|
Al trappelend op m'n thuisfiets ving ik flarden op van het debat op Canvas over 'ouderbetrokkenheid', over 'meer engagement van de ouders'. Er werd heel wat heen en weer gepraat met de nodige misverstanden en zo, maar 'k heb alleen onthouden dat Koen Daniëls (N-VA) het dichtst bij de kern van het probleem zat, maar toch niet helemaal.
En bij sp.a (Genez) viel me weer dat 'kruiperige' op, als het over allochtonen gaat.
De kritiek op Crevits is onterecht. Zij moét allochtonen viseren en stigmatiseren en alles wat nodig is om allochtonen uit hun schuilplaats te halen waar ze cocoonen met eigen taal en cultuur, waar ze zichzelf kansarm houden, waar ze zichzelf láten stigmatiseren, ze maken van zichzelf een stigma!
De innige verstrengeling van kansarmoede en taalarmoede kwam het best tot uiting in het vurige betoog van Koen Daniëls. Hij gaf de taal als reddingsboei om uit de kansarmoede te klauteren het best aan.
En toch ontbrak er iets essentieels aan zijn uiteenzetting : de jaren die kleine allochtoontjes thuis doorbrengen alvorens ze naar school gaan!!! In die periode worden de fundamenten van de taalontwikkeling gelegd en daarom moeten kleine allochtoontjes opgroeien in een Nederlandstalig klimaat. Als zuigeling, als baby, als peuter, als kleuter moeten ze Nederlandstalige geluiden om zich heen horen en geen vreemd broebeltaaltje. Kleine baby-oortjes vangen kleine taalgeluidjes op. Zelfs de foetus in het allochtone mamabuikje spitst zijn oortjes bij geluiden uit zijn omgeving. Allochtone foetusjes en baby'tjes zijn zich bewust van de stemmen van hun ouders. En als we dát weten, dan is het een ouderlijke plicht en verantwoordelijkheid om hun vreemde thuistaal overboord en over de haag te gooien, de boom in met de vreemde thuistaal! Het gehoor van mini-allochtoontjes moet uitsluitend afgestemd zijn op Nederlandstalige klanken, dat is de beste voorbereiding op Nederlandstalig onderwijs, en de beste garantie voor later studiesucces.
Als allochtone ouders dan toch eens in hun heimat-taal willen communiceren, laat hen dan naar bed gaan en fluisteren, in het Turks, Marokkaans, eenderwelke taal, als het kleine allochtoontje maar niets opvangt van dat uitheems gefluister. En ondertussen kunnen ze in bed al konkelfoezend in hun thuistaal een nieuw baby'tje in elkaar knutselen...
|
