Deze anekdote werd verteld menigmaal door mijn grootvader en nu vertel ik ze U

In het begin van de vorige eeuw ,waren er weinig berijdbare wegen ,geen auto´s en de visboer deed nog zijn ronde langs de dorpen met kar en paard. Dieren zijn slim , het paard kende de visronde met gesloten ogen ,nooit vergiste het zich van weg . Bovendien ,wist het van gewoonte dat zijn baasje voor dat zij naar huis gingen, zijn dorst leste in het café van mijn grootouders .Wel de visboer was dikwijls bij het verlaten van het café boven zijn theewater . Wat echter geen enkel probleem was, met een kleine aanmaning bracht het paard de visboer veilig naar huis. Tot op een dag ,toen een klant goedgezind iedereen en ook het paard menigmaal trakteerde . Wat begonnen was als een onschuldige grap eindigde met een stomdronken paard .Gelukkig hebben dieren meer verstand dan mensen en ondanks de smeekbeden van zijn baas weigerde het naar huis te gaan en ging gewoon aan de kant van weg neerliggen

"Wie drinkt rijdt niet".