Wanneer je als kind op school wordt gepest omdat je anders bent, niet gekleed zoals de rest, maar in unieke creaties van je moeder, met een brilletje, een beugel, een hoofd boven de rest uit, verlegen en een tikje onhandig, dan leer je al vroeg wat uitsluiting betekent. Je past niet in hun kleine, bekrompen groepje. Je bent “raar”.

Thuis kun je nog uithuilen bij je moeder, die je troost maar ook zegt: ”Je laat je toch niet op je kop zitten door dat stelletje etters?” En hup daar ga je weer. Tranen verbijtend, aarzelend de grote vijandige wereld in.

Later op de werkvloer, blijkt pesten nog steeds springlevend. De pesters zijn er in alle soorten en maten, vaak vermomd als collega’s. De werkplek wordt een nieuw slagveld.

En dan denk je: als ik oud ben, mag ik eindelijk rusten. Maar zelfs in Huize Avondrood, Avondvrede, Veilige Haven, Herfstdroom of hoe het ook heet, duiken ze weer op. Dezelfde krengige types als vroeger, alleen nu met grijze haren en een rollator. Ze verstoppen je rollator expres, blokkeren gangpaden, wijzen met een beschuldigde vinger “Zij!” En dat alles met een glunderend gezicht.

Op het eerste gezicht lijken het lieve oude dametjes, giechelend en samenzwerend als echte vriendinnen. Maar ze hebben één missie, jou wegwerken. Door je stoel te bezetten, je letterlijk weg te zetten: “Ga jij maar ergen anders zitten, dit is onze plek.” En als klap op de vuurpijl: “Jij stinkt!” (Vast niet meer dan de rest van die incontinente troela’s.)

Ook in het bejaardenhuis moet je blijkbaar in de groep passen. En daar ben je dan oud voor geworden.

Deze tekst die ik in 2011 al eens gepost heb, maar nog steeds actueel, is geïnspireerd door een bericht over een oude dame die sinds een paar jaar in een verzorgingshuis woont. Ze zit vaak triest in een hoekje te wenen omdat ze wordt gepest. Haar kinderen hebben aan de bel getrokken. De directie belooft beterschap en zegt de pesters aan te pakken. Maar ik vrees dat het weinig zal uithalen. Want echte pesters zijn hardnekkig. Die zap je niet zomaar weg, zoals die "leuke" asociale oudjes in de Benidorm Bastards.

Verder blijkt uit een onderzoek dat 20% van van de ouderen in wooncentra worden gepest door andere bewoners. Pesterijen gebeuren trouwens vaak in het geniep zodat er geen bewijs is voor het omstreden gedrag...