De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
26-12-2024
‘Takiyya’: binnen de islam mag je liegen
Journalisten, politici en zo van dat onguur volk dat peutert in nieuwsberichten en er een eigen draai aan geeft, wel, die mensen hebben afgelopen dagen in cirkeltjes getoert omheen de identiteit van de terrorist die terreur zaaide op een kerstmarkt. Improviseren en speculeren over rare dingen die in de wereld en om ons heen gebeuren, dat is hun hobby. En zo worden wij op een dwaalspoor gezet door verslaggeving op tv, in de gazetten, op internet.
Neem nu Taleb Al Abdulmoshen, de aanslagpleger op de Maagdenburgse kerstmarkt, hij is een typisch voorbeeld van 'takiyya'. In de islam is takiyya een toegestane gedragsregel om eigen geloof te verbergen bij bedreiging of vervolging. Liegen dus... liegen om zich te beschermen tegen vervolging na islamitische misdaden. En doen alsof ze een AfD'er zijn, of een Trump-aanhanger of zo. Leugens! Media trappen erin en maken van die crimineel een mislukte moslim die met goede rechtse bedoelingen per ongeluk in de menigte reed. Of door een psychische omwenteling in zijn verstoorde hersenen de controle over het stuur verloor.
Na de kerstvakantie zullen islamleraars in ons Vlaamse onderwijs aan hun moslimleerlingen mogen uitleggen waarom Taleb zijn islamitisch geloof verloochende om zijn hachje te redden, én hoe hij gelinkt wordt aan IS. Hoe hij in werkelijkheid een radicale moslim is, zonder omwegen, die zich afzet tegen niet-moslims.
Dat leugenachtige sfeertje in de islamwereld doet me denken aan een uitspraak van vroeger van Turkse tolk Gülnür: "Als Turkse leerlingen liegen, is dat om te overleven. Wij moeten hun leugentjes met een korreltje zout nemen en we mogen hen dat niet kwalijk nemen. Liegen is hun overlevingsstrategie."... Ik hoorde exotisch gekwebbel en Turks gekweel!
Gisteren in een café een gesprek afgeluisterd van een jong koppel. Afluisteren mag niet, maar ik deed het toch. Vrouwelijke nieuwsgierigheid is gezond. Maar als een man nieuwsgierig is, is dat een handicap.
Dus dat jonge koppel had een meningsverschil dat ze ongegeneerd en publiekelijk wilden uitpraten. Zij met een schelle stem. Hij op een zachte sussende toon. Meteen waren de gezagsverhoudingen in hun huishouden al duidelijk, zij de baas, hij de sloef.
Het jonge koppel was nog druk bezig met zich aan te passen aan elkaars aanwezigheid, want het is niet vanzelfsprekend dat je na één jaartje elkaars gedachten al kunt lezen, dat komt later wel. Na een uitbundige trouwpartij, als de roes voorbij is, is het een hele klus om ingespeeld te raken op elkaar, je zou van minder depri worden.
Ze zaten er samen wat onwennig en verveeld bij, wiebelen en rondkijken en zo. Elkaars grenzen aftastend, met een communicatie zo gebrekkig als een ineengezakte soufflé. Héél anders dan oudere mensen met een halve eeuw trouwervaring. Die zijn rijkelijk op elkaar ingespeeld, hebben genoeg aan een knikje of een gebaartje of een streeltje, en ieder speelt zijn rol met glans, een rol waarin ze doorheen de jaren gedrongen werden, of waarin ze zichzelf geworsteld hebben...
De discussie van het jonge koppel ging over kerstavond.
Hij: "Ik vind dat die mensen niét bij ons thuis moeten komen op kerstavond." Zij: "Vurwa nie?"... en daarna een hoop argumenten van haar die nergens op sloegen, kletswijfachtig en onzinnig.
Kijk, de aanzet van de jongeman was al totaal fout, en was een tragisch toonbeeld van mannelijke slaafsheid en onderdanigheid. "IK VIND...". "Ik vind", zo begin je toch geen discussie met een vrouw, een vrouw mag je geen kans geven tot een weerwoord. Twee kapiteins hebben een schip nog nooit naar een veilige haven gevaren.
Later op de avond vroeg ik me af hoe de kerstavond van het ruziënde koppel eruit zou zien. Heel waarschijnlijk zullen de mensen die HIJ op kerstavond niet in huis wou, tóch hartelijk ontvangen worden door HAAR, zij die als charmante gastvrouw graag wil schitteren. En hij zal er de hele avond berustend bij zitten, te diep in glaasjes kijkend en bodems afzoekend naar druppeltjes troost. En zo zal op kerstavond zijn levenslange lijdensweg beginnen. Hij zou er ook een kruistocht van kunnen maken, maar dan zullen er hele sloten water bij haar wijntjes gegoten moeten worden... Waarom leven vrouwen langer dan mannen?
Hoe Vlaamse Televisie afglijdt naar Decadentie en Verdorvenheid
Op een mooie ochtend afgelopen week zat ik versteld te kijken naar VTM Kids, een tv-zender voor kinderen. Niet te geloven! Het ging over twee mannen die elkaar gevonden hadden en wilden trouwen. Lorenzo en Sil.
Alsof de indoctrinatie nog niet genoeg was, kwam hetzelfde mannelijke koppel 's avonds weer eens aan de beurt in 'Blind getrouwd', gepresenteerd door Ingeborg, even dubieus als de sujetten die willen trouwen met iemand van hun eigen geslacht.
Blind getrouwd. Spotten met het huwelijk.
We zagen twee mannen elkaar ontmoeten in de trouwzaal van Deerlijk. Al gauw begonnen ze aan elkaar te friemelen en te sabberen, om enkele minuten later meteen al eeuwige trouw te zweren. Alles gebeurde in een flitstempo. Lorenzo en Sil, tot aan de dood aan elkaar vastgeketend... Als ze daar maar geen spijt van krijgen.
In de kerk werd hun huwelijk ingezegend. Iedereen, familie, vrienden, buren, allerlei fans, ze waren allen dolenthousiast, d'r was geen ene bij die niet gelukkig lachte. Iedereen vertederd door zo'n prille verse liefde, iedereen euforisch gelukkig, en vooral de twee samenzweerders. Lorenzo: "Ik had hem vast. Hij had mij vast. En het leek even alsof alles wegviel. Dat klinkt als een sprookje..." Wat een smartlap!
Het spektakel in de kerk werd gevolgd door een groot feest waar alle aanwezigen alweer buiten hun zinnen en wildenthousiast hun goedkeuring lieten blijken van een homohuwelijk. Televisiebeelden deden er alles aan om het homohuwelijk te doen schitteren. Ook de aanwezige kinderen juichten en waren niet onder de indruk van dit onnatuurlijke gebeuren, een huwelijk tussen twee mannen... en dát is echt verontrustend.
En na de huwelijksreis gaan Lorenzo en Sil 4 weken samenwonen om daarna te kijken of ze wel geschikt zijn om zich levenslang aan elkaar te wagen, om getrouwd te blijven... Dus toch niet tot de dood hen scheidt?
Terug in de tijd toen Assad nog niet gevallen was.
In het voorjaar, toen de bomen nog bronstig pronkten met hun verse groene blaadjes, doken er twee louche moslimadvocaten op die met een onwaarschijnlijke islamitische arrogantie pleitten voor de terugkeer van IS-strijders naar België.
Advocaten Mohamed Ozdemir en Abderrahim Lahlali spanden een kortgeding aan tegen ons land om het te dwingen drie gevluchte vrouwen en tien kinderen terug te halen, een geveinsde emotionele oproep om harten te doen smelten en ze open te stellen voor geboefte dat vrijwillig naar Syrië vertrok om te moorden en te strijden. Met in hun kielzog vrouwen en kinderen.
En als België die terreurgekken niet terugnam kostte dat ons land 105.000 euro per dag. Ook een aantal IS-weduwen en IS-kinderen rekenden op een liefdevolle ontvangst in ons land dat hen barmhartig naturaliseerde.
De terugkeer- miserie krijg je als barbaarse criminelen een Belgische nationaliteit hebben. Wat zijn wij toch een gastvrij volk. Wij krijgen niet genoeg van het omarmen van crimineel uitschot dat vrijwillig naar ginder vertrok om te moorden en te strijden.
Er zijn hier dromers en zwevers die beweren dat wijSyriëgangers naar hier moeten halen om er controle over te kunnen uitoefenen. Hoe naïef! Syriëgangers zijn gemaakt om ongecontroleerd en brutaal hun misdadige levenswandel te vervolgen, ook al zijn ze terug in België. En daarom lijkt me ons rechtssysteem niet geschikt om hen te berechten.
En dan zwijgen we nog over de terroristenkindjes die hier straks naast Vlaamse kindjes in de klas gaan zitten. Hallo Vlaamse ouders, in Syrische kampen hebben IS-kinderen gruwel-ervaringen opgedaan, wat hen bodemloos en onpeilbaar maakt. Potentieel extremistisch gedachtegoed zit in hun lijf en leden. En naarmate ze ouder worden volstaat een vonkje om tot explosie te komen. Zij zijn de toekomstige terroristen!
Heden: Syrië bevrijd van Assad
De Assad-bevrijding wakkert de discussie aan over de terugkeer van talloze Syrië-vluchtelingen. Terug naar Syrië dus, vanwaar ze kwamen. Als vluchtreden gaven zij per slot van rekening het Assad-regime aan.
Advocaten, Child Focus, OCAD, en alle anderen die vroeger belang hadden bij de terugkeer van Syriëstrijders naar hier zouden, nu de wind gedraaid is na de val van Assad, ook het uitschot dat koos voor IS, moeten terugsturen naar Syrië. Of moet het Syrisch tuig blijven om hiér hun strijdlustige instincten te botvieren?
Een vrijwillige terugkeer van Syrische vluchtelingen is onwaarschijnlijk. Gevluchte mensen ontwikkelen sterke binden met de opnamesamenleving. Weinigen willen terug, maar velen zullen nog komen. Hele stoeten, karavanen en processies zijn onderweg naar hier, een ongeziene vluchtelingengolf vanuit Syrië. Weinigen zijn bereid om terug te keren naar een vredig Syrië. Eerst juichen en jubelen om de val van Assad, om daarna te belanden in een nieuw jihadisten-regime Assad-2, een kopie van Assad-1, of misschien nog erger?
Maagdenburg – In het Duitse Maagdenburg is een auto ingereden op een kerstmarkt. Dat bevestigt de woordvoerder van de deelstaatregering van Saksen-Anhalt. Volgens Duitse media is er sprake van meerdere gewonden.
Deze oerhollandse jongen vertegenwoordigt Nederland op het Eurovisie Songfestival 2025 in Zwitserland. Zijn naam is Claude Kiambe. Nou, hartstikke leuk, hollandser kan het niet.
Wat is er mis met Nederlandse eigenheden, hun cultuur, hun blanke ras, om ne neger die tot zijn negende nog in de bomen van het congolese oerwoud hing, naar het Songfestival te sturen?...
Het ging over rijexamenfraude gisteravond op tv. De politie arresteerde vier personen op verdenking van fraude bij het theoretisch rijexamen. De vier verdachten legden tegen betaling een theoretisch rijexamen af door gebruik te maken van de identiteitskaart van iemand anders.
Rijexamenfraude heeft altijd bestaan en allerlei vernuftige trucjes werden gebruikt. Rijexamenfraude is ook inherent aan migranten die een theoretisch rijexamen moeten afleggen.
Vroeger mochten we hierover geen opmerkingen maken wegens racistisch en zo. Toch schreef ik er tien jaar geleden een stukje over. Het Spionnencentrum (Unia) kon er niet mee lachen.
In de migrantenwijk rondom het concentratieschooltje toerden er soms auto's rond met een moslimmadam achter het stuur. Nauwelijks herkenbaar, met fladderend textiel om haar heen, je kon alleen maar een snoet zien. Ondanks de vermomming herkende ik een aantal van hen als de mama's van allochtoontjes in school.
Van die mama's wist ik dat ze thuis Turks spraken tegen hun kinderen en dat ze geen flauw benul hadden van de Nederlands taal. Ook wist ik dat ze hun kinderen nooit hielpen met hun huiswerk, omdat ze niets begrepen van de taal van hun kind. Dat wilden ze ook niet. Ik kon geen enkele bereidheid bij hen bespeuren om zich open te stellen voor het Nederlands, zelfs aan de meest elementaire taalbeheersing hadden ze geen behoefte.
En tóch een rijbewijs?! Welke waarde had dat rijbewijs? Om een theoretisch rijexamen af te leggen moet je 'begrijpend' kunnen lezen, en wat je te zeggen hebt, ook nog eens correct schriftelijk kunnen verwoorden. Deze vaardigheden missen veel allochtonen. Hoe kunnen moslima's slagen voor een theoretische proef als ze niet eens hun eigen kinderen kunnen helpen met hun huiswerk?!
Misschien hebben ze hun rijbewijs clandestien gekocht bij een of andere corrupte rijschool, of in natura, of de examinator verleid, of de antwoorden vooraf toegestopt gekregen?... Het meest waarschijnlijke was de aanwezigheid van een tolk die de juiste antwoorden influisterde. Hetgeen een tolk allemaal vertelt is oncontroleerbaar, zoals bij islamleraars die opruiende Turkse taal spreken tegen hun moslimleerlingen en in de klas alles mogen verkondigen wat ze willen.
De aanwezigheid van een tolk bij eender welk onderzoek of gesprek in scholen, had iets verdachts, iets geheimzinnigs dat niet te vertrouwen was. Je voélde dat er iets niet pluis was, ze vertaalden niet alleen, ze gingen nog een stapje verder, ze gaven erhet juiste antwoord bij. Waarom duurde een vertaling altijd langer dan de originele Nederlandse zin?!
Nu mag Sven Pichal terug naar huis, naar zijn man, de liefhebbende echtgenoot, en naar zijn twee adoptiekindjes (oei), om de draad des levens weer op te pakken.
Vandaag kreeg hij van de rechter zijn straf te horen voor het bezitten en verspreiden van beelden van seksueel kindermisbruik: drie jaar voorwaardelijke celstraf. En hij moet zich vijf jaar lang aan bepaalde voorwaarden houden. Dat is de keuze tussen een intensieve therapie of de gevangenis.
De voorwaardelijke straf is onmenselijk streng voor iemand met een ziekelijke interesse voor baby's, kindjes, minderjarigen. De voorwaarden die Pichal moet naleven zijn zo goed als onhaalbaar om er een nieuw leven mee op te bouwen.Niet meer mogen omgaan met minderjarigen, geen pintjes meer mogen drinken, van drugs afblijven, niet meer mogen internetten, en voor de rest van je leven in je ziel laten peuteren door psychiaters die zelf tureluurs worden van zoveel seksuele miserie.
Er rest Pichal alleen nog maar fantaseren en dromen over kinderen waaraan hij niet meer mag raken, ook niet naar kijken, niet mee spreken, en zeker geen kiekjes doorsturen naar andere kindervrienden. Kortom, een wereld zonder kinderen is een opperste kwelling voor iemand die verzot is op kindjes.
Een uitzichtloze therapie wacht Pichal. Ziekelijke neigingen die verankerd zitten in het DNA, in het brein,in alle vezels van het lijf van een hyperventilerende kindervriend zijn onbehandelbaar. Een patiënt met een pathologische belangstelling voor kinderen is voorgoed verloren voor de maatschappij. Zijn perverse brein is klaar voor recidive, levenslang...
Met andere woorden: Het zijn niet de slimsten die van geslacht veranderen, of die seks willen hebben met iemand van hetzelfde geslacht, en het zijn zeker niet de slimsten die ermee willen trouwen... Het zijn niet de slimsten die twijfelen aan hun eigen geslacht, of die uit de kast komen om de hele wereld te laten weten dat ze homo zijn... En met een regenboogvlag zwaaien is ook niet snugger...
Gisteravond hoorde ik Zuhal Demir in De Afspraak zeggen dat ze geen rankings van scholen wil. Het komt erop neer dat alle scholen gelijk zijn. Geen school mag de beste zijn. Demir volgt braaf het linkse iedereen-gelijk-principe. Vooral Turkse leerlingen en hun ouders hebben er voordeel bij. Door haar linkse kijk op het onderwijs is Demir misschien onderwijsminister geworden?
Ivan De Vadder had nog een ander 'warmmakertje' uitgevonden om aan zijn Afspraak te beginnen, met een uitspraak van Vlaamsbelanger Chris Janssens over Zuhal Demir. Doink!... Algemene commotie in het Vlaams Parlement! De thriller speelde zich af toen Demir aan de tand gevoeld werd over taal- en rekenachterstanden bij migranten. Toen zou Chris Janssens gezegd hebben dat Demir beter naar haar eigen land teruggekeerd was. Waarop onzekere Demir verontwaardigd reageerde.
Moeial Spionnencentrum (Unia) maakte er een heuse rel van en overweegt een heropening van het debat rond racisme.
Het 'incident' met de opmerking van Janssens over Demir is opgeblazen. Het loopt allemaal niet zo'n vaart. Eigenlijk zit Janssens er nog niet zo ver naast met zijn verwijzing naar Demirs etnische wortels die in Turkije liggen. Zij is niet geboren uit Vlaamse ouders. En er stroomt geen zuiver Vlaams bloed door haar Turkse aderen.
Ik ga nog eens vertellen over Prutsmans, directrice van het Hasseltse lyceum van 1993 tot 1996. Maar deze keer met meer onthullingen, zonder omwegen en zonder rond de pruttelende pot te draaien.
Prutsmans was geen vrouw van vlees en bloed, maar een giftige adder, een agressieve gifslang. Zij was een menssoort van het heks-achtige type. Spinnen en kevers verzamelen was haar hobby.
Ze deed me denken aan de toverkol uit de 'Tuf-Tuf-Club' van Willy Vandersteen. De toverkol met een vliegbezem en een zwarte raaf als metgezel, zo kwam Prutmans dagelijks naar school.
Zij heette in werkelijkheid Suzanne De Gandt. Als kind had ze eens veel te lang op de botsautokes gezeten, waardoor haar hersenen in een dubbele knoop geraakten. Met die knoop heeft ze leren leven want die kon niet meer ontward worden.
Ondanks een ongeneeslijke hersenaandoening kon ze toch nog haar scherpe klauwen zetten in gevallen van ontspoorde leerlingen en problematische gezinssituaties, met een buitengewone interesse voor sociale en etnische minderheden, voor marginalen, hopelozen en andere gootgevallen. Zij koos haar prooien uit om hen te viseren, te analyseren en uit te spitten, waarrond ze sinistere intriges breide om in te prutsen en te krabben.
Samen met haar kompaan Marie-Jeanne Bobbaers slaagde ze erin om mensen mee te slepen in een web van laster en eerroof. Ze genoten van de verwikkelingen. Hun boosaardigheid grensde aan het ongelooflijke. En aan de zijlijn stonden Laura Aelbrecht, Annick Ulburghs en Norbert De Bruyne te supporteren en hun volle medewerking te verlenen.
Syrië is vrij. Vrij van de tirannie door de Alawitische clans van de mediterrane kuststrook. Maar meer ook niet: een andere tirannie is onderweg. Na de familie al-Assad is het nu aan extremistische soennieten om met geweld te gaan heersen. Wat door hen wordt nagestreefd, is de bevrijding van westerse dwalingen als de gelijkheid van man en vrouw, respect voor andere vormen van geloof dan de islam en verderfelijke ideeën als democratie. Deze “islamistische” rebellen dromen van een kalifaat dat boven de ruïnes van Tel Aviv de vaandels van de jihad zal laten wapperen.
Overal in de redacties heerst pure vreugde. Alle propagandamedia aan deze en de andere kant van de Atlantische Oceaan verheugen zich op het hernieuwde “keerpunt in de geschiedenis” in Syrië. Eindelijk is hij ten val gebracht en in Russische ballingschap verdreven, de “mensenbeul” Bashar al-Assad! De vreugde daarover lijkt grenzeloos. Ze presenteren ons ook tegelijk zijn opvolger van het “al-Nusra-front” (sinds kort herbenoemd in “Hayat Tahrir al-Sham” – HTS).
De nieuwe minister van Justitie in Syrië, Shadi Alwaisi, liet weten dat er geen vrouwen meer als rechters zullen optreden en dat de rechtbanken alleen door mannen zullen worden geleid. Vrouwelijke rechters moeten hun zaken overdragen aan mannelijke rechters.
De Syrische hoofdstad Damascus werd veroverd door rebellen en daarmee is het regime van Assad omver gegooid.
Nu Syrië bevrijd is van Assad hoeven we geen nieuwe vluchtelingenstromen vanuit ginder meer te vrezen. Sterker, alle Syrische vluchtelingen die hier de OCMW's leegplunderden en royaal van hun leeflonen genoten, kunnen nu terugkeren om hun land weer op te bouwen. Gaan ze dat wel doen? Zou het niet leuker zijn om hier nog wat te blijven lanterfanten en te genieten van hun luilekker nieuwe leventje?
Heidi De Pauw hoeft niet meer terug te komen naar Child Focus om de draad van haar missie weer op te pakken. Als missiezuster met een ziekelijke obsessie voor het lot van kinderen van IS-strijders ijverde ze zich suf om potentiële terroristjes naar hier te halen. De tikkende tijdbommetjes gingen onzichtbaar op in de schoolbevolking, kwestie van inclusie en gelijkheid en zo.
Geen kwetsbare Syrische vluchtelingen meer, geen Heidi De Pauw meer, en ook geen gammele wiebelbootjes meer waarmee vluchtelingen de woelige baren van de woeste zeeën trotseerden. Vluchtelingen hoeven zich niet meer vast te klampen aan glibberige relingen van bootjes die elk moment dreigen te kapseizen. Pechvogels verloren hun evenwicht en tuimelden per ongeluk overboord, pardoes het koude water in, recht naar de zeebodem, als prooi voor hongerige vissen, of om er langzaam weg te rotten.
Als we hier nu Syriërs hun koffers zien pakken om naar hun thuisland te reizen, is dat om er vakantie te vieren en nog wat spullen thuis ophalen, niet om er hun land weer op de been te helpen, want ze willen zo vlug mogelijk terug naar de rozengeur en zonneschijn van het barmhartige België waar ze alles krijgen zonder zich fel pijn te doen.
En nu is het de beurt aan een luchtig fantaserietje over het scheppingsverhaal, met een knipoog naar 'spotproza'.
In den beginne was er niets. Daarom schiep God hemel en aarde, licht en duisternis, het uitspansel, aarde en zeeën, zon en maan en sterren, vogels en vissen, landdieren... En tenslotte maakte God de mens naar Zijn evenbeeld... God bekeek alles wat hij gemaakt had en zag dat het goed was. Hij voltooide Zijn meesterwerk in zes dagen. Op de zevende dag, een zondag, rustte God.
Allah pakte het anders aan. Die sloeg de eerste zes werkdagen over en begon al onmiddellijk te rusten op zondag. Dat was zo vermoeiend dat hij voor de rest van de week ook nog eens moest uitrusten. En zo komt het dat de volgelingen van Allah, de moslims, ook zeven dagen per week nodig hebben om te rusten.
WIJ hebben een bijbels scheppingsverhaal, maar hoe zit dat met het islamitische scheppingsverhaal, als Allah al die tijd moest rusten zonder iets te presteren? Korankenners zullen het wel weten.
Al loopt mijn fantasie nog zo snel, ik achterhaal haar nooit...
Dalende onderwijskwaliteit door diversiteit in de klas
Twintig jaar geleden waren Vlaamse 10-jarigen Europees kampioen voor wiskunde. Nu zijn er nieuwe cijfers opgedoken die laten zien hoe dramatisch de primussen van weleer fors gezakt zijn naar het Europese gemiddelde.
Het mag ons niet verbazen. Primitieven die vers uit de brousse komen of andere vreemde exemplaren die kleur geven aan een klas, zij sleuren onze Vlaamse leerlingen mee in de afgrond, een diepe ravijn van waaruit geen redding van boven meer valt te verwachten. Goede Vlaamse leerlingen worden afgeremd door de aanwezigheid van probleemleerlingen die alle aandacht van de leerkracht opeisen. Steeds meer kinderen slagen niet voor het lager onderwijs. Gebrek aan taalvaardigheid is de belangrijkste oorzaak.
En zo krijgen we minder toppresteerders en meer wanpresteerders.
Onderwijsminister Demir slaat alarm, maar dat deden vorige ministers ook al, aan alarmbellen trekken en miljarden investeren, het heeft allemaal niets uitgehaald. Neerwaartse spiralen en dalende trends kunnen niet doorbroken worden. De schoolbevolking is omvolkt en het ziet er niet naar uit dat de regering daaraan iets gaat veranderen. Sociale mix blijft heilig intact en 'apart' onderwijs is taboe. Jammer voor onze Vlaamse bollebozen.
Demir heb ik niets horen zeggen over de aanpak van ouders die het onderwijs minachten, die koppig een vreemde thuistaal blijven handhaven. Zij zweeg ook over een schoolpicht vanf het eerste kleuterklasje. Wel wees ze op het belang van het kleuteronderwijs dat minder een 'crèche' moet worden, maar dat is oud nieuws. Heel oud nieuws.
Een degelijke voorbereiding op de lagere school is belangrijk. Kleuteronderwijs is niet meer een 'bewaarschool' of 'papschool' zoals vroeger, maar wel een 'schoolrijp maken', een klaarstomen om te leren lezen en schrijven, om kennis te maken met rekenkundige begrippen, met motorische, sociale en taalvaardigheden, met tijdsbegrippen, er wordt ook gewerkt aan lichaamsbesef, ruimtelijke oriëntatie, visuele en auditieve waarneming, onderscheid essentie-detail, enz. Er wordt de BASIS gelegd van de hele schoolloopbaan van het kind... Demir heeft deze dingen bijlange niet genoeg beklemtoond.
De pedalen verliezen, of nog erger: je hoofd verliezen, het kan iedereen overkomen, of de controle verliezen over het stuur van je leven, een psychologisch ongeval, niemand kan eraan ontsnappen. Je innerste binnenste zit dan in een knoop, en de puinhoop van je logisch denken is niet te overzien. Mentaal naar de knoppen dus. Een emotionele rotzooi d'r bovenop, het gevoelsleven in de vernieling, en een verfomfaaid egogevoel blijft er over.
Stuurloos crashen tegen obstakels die je mentale en fysieke leven versplinteren, geeft je het gevoel van een bejaarde oldtimer die bij het grofvuil op straat gezet wordt, of als klein gevaarlijk afval in de container belandt.
Deze pathetiek illustreert hoe belangrijk het is om uit een benevelde geestelijke toestand te ontwaken en je leven weer tussen de lijntjes kleur te geven. Voor de heropstanding uit een mentale ontreddering moet je klauteren uit valstrikken, valkuilen en alle andere kuilen, om je gelouterd en gesterkt te voelen. Herboren en herrezen... We gaan verder op de pathetische toer... Uit diepe geestelijke dalen klimmen om op de begane grond weer in optimale conditie te functioneren, dat geeft je leven weer drijfkracht, het geeft je de kracht om het stuur des levens weer bij de horens te vatten.
De multiculturele scholen van de jaren 70, 80 en 90 waren een flop, een fiasco, een miskleun in het kwadraat. Er ontstonden witte scholen en zwarte scholen, in de hand gewerkt door intensieve migrantenwerking die Vlaamse leerlingen wegjoeg naar witte scholen. Het hoopje schroot dat er restte was een stelletje achterlijke migranten met de islamleraar op kop en een gehersenspoelde schoolbegeleider als een soort onthaalmoeder.
Het was de tijd dat allochtone leerlingen vertroeteld werden, in de watten gelegd en overbeschermd werden. Het was de tijd van Paula D'Hondt, patrones van alle allochtonen, en van Johan Leman, CGKR-voorzitter van de fanclub van allochtonen (nu Unia).
De integratie van allochtone leerlingen kwam in 't gedrang door de opkomst van migrantenwerksters, welzijnswerksters en andere zweverige wezens die zich met ongeziene ijver en hevigheid stortten op het welzijn van de migrant. Met de Vlaamse leerlingen wilden ze niets te maken hebben... De start van de discriminatie van de Vlaamse leerling!
Migrantenwerksters begaven zich dagelijks met het idealisme van een zendeling naar de scholen. Ze droomden van een serene en vredige multicultuur in de schoolgemeenschap. Al slaapwandelend verloren ze uit het oog dat Vlaamse leerlingen, in de minderheid, aan het wegkwijnen waren te midden van de allochtone doelgroep van de lopende projecten. Projecten als een financiële last voor de belastingbetaler. Projecten als kostbare parels voor de zwijnen!
Integratieproblemen bij allochtone leerlingen zag ik toenemen naarmate er meer gezeverd werd over 'eigen taal en cultuur', over koran en islam en zo... Over Vlaamse cultuur, tradities en eigenheden werd er uiteraard niet gesproken, die pasten niet in het project. Zo was er eens een project dat eigen taal en cultuur van de allochtoon naar voren schoof, het OETC-project (Onderwijs in Eigen Taal en Cultuur). Multiculturele scholen gingen ervan uit dat het dichtaanleunen bij de leefwereld van de migrant integratiebevorderend zou werken. In die hersenkronkel kon ik mij niet vinden. Ik protesteerde. Toen noemde men mij een racist.
Leerstof en schoolgebeuren laten aanleunen bij de leefwereld van de migrant heeft geleid tot een multiculturele mislukking.
