|
Ik heb zo mijn bedenkingen, twijfels en vragen bij het geval Mehrnaz Didgar, de 'neurochirurge' die schuldig bevonden werd aan moord op dochter Eline, maar dankzij lepe Vermassen nu weer op vrije voeten loopt.
De media noemen haar steevast 'neurochirurge'. Heeft ze haar diploma in Iran, haar thuisland, gehaald, en is het hier geverifieerd? Is het erkend?... Het verbaast me dat ze werkzaam was in UZ Leuven. Als neurochirurg wordt toch verondersteld dat je psychisch evenwichtig bent, en niet overgeleverd bent aan depressies noch aan dwangneuroses. Chirurgie vergt uiterste precizie en nuchtere oplettendheid, en als dat niet lukt had ze ontslag moeten nemen, om haar patiënten niet in gevaar te brengen.
Mentaal was Didgar niet sterk genoeg om haar zieke dochter op te vangen en te begeleiden. Uit het ziekenhuis waar ze werkte, nam ze sterke medicatie mee naar huis, diende haar dochter een hoge dosis diazepam toe om vervolgens het meisje te laten stikken in een plastic zak. Met een chronometer in de hand telde ze de minuten die verstreken tijdens het verstikkingsproces.
Deze welberedeneerde werkwijze heeft niets te maken met een "onweerstaanbare drang of dwang" zoals Vermassen die aanvoerde voor de vrijspraak. En in een oncontroleerbare opwelling kan het misdrijf evenmin gepleegd zijn. Didgar heeft zich rationeel goed voorbereid op de moord, en die voorbedachtheid is niet terug te vinden in de strafmaat voor een vrouw die initieel levenslang gekregen zou hebben.
Onweerstaanbare driften en depressies spelen mee in moorden, ook zinsbegoochelende vlagen en opstotende impulsen, en het geheel van die psychische zwakte zou nooit als verzachtende omstandigheid mogen aangerekend worden. Zeker niet wanneer blijkt dat een moord weloverwogen werd, zoal bij Didgar.
Haar advocaat zegt dat ze een 'gediplomeerd arts' is - zonder het te beseffen trekt hij daarmee haar titel in twijfel - en dat ze in ontwikkelingslanden mensen wil gaan helpen. Stel je voor, een psychisch toegetakelde vrouw, veroordeeld voor moord, gaat mensen helpen?...
Steven Pans, de vader van Eline, was verwikkeld in een gemengd huwelijk. Hij beging de vergissing van zijn leven door te trouwen met een Iraanse. Het mengsel van Vlaamse en Iraanse wortels geeft een smakeloze cocktail die gedoemd is om in een gootsteen te kieperen!
|
