|
Zondagmiddag. Het is redelijk druk in de trein. Veel bezoekers van de Zondagmarkten aan het zuidstation en het abbatoir van Anderlecht, bepakt en bezakt. In Tubize stapt er een grote lichting uit. Een man, die een eindje verder zat, veranderd in eens van plaats en komt naast mij zitten. Erg dicht tegen mij aan en hoewel ik het koud heb en vermoedelijk koorts vanwege een opkomende bronchitis en best wat warmte kan gebruiken, is dit te dicht, veel te dicht. Grens overschrijdend. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wanneer men met het openbaar vervoer reist, komt het wel vaker voor dat de dikkere medemens je bijna verpletterd. (niet slaan asjeblieft lieve dikkere medemens) Maar ook dat behoort nu eenmaal bij de geneugten van het reizen per openbaar vervoer.
Deze man is niet dik en er is plaats genoeg op de bank en er is geen reden waarom hij zo dicht naast mij zit. Ik voel mij dan ook bijzonder ongemakkelijk en vraag mij zelfs af of ik het mij soms verbeeld? Ik schuif mij van de man af maar ik heb mij niets verbeeld de man komt nog dichter bij en duwt zijn been nog wat steviger tegen de mijne aan zodat ik bijna klem zit tegen het vuilbakje en gaat door met het op vrijen van mijn been.
Ik kijk eens naar hem met mijn aller chagrijnigste gezicht plus dat van zeven dagen onweer, maar dat lijkt hem alleen nog maar meer op te winden. Twee bruine ogen kijken mij aan: ça vaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa??? vraagt de man op een slijmerige toon.
.. en nee! Het gaat niet!
En wat doe je dan? Vragen waarom hij zo dicht bij haar zit en of hij wil opschuiven? (Uw jonge gedachtespinnendevijftigster heeft het afgeleerd om met sommige mensen in discussie te gaan) De man een mep op zijn hoofd verkopen? (agressiviteit is net even een stapje verder van assertiviteit) Rustig blijven, je uit de ingeduwde hoek friemelen, opstaan en de coupé verlaten (n.v.d.r. en bij het weggaan je bagage hardhandig op zijn schoot laten vallen, jammer uw jonge gedachtespinnendevijftigster heeft geen bagage, zij reist light.) Ik heb voor het laatste gekozen salu paraplu (sic) gezegd en rustig weg gegaan.
|
