Het scholeke van Komenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wij herinneren ons zeker nog het wedervaren indertijd van het Vlaamse schooltje in Komen, waar de kinderen onder bescherming naar de school moesten gebracht worden.

Op 1 september 1963 werd de taalgrens wettelijk van kracht. Daarbij werden enkele gemeenten van het éne landsgedeelte overgeheveld naar het andere.  Zo moest Vlaanderen o.a. Komen afstaan aan het Franstalig landsgedeelte in ruil voor de Voersteek die Vlaams werd.  Hierbij werden sommige gemeenten die een belangrijke anderstalige minderheid hadden, faciliteitsgemeenten, waarbij deze gemeenten hun diensten in de beide landstalen moesten aanbieden. 

Maar ook voor het onderwijs bestaan er faciliteiten. 

Zo zijn er in de Vlaamse Rand rond Brussel lagere scholen voor ± 3000 franstalige kinderen.  De Vlaamse gemeenschap staat in voor de gebouwen en betaalt hiervoor jaarlijks 9 miljoen euro, dat is 3000 euro per leerling.

De Franse gemeenschap betaalt de lonen van de leerkrachten, wat in feite ook met Vlaams geld gebeurt.

Andersom is er één Vlaamse school met 35 leerlingen in een Franstalige faciliteitengemeente: het scholeke van Komen.

- 25 jaar geleden, in 1981,en dit ondanks alle Waalse pesterijen en tegenwerkingen, slaagden 24 Vlaamse ouders er in om in de faciliteitengemeente Komen een Vlaams schooltje op te richten. In ruil kreeg Wallonië de autoweg A25 Pecq-Armentières, die Komen over Vlaams grondgebied met Wallonië verbindt.
Maar de houding van de plaatselijke Franstalige bourgeoisie was gewoon hatelijk. Zowel voor de ouders als voor de kinderen was er echt moed nodig om dagelijks langs de rijen scheldende franstaligen te moeten lopen om naar het schooltje te gaan.
 

Maar nu, 25 jaar later is er eigenlijk nog niets veranderd en blijven de boycot en de pesterijën nog altijd voortduren.

Zo b.v. werd er dit jaar in de straat van de school een voetpad aangelegd.   Maar het eindigde waar de school begint en ging voort voorbij de school.  Uitgerekend op de eerste schooldag begon de gemeente dan met wegenwerken vóór de ingang van de school.  

- Als ze gaan zwemmen, mogen de Vlaamse kinderen niet op de glijbaan; de franstaligen wel.  - Gaan ze naar de gemeentelijke sporthal voor de gymnastiekles, is er altijd wel juist iets aan de hand: of er wordt aan de verlichting gewerkt, of er staat een stelling midden in de zaal of de sleutel is toch wel kwijt zeker!   

- Men zou ook graag een naschoolse opvangdienst opzetten. Het schooltje voldoet  aan alle voorwaarden om hiervoor subsidie te krijgen, maar daarvoor moet de burgemeester het aanvraagformulier tekenen. Deze laat de aanvraag al meer dan een maand gewoon op zijn bureau liggen: geen tijd.

-Elke aanvraag voor bouwvergunning voor uitbreiding wordt door de Waalse overheid geweigerd.  Bijna 300 kinderen uit Komen moeten voor Nederlandstalig onderwijs naar Wervik, Ieper of Menen.  Maar ze gaan daar ook omdat de ouders uit schrik niet durven om hun kinderen naar het Nederlandstalig schooltje in Komen te sturen.

Zo is er de moeder, ambtenaar bij de gemeente, die haar dochtertje hier liet inschrijven .  Maar iemand was gaan klikken bij de burgemeester en de vrouw is haar kind al het eerste uur terug uit de klas komen halen uit schrik voor haar job.

Maar de Vlaamse administratie heeft ook niet veel oog voor dit Vlaamse schooltje dat vecht voor zijn bestaan.  Zo had men vorig jaar nog 2 contractuelen voor hulp in de kleuterklas, maar die kunnen dit jaar niet meer aan de slag.  Gevolg is dat er zes kleuters van school werden gehaald omdat één juf niet genoeg kan bezig zijn met al de kleuters om ze degelijk voor te bereiden op het eerste studiejaar.  De drie leraars worden betaald door de Vlaamse Gemeenschap.  Het Waalse Gewest, dat moet instaan voor de gebouwen, weigert dit pertinent.

(Bron: GVA) 

Hier (nogmaals) de tekst van het liedje dat de Antwerpse ‘Strangers’ indertijd brachten over ‘ ’t Scholeke van Komen’ en waarin de heersende toestand prachtig verwoord werd.