|
Laatst gehoord van iemand die op zoek is naar haar eerste liefde. Zij waren beiden 17 jaar indertijd, flikflooiden wat met elkaar, maar verder dan dat, ging het niet. Bovendien mocht het ook nog eens niet van thuis want ze waren alle twee van een verschillend geloof en zoals het spreekwoord zegt: twee geloven op een kussen daar slaapt de duivel tussen. Dan ontmoet zij de man met wie zij uiteindelijk tot aan zijn dood een paar jaar geleden, zal samen zijn, haar tweede keuze. Eerst komt het eerste lief nog even terug in beeld en de vrouw maakt het uit met de tweede keus, maar de eerste keus verteld haar dat hij gaat trouwen met een ander
.De vrouw gaat terug naar haar tweede keus en trouwt uiteindelijk met hem. Maar haar eerste keus vergeet zij nooit en vraagt zich van alles af. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Toen ik dit hoorde wist ik eigenlijk niet goed wat te denken. Hoe is dit mogelijk na zoveel jaar en wat zijn al die jaren samen met de tweede keus dan waard geweest, dat het haar blijkbaar niet gelukt is om de eerste keus te klasseren en te vergeten? Ben je dan niet bezig iemand vreselijk te idealiseren?
Ik moest aan Memories denken een programma op de Nederlandse tv waarin mensen op zoek gaan naar hun oude liefdes. Natuurlijk wordt zon programma gemaakt voor de kijkcijfers, maar echt, eigenlijk heb ik zo mijn twijfels bij dit soort dingen. Moet zon oude jeugd liefde niet gewoon lekker romantisch in je hoofd blijven zitten en een mooie herinnering blijven? Want stel je voor, je vindt je oude lief terug, die misschien nog amper weet wie je bent, mèt een partner en kinderen en mèt een eigen leven en met misschien hele andere misschien veel minder romantische herinneringen en is je mooie romantische beeld voor altijd verpest
.Of de vonk is er nog steeds
.. met alle gevolgen van dien
Alle gelijkenis met bestaande personen is louter toevallig.
|
& Pammeke en Ikke wensen U een fijne resterende donderdag toe
