De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
03-03-2022
Oekraïense Vluchtelingen
Mannen tussen 18 en 60 jaar mogen Oekraïne niet verlaten omdat ze hun land moeten verdedigen tegen Russische belagers, terwijl hun vrouwen en kinderen naar veiliger oorden vluchten. Hartverscheurende afscheidsscènes.
Geen feministenzwans deze keer, geen gezeur over discriminatie, geen gejammer omdat ze niet mogen meevechten. In gevaarlijke situaties zwijgen ze stilletjes en laten de mannen de moeilijke karweitjes opknappen.
Op een Nederlandse tv-zender zag ik een panelgesprek met een negerin als moderator. Uiteraard nam zij het op voor de zwarte vluchtelingen die normaal niet thuishoren in de Oekraïense vluchtelingenstroom. Afghaanse, Syrische en Marokkaanse jongemannen hebben zich gemengd in de miserie van vluchtende ouderen, vluchtende moeders met kinderen. Zo werd het onderwerp 'oorlog' verschoven naar de zielige negers die niet meemochten met de vluchtelingenstroom.
'Golfbrekers' verwoordt deze infiltratie van islamitische opportunisten kort en bondig met de vraag: "Is er een verschil van beschavingsniveau?" Is er een verschil tussen de beschaving van de twee soorten vluchtelingen?
Deze bange tijden van oorlogsdreigingen, virusaanvallen en klimaatgrillen doen ons een beetje wankelen, onze voeten staan niet meer zo vast op de grond als in de pre-coronatijd. Er is teveel veranderd en de spelregels van de stuntelregering worden voortdurend gewijzigd. Deze malaise doet me denken aan een voorval van vroeger, lang geleden in Leuven, in de woelige jaren van 'Walen buiten!'...
Op een mooie voorjaarsdag was ik op weg naar een uiteenzetting van professor Verbeke. Zijn onverteerbare colleges handelden over metafysica, over bovenzinnelijke en ongrijpbare dingen. Toch vertelde Verbeke op onnavolgbare wijze over abstracte controverses, maar ook over alledaagse gebeurtenissen. Dus was ik weer eens heetnieuwsgierig waarover hij het vandaag zou hebben. Buiten deed het zonnetje pijn aan mijn ogen, maar het vooruitzicht om naar de professor te gaan luisteren was verheugend.
Met een stevige ruk en een forse zwaai vloog de deur van de aula open en met een donderende stem schreeuwde de prof het uit: "Je pense, donc je suis!"... Na deze overrompelende aanzet, volgde er een rustige verklaring van dat ene intrigerende zinnetje "Je pense, donc je suis".
De professor sprak enthousiast over zijn idool, de Franse filosoof Descartes. Volgens Descartes moet je aan álles twijfelen, behalve aan je eigen denkvermogen. Want denken is onbetwijfelbaar. Als je dénkt, dan besta je. Je bent er omdat je denkt. Al het overige is onzeker. Het cogito (ik denk) is het onbetwijfelbare. Ook als ik twijfel, denk ik. Als ik denk, besta ik: Cogito ergo sum! Aldus stoot ik op de werkelijkheid van mijn 'ik', het ik van mijn bewustzijn!
Ik werd bang en onzeker tegelijk. Maar het griezelverhaal van de prof kende pas een hoogtepunt toen hij met boosaardige geesten op de proppen kwam, geesten die er plezier in vinden om ons denkmechanisme in de war te sturen!... De 'malin génie' als kwelduivel!... Dus eeuwen geleden bestonden er ook al kwelduivels.
De slotzin van de professor was: "Wees van niéts zeker, stel álles in vraag!"... Toen ik buitenkwam keek ik stilletjes om me heen en begon met alles in vraag te stellen. De zon, de straten, de mensen, de gebouwen, de bomen, moet ik twijfelen aan die echtheid?... Even een pintje gaan drinken om mijn zelfvertrouwen te herwinnen, en dan twijfel ik aan niéts meer!
In het “vrije Westen” is het zeker sinds Covid niet gemakkelijk geworden om nog het vrije woord uit te dragen. Overal loeren overheden, geheime diensten, tech-bedrijven om te speuren naar onwelgevallige berichten. En een bericht is in deze tijd heel snel “onwelgevallig”. Ondanks dat kan het met de huidige inval van Russische troepen niet anders dan dat we iets vernemen van wat Poetin, en ook zijn achterban, beweegt tot deze agressieve daad. Vergoelijken is niet aan de orde, dat moeten de Russen zelf maar doen. Maar zonder enige kennis van motieven komen we geen stap verder in deze wereld. Een beschrijvende samenvatting van zijn kort voor de inval gehouden rede:
Het geval Poetin is een geval apart. Wat heeft hem gedreven om Oekraïne binnen te vallen? Lees het hierboven bij E.J. Bron, over Poetins motieven, de hele voorgeschiedenis en zowat alles wat errond hangt.
Het Poetinsyndroom gaat terug naar het scheppingsverhaal, toen de Schepper fysieke gestaltes uitdeelde aan de mensen die Hij geschapen had. Toen stond Poetin helemaal achteraan, zeker niet op de eerste rij. Zijn kleine gestalte heeft hij altijd willen compenseren met grootse daden, stoerdoenerij met bloot bovenlijf, zichzelf fysiek en mentaal etaleren, zich manifesteren als een belangrijk persoon... Zo camoufleerde Napoleon toch ook zijn klein postuur door naar roem te streven?
In zijn compensatiedrang heeft Poetin zich recent wereldwijd laten opmerken door de plotselinge invasie in Oekraïne. Moraliteit telt niet meer als men iets kost wat kost wil bereiken. Des te meer geldt het rationele denken, enkel feiten tellen, emoties en menselijkheid spelen niet mee.
En zo wil hij zijn ultieme droom waarmaken: het oude Sovjet-Rijk in zijn oorspronkelijke staat herstellen. De verovering van Oekraïne is de start van zijn obsessief levenswerk dat op briljante wijze, als "Schaken op Meesterlijk Niveau", lange tijd geleden voorbereid werd.
Misschien wil Poetin zelfs meer bemachtigen dan Oekraïne, heel Europa of een deel ervan?... Tot bij de negerkes in Afrika zal hij wel niet geraken.
Gewapend met mijn coronapas begaf ik me naar het café 'Het Rijk der Vrijheid'. Twee prikjes had ik er voor over, in de waan dat het coronaprobleem daarmee opgelost zou zijn. Mondkapjes en sociale afstanden hebben onze vrijheid afgepakt. Vaccinaties hielpen ook al niet, en toen zagen politici de kans schoon om mensen medisch apart te verdelen in gevaccineerden en ongevaccineerden. Gevaccineerden werden beloond met een CST-pasje, inclusief een QR-code. Het is moeilijk te geloven dat na de krokusvakantie het CST zal verdwijnen, omdat politici vrezen dat het later niet meer opnieuw ingevoerd kan worden. Ze zitten nu al misschien te broeden op een nieuwe coronagolf en bestellen alvast miljoenen nieuwe spuitjes.
Terug naar het café 'Het Rijk der Vrijheid'... In cognito, anoniem en onopvallend een pintje gaan drinken kan niet meer, ondervond ik. Al van bij de ingang, in het zicht van alle aanwezigen, stond een gendarm omslachtig mijn QR-code te scannen. Ik kende het meisje van haar noch pluim en toch moest ik me aan haar onderwerpen en mij laten controleren. Mijn QR-code wilde zich echter niet laten scannen, was weerspannig. Na drie scanpogingen keek het meisje hulpeloos om zich heen. Klanten begonnen te loeren en te gniffelen. De zatsten het meest. De cafébaas kwam erbij en loste de netelige kwestie op... CST, de nieuwe weg naar de vrijheid?!
GASLIGHTING is een vorm van psychologische manipulatie en emotioneel misbruik. De Gaslighter vermijdt verantwoordelijkheid voor zijn giftige gedrag door te liegen en te ontkennen en zorgt ervoor dat je gaat twijfelen over feiten, je geheugen en je gevoelens. In principe zorgt de Gaslighter ervoor dat je je gek en in de war voelt. MAAR WEET DIT: Je bent NIET gek. Je wordt gemanipuleerd en dit is GIFTIG en ONACCEPTABEL.
'k Ga met de deur in huis vallen. Kinderdagverblijven mogen niet bestaan! Laat moeders weer moeder zijn!
Crèches, kinderdagverblijven, onthaalmoeders en allerlei andere soorten opvang van verwaarloosde kinderen in weeshuizen, alles moet op slot en grendel, of beter nog: met de grond gelijk gemaakt. 's Ochtends kindjes dumpen in een vreemde omgeving is misdadig.
Negen maanden lang kijken ouders hartstochtelijk uit naar het kleine wondertje dat uit moeders schoot geboren zal worden. Negen maanden leven ze euforisch in blijde verwachting. Hun verlangen naar een wezentje, uit beider liefde geboren, is zo intens dat ze van uitzinnige vreugde de hele familie en de halve kennissenkring uitnodigen voor een babyborrel. 'Babyborrel', een vulgair surrogaat voor 'Doopfeest', zoals dat vroeger deftig heette.
En als hun kinderwens dan eindelijk in vervulling is gegaan, komt de ontnuchtering na de terugkeer in de alledaagse werkelijkheid. Baby'tje wordt algauw een last waarvan ze vlug verlost willen worden. De carrière van beide ouders wordt erdoor gehinderd. Ter adoptie geven ze het uit handen aan wildvreemden, om tijdens de dag elk hun eigen gang te kunnen gaan.
In het vroege ochtendgloren worden kindjes brutaal uit hun slaap gewekt, worden baby's van de moederborst losgerukt, om tijdig aanwezig te zijn in het kinderasiel... Een zuigeling aan de moederborst is zichzelf, voelt zich geborgen en veilig, droomt over de lustige tepel waaruit het lekkere vocht komt, en wordt dan pardoes weggerukt uit het hemelse walhalla. Zuigelingen die niet gekoesterd worden lopen later ontwikkelingsachterstanden op. Ze worden fysiek en psychisch geschaad als ze urenlang gescheiden blijven van hun moeder. Traumatiserend. Levenslang.
Beste ouders, als u dan toch een kinderopvang zoekt voor uw oogappeltjes, kijk dan goed uit wie de begeleiders zijn en let op wie allemaal in contact komt met uw kindjes. Breng onaangekondigde bezoe(kjes aan de crèche om u ervan te verzekeren dat uw kind in veilige en liefdevolle handen is... (Eén van de knelpuntberoepen waarvoor geen diploma vereist is, is begeleider in de kinderopvang. )
De 22-jarige Will Thomas was vroeger een sportieve jongeman met een ziekelijke drang om zwemwedstrijden te winnen, om de beste te zijn van allemaal. Maar dat lukte hem niet in competities met zijn seksegenoten. Toen voelde hij zo'n hevige drang vanbinnen om te concurreren met vrouwen, zodanig zelfs dat hij ernaar verlangde om zelf ook een vrouw te zijn, om samen met hen te kunnen wedijveren.
Geobsedeerd door geslachtsverandering liet hij zich in 2019 transformeren tot een vrouw. Tot Lia Thomas. Weg met loser Will Thomas. Vanaf toen werden de wegen naar overwinningen en allerlei zeges en records geplaveid. In het universiteitszwemteam brak hij als omgebouwde vent het ene record na het andere. "Een fluitje van een cent, ik ben op dreef"', openbaarde hij triomfantelijk in een interview.
Het bestuur van de University of Pennsylvania vond het transgenderisme van Will Thomas en zijn deelname aan het vrouwenzwemteam oké omdat zijn testosteronniveau gelijkwaardig was aan dat van de andere deelneemsters. Maar ondertussen bleef hij wel met gebalde spieren en stevige knoken, grote longinhoud en sterke ademhalingsspieren zwemrecords breken.
De andere zwemsters in het team getuigen over hun ergernissen, anoniem, ze willen geen 'transfoben' genoemd worden. Hun ongenoegen heeft totaal niets te maken met transfobie, maar met oneerlijke praktijken in de sport waar nu ook al transgenderisme aanbeden wordt.
De transzwemmer laat de controverse niet aan zijn hart komen en wil blijven winnen. De lafaard durft niet met andere mannen zwemmen want dan kan hij geen records meer breken.
We hebben niets meer vernomen over de honderden klachten die bij Unia binnenkwamen tegen Conner Rousseau, de man met de witte sloefkes die de toegang voor ongevaccineerden tot café's, restaurants en openbare gelegenheden wilde verbieden. Unia opende een dossier om te onderzoeken of Rousseau discriminatoire uitspraken deed over niet-gevaccineerden.
De man met de witte sloefkes, die met opvallende sneakers vorig jaar respectloos op bezoek ging bij de koning toen de regeringsvorming in volle gang was, klonk erg aanmatigend toen het ging over de vaccinatieplicht: "Laat ongevaccineerden nergens meer binnen". Velen voelden zich gediscrimineerd en legden klacht neer bij Unia, het Centrum voor racisme- en discriminatiebestrijding, bijgenaamd het Spionnencentrum.
Na de uitvinding van het schandalige mensonterende CST zijn de klachten tegen Roussau echter achterhaald en is het Unia-dossier tegen hem waardeloos geworden. Het ligt nu ergens weg te rotten in de stoffige rekken van het Unia-archief om weggeknabbeld te worden door de tand des tijds.
De coronapas, als een blinde weg vol obstakels en valkuilen naar de vrijheid, is een pas waarmee we ons moeten laten vernederen als we ergens binnen willen. Het vaccinatiebewijs is een bewijs dat we onze vrijheid kwijt zijn. De klant is geen koning meer, maar onderdanige slaaf die zijn QR-code moet laten scannen door wildvreemden.
Wat een mooie zomer had kunnen zijn, vol liefde, blijheid en vrijheid, werd een zomer van verzet en protest. In juli waren ze d'r al, tienduizenden Fransen kwamen de straat op om te demonstreren tegen de vaccinatie-dictatuur. Weekend na weekend troepten gigantische mensenmassa's samen in verschillende steden over heel Frankrijk. Ze protesteerden tegen de coronamaatregelen van de Franse regering, tegen het waanzinnige Macron-regime.
Arrogante Macron had het niet begrepen, luisterde niet naar de zieleroerselen van zijn volk. Hij deed er nog een schepje bovenop en verklaarde dat hij zijn volk het leven zuur wilde maken. Hij haalde uit naar de 5 à 7 miljoen niet-gevaccineerde Fransen. Nog nooit in de geschiedenis van de Franse republiek heeft een president het Franse volk zo geminacht en geïntimideerd. Hij is een absoluut gevaar voor de democratie.
Een ware volksbeweging is op gang gekomen. Franse vrijheidskonvooien willen Parijs bereiken, in het centrum, om het Franse coronabeleid aan te klagen. Sommigen hebben er veel voor over: boetes, celstraffen... En maandag zetten ze hun weg verder naar Brussel. Benieuwd of Annelies De Verschrikkelijke er een stokje voor kan steken.
Minister Annelies Verlinden is er ook zo eentje dat een hekel heeft aan haar volk.
Honderden voertuigen zetten vanuit Frankrijk koers naar Brussel
Met een luier naar School... Zo begon ikin het verleden meer dan eens te vertellen over onzindelijke kleuters op school. En die geschiedenis herhaalt zich, zowat om de twee, drie jaar. En nu weer. Onlangs liet minister Wouter Beke (CD&V) het Steunpunt Welzijn en Gezin een onderzoek uitvoeren bij 6.000 ouders met kinderen tussen 1,5 en 3,5 jaar. Daaruit bleek dat slechts 7 op de 10 kinderen zindelijk zijn als ze naar school gaan. Bij 3 op de 10 ouders wordt er niets gedaan aan zindelijkheidstraining, of zijn ze er nog mee bezig. Tja, als je met twee gaat werken rest er nog maar weinig tijd voor potjestraining.
De zindelijkheid van schoolgaande peuters werd vroeger nooit in vraag gesteld. Het was toen makkelijker, toen alle kindjes met een proper onderbroekje naar school kwamen. In de jaren 60 waren de meeste kinderen zindelijk op 2,5 jaar.
Ondertussen blijft het aantal onzindelijke kleuters stijgen. Kleuterjuffen zijn meer bezig met poep- en plasbroekjes dan met hun eigenlijke pedagogische activiteiten.
Een mogelijke verklaring voor de 'verlating' van de zindelijkheid zullen we nergens lezen of horen in de media omdat kindjes met een luier zeker niet gestigmatiseerd mogen worden als kleine zwartjes die in hun fysieke ontwikkeling achterlopen op hun blanke klasgenootjes. Het is trouwens bekend dat ontwikkelingsachterstanden raciaal beïnvloed worden en gerelateerd zijn aan het menselijke ras.
Om het pamperwerk van kleuterjuffen te verlichten ijvert de Werkgroep Kleuterscholen Vlaanderen voor meer kinderverzorgsters in de klas. Ook recent sprak uroloog Piet Hoebeke (UGent) zich uit voor 'meer handen' voor het kleuteronderwijs om aan zindelijkheidstraining te werken.
Redouane Ahrouch veroordeeld voor Discriminatie en Seksisme
Redouane Ahrouch (foto) is een seksistische islammaniak die in ons land een islampartij oprichtte en daarbij de steun kreeg van Vlaamse media. Ik herinner me nog dat hij zowat 4 jaar geleden op Canvas als islamiet van hoge gisting inclusief strafblad uitvoerig de kans kreeg om de kijkers te wijzen op de groeiende macht van de moslimgemeenschap hier in ons land. Hij ratelde maar door over islam en sharia, over hoe de islamitische samenleving er hier zal uitzien, met als apotheose een islamitische staat en een sharia-wetgeving... Zelfs Bart Schols kon de woordenvloed niet stoppen. Die onzin krijg je dan als de radicale islam gedogen en gefaciliteerd wordt in ons land.
Redouane Ahrouch werd vorige week door het Brusselse hof van beroep veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 4 maanden omdat hij tijdens een televisiedebat weigerde in dialoog te gaan met journaliste Emmanuelle Praet. Hij keek haar niet aan. Ook weigerde hij zich voor de uitzending zich te laten schminken door een vrouw en nog een andere vrouw weigerde hij de hand te schudden.
De genegeerde journaliste dagvaardde Ahrouch voor de correctionele rechtbank die hem beschuldigde van discriminatie op grond van de seksismewet: "Een vrouw verachten omdat zij een vrouw is, druist in tegen een fundamentele waarde van onze democratische samenleving, namelijk de gelijkheid van mannen en vrouwen".
Een gevangenisstraf met uitstel? Dat betekent dat moslimfanaat Ahrouch integratiebereidheid moet gaan tonen en westerse geplogenheden overnemen? Seksisme valt niet te rijmen met westers gedachtegoed. De islam is een monocultuur die haar hoogdagen beleeft in een multiculturele maatschappij om daarin alle andere samenlevingsvormen te negeren en nergens in te kunnen integreren, om alleen maar op zichzelf te bestaan, helemaal alleen, overheersend en onderwerpend.
ONZE KINDEREN WORDEN NU OPGEVOED IN ANGST. Angst voor elkaar. Angst voor de wereld. Angst voor ziektes, virussen & zelfs voor de lucht die ze inademen.
ER WORDT ZE GELEERD OM VOOR ALLES BANG TE ZIJN. Aanhoudende angst is terreur, en terreur wordt trauma.
DE PSYCHOLOGISCHE SCHADE DIE WORDT AANGERICHT, IS ONOMKEERBAAR.
Olympische Spelen voor Homo's en Transgenders (Fictie)
De Olympische Zomerspelen 1924 in Parijs dreigen te ontaarden in een kluchtige vertoning van verworden menselijke wezens met atletische gaven en fysieke behendigheid. Olympische Spelen uitsluitend voor homo's en transgenders! Verboden toegang voor hetero's.
De organisatoren van het Olympisch Comitê zijn benaderd door delegaties van homobewegingen die willen dat homo's niet hoeven te wedijveren met hetero's, alleen met gelijkgeaarden. Omdat de concurrentie met hetero's oneerlijk en ongelijk is: homo's missen strijdlust, prestatiedrang en een sterke wil om te winnen. Komt daarbij dat ze slachtoffers worden van homodiscriminatie als ze moeten presteren in een mix van allerlei tinten van seksuele geaardheid.
Het Olympisch Comité is uiteindelijk gezwicht voor de dwingende eisen van homo's en transgenders. En zo komt het dat de Zomerspelen 1924 helemaal in het teken zullen staan van de seksuele geaardheid van de deelnemers. Uitsluitend homo's en transgenders mogen deelnemen aan de compettities in allerlei sporttakken.
Heel wat hetero-atleten en topsporters zullen zich uitgesloten voelen van het grootste sportevenement ter wereld. Mensenrechtenorganisaties en allerlei gelijkheidsinstellingen gaan zich met de enorme heterodiscriminatie moeien, maar zijn nu al verwittigd dat ze de zaak zullen verliezen.
De grootste struikelblok voor het Olympisch Comité zijn de transgenders. Waarin moeten deze wezens ondergebracht worden? Bij de mannen? Of bij vrouwen? Of zijn het ondefinieerbare X-personen? Of ook nog Y- en Z-varianten?
Het probleem van de seksuele diversiteit in de sport is al eerder opgelost. We zien op tv voortdurend vrouwen die zich fysiek proberen waar te maken om aan te tonen dat ze meer in hun mars hebben dan koken, dweilen en kinderen opvoeden. Vrouwen willen tegenwoordig gezién worden, op tv, in de politiek, in belangrijke beroepen, als 't maar niet in hun gezin of in hun huishouden is.
Na een slopende lange kerstvakantie zijn de scholen nauwelijks vier weken aan de gang of er is al sprake van schooluitstappen. Erger nog, er wordt al vooruit geblikt naar de krokusvakantie: tieners vrezen dat ze niet op skivakantie kunnen gaan zonder boosterprik. Hun bezorgdheid reikt niet verder dan flierefluiten en feestvieren buiten de schoolmuren. Leerachterstanden en verloren leerstof kunnen voor hen den boom in.
Meerdaagse schooluitstappen zijn nu weer toegelaten. Boerderij-, bos- en zeeklassen mogen georganiseerd worden voor meerdere dagen. Als 't maar ver weg is van het klaslokaal waar wiskunde, wetenschappen en talen onderwezen worden om het beschadigde lesniveau weer op te krikken.
Net nu de nood het hoogst is om intensief binnen de vier klasmuren leerachterstanden weg te werken, krijgen we te horen dat schooluitstappen weer kunnen, en nog wel voor meerdere dagen.
Over de lat die steeds maar blijft zakken in het onderwijs wordt al minder gesproken. En over eindtermen wordt al helemaal gezwegen.
Een jaar geleden maakte de Vlaamse regering 10 miljoen euro vrij om leerachterstanden weg te werken d.m.v. bijkomende lesuren en helpende handen in de klas: "Leerachterstand wegwerken is de absolute prioriteit", zo klonk het toen. Nu niet meer zo fel... Wat hebben die 10 miljoen euro opgeleverd?
We zitten nu al in het derde coronajaar. De ambities om iets te ondernemen tegen leerachterstanden slijten, er is ook minder gezeur over gemiste kansen om kennis te vergaren, of om vaardigheden te verwerven. Accenten worden verschoven naar het mentale welzijn van leerlingen, en daarom zullen uitstappen en plezier maken buiten de school wellicht prioritair gaan worden.
Op Canvas was een gespreksgroepje opgebouwd rond het ontslag van een VUB-professor na meerdere meldingen van grensoverschrijdend gedrag. Zielig clubje, met moderator Bart Schols en o.a. Karen Celis (foto) met de looks van een feministe in hart en nieren. Zij is dan ook professor en coördinator Gelijkheidsbeleid aan de VUB. Gelijkheidsbeleid, gendergelijkheid, en meer van die zuchten naar gelijkheden tussen man en vrouw wier beide geslachten nooit of te nimmer gelijk kunnen zijn, niet in waardigheid, niet in prestaties, en zeker niet fysiek. Het gelijkheidsbeleid ontkent dit onderscheid.
Karen pleitte voor meer transparantie bij kwesties als 'grensoverschrijdend gedrag', gefrustreerd als ze was omdat ze zelf niet ingelicht was over de erotische zijpaden die de ontslagen prof bewandelde.
Waarom duurde het maanden of zelfs jaren vooraleer de VUB het ontslag van een professor op basis van grensoverschrijdend gedrag wereldkundig maakte? Het is toch geen wereldschokkend nieuws dat mannen geïnteresseerd zijn in vrouwen?
Rector Caroline Pauwels van de Vrije Universiteit Brussel heeft haar eigen vrouwelijke stempel gedrukt op haar universiteit. Het Gelijkheidsbeleid vertrouwde ze toe onder de vleugels van coördinator Karen Celis, uiteraard een vrouw.
"Grensoverschrijdend Gedrag"... Wat die VUB-prof precies mispeuterde is onduidelijk, maar het begint er op te lijken dat hysterische wijven van een billentikje of een schouderklopje algauw een gedrag maken dat alle grenzen overschrijdt. 'Grensoverschrijdend gedrag' wordt een wapen van mannenhaatsters die geplaagd zitten met penisnijd, om het in de psychoanalytische termen van Freud te zeggen. Of om het met plastisch chirurg Jeff Heyberghs te zeggen: "Vrouwen zouden verdorie blij moeten zijn met de aandacht die ze van mannen krijgen".
Op 31 maart vorig jaar schreef ik over "Belgische Staat moet Coronamaatregelen opheffen", en 's anderendaag was het berichtje spoorloos verdwenen. Foetsie! Geheimzinnige krachten peuteren in mijn onschuldige blogje en maken zich meester van een tekst waarmee ze het niet eens zijn of waarin onjuistheden schuilen.
Verbolgen over deze blogpiraterij schreef ik de dag nadien identiek hetzelfde artikeltje opnieuw. En het staat er nu nog, na bijna een jaar.
Het begon allemaal met het gemor over coronamaatregelen zonder wettelijke basis. En toen haastte Annelies De Verschrikkelijke zich om holderdebolder een voorontwerpje te verzinnen van een soort pandemiewet. Al in februari 2021 had ze een paar kladversietjes klaar waarvan ze glunderend kirde dat het "goed is voor de democratie". Zo noemde ze haar voorontwerp van de pandemiewet. Democratie? Zelf was ze niet eens democratisch verkozen en nog minder in een regering die via een staatsgreep aan de macht kwam.
Amateuristische ministriële besluiten moesten witgewassen worden, alle ongrondwettelijkheden weggewassen en weggewist worden, en daarom moest er vlug-vlug in beroep gegaan worden tegen het vonnis van een Brusselse rechter die de regering veroordeelde tot opheffing van alle coronamaatregelen... tenzij er bij zonsopgang een echte pandemiewet zou komen.
Lale Gül is een moslima die haar geloof afgezworen heeft. Zij woont in Nederland, opgegroeid in een devote islamitische wijk in Amsterdam, haar ouders zijn Turks en streng gelovig.
Lale Gül schreef de bestseller 'Ik ga leven' waarover ze mocht komen vertellen in 'De Afspraak' op Canvas. De publicatie van haar boek zorgde voor heel wat ophef in islamitische kringen. Gül kreeg al een paar doodsbedreigingen, haar ouders willen niets meer met haar te maken hebben en als ze het huis uit wil moet ze extra voorzichtig zijn: "Ik moest een hoofddoek dragen, ik mocht geen vriendje hebben voor het huwelijk, ik mocht niet ongehuwd samenwonen, en zeker niet met een niet-moslim. Ik mocht me niet kleden zoals ik wilde, ik mocht niet uitgaan, naar feestjes gaan. Ik mocht niet op vakantie, niet in bikini op het strand liggen. In mijn vrije tijd moest ik naar de koranschool, waar ik leerde dat kritische journalisten naar de gevangenis moeten, en vrijheid van meningsuiting aan banden gelegd moet worden. Ik leerde er ook dat de moslimgemeenschap constant aangevallen wordt door niet-moslims"... Geen wonder dat haar boek een soort afrekening is en zo'n succes kent. Hopelijk zal haar tweede boek nóg succesvoller zijn. De steun van PVV-leider Geert Wilders heeft ze alleszins.
In schril contrast met de islam die Lale Gül schetst staan de grove leugens over de islam die vroeger via een foldertje in alle scholen verspreid werden door de overheid. Om leerkrachten en leerlingen te misleiden over migranten en hun godsdienst: "De islam is vredelievend, verdraagzaam en verzoenend". Het was de tijd van Johan Leman, de vroegere directeur van het Spionnencentrum, en Paula D'Hondt, de patrones van alle allochtonen. Het indoctrinerende boekje wilde krampachtig vermijden om de islam te typeren als vijandig, intolerant, haatdragend en moordzuchtig... We werden vroeger duizendmaal belogen!
