xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Om eens aandachtig te lezen:
De aarde wordt kleiner.
Reeds lang horen we onheilsboodschappen alsdat de aarde niet meer in de menselijke behoeften zal kunnen voorzien. Daarbij werden doorgaans de groeiende (wereld)bevolking en/of de groeiende consumptie van de mensen als oorzaken aangewezen. Dezer dagen lijkt het erop dat we zover zijn.
De hoge prijzen spreken voor zich. De prijzen van de grondstoffen die we in de aardkorst aantreffen - of het nu koper of aardolie is - zijn sterk gestegen. Ook die van de landbouwproducten - de vrucht van de landbouw die we op de aardkorst bedrijven - stijgen. Dat heeft nu al tot gevolg dat meer mensen honger lijden. Wellicht voor het eerst in de menselijke geschiedenis hebben één miljard mensen niet genoeg te eten.
Ook als de prijzen niet stijgen, stoten we met onze levensstijl op grenzen. Onze hoge energieconsumptie schept nieuwe risicos, zoals de Japanse kernramp overduidelijk heeft getoond. Energie uit fossiele brandstoffen leidt dan weer tot klimaatproblemen, omdat we meer broeikasgassen produceren dan goed is voor de stabiliteit van het klimaatsysteem.
De mensheid stoot op grenzen. De redenen hiervoor zijn inderdaad de stijgende wereldbevolking en de verspreiding van het westerse consumptiepatroon. De reuzenlanden India en China, samen goed voor bijna veertig procent van de wereldbevolking, zijn wakker geworden en imiteren onze levensstijl. De wereldeconomie wordt nu zo groot dat de aarde te klein wordt om haar te verteren.
Hoge prijzen hebben niet alleen maar negatieve gevolgen. Als ontwikkelingslanden meer krijgen voor hun grondstoffen, is dat niet per se een slechte zaak. Hoge prijzen dwingen de meeste mensen ook om zuiniger te worden: the sky is niet langer the limit. Dat vergt voor nogal wat mensen en landen een mentale of culturele omslag. Op een kleinere aarde moeten we meer afstand nemen van het vrijheidsideaal dat je als mens ongestoord kan leven met de ecologische voetafdruk die jij wil. Zuinigheid moet hip worden.
De komende jaren zullen er gebalanceerde afwegingen moeten gemaakt worden. Waarschijnlijk is dat, als we ons gedrag onvoldoende aanpassen, de prijzen nog meer zullen stijgen en de milieuproblemen zullen groeien. En dat de armste mensen en landen daar het meest onder zullen lijden.
Er is genoeg voor ieders nood, maar niet voor ieders hebzucht, zei de Mahatma Gandhi lang geleden. Dat is nu meer dan ooit waar.
De markt produceert voor wie koopkracht heeft. Wie geen koopkracht heeft, bestaat niet. Het miljard hongerigen heeft te weinig koopkracht
Voor elk probleem zullen we onbevangen moeten onderzoeken wat een goede ecologische én sociale oplossing is. Dat is niet altijd in simpele slogans te vatten. Er zijn ook geen garanties dat het op deze kleiner wordende aarde goed zal aflopen met het mensdom. We realiseren het ons te weinig maar in feite loopt het voor zij die honger lijden door de hogere voedselprijzen, nu al slecht af.
Bron: voorwoord uit magazine MO nr83
http://www.mo.be/
|
