Een wandelingetje in




Woensdagnamiddag moest mijn vrouw in het Stuivenberg-ziekenhuis zijn.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gezien het zo’n uitzonderlijk mooi weer was, besliste ze om met de fiets te gaan i.p.v. met de auto, die ge daar toch bijna niet kwijt geraakt (of juist wel…).

Ik ben meegefietst om van de gelegenheid gebruik te maken  van daaruit een wandeling te maken tot het centrum.  Dat was naar schatting zeker zo’n 10 jaar geleden.

Ik was nog maar amper vertrokken aan het ziekenhuis of ik moest al even inhouden omdat het voetpad versperd was door een gezin allochtonen.  De kleine die er bij was kwam met uitgestrekte arm naar de hond toe om die te strelen.  Om kind en ouders gerust te stellen zeg ik nog:”Ja, strelen mag, hij zal niets doen”.  Maar wat deed die kleine?  In plaats van te strelen gaf hij de hond (hondje, want het is een Maltezer) een stamp in zijn ribben.  En de ouders?  Die stonden er bij en keken er naar.

Ik dacht: dat begint hier al goed, maar ik kon nu toch al door.

Die huizen daar: de meeste vuil en niet onderhouden.

De straten: smerig en stinken.

Op de tien mensen die ge hier tegenkomt zijn er minstens 8 van vreemde origine.

En die hatelijke blik die ge krijgt van Marokkaanse en andere Noord-Afrikaanse jongeren, dat is om schrik te krijgen.  Zelfs de hond voelde zich hier precies niet op zijn gemak!  Niet moeilijk dat de autochtonen die daar nog wonen, zeggen dat ze ’s avonds niet meer buiten durven komen.  “Drugs en agressie, we zien het regelmatig voor onze deur gebeuren”; aldus enkele bewoners. 
Sinds een jaar is er toch nog een jong gezin met twee kinderen komen wonen.  Daarmee halen ze zelfs een artikel in de krant! (GVA van 8/5/08).

Enfin, om verder te gaan: in de Carnotstraat loopt er twee maal een allochtoon vrij bruut en zonder pardon tegen mijn arm en schouder.  Door de drukte daar zeker.

Ik ben nog maar juist op de Meir aangekomen als mijn vrouw belt.  (Toch iets knap hé, die GSM. Wat tegenwoordig allemaal kan.  In onze jongere tijd bestond dat helemaal niet.)  De vergadering was meer dan een uur vroeger gedaan dan voorzien.  Dan zijn we mekaar maar tegemoet gegaan.

We troffen elkaar in de Offerandestraat.

Een winkelwandelstraat, waar ge u in Marokko of zo waant. 
Een aanrader. 
We hebben er dan verder een middagje ‘op reis in een warm land’ van gemaakt met winkeltjes- met Arabische muziek- bezoek .  De prijzen  waren precies ook van ginder: b.v. een paar damesschoenen: 10, 12 en 15 euro; een mooi handtasje: geen 18 euro. 

Dan terug naar de fiets die nog aan het Stuivenberg stond.

Onderweg op de hoek van een straat kwamen we nog enkele vechtende kerels tegen.  Een paar anderen probeerden ze uit elkaar te halen.

Verder goed terug thuis geraakt.

Alhoewel, met die wind op kop…pff, ik was blij dat ik er was.