Het waarom dat zijn de vragen Die we dikwijls bij ons dragen Geluk dat ik verder zal mogen leven Maar waarom is jou dat niet gegeven? Zelf kwam ik thuis, moe maar voldaan Toch ben jij deze nacht zacht heen gegaan Mijn lieve vriend we gaan je missen God zal zich toch niet vergissen... HIj wist dat je kracht verdwenen was Zo jong nog, 47 jaartjes pas... Daar in Noorwegen hier ver vandaan Zal jouw hart niet verder slaan Maar het waarom zal ik niet weten Jongen we zullen je nooit vergeten Hier heerst geluk, maar ook rouwI Iedereen hield zoveel van jou Jouw levensreis is nu voorbij Het waarom, dat vraag ik mij
Rust zacht Liefs van Rozemarijn
|