Na terugkomst uit Engeland ging hij bij haar op kamers wonen en nam hij contact op met zijn mentor. Hij legde uit dat hij priester wilde blijven maar wel een relatie had met een meisje waar hij van hield.
Zijn mentor gaf hem het advies alles voor te leggen aan de bisschop en na te gaan welke stappen hij dan moest nemen.
Tegen de bisschop zei hij dat hij in het ambt wilde blijven maar geen parochiewerk meer deed. In overleg met zijn vriendin repte hij niet over hun relatie. De bisschoppen onder leiding van Mgr. Alferink pleitten in Rome voor afschaffing van het celibaat. In Nederland waren er al heel wat priesters uit het ambt getreden en hadden van de paus dispensatie gekregen. Het leek er op of Alferink succes zou hebben en dus wilden ze wachten op een mogelijk opheffen van het celibaat.
De bisschop benoemde hem tot moderator en godsdienstleraar van een
Atheneum in het bisdom en vanaf februari 1967 zou hij daar beginnen.
Hij vond ook al spoedig geschikte woonruimte en kreeg de beschikking over een grote woonkamer, een ruime slaapkamer, een keuken en een grote tuin.
De school had ongeveer 300 leerlingen, gehuisvest in een zeer modern gebouw. De docenten vond hij aardig en kon er goed mee opschieten.
Het was een verrassing kennis te maken met de docent lichamelijke opvoeding want ze hadden vroeger samen op de RHBS in dezelfde klas gezeten. Na ruim 20 jaren zagen ze elkaar weer op school.
De lessen die hij gaf spraken de leerlingen aan omdat hij vooral uit ging van hun ervaringen en discussie in de klas aanmoedigde.
Als moderator had hij zitting in het bestuur van de school en bij feestdagen leidde hij de diensten in de kapel van de school.
Hij had het reuze naar zijn zin.
Het bleek dat de missie van Alferink geen positief resultaat boekte in Rome. De Curie, min of meer het bestuursorgaan van het Vaticaan,
bleek fel tegen het opheffen van het celibaat.
Na een half jaar kwam er meer woonruimte vrij in het huis en kreeg hij er een slaapkamer bij. Dat was een mogelijkheid om zijn vriendin te laten verhuizen , die een goede baan had gekregen in de omgeving.
Nu woonden ze dan bij elkaar en deden bijna alles samen. Wel sliepen ze apart. Voor de buitenwereld hielden ze hun relatie geheim. 
In die tijd kwam er een scheuring in de politieke partij van de KVP en ontstond de PPR. Hij koos de kant van de PPR en samen met zijn vriendin en enkele anderen richtten ze in hun stad ook een afdeling van de PPR op. Gedurende twee jaren waren ze heel actief in de partij.
Toen brak voor hen duidelijk de tijd aan om te beslissen over hun toekomst samen. Zo ging het niet meer. Ze wilden openlijk voor hun relatie uitkomen en dat betekende het afscheid van zijn priesterschap, hoe pijnvol ook.
De bisschop had begrip voor hun keuze en zond een brief naar het Vaticaan om voor hem dispensatie aan te vragen. Het zou zeker een jaar duren voor zoiets binnenkwam. Hij kon ook niet langer aan de school verbonden zijn en dus solliciteerde hij elders naar de functie van godsdienstleraar. Heel vlug vond hij een nieuwe school in het Gooi en kon daar in september 1969 aan de slag.
In augustus van dat jaar waren ze voor de wet getrouwd.
Jammer dat zij hun woonplaats moesten verlaten en ruilen voor een andere. Vooral het afscheid van de politieke vrienden viel zwaar.
Toen konden ze nog niet weten dat hun verdere toekomst veel goeds zou brengen in hun nieuwe woonomgeving en dat zij daar heel lang zouden blijven wonen. Nieuwe ervaringen, nieuwe vrienden, nieuwe uitdagingen en bovenal....................