twee armen om me heen
mijn hoofd geborgen
ik luister naar het ritme van je hart
bong-bong, bong-bong
een stevigere greep
al fluisterend spreek ik de woorden
ik zie je graag
ik voel je hart versnellen
en besef heel goed
hier voel ik mij thuis

.

Jij,

die met de getijden speelt
en op het natte strand
mijn voeten streelt.
Ik geniet van je onstuimigheid
op het ritme van de wind
onvermoeibaar tot de avond
als de zon
de kimlijn vindt.

nooit opgegeven strijD

Ik leerde u kennen,
 Als iemand die me iets leerde.
 Zonder iets te weten,
 Leerde u me meer.

 U wist dat iets me dwars zat,
 U wist dat ik niet vrolijk was.
 Maar u was slimmer,
 Dat was zo.

 U wist me te laten denken,
 Aan dingen die ik moest doen.
 U wist me gedachte af te leiden,
 Van die dingen waar ik mee zat.

 Daarna zag u me druk,
 Bij de soap als het eerst.
 Ik wou alle pijn niet kennen,
 Maar u wist dat.

 Toen leerde ik u kennen als collega,
 Gewoon iemand toen nog voor mij.
 Maar u wist hoe ik me voelde,
 Dat was anders voor mij.

 U liet me schrikken,
 En ik vertelde u een hoop.
 Ik kon alles laten gaan,
 De scheelde een hoop.

 U won mijn vertrouwen,
 Wat niet snel iemand lukte.
 U wist me te helpen,
 Zoals niemand anders kon.

 Voor mij werd u een vriend,
 Een 2de vader bovendien.
 Ik had iemand gevonden,
 Die me snapte en me begreep.

 Bij elke traan een knuffel,
 Wat ik toen nog niet kende.
 Het voelde fijn,
 Alsof iemand toen pas om gaf.

 Ik kon bij u alles kwijt,
 Ik kon me hart luchten.
 Dit maakte mij tot een ander mens,
 Iemand met emoties.

 Maar nu gaat u weg,
 We houden contact dat weet ik.
 Maar tranen stromen,
 Over me wangen.

 Nog nooit heb ik zoveel gevoeld,
 Voor iemand zoals u.
 Het vertoruwen het voelde fijn,
 U had vaak wijze lessen.

 Lang leven de eigenwijsheid,
 Die ik bezat.
 Maar u wijze woorden,
 Die wel eens wat bot konden zijn.

 Wisten mij wel te overtuigen,
 Het gaf mij iets om over te denken.
 Iets op hoop uit te putten,
 Iets om vast te kunnen houden.

 Dadelijk ver bij elkaar vandaan,
 Van aarde naar maan.
 Maar wetend dat u altijd,
 Dat  een deel in mij blijft bestaan.

 De knuffel die ik zal missen,
 Het beetje vertrouwen om mij heen.
 Maar bedankt voor alles wat u gedaan heeft,
 U blijft mijn beste vriend voor altijd.

.

.

vergeelde foto

lang geleden echt voor lange tijd
iedereen hier te zien is dood
geforceerd proberend gelukkig
te kijken
doch onderwijl de zorgen af te lezen
van de verstomde gezichten

ik heb ze nooit gekend
toch schijnen het mijn voorvaderen te zijn
niets herken ik van mezelf niet meer
in deze holle uitdrukkingen
ik leg het photogram terug
met de gekartelde randen
tot een volgende keer
beste familie

.

Liefde

Mijn liefde voor jou
is als een vogel,
zo sierlijk, zo mooi.

Mijn liefde voor jou
is als een schaap,
zo wollig, zo zacht.

Mijn liefde voor jou
is als een papegaai,
die blijft herhalen
dat ik van je hou!

.

Mijn mama zei altijd super strijk
 'nen vriend moete zoeken bij de villa wijk'
 Ik heb gedaan wat ze zei.
 Toen ze dat hoorde was ze eigenlijk best wel blij.
 Later die dag vroeg mijn mama hem te ontmoeten.
 Ik keek naar beneden en draaide met mijn voeten.
 'Ja mama, hij zal morgen komen'.
 Het was uitgekomen, mama haar dromen.
 Zoals beloofd kwam in de avond mijn vriendje langs.
 Hij werkte in die straat... Als vuilnisman

Spelling

’t kofschip wat een woord
 van sommige woorden had ik nog nooit gehoord
 al die regels en die tijden
 laat ik het liefst terzijde
 noem de persoon en tijd in die zin
 maar veel namen of personen vond ik er niet in

 daar een T en daar een D
 hier er één en daar er twee
 ze mogen het nog 100 keer zeggen of uitleggen
 vriendelijk of boos
 maar spelling blijft voor mij hopeloos

.

innerlijk en uiterlijk

Veel mensen zien alleen het uiterlijk
 Het uiterlijk bepaald hoe je eruit ziet
 Niet wie je eigenlijk bent
 Het innerlijk is veel belangrijker
 Die maakt je wie je bent

Dag, mijn vriend

Dag, mijn vriend ik weet dat je moet gaan
 Je hebt heel wat jaren aan mijn zijde gestaan

 Iedere dag stond je voor me klaar
 Als ik je nodig had was je daar

 Werken voor mij en mijn gezin is wat jij deed
 Door jou waren we altijd netjes gekleed

 Niemand heeft het eeuwige leven
 Maar jij hebt alles wat je kon gegeven

 Ik heb je nu voor het laatst gezien
 Mijn oude trouwe wasmachine

Er is

er is
 een nieuwe garçon
 in ’t café op de hoek
 sindsdien is de rust
 hier helemaal zoek
 het is een adonis
 hij werkt telefonisch
 en komt met de pintjes
 aan huis op bezoek

.

Het ongeluk dat niet alleen kwam

Mijn wekker heeft het weer vertikt,
 Om mij op tijd te wekken,
 Dan blijkt ook nog mijn fiets gepikt,
 Dat wordt de benen strekken.

 O jee daar lag een hondendrol,
 Die had ik niet gezien,
 M'n linnen schoenen hangen vol,
 En stinken nu voor tien.

 Maar ik moet voort, ik heb geen keus
 Ik moet de trein nog halen,
 Daar sluit de deur juist voor m'n neus,
 Dit wordt een dagje balen.

 De volgende rijdt om twaalf uur,
 Dat lees ik op een bord,
 Tijd voor kroketjes uit de muur,
 Helaas kom ik een cent tekort.

 Dan maar te voet voort naar kantoor,
 Daar volgt een nieuwe tegenslag,
 Je raadt nooit wat ik daar weer hoor,
 Het blijkt vandaag een vrije dag !

 Van al dat onheil kreeg ik stress,
 Een biertje zou mij verkwikken,
 Maar wat heb ik aan een lege fles
 De brouwer liet mij stikken !

 Dit was me echt het dagje wel,
 Ik kruip maar beter vlug in bed,
 Nou rinkelt die verdomde bel,
 Van de wekker die ik gisteren had gezet !

 GRRRRRRRRRRRR

De vlinder telt geen maanden doch momenten

 En heeft tijd genoeg

Klaaglied van een Schaakpion

Het leven van een schaakpion,
Is echt wel geen gemakje,
Nee ’t leven van een schaakpion,
loopt niet van ’n leien dakje.

Je staat daar klein op de eerste rij,
De koning in je rug,
‘Vooruit klein grut naar voren jij !’
‘Maak plaats, maak voort, jij kleine mug !’

Gedegrageerd kanonnenvlees,
Dat is mijn schamel lot,
Ten strijde trekkend zonder vrees,
Zoals een dwaze zot,

Laatst stond ik naast de toren,
Ik dacht op vak ‘G’ acht,
En kreeg de wind van voren,
Vloog van het bord onzacht !

Mijn eigen loper zag me niet,
Ik was hem aan ‘t blokeren,
‘Ga weg jij kleine deugeniet !’
‘De koning wil Rokeren !’

Dan is er nog het zwarte paard,
Dat deed ook heel gemeen,
Het zwiepte met zijn lange staart,
En stuurde mij van ’t schaakbord heen !

De ergste is de koningin,
Die is echt over ’t paard getild !
Ze keek naar mij met tegenzin,
En heeft mij daarna prompt gevild.

Toch hoop ik ooit op roem en eer,
En haal ik d’ achterlijn,
En promoveer mezelf één keer,
Om koningin te zijn !