|
Verleden week thuisgekomen uit Amsterdam met rilkoorts en een vreselijke hoest. Het verdict van de huisarts op dinsdag toen het na een paar dagen en een paar paracetamolletjes niet overging: een flinke bronchitis en vervolgens schreef zij* een penicillinekuur voor en een hoestdrank in een mooi cyclaamroze kleurtje die zij, zo mompelde zij tijdens het voorschrijven, niet zo vaak voorschreef: "mais, dans votre cas
.! (Dat zet aan het denken, zó erg was het dus.)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De volgende dagen ziek, zwak en misselijk met hoest en een wattenhoofd doorgebracht onder mijn plaid op de bank geveld door een algehele malaise, alsof er iemand mij gewichten aan mijn handen en voeten had gebonden. Als in een isoleercel met ogen die alleen nog maar willen toevallen. Geslapen zoals ik in tijden niet meer geslapen heb.
Vandaag gaat het een ietsepietsie beter.
* mijn huisarts is een zij
|
