|
Bij op til zijnde verkiezingen zijn er ook steeds de onvermijdelijke polls naar de populariteit en de kansen van de partijen.
Niet dat die echt betrouwbaar zijn. Meestal bereikt men hiervoor maar een paar duizend mensen, wat geen juist beeld kan opleveren.
Al van bij de eerste peilingen komt N-VA als grote overwinnaar naar voren. De N-VA zou de grootste partij worden en sommigen spreken zelfs van 52%, anderen de redelijkere score van toch nog 26%. In 2009 haalde de N-VA 13,1% van de stemmen. En is het niet zo dat, normaal gesproken, de grootste partij de eerste minister levert? Maar volgens Siegfried Bracke is Bart De Wever niet geïnteresseerd in het premierschap.
Het gevolg is echter dat alle traditionele partijen hun pijlen richten op de N-VA en deze partij langs alle kanten trachten aan te vallen.
Bart De Wever staat met zijn partij, zoals hij zelf zegt, voor confederalisme met een grondige staatshervorming' als tussenstation naar een onafhankelijk Vlaanderen. De Waalse partijen die vrezen dat de geldstromen vanuit Vlaanderen zouden kunnen opdrogen, verklaren nu al dat er met die partij niet onderhandeld wordt. Maar ook grote Vlaamse partijen hebben al verklaard niet met de N-VA in een regering te willen. Er is blijkbaar een nieuw cordon sanitaire (*) in de maak.
Misschien hoog tijd om de gedachte van de Forza Flandria terug boven te halen. In dat geval zouden de N-VA, het Vlaams Belang en LDD samen wel eens een absolute meerderheid kunnen verwerven
Maar waarover gaan de verkiezingen van 13 juni eigenlijk?
In feite niet meer en niet minder dan over het falen van de onderhandelingen over de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde en de ongeoorloofde compensaties die de Franstaligen hiervoor blijven eisen, want dit was de aanleiding van de val van de regering en het is daarom dat we weer eens vervroegd naar de stembus moeten.
Logischerwijs zou dat dan toch de inzet moeten zijn. Maar neen, dit hete hangijzer komt zelfs amper ter sprake.
Toch steekt tussendoor het communautair gekrakeel zijn kop op. Zo is er Joëlle Milquet Cdh), die Brussel geografisch aan Wallonië wil koppelen en hiervoor Brussel wil uitbreiden met een aantal Vlaamse faliciteitsgemeenten. Zij vindt dat objectief bezien die gemeenten aan het tweetalig Brussels gewest behoren en gebruikt hierbij het woord rapatrier wat terugkeer naar het vaderland betekent. Onbespreekbaar voor de Vlamingen. Met haar harde standpunten neemt ze zelfs de rol van Olivier Maingain van het FDF over. Als reactie wil Bart De Wever het Brussels gewest gewoon afschaffen, waarop de Franstaligen dan weer heftig reageren en hierin het einde van België zien. Brussel heeft grondwettelijk een hoofdstedelijke en tweetalige functie en dat veronderstelt een communautaire neutraliteit. Maar dit alles is in de praktijk tegenover de Vlamingen ver te zoeken.
Wat wel aan bod k.omt bij alle partijen zijn BESPARINGEN.
We moeten drastisch besparen. Op alle vlakken.
Anderzijds moeten we wel miljarden bijdragen aan een ander land in de EG, met name Griekenland, dat in financiële moeilijkheden verkeert. Solidariteit noemt men dat.
Nochtans bedraagt de overheidsschuld in België per hoofd van de bevolking heel wat meer dan in dat Griekenland: 31.361 tegenover 25.462 . Het hoogste van alle lidstaten.
Caroline Gennez van sp.a komt in haar verkiezingspropaganda vertellen dat de laagste pensioenen met zeker 200 euro omhoog moeten. Waarvan ze dat dan gaat betalen zegt ze er niet bij, want er moet wel 11 miljard bespaard worden.
Wel geven we jaarlijks 9 miljard euro of ong. 363.059.000.000 BF uit aan asielzoekers en illegalen. Gelukzoekers van alle pluimage krijgen hier in het land van melk en honing zelfs gratis hotel vol pension aangeboden alsook gratis verregaande medische verzorging. Maar daar mag niet aan geraakt worden.
Na deze verkiezingen is een verregaande staatshervorming niet meer weg te denken. Alexander De Croo van Open VLD meent hoopt dat het mogelijk moet zijn om tegen 1 september hierover in grote lijnen een politiek akkoord te kunnen sluiten. Ook Laurette Onkelinx (PS) heeft al de hoop geuit om in september met een nieuwe regering te kunnen starten.
IJdele hoop vrees ik, want in dit land wordt echt alles geblokkeerd door communaitaire meningsverschillen. Noem maar iets op, begroting, werklozenbeleid, sociale zekerheid, migratie, justitie: het noorden en het zuiden denken zowat over alles compleet anders.
Eigenlijk hebben Vlamingen en Walen niets meer gemeen.
(*) Het cordon sanitaire is een afspraak uit het begin van de jaren 90 tussen verschillende politieke partijen in Vlaanderen om geen bestuursakkoorden te sluiten met Vlaams Belang. Het cordon kwam vaak onder druk te staan, maar tot nu toe is het nooit doorbroken.
|
