Ik woon in een raar dorpje. Het heeft de sterallures van een wereldstad maar eigenlijk stelt het niks voor. Bij het geringste evenementje of onbeduidend braderietje, worden meteen alle invalswegen naar Peer afgesloten, alsof de koning op bezoek komt, of een andere bekende Vlaming.
Om twaalf uur 's middags sluiten alle winkels hun deuren waardoor de straten een desolate indruk geven, een spookstad lijkt het dan. Een wandeling doorheen het centrum is vlug afgelopen, een paar straten en dat is het. Enkel de kerk en de kerkklokken zijn bewonderenswaardig, hemelse klanken weergalmen uit de kerktoren.
Op een verlaten parkeerterrein staat een boze parkeerwachter nummerplaten te noteren van criminelen die per ongeluk hun parkeerschijf vergaten te leggen.
Ik zie veel kleine negertjes op kleine fietsjes, ze zijn onwennig en onhandig. Op kleine fietsjes leren kleine negertjes fietsen.
En dan zag ik ook nog een politieagent het verkeer regelen, het was geen echte agent, maar zo eentje van het moslimtype, met lange volle baard en een kanjer van een snor. Help! Een moslimagent! Ook in vredige dorpjes waar zich alles afspeelt onder de kerktoren, sluipt de islamisering dreigend naar binnen...
En toch geeft het straatbeeld een serene aanblik, alsof alleen maar Jef, Pol en Pier in Peer wonen, of Mariette en Melanie... Geen bruine uitheemse verstoringen, geen gezwaai met lakens, sluiers of ander textiel, geen allochtoons geweld, niéts van die exotische rariteiten...
Maar dat is gezichtsbedrog. Details als die kleine fietsende negertjes en een moslimagent zijn de eerste stille signalen voor naderend onheil.
Op de Markt in 'De Voorzorg', dáár zitten ze! De gesluierde madammen met dure kinderwagens, met bolle buikjes waarin toekomstige Perenaartjes zitten. En als ze dan aan het loket uitgetetterd zijn, stappen ze in hun kansarmoede-BMW die dan ook nog eens fout geparkeerd staat, vlak voor de deur van De Voorzorg! Een bekeuring vrezen ze niet, omdat ze weten dat de politie niet racistisch mag zijn. Agenten viseren alleen maar originele inwoners.
Het groeiend aantal vreemdelingen in mijn dorp maakt me bezorgd. De volkse aard is aan het verdwijnen. Niemand stelt zich vragen, niemand trekt aan de alarmbel... Dat deden ze vroeger in de grootsteden ook niet, er was geen paniek, geen jobstijding, de bevolking bleef rustig afwachten... tot in eigen straat geen eigen volk meer te zien was! Het gebeurt razendsnel, en de bolle buikjes van de bruin madammen beloven veel voor de toekomst!...
|