Wilt ge geloven dat ik het politieke nieuws de laatste dagen niet meer gevolgd heb? Met dat zomerweer zit ge niet om 7 uur voor de TV en met het lezen van de kranten loop ik ook altijd een dag of zelfs enkele dagen achter.
Maar eigenlijk was er niets te vernemen, want alle onderhandelingen werden in de diepste stilte gehuld.
Zo las ik gisteren dat, nadat N-VA-voorzitter Bart De Wever zijn informatieopdracht had afgerond, de Koning donderdagavond PS-voorzitter Elio Di Rupo, zoals te verwachten was, heeft aangesteld tot 'preformateur'. Niet 'formateur', maar 'preformateur'.
Bart De Wever heeft in zijn onderhandelingen wel vastgesteld dat er al toenadering bestaat in de standpunten van de partijen, maar gaf aan dat er nog niet voldoende overeenstemming bereikt is om al aan echte regeringsonderhandelingen te starten. Eerlijk gezegd, had ik niets anders verwacht. Tussen de twee gemeenschappen blijft het water immers veel te diep.
Als tussenstap werd daarom Elio Di Rupo tot preformateur aangesteld en kan deze nu zijn eigen premierschap voorbereiden.
Di Rupo: "Ondanks de hemelsbrede politieke verschillen vonden de contacten plaats in een constructief klimaat en zijn de eerste convergenties vastgesteld. Het is nu noodzakelijk deze eerste basis uit te breiden en samen met de andere politieke partijen uit te diepen". Hij voegde hier nog aan toe dat, ondanks de toenadering, er nog heel wat moeilijkheden te overwinnen zijn. De PS-voorzitter riep daarom alle partijen op de nodige verantwoordelijkheidszin aan de dag te leggen en bereidheid te tonen compromissen af te sluiten. "Iedereen zal compromissen moeten sluiten", aldus Di Rupo.
Vandaag maandag begint Di Rupo dan aan de preformateursopdracht waarmee de koning hem heeft belast. Om een echte basis voor de echte regeringsonderhandelingen vast te leggen zal hij, meestal samen met Bart De Wever, met de verschillende politieke partijen apart rond de tafel gaan zitten. Dit alles zal weer in alle stilte en alle discretie gebeuren.
De voorbije weken heeft FDF-voorzitter Olivier Maingain zich opvallend stil gehouden, maar waarschijnlijk door de slabakkende onderhandelingen tussen De Wever en Di Rupo, begint hij zich weer te roeren. In een interview met het weekblad Télé Moustique uitte hij nogmaals zijn aversie tegen een confederaal staatsbestel en is volgens hem de keuze duidelijk: "Ofwel krijgt de federale overheid de bevoegdheid conflicten tussen autonome entiteiten te beslechten, zoals wanneer de rechten van minderheden niet gerespecteerd worden, ofwel moet Vlaanderen zich maar onafhankelijk verklaren."
|