De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
09-09-2021
Over Pensioenen en Gekleurde Werkloosheid
Waarom wij langer moeten werken voor minder pensioen:
PS-minister van Pensioenen Karine Lalieux maakte gebruik van haar vrouwelijke intuïtie om op de proppen te komen met onhaalbare pensioenplannen. Alleen een vrouw kan zoiets klaarspelen. Misschien werd ze geplaagd door haar maandelijkse ongemakken bij het bedenken van haar voorstellen? Pensioenexperten en economen hebben alvast brandhout gemaakt van de dagdromerijen van Lalieux. En haar regeringspartners worstelen nu in verhitte discussies met haar verzinsels.
In de berichtgeving over de pensioenkwestie wordt angstvallig gezwegen over de grote afwezigen op de arbeidsmarkt, de allochtonen. De gekleurde werkloosheid raakt maar niet opgelost. Het aantal werkloze migranten blijft stijgen en zal in de toekomst nog erger worden als Afghanen op ons losgelaten worden of als er nog meer negerkes met Afrikaanse apenmanieren hier hun plekje zullen vinden. Het probleem van de vergrijzing zal ooit verbleken en wegebben op de achtergrond van het migrantenwerkloosheidsprobleem.
Hoe geraken migranten ooit aan de vereiste tien dienstjaren om te kunnen genieten van een minimumpensioen? Ze komen toch niet naar hier om te werken, en zeker geen tien lange jaren.
Vroeger heb ik in de loop der jaren een beroepenlijstje opgesteld van een heleboel allochtone papa's. Een te verwaarlozen percentage was mijnwerker. Het merendeel verspreidde zich over drie categorieën: 1. invalide 2. gepensioneerd 3. werkloos. En invaliditeit was de toegangspoort tot vervroegd pensioen. Zo ging dat vroeger, hoe het nu zit weet ik niet. Ik weet alleen hoe het er vroeger aan toeging bij 'gepensioneerde' migranten.
In de concentratieschool van directeur Blauwbaard was de jongste gepensioneerde een 29-jarige papa van een leerling uit een multiculturele klas. Mijn opsporingswerk viel niet in goede aarde bij mijn linkse collega's en in de scholen. Mijn beroepenlijstje werd gerangschikt bij 'racistische activiteiten'!... Het was de tijd dat werkloosheid en migranten niet aan elkaar gelinkt mochten worden.
Het valt me moeilijk deze dagen om mijn gedachten een gestalte te geven waarbij zinnen elkaar vloeiend opvolgen en er een verhaaltje ontstaat, een geheel waarin precies staat wat ik te vertellen heb, zonder over mijn woorden te struikelen, zonder me suf te denken over het verwoorden van wat in mijn hoofd zit. Er zit veel in mijn hoofd, maar ik weet niet waaraan beginnen. En het einde ken ik evenmin. Soms lijkt me niets nog de moeite waard om over te schrijven. Ik weet wel dat ik preutse lezers meer moet plagen en meer tegen schenen moet stampen van zeurzakken en zeurkousen. Er staan heel wat berichten in kladversie te popelen en te wachten op een vervolg. Maar ik kan er geen finishing touch aan geven. De spirit is weg, samen vertrokken met mijn muze. De muis blijft soms aan mijn vingers plakken. Ze wil niet goed schuiven. Mijn vingers hebben geen greep op de toetsen, ze glijden erover uit, en als ik dan -oeps- op de verkeerde toets klik, gaat het hele prozastuk, blogklaar en bloggaar, de vernieling in...
Onderzoekers aan de UGent schreven een boek over dialecten in Vlaanderen: "De atlas van het dialect in Vlaanderen".
Ik viel er middenin toen de auteurs op tv bezig waren met reclame te maken voor hun boek. En om het te promoten hemelden ze dialecten op tot hoog in de blauwe wolkeloze hemel. Dagdromen en romantiseren. De onderzoekers wezen op een groeiende herwaardering en nieuwe interesse voor dialecten in Vlaanderen. Zo betokkelden ze de nostalgische snaren van weemoedige kijkers die vertederd terugdachten aan hun onbezorgde kindertijd toen het gezapige platte taaltje in huis, tuin en straat gebezigd werd.
Over de diep-donkere schaduwzijde van het dialect, het dialect als 'vreemde' taal, werd geen woord gerept op tv. Toch heeft het dialect een enorme impact op de spraakontwikkeling van het jonge kind. Het leren spreken bij een peuter die alleen maar een of ander dialect om zich heen gehoord heeft wordt grondig verstoord en komt met horten en stoten op gang. Het dialect als bastaardtaal werd de baby in de wieg met de paplepel ingegeven.
Nu over mezelf... Ik heb als peutertje leren spreken in het Hasseltse dialect. En als baby hoorde ik niets anders om me heen dan het krakkemikkige Hasseltse broebeltaaltje... Tot ik als 3-jarige kleuter naar school begon te gaan... Problemen!!!
Taalgehandicapt begon ik aan mijn eerste kleuterklasje, de naam van de non ben ik vergeten. Ik begreep niets van wat ze zei vooraan in de klas, zij sprak een andere taal dan ik. In die zin was ik een 'anderstalig' kleutertje. Bij juffrouw Bollen in het tweede kleuterklasje moest ik nog altijd mijn oren spitsen om iéts te kunnen opvangen van haar rare woorden. En het was pas bij zuster Marie-Jeanne in het derde kleuterklasje dat ik ongeveer begreep wat zij vertelde. Het is frustrerend als je leergierig en belangstellend wilt weten wat er gezegd wordt en er als anderstalige niets van begrijpt.
Het is misdadig om een kind op te voeden in een dialectische taal. Het dialect is een ballast die lange tijd meegesleept wordt in de schooltijd. Daarom moet vanaf de geboorte consequent alles ingezet worden op de standaard Nederlandse taal, het ABN, het Algemeen Beschaafd Nederlands!
De kontsgewijs zwaar geschapen Gwendolyn Rutten had zich na het lesbisch allochtone sjoemelfestival van Sihame El Kaouakibi even op de achtergrond gehouden. Niet dat Rutten zich schuldig voelt over de maandelijkse stroom aan euro’s die via het parlement ongegeneerd de zakken binnenstromen van Sihame El Kaouakibidinges-het-zijn-zo-goed-als-altijd-witte-mannen. Gwendolyn en Bart SSomers zijn al lang blij dat Sihame nog niet in de gevangenis zit en zich kan voorbereiden op haar nieuwe carrière binnen de politiek binnen enkele jaren.
De blubbervette buikwand van Rutten keerde om toen Gwendolyn een TikTok-film van Tom Van Grieken zag waarin deze zijn afschuw voor links langharig onderwijstuig exprimeerde, zonder zelfs nog maar gebruik te maken van hakenkruisen en gestileerde adelaars in het zwart gedrukt op zijn voorhoofd. Je moet niet vragen hoe erg hij zich ingehouden moet hebben om een propere boodschap TikTok-gewijs aan te maken.
Gwendolyn wiens verstand tegenwoordig te week ligt in ossewit, ordonneerde deze maand ook al dat iedereen in België verplicht moest gevaccineerd worden. Alsof het een ranzige BDM-sessie was verkrachtte ze daarbij het concept van het liberalisme anaal, vaginaal, oraal en andere -alen mochten ze bestaan. Rutten die er voor bekend staat dat ze een felle aanhangster is van rimmen en fisten stak haar pols decimeterdiep in de anus van het Volk om op dictatoriale wijze het Gezond Verstand te besmeuren en te versmachten.
Gisteren ging ze nog een stap verder in haar exuberante drift om haar tegenstanders te seksualiseren en te demoniseren. Haar inmiddels tot steenkoolterrils uitgedijde borsten sloeg ze om de oren van Tom Van Grieken. Van Grieken die de aanval van de Monsters van Aarschot niet had zien komen zag sterretjes toen de borsten van Rutten van zijn schouders gleden.
Nog voor Rutten haar hand in de onderbroek van Van Grieken kon steken om te voelen of Van Grieken ook maar enigszins opgewonden was van haar hijgerige huidhonger-aanval, riep Rutten al: “Gij hebt een klein pietje!”
Van Grieken die ondertussen met een stijve zat zo groot als de gemiddelde onderarm van een NBA-gecertificeerde basketbalspeler liet de stem van Gwendolyn Rutten over zich heen gaan als was het de respirabele versie van Viagra.
Toen duizenden deugpolitici, deugjournalisten, deugbelgen, deugrectoren en deugleerkrachten de inmiddels tot een spastisch orgasme gekomen Gwendolyn bijtraden in haar affectieve penisaanval op Tom Van Grieken, besloot Van Grieken de slimste te zijn.
Hij plaatste zich cool boven de wilde zee van uitzinnige Gwendolyn Rutten-fans, opende zijn broek en knipte met zijn vingers. Uit de coulissen kwam Conner Rousseau. Met grote ogen haalde Rousseau de tot een telefoonpaal uitgegroeide penis van Van Grieken uit zijn Disney-onderbroek. Van Grieken fluisterde iets in het oor van Rousseau. Met forse hand bewoog Rousseau de voorhuid van Van Grieken op en neer.
Toen de zon door het wolkendek van deugvlaanderen brak spoot Van Grieken zijn zaad in liters over het Rutten-volk. Zolang Rousseau bleef trekken en pompen aan het formidabele geslacht van Van Grieken bleef het Vlaamse Nationale Sperma van de enige waarachtige leider over het volk heen wolken. Nooit was de grond zo vruchtbaar voor de spermatozoïden van Van Grieken.
Alsof ze geraakt werden door het balsem van de magistraal zuivere kersenbloesems uit de boeken van Yukio Mishima zag het rauwe Rutten-volk plots hoe fout ze waren geweest. Als was het zaad van Van Grieken een geparfumeerde versie van Aceton, zo veegde Van Grieken de lelijke lijmresten weg van het deugimperialisme van Gwendolyn Rutten in de hoofden van haar volgers.
Van Grieken zei tegen Rousseau dat hij mocht stoppen met de manipulerende streling van zijn voorhuid.
Inmiddels scheen de zon als nooit tevoren over Vlaanderen. Gwendolyn Rutten lag uitgeteld op de grond. Ze was ten prooi gevallen aan een cyclische reeks van reinigende orgasmes.
Met haar van sperma overlopende mond zei ze tegen Van Grieken: “Tom, mijn Belang is Jouw Belang! Nooit zal ik nog lachen met jouw geslacht.”
Ophef rond 1 september-filmpje van Tom Van Grieken
Van Grieken postte op TikTok een filmpje waarin hij het heeft over "linkse leerkrachten die hun multiculturele onzin in hun lessen proberen te verwerken" en hij belooft hen een afrekening in 2024... Een schot in de roos!
De woorden van Tom Van Grieken waren nog niet gesmolten of de hele politiek correcte wereld was al aan 't steigeren tot hoog in de lucht, zo groot was hun verontwaardiging.
Van Grieken kreeg nog niet eens de kans om uit te leggen wat hij met "linkse leerkrachten" bedoelde. Dat is ook niet in een handomdraai uit te leggen. Ik kan alleen maar direct verwijzen naar het vak 'Mens en Samenleving' waarin ongegeneerd allerlei dubieuze denkbeelden tot bij de leerlingen gebracht kunnen worden. Dit is maar een voorbeeldje in 't wilde weg. Over 'linkse leerkrachten' is o zoveel meer te vertellen in oeverloze discussies. Neutraliteit is ver zoek. En dan zwijgen we nog over de islamlessen waar kiemen van radicalisering liggen te sudderen om als de tijd rijp is open te barsten.
1 september 2021... een heuglijke eerste schooldag voor de schoolgaande jeugd na een véél te lange zomervakantie, maar ook een bijzondere dag voor tooghangers. Vanaf 1 september zijn barkrukken weer toegelaten in 't café. Nu kunnen tooghangers na een jaar weer vanop hun vertrouwde plekje aan den toog hun verhalen kwijt, over hoe ze maatschappelijke problemen in een handomdraai oplossen, over hun gedacht over politici en virologen, en soms ook over hun vrouw die alweer vergeten is om een bak jupiler in huis te halen. Die tooghangers hebben allemaal het beste voor met de wereld en met de mensheid, en dat willen ze graag laten horen aan de cafébazin en allen die hun pint hijsen op de gezondheid van zichzelf en van de hele wereld.
Voor scholieren ziet het er minder fraai uit. Zij starten een wazig schooljaar dat al geteisterd werd nog voor het begon. Het enthousiasme waarmee de tv het nieuwe schooljaar aankondigt, is misleidend. Wij hoeven ons geen illusies te maken over de onderwijskwaliteit waarvan corona de schuld krijgt. De aftakeling begon al veel eerder toen de eerste migrantenleerlingen onze scholen bestormden. Lang geleden. Maar toen viel het niemand op en moesten we ons verdraagzaam opstellen.
Vandaag op de eerste dag van het nieuwe schooljaar, zijn leerkrachten bevend en sidderend naar school gekomen, net zoals een jaar geleden toen corona voor het eerst toesloeg, om alweer de schade op te meten die leerlingen opliepen tijdens maandenlange wispelturige lestijden, wazige online-leerstof, verlengde paas- en kerstavakanties en nog zo wat losse spijbeldagen tussendoor.
Terwijl ze de vorderingen bekijken van elke leerling, breekt hun angstzweet uit, de moed zinkt in hun schoenen, de moed der wanhoop. Ze stellen vast dat met de leerstof van het nieuwe schooljaar niet kan gestart worden. Eerst nog materie van de twee vorige schooljaren herzien, en dan tegen kerstmis of zo zullen leerlingen heel misschien de nieuwe leerstof aankunnen. Of zelfs nooit meer. En jaren overzitten mag ook al niet, dat is taboe.
Eigenlijk hadden de meesten vorig jaar al moeten zittenblijven, maar dat mocht niet van corona, er moest mild beoordeeld worden, en dus was iedereen geslaagd. Milde beoordelingen en menslievende toleranties hebben nooit vruchten opgeleverd.
Het schooljaar is pas begonnen en het dreigt al te gaan instorten. Er zal de neiging zijn om de leerstof aan te passen aan de grootste achterblijvers, anderstaligen, nieuwkomers en andere sukkelaars.
Linkse nivellering. De lat zakt. De onderwijskwaliteit kraakt. Komt het ooit nog wel goed? Over inhaalbewegingen van de leerstof komen we weing te weten. Ik heb de indruk dat hopeloze leerachterstanden weggemoffeld worden.
Misschien heeft de jeugd nog méér nood aan vrije dagen en vakanties? Alleszins blijven de media goed gestemd bij de heropening van de scholen en het hele onderwijs dat weer op gang gebracht wordt. Beste lezers, laat u niet zinsbegoochelen noch belazeren door de praatjesmakers op tv, de toestand over de onderwijskwaliteit is echt zorgwekkend.
Toen de Amerikaanse president Donald Trump vorig jaar verkondigde dat de in Afghanistan gestationeerde troepen weer worden teruggetrokken, was de hele wereldpolitiek samen met de mainstream media kunstmatig verontrust. Hij motiveerde de aftocht er ondertussen mee dat de ongeveer 20-jarige operatie niets opgeleverd zou hebben. Nu blijkt dat hij gelijk had met zijn inschatting – en niet voor de eerste keer.
"Extreem Rechts Spook", dat was de eretitel die ik ooit eens kreeg van een trouwe lezer. Het was prachtig. Ik was gevleid en mijn zelfbehagen maakte een sprong opwaarts en mijn eigendunk eveneens. Onzeker als ik ben, weet ik nooit of mijn gedachten goed verwoord zijn, of mijn gevoelens en ideeën wel begrepen worden door de lezer. Daarom doen complimentjes als 'extreem rechts spook' zo'n deugd.
Nu wil ik iets vertellen over 'Spook'. Ik ga over tot persoonlijke ontboezemingen. Hoewel ik zo introvert ben als een gesloten oesterschelp, laat ik me soms toch verleiden om een sluiertipje op te lichten over mezelf. Eigenlijk vertel ik liever over anderen.
Neem nu het woord 'Spook'... Als ik 's ochtends in de spiegel kijk, merk ik dat er nog wel een uurtje geploeterd moet worden vooraleer ik de voordeur achter me dichttrek. En me omtoveren in een verleidelijke fee is al helemaal onmogelijk geworden. Sommige dagen lukt me dat nog een beetje, maar die mooie tijden zijn allang voorbij.
Mijn spiegelbeeld zegt me 's ochtends dat ik dringend nog moet redden wat er te redden valt van mijn vervlogen en verloren jeugd. Moeilijke opgave.
Als ik dan in de badkamer bezig ben met mij een beetje toonbaar te maken voor de buitenwereld, denk ik bij mezelf: hoe meer tierlantijntjes en frutselkes een vrouw nodig heeft, hoe meer ze zich toetakelt, des te meer twijfelt ze aan zichzelf. Een vrouw die overloopt van zelfvertrouwen hoeft alleen maar een kam door haar haren te halen en een jeans en slobbertrui aan te trekken, meer heeft zo'n mens niet nodig om naar buiten te komen en zich daar waar te maken.
Bij mij ligt het het allemaal anders. Ik heb geen overzicht meer over mijn tubetjes, potjes, flesjes, busjes, spraytjes, mascara, oogpotloden, oogschaduw, blushes, zalfkes, cremekes... En dan De Weegschaal! Volgens mij hapert er iets aan de cijfertjes die de weegschaal laat zien. Er wordt gefoefeld en gefoeteld daar binnen in die gewichtenmeter!
Zelfs in mijn dromen word ik 's nachts achtervolgd door het streven naar sensuele uitstraling. Op een nacht was ik op zoek naar het bedwelmende parfum 'Zwoele Zweedse Nachten', alle winkels platgelopen, en toen ik wakker werd had ik het nog niet gevonden.
Ik zal nu maar gaan slapen en morgenochtend in de badkamer weer aan mijn dagelijkse oplapbeurt beginnen.
Zoals de Vlaamse krant “Het Nieuwsblad” bericht, blijkt uit een E-mail van de Belgische politie dat zich onder de Afghaanse vluchtelingen, die binnenkort in België aankomen, ook mensenhandelaars, extremisten, aanwervers en geweldplegers zullen bevinden. Bovendien, aldus de Belgische politie, “gedragen enkele jonge Afghanen (die zich al in de opnamecentra van het land bevinden) zich zeer gewelddadig. Op “TikTok” zijn groepen die oproepen tot geweld. Het verontrustende is, dat enkele personen islamitische religieuze rekrutering bedrijven en beweren aanhangers te zijn van een strenge islam, die ervan droomt in België ingevoerd te worden.”
Jef, Pier en Pol hebben in Afghanistan wat in gang gezet. Het begon allemaal met drie Vlamingen die in het oorlogsgebied Kaboel kwamen vast te zitten. Op de verkeerde plaats en op het verkeerde moment, midden in de chaos. Een idiote bende islamieten, de taliban, hadden naar de macht gegrepen en ze grepen er niet naast. Het ging vliegensvlug.
Jef, Pier en Pol waren op bezoek bij een oude rijke tante die al een hele tijd in Afghanistan leefde. God weet waarom. En toen maakte het drietal kennis met de Afghaanse buren van de tante, en ook met al haar Kaboelse vrienden en vriendinnen, en alle Afghanen die in dezelfde straat woonden, en ver buiten Kaboel ook nog. Als een inktvlek spreidde het groepje 'Vlamingen' en 'Belgen' zich uit over heel Afghanistan.
En daarom bleef het niet bij die ene evacuatievlucht om het Vlaamse trio Jef, Pier en Pol terug naar ons land te brengen. Ook andere 'landgenoten' mochten mee op het vliegtuig naar België. Iedere Afghaan die beweerde een gevoelsmatige band te hebben met ons land werd toegelaten op de vlieger. De minste link met ons land volstond om gerepatrieerd te mogen worden.
Naarmate de Belgische evacuatievluchten vanuit Kaboel op volle toeren begonnen te draaien, kregen we de indruk dat alleen inlandse landgenoten vastzaten in Kaboel en niet meer naar Vlaanderen terug konden keren. Nu blijkt echter dat half Afghanisten geïmporteerd is in ons land, inclusief mensenhandelaars, extremisten en geweldplegers, zoals hierboven beschreven door E.J. Bron.
Hoe zal ons land de massa nieuwe niet-Europese migranten, pure Afghanen, en ander vreemd volk gaan herbergen?
Twee zusjes werden vorige dinsdag door een vrachtwagen gegrepen bij het oversteken van een straat. Ze overleden ter plaatse. Een tragisch ongeval.
Ik vroeg me onmiddellijk af waarom twee kinderen van amper 9 en 1,5 jaar (!) zich alléén op de weg bevonden zonder ouderlijk gezelschap. Nu bleek dat de moeder wat achterop liep in een zijstraat. Zij was op weg naar de kinderopvang om daar haar kindjes te dumpen.
De advocaat van de vrachtwagenchauffeur kan voldoende stof voor de verdediging halen uit het feit dat de moeder er niet bij was toen haar kinderen de eerste stapjes op het zebrapad van de gevaarlijke weg zetten. Helemaal alleen. En nog wel met een stepje aan de hand, of kirrend en spelend, zoals kinderen spontaan kunnen zijn. Over die momenten vlak voor de fatale aanrijding is er helaas niets bekend. Maar ik kan me voorstellen hoe speels en ongenaakbaar de meisjes begonnen met het oversteken van de straat. De oudste hield dan ook nog een step in de hand, wat de bescherming van het 1-jarige zusje bemoeilijkte.
De afwezigheid van de moeder op dat moment is onvergeeflijk en nooit goed te praten. Waar zat haar verstand en haar verantwoordelijkheidszin?
Het is niet eerlijk dat de vrachtwagenchauffeur als boeman afgeschilderd wordt. Kwatongen beweren zelfs dat hij aan het gsm'en was achter het stuur. De man werd in shock naar het ziekenhuis gebracht en werd later verhoord. Hij legde een negatieve ademtest af. Daarmee werd hij dan ook nog eens geplaagd in zijn penibele psychische toestand.
Ouders en school springen te lichtzinnig om met verkeersinzicht bijbrengen bij kinderen. Zij onderschatten 'kind en verkeer'. Terwijl de druk op autobestuurders onredelijk hoog is. Meer verkeersvoorlichting thuis, meer verkeerslessen op school zijn noodzakelijk. Het besef van de gevaren die loeren om elke straathoek moet er ingestampt worden. Kinderen moeten daarin hard gemaakt worden en weten dat een speelse houding en nonchalant gedrag leiden tot ongelukken. En als ze dat niet kunnen snappen moet het verkeer verboden terrein worden voor hen en voor allen zonder ouderlijke begeleiding.
"De school begint, chauffeurs bezint"... affiches hangen opvallend in schoolbuurten. Waarschuwingen voor chauffeurs, maar hoe worden kinderen gewaarschuwd?
Mijn postbode beging gisteren de vergissing van zijn leven. Hij postte in mijn brievenbus de krant 'Het Belang van Limburg', een kermisgazetje waarmee ik helemaal geen affiniteit voel.
Toch begon ik met heel veel leedvermaak bij de overlijdensberichten te speuren naar mensen die me tijdens hun miezerige leven gekoeioneerd hebben, me te grazen genomen hebben, me gedwarsboomd hebben. En die nu gelukkig het bijltje erbij neergelegd hebben. Maar ik vond geen bekenden. Jammer. Misschien zijn ze al naar de hel vertrokken zonder mij te verwittigen. Lezers mogen me altijd inlichten als ze er meer over weten.
En dan op een verloren pagina in een hoekje links onderaan trok de titel "Dierenbeulen strenger bestraft" mijn aandacht. Goed nieuws voor de dierenwereld! Minister Weyts van Dierenwelzijn gaat de straffen voor dierenmishandeling verhogen. Het mishandelen of verwaarlozen van een dier zal voortaan met hogere geldboetes en strengere celstraffen gesanctioneerd worden. Voor recidivisten wordt de maximumstraf verhoogd naar een boete van 1,6 miljoen euro en maximaal 10 jaar cel. Rechters krijgen ook de mogelijkheid om bedrijven te sluiten die dieren mishandelen.
Geen woord in het artikel over het onverdoofd slachten als een barbaars islamitisch ritueel! Schaapjes, lammetjes en geitjes worden op een dieronwaardige wijze ritueel doodgemarteld door achterlijke moslims op hun offerfeest. Na de halssnede sterven de dieren een afschuwelijke verstikkingsdood van enkele minuten door bloed dat in de luchtpijp komt. Het is verboden om bij een dier pijn of letsel te veroorzaken, maar dat geldt blijkbaar niet voor het ritueel doodmartelen van dieren omdat religie boven dierenmishandeling gezet wordt.
Het kan toch niet dat de moslimgemeenschap en de barbaarse rituelen beschermd worden door de overheid. Ook het Spionnencentrum Unia stelde dat slachtingen voorgeschreven voor religieuze doeleinden uitzonderlijk vrijgesteld worden van de beschuldiging van dierenmishandeling?!... Gaia: "Unia bestendigt dierenleed"... Moslims zijn dierenbeulen! En die wreedaards worden getolereerd in onze beschaafde samenleving!?
In zijn huis in Nashville is Don Everly (84) overleden. Hij vormde met zijn broer Phil het legendarische rock-'n-rollduo The Everly Brothers. Samen hadden ze eind jaren 50 en begin jaren 60 wereldwijd hits met "Bye bye love" en "All I have to do is dream". In 1984 bij hun comeback scoorden ze "On the wings of a nightingale".
Luchthaven Kaboel. Chaos. Paniek. Frustraties. Mensenmassa's wriemelen door elkaar en verdringen zich om een plaatsje op het vliegtuig te bemachtigen. De weg naar de luchthaven was al een hachelijke onderneming en dan is er overal opstopping van vertwijfelden en hopelozen, gelukzoekers en opportunisten.
Wie zijn die wanhopige mensen? Vlamingen, Belgen, Afghaanse Belgen, Belgische Afghanen... én het meest gevreesde vluchtelingensoort: de rasechte Afghanen zonder papieren die naar het welvarend Europa willen. In het beste geval komen ze hier werken als goedkope arbeidskracht, maar de kans is groter dat er een heleboel potentiële terroristen tussen zitten die in een oogwenk bazaar maken met een bommetje of zo.
Van Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland weten we al dat ze bereid zijn om Afghaanse asielzoekers zonder paspoort welkom te heten. Oostenrijk, Griekenland en Turkije liever niet. En België zal ze wellicht allemaal willen opnemen. Wat de andere landen willen is me onbekend. Moeder Ursula van de EU moedigt alvast de landen aan om Afghanen op te nemen: "Het is onze morele plicht om Afghanen op te vangen".
Vroeger ging de Vlaamse overheid ook op de sentimentele toer bij de invasie van vreemdelingen: "Migranten zijn mensen zoals wij waarvan we iets kunnen leren", en meer van die prietpraat. In deze tijden heeft zulke onzin geen impact meer op ons.
Media hebben het over een nieuwe vluchtelingencrisis, over nieuwe migratiestromen die zich richting Europa bewegen. Maar we weten niet of die ontdekkingsreizigers wel allemaal een prikje gehad hebben, worden ze wel getest? En hoe zit dat met de quarantaine?... We vernemen veel over de chaos in de luchthaven en de reddende vliegtuigen die zigzaggen tussen de kogels van de taliban door. Aandacht voor covid komt later wel. Eerst de vluchtelingen.
Een hele hoop mensen met Afghaanse roots gaat dus binnenkort in ons midden leven en wonen. Van integratie zal uiteraard geen sprake zijn. Hoe voorzien ze in hun levensonderhoud? Waar gaan ze wonen?... In Nederland hebben ze al een oplossing gevonden: Tweet van Geert: gratis sociale huurwoning voor Afghanen.
Genoeg over schoolperikelen, corona en migratie, ze kunnen den boom in. Vandaag gaat het uitsluitend over mezelf.
Iemand vroeg me waarom ik zoveel te schrijven heb, waarop ik antwoordde: "Ik heb er geen controle over, ik lijd aan een tomeloze schrijfdrift. En vraag me niet naar mijn andere driften".
Nog iemand anders vroeg meof het niet wat vlugger kon. Mijn antwoord: "Ik kán alles veel vlugger, maar dan duurt het langer".
En weer iemand anders vroeg me waarom ik zo dikwijls hetzelfde vertel. Mijn antwoord: "Ach, persevereren, in herhaling vallen, is een psychische aandoening waarvan ikzelf geen last heb. Laat de anderen er zich maar aan ergeren".
Iemand wou weten hoe ik het liefst de laatste dag van mijn leven wou doorbrengen. Mijn antwoord: "Ik wil met Richard Gere de liefde bedrijven onder een grote lindeboom. En daarna naakt gaan zwemmen in het beekje van De Witte van Zichem. Champagne en aardbeien geven ons zin om opnieuw te minnekozen. Eerst wat speelse aanrakingen, en dan... een dodelijke extase!".
Mijn huisarts vroeg bezorgd of ik wel genoeg vriendinnen had. Mijn antwoord: "Eva was mijn beste vriendin en Adam was mijn minnaar". Waarom wilt niemand mij toch nooit geloven?
"Lieve, ge zijt een zaag", zei iemand toen hij mijn blog las. Mijn reactie: "Daarvoor dient een blog".
Een groot Brits onderzoek laat zien dat de effectiviteit van de vaccins van Pfizer en AstraZeneca vermindert naarmate de tijd vordert. 90 dagen na de tweede prik is het AstraZeneca-vaccin nog 61% effectief tegen besmetting met het coronavirus. Het Pfizer-vaccin is op dat moment nog 75% effectief. Bovendien blijkt dat gevaccineerden nog evenveel virus kunnen doorgeven als niet-gevaccineerden. De kans op ernstige symptomen blijft wel lager.
Tot die conclusie komen onderzoekers van de Universiteit van Oxford, die meer dan drie miljoen neus- en keeluitstrijkjes hebben onderzocht. De effectiviteit van de prikken daalt naarmate de tijd vordert, want eerdere onderzoeksresultaten lieten zien dat het AstraZeneca-vaccin twee weken na de tweede prik 68% effectief is. Het Pfizer-vaccin is op dat moment 85% effectief.
Abnormale Tijden: een Willoos Leven in het Nieuwe Normaal
We leven in abnormale tijden. En die kunnen nooit normaal worden. Het nieuwe normaal bestaat niet. De enige en echte normale tijden zijn de pre-coronatijden.
Psychoanalytici hebben de termen 'normopathie' en 'normotic' (met een knipoog naar neurotisch) bedacht voor mensen met een pathologische gehechtheid aan nieuwe maatregelen, nieuwe normen, mensen met een ziekelijke zucht naar 'erbij willen horen'. Als iedereen een mondkapje draagt, zullen normoten en normopaten er zeker ook eentje dragen. Uit schrik om afgewezen te worden schikken ze zich naar de regels van de groep en van de overheid, laten ze zich meeslepen door hun angst voor corona. Hun eigen vrije gedachten verdringen ze. Kuddegdrag.
Deze schapen, met een scherp kudde-instinct, ontlenen hun gevoel van eigenwaarde aan externe goedkeuringen, zijn afhankelijk van wat anderen over hen denken en zijn vatbaar voor indoctrinatie en manipulatie. Zonder eigen persoonlijkheid.
Het zijn precies deze volgzame schapen die ooit zullen wegzakken in diepe depressies en psychische turbulenties, verteerd door hun angst om terug te keren naar het normale leven. Het angstzweet breekt hen uit bij het vooruitzicht dat het leven weer gewoon gaat worden. Dat we weer met elkaar omgaan als voorheen. Dat we met drommen dicht bijeen weer gaan leven en tegen elkaar spreken zonder mondmaskers, zonder afstand. Dat we elkaars handen schudden en elkaar omhelzen.
De terugkeerangst van normopaten, doet hen verlangen naar een permanente vorm van beperkende coronamaatregelen, die zij instandhouden in hun schreeuw naar nieuwe varianten en nieuwe golven.. Zij willen veilig blijven leven in hun bubbel, als een foetus in de baarmoeder, een oord van opperste gelukzaligheid waar ze niet meer uit willen, en waar ze met gelijkgestemden een willoos leven leiden in het nieuwe normaal.
