit de Arabische taal. Letterlijk betekent het 'oever'. Voor Arabische kooplieden was de Sahel de min of meer groene oever van de woestijn, die ze na een wekenlange tocht door de Sahara bereikten op weg naar de kust langs de Golf van Guinee.
Tropische zone
De Sahel ligt in de tropische kuststreek tussen 12º en 20º N.B. Kenmerkend voor veel tropische gebieden is een seizoensritme dat wordt bepaald door natte en droge tijden. De natte seizoenen vallen daarbij voor een groot deel samen met de perioden van de hoogste zonnestand. Naarmate een gebied binnen de tropische zone verder van de evenaar af ligt, nemen de natte perioden in lengte af en wordt de periode van jaarlijkse droogte langer. Gebieden met slechts een korte regentijd zijn zeer kwetsbaar.
Kwetsbaar
De Sahel is zo'n kwetsbaar gebied. Bijna alle regen valt er in de maanden juli, augustus en september. De landbouw is van dit korte regenseizoen volkomen afhankelijk. Vaak valt de regen in de vorm van hevige stortbuien, waarbij veel water langs de oppervlakte weg stroomt zonder in de bodem door te dringen.
Onvoorspelbaar
Hoewel de neerslag in Sahel berekend over een periode van enkele tientallen jaren gemiddeld 250 tot 600 mm per jaar bedraagt, is de jaarlijkse variatie groot en onvoorspelbaar. Naast jaren waarin de gemiddelde neerslag wordt overtroffen, komen ook jaren voor die veel droger zijn dan het gemiddelde en dat betekent dan vrijwel onmiddellijk misoogsten.
Er zijn plekken waar ik zonder glimlach niet meer langs kan. Ooit is daar een grap verteld, een kus geroofd, iets voor het eerst gedacht. Ter hoogte van mijn oor, bijvoorbeeld, heb jij me op een nacht beloofd dat eeuwigheid een leugen is, maar dat het daarom tussen ons niet minder lang gaat duren. Meer woorden waren er niet nodig een mond spreekt van zichzelf al mooi en huid heeft een geheugen. Jij blijft mijn hals, mijn navel, mijn holte van mijn knie voor altijd bij. Zonder glimlach kan ik aan geen plek voorbij.
De volledige site van het kasteel van Jehay, compleet met kapel, tuin en dorp, werd gebouwd tussen bossen, vijvers en weiden. De stroom van Paix-Dieu is eveneens dichtbij gelegen. Twee kastanjedreven vullen de rijkdom van de site prachtig aan. In de Middeleeuwen duidden de monniken van Aulne deze streek al aan als 'sylva', ofwel belangrijk bos. Het park rond het kasteel is ook nu nog een van de mooiste parken van de Provincie Luik. Het strekt zich uit aan weerszijden van een laan, waar een lindendreef op uitkomt. De laan wordt van de buitenwereld afgesloten door een monumentale poort met een gietijzeren hekwerk. Laantjes, taxusbosjes, vrijstaande bomen en een arboretum zijn alle op zorgvuldige wijze aangeplant. De bezoeker treft in deze tuin niets aan dat daar bij toeval is beland. Twee poorten geven toegang tot nog twee andere lanen. Een haagbeukenlaan van tweehonderd jaar oud omringt de slotgrachten en herinnert ons aan het park zoals het vroeger was. Aan de oostzijde bevindt zich een oude ijskelder, bereikbaar via een smal, laaggelegen pad dat parallel loopt met hoofdlaan. Hier zijn de overblijfselen zichtbaar van een andere oude haag.
Rond 1130 verkrijgt Henri de Jehain zijn vrijbrieven, waardoor hij deel uitmaakt van de oude aristocratie van het Luikse land. Zijn nazaten onderscheiden zich als ridders tijdens de oorlogen door hun gewapende deelname voor het prinsdom Luik. Het kasteel gaat later over in handen van enkele andere families die tijdens het Ancien Régime groot aanzien genoten. Een telg van de familie de Mérode, wordt tijdens de Dertigjarige Oorlog gouverneur van de stad en het
kasteel van Luik. Het gaat hier om Jean de Mérode. In 1680 wordt de familie van den Steen de trotse eigenaar en blijft dat ook tot de recente aankoop van het kasteel door de Provincie Luik. Tijdens de oorlog tussen de familie Horne en de familie de la Marck, werd het kasteel gedeeltelijk verwoest. De noodzakelijke heropbouw gebeurde in de 16de en 17de eeuw en was bepalend voor het huidige uiterlijk van het kasteel. De architectuur dankt haar bijzondere gezicht aan de dambordgevel die is opgetrokken in een combinatie van witte zandsteen en bruine baksteen. Het geheel is opgesmukt met torens en slotgrachten, en bestaat uit vier verschillende bouwvolumes, die door binnenplaatsen en bruggen over de slotgrachten verbonden worden.
Het L-vormige kasteel werd grotendeels aan het begin van de 16de eeuw gebouwd. De westvleugel grenst direct aan de slotgracht. Het is een typisch gotisch bouwwerk. De indrukwekkende gevels in kalksteen die de binnenplaats omzomen zijn daarentegen ontegensprekelijk 19de-eeuws. Hun stijl is neogotisch. Ze werden tussen 1860 en 1864 heraangelegd door de architect A. Balat.
De bijgebouwen en de oude boerderij op het domein zijn bij ingrijpende verbouwingen voorzien van nieuwe venster- en deuropeningen en van trapvensters. Ze worden ingesloten door twee vierkante hoektorens uit de 17de eeuw. De ruime schuur die vroeger het erf afsloot werd afgebroken. Nu biedt een majestueuze torenpoort toegang tot het geheel van park, kasteel en boerderij. Het portaal wordt bekroond door een wapensteen van de familie de Mérode-Lynden uit 1622 en biedt toegang tot een binnenplaats geflankeerd door twee trapgevels uit de 19de eeuw. De oorspronkelijke poort, die uitkwam op een ophaalbrug, werd vervangen door een boogpoort.
De kasteelkapel, dicht bij de toegangspoort van het kasteel gelegen en voorzien van een kleine begraafplaats omringd door water, is nu de parochiekerk van Jehay, gewijd aan Saint-Lambert. De ingang bevindt zich nu aan de kant van het dorp. De hoofdbeuk uit de 16de eeuw bestaat uit zandsteen en werd rond 1635 gerestaureerd. In datzelfde jaar werd de vierkanten toren toegevoegd met een klein leistenen dakpaviljoen
.
DIEREN NIET TOEGELATEN
Kunstliefhebbers zullen in verwondering staan bij de uitgebreide en veelzijdige collecties: meubilair, zilverwerk, schilderijen, wandtapijten, boeken, ...
.
Naast het bezoekersonthaal, de winkel en een gezellige ruimte ontdek je ook tentoonstellingszalen. De oude paardenstallen vormen het decor voor tijdelijke tentoonstelling over tal van thema's.
Een echte aanrader!
ps.
19/03/13 - 21u06 Bron: Belga Krant HLN
Schilderij van Brueghel ontdekt in kasteel van Jehay
In het kasteel van Jehay, in de provincie Luik, is een schilderij van Brueghel ontdekt. Volgens de provincie zou het om een werk van Pieter Brueghel de Jonge gaan.
Het kleine schilderij op hout werd ontdekt tijdens werken. Op basis van de elementen in haar bezit meent de provincie dat het wellicht om een schilderij van Pieter Brueghel de Jonge gaat. Het werk zou geschilderd zijn tussen 1615 en 1620.
Het schilderij toont het gezicht van een man die een schilderspalet vasthoudt, wat doet vermoeden dat het om een zelfportret van een Vlaamse schilder gaat.
Het schilderij is gerestaureerd. Het grote publiek kan het werk bekijken van zodra het toeristische seizoen begint. Het kasteel van Jehay ligt in Amay.
Gesloten op maandag.
Laatste toegang om 17u.
Groepsbezoeken: het hele jaar op reservatie.
Zondagen in juli en augustus (behalve 1e zondag van augustus), rondleiding in het kasteel om 14u en 15u30 (inbegrepen in de toegangsprijs).
Tarief kasteel: 5 per persoon.
Tarief park: 2,50 per persoon.
Kinderen jonger dan 6 jaar oud : gratis.
Huur audiogids: 1,-.
Stijldansen is
tegenwoordig helemaal hip. Alleen door de uitzendingen van Dancing with the
Stars kregen dansscholen plotseling een hoop nieuwe aanmeldingen.
Met zn tweeën
dansen vergt oefening. Er zijn verschillende muzieksoorten met verschillende
ritmes die vragen om verschillende, te dansen figuren. De leider in de dans
moet de figuren kennen, de volgorde verzinnen en opletten dat er niet in de
ruimte van een ander paar gedanst wordt. De volger moet de passen herkennen en
zich laten leiden en op de leider vertrouwen.
Rechtshandig
De meeste mannen
waren vroeger rechtshandig en droegen hun zwaard daarom aan de linkerkant. Als
ze in een gesloten houding met een dame wilden dansen, dan legden ze daarom hun
rechterarm om het middel van de dame en hielden ze met hun linkerhand de hand
van de dame vast. Dat was aan de ene kant om de dame ruimte te geven zodat ze
geen last zou hebben van het zwaard. Aan de andere kant was het omdat ze door
de hand te nemen meer stabiliteit en steun konden geven tijdens de dans.
Koningen in Europa
In de dertiende
eeuw vonden Koningshuizen de dans al erg belangrijk. In Italië had de koning
zelfs dansleraren in dienst. En ten tijde van Lodewijk XIV waren er aan het
Franse hof bijna alleen nog maar beroepsdansers. Aan dit hof lag dan ook de
basis van het klassiek ballet. Toch neemt pas in de 18e eeuw de strenge invloed
van de hofdansen af en is Karel I van Engeland de eerste die het volksdansen
weer aanmoedigt. Eind 18e eeuw doet ook de wals zijn intrede.
Ballroom
Ball komt van
het Latijnse woord 'balare' dat 'danse´ betekent. Ballroom komt van balzaal
waar in eerste instantie de upper class grote dansfeesten hield. Deze feesten
gaven jongeren de kans zich te presenteren aan leeftijdgenoten; ouderen kwamen
erop af om in een ontspannen omgeving sociale contacten te onderhouden. In de
20e eeuw wordt ook de middenklasse bij dansgelegenheden betrokken. Met de komst
van nieuwe muziek en dansstijlen ontstaan ook dansscholen. Hier komt het
ontstaan van danswedstrijden uit voort. De eerste danswedstrijd was een
tangotoernooi in Nice in 1907. Je kunt zeggen dat hier het begin lag van de
moderne gezelschapsdans in sportieve vorm. Bij de ballroom dansen voeren
sierlijkheid en gratie de boventoon. De ballroom kent vijf standaard of moderne
dansen: de Weense Wals, de Engelse Wals, de Tango, de Slow Foxtrot en de
Quickstep. Daarnaast zijn er de Latijns Amerikaanse dansen: de Rumba, de Samba,
de Paso Doble, de Jive en de Cha Cha Cha.
Argentijnse Tango
Tango in Buenos
Aires
Aan het eind van
de 19e eeuw trekken veel emigranten naar Buenos Aires (Argentinië). Ze zijn op
zoek naar een beter leven, maar er heerst echter grote armoede. Om het leven
leuk te houden zoeken mensen dingen om muziek op de maken. Vanuit allerlei
landen worden de muziekstijlen en instrumenten door elkaar gehusseld en de
mensen gaan dansen. De Tango wordt de dans van de Gaucho's, de prostituees en
de messentrekkers.
Sensueel
Het is een heel
sensuele dans omdat er gewaagde poses in voorkomen en dicht op elkaar gedanst
wordt. Uiteindelijk wordt het een dans waarin je jezelf kunt bewijzen. De
diverse groepen/gangs probeerden steeds moeilijkere figuren te dansen en zo hun
posities te versterken in de gemeenschap. In de loop van de tijd slaat de dans
over naar de hogere sociale klasse en uiteindelijk zo rond 1910 vindt de Tango
zijn weg naar Europa. In bijna alle Europese landen wordt de tango gedanst, van
Nederland tot Finland, van Frankrijk tot Turkije. Uiteindelijk wordt de Tango
opgenomen in het programma van de dansscholen. De Tango evolueert zo tot een
ballroom Tango en wordt opgenomen in de serie standaard dansen.
Salsa
Salsa is
eigenlijk een verzamelnaam voor diverse dansen uit het Caribisch gebied. Cuba
en Puerto Rico strijden om de eer van het ontstaan van de Salsa. Maar Salsa
komt overal vandaan. De letterlijke vertaling van Salsa is saus. In het
Caribische gebied ontstaat er door de eeuwen heen een fusie tussen de muziek
van de westerse emigranten en de slaven die daar naar toe werden gebracht.
Uiteindelijk komt de Salsa voort uit muziekstijlen als de Son, de Bolero, de
Rumba (Cuba), de Mambo en de Garacha (Puerto Rico). Emigranten die naar de
Verenigde Staten trekken, nemen de Salsa mee. Hierdoor komt de Salsa ook in New
York (LA style = Latin America style). In Nederland wordt de Salsa door de
Antillianen meegebracht.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
