Gisteren weer eens, ditmaal na drie maanden, (vorig jaar was het nog om de maand) naar de Cliniques Universitaires geweest voor controle en opvolging van mijn zeldzame ziekte Dermatomyositis. De ziekte die in december 2010 plots op zeer korte tijd toesloeg. (voor enkel vroegere artikels hierover: trefmoord 'dermatomyositis in zoeken in blog)
De dokterspecialist noemde mijn genezingsproces, gezien de heftige aanval van de ziekte, een succes-verhaal.
Echt helemaal genezen zal ik nooit meer, maar met blijvende dagelijkse medicatie moet het onder controle te houden zijn.
Bij zon bezoek moet ik ook altijd naar het daghospitaal voor een supplementaire toediening van een baxter met de zeer hoge dosis van 1 gram solumedrol (cortisonen). Daar ben ik de volgende nacht en dag meestal niet zo goed van. Maar ditmaal is het wel iets erger dan anders. De voorbije nacht ben ik in het geheel niet in slaap geraakt. En dan begint ge aan vanalles te denken en dan lukt het zeker niet meer. Maar mijn vrouw beweert dat ik heel de nacht heb liggen snurken. Dan tussendoor onbewust dan toch even weggedommeld zeker
Ook lichte hoofdpijn en zweten is er ook altijd bij. Maar dan kunnen we er weer voor drie maanden tegen.
|