En geslepen ging ze verder... Wie??? Mrs.C natuurlijk... Denk dat ik in jaren niet zo een "gefalueerde madam" ben tegen gekomen... alhoewel! Ondanks al haar getreiter hield ik geduldig vol... hielden wij geduldig vol... De yoga verliep hier super en taichi was gestart! De mensen kwamen graag, kwamen regelmatig, het was een toffe sfeer in het "Parochiaal centrum Wolffaertshof"... De mensen die er niet geraakten met eigen vervoer werden door mijn echtgenoot en mezelf opgehaald omdat ze toch erbij wilden horen... Er werd gekletst... gesport... soms uitbundig... soms wat stiller... soms met een lach... soms met een traan... Wij werden een heuse familie! Ondertussen maakte ik zoveel mogenlijk reklame voor dit prachtig initiatief van "DE Stichting..." Maar oh wee... dit voortreffelijke, fantastische familietje wekte bij Mrs.C heel wat jaloezie op! Een onbegrijpelijke jaloezie!!! Inplaats dat ze blij was met onze inzet en het verloop hier in Aartselaar begon ze te vitten op alles en nog wat... Die dagen gebruikten wij dunne afgeschreven yogamatjes van Akio... ik vond dat géén goed idée voor onze mensen... (revalidatie voor mensen na kanker) en om een lang verhaal kort te maken... Het kwam erop neer dat "DE Stichting" nieuwe matjes "voor wou schieten" op voorwaarde dat wij ze terug betaalden... Ik liep mijn voeten vanonder mijn lijf om super dikke yoga matten te vinden en bedong bij een grote sportzaak een speciale verminderingsprijs... De matten werden aangekocht... En wij gingen ze terug betalen... zo geschiede... We gingen in Aartselaar op de braderij staan... Mrs.C stelde voor dat ook De Stichting prijzen sponsorde voor de tombola... (nadat ze zag dat alles liep als een trein....) En ondergetekende stomme geit zag daar géén graten in!!! Maar al héél gauw bleek daar dus meer achter te zitten! De héle braderij moest ineens werkelijk in het teken staan van DE grote (") Stichting... En voor we het wisten liep de héle bedoening danig uit de hand... Zelf hadden we fantastiche sponsors gevonden... we hadden zelfs een mooie hoofdprijs... " Een weekeind op een B&B met wijngaard"... Prachtig toch!!! We hadden alles in de hand maar ineens... waren onze handen geboeid... we mochten niet meer dat... maar moesten dat... enz...enz... Mrs.C wilde alles naar haar hand zetten... dus de dagen ervoor moesten we vanalles en nog wat aansleuren... Stichting logo's, duizenden brochures enz... enz... We kregen héél duidelijke richtlijnen hoe we alles moesten presenteren enz... Enfin alweer... deden we wat Mrs.C commandeerde... alles voor de doelgroep nietwaar!!! Zo liet ze ons op een gegeven moment een lijst invullen van de brochures die we wilden uitdelen op de braderij... we hebben daar een héle zondag aan gewerkt... toen de lijst doorgestuurd werd... kregen we een mail terug van Mrs.C dat de ingevulde brochures niet verkregen zouden worden... want wij moesten ons aan de regels houden en de brochures aannemen die zij ons gaf... Alweer HEU... HEU... waarom laat ze ons dan een héle zondag werken voor het invullen van een lijst! Wij waren daar toch géén vragende partij voor!!! In elk geval het was hard werken... door ons en een aantal mensen van de doelgroep die met hun zieke lijf de héle braderijdag mee brochures verdeelden en loten verkochten... omdat ze zo blij waren met hun superdikke yogamatten! Het liep zo vlot dat we bij afrekening de yogamatten "DUBBEL" konden terug betalen aan de Stichting! Dus iedereen content... allez wij toch... Maar wat bleek een aantal weken later kregen wij bericht van de "Famous Mrs C", dat wij terug de dunne matjes moesten gebruiken... want zij had onze superdikke yogamatten voor ergens anders nodig!!????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????? Toen we zegden dat we dat niet snapten want dat wij "de doelgroep Aartselaar" voor deze matten zelf gewerkt hadden... wuifde ze deze stelling weg... Volgens haar had de Stichting de matten betaald... En dat wij het dubbel van deze matten terug gestort hadden.... t'ja..... DAS HAAR ZAAK NIET Hé...  Ik noem dit niet meer gewiekst... ik noem dit stelen in de pure zin van het woord! Ik moet eerlijk bekennen dat er zoveel reactie kwam van onze "yogi's" dat Mrs.C tot op heden toch nog de lef niet had om de matten "in te pikken"... Maar geloof me er is ondertussen al zoveel meer gebeurt!!! Dat het een schande is!!! Een ongelooflijke schande... De meeste mensen gaan dit zelfs niet geloven... Maar... ik spreek de waarheid... niets dan de waarheid!

N.B... De braderij was echt een succes niet alleen verdienden we onze yogamatten dubbel terug maar de hoofdprijs... werd gewonnen door een gehandicapte jonge man... de kers op de taart die na een vermoeiende dag bij iedereen van ons de nodige traantjes liet vloeien!!!





Voor de foto's gaan we het wel plezant houden natuurlijk... Hierin blijft onze Deepthi de hoofdrol spelen omdat ik de foto's zo prachtig vind!

14-01-2009 om 20:55 geschreven door Lisa

"Akio"... was een fantastisch inloophuis voor mensen tijdens en na kanker in het putteke van "Antwerpen..." was... maar ook daarover meer in de komende maanden! Het was daar dat ik "Mrs.C" betrapte op een wel erg gewiekste leugen om haar eigen hachje te redden!!! Wij waren er afgesproken met één van de bazen van "De Stichting..." namelijk  "Gretshen..." de baas van Mrs.C... omdat ik ondertussen ook mijn echtgenoot wist te overhalen om zich in te zetten voor... "het goede doel... maar de verkeerde organisatie..." De week ervoor was er een incident geweest in het "Wolffaertshof" met één van onze Yogi's en  Mrs.C....... Mrs.C... die zoals ze pretendeerd psygologe van opleiding is... had deze Yogi zoals ze in Antwerpen zeggen "nogal zwaar aangepakt" in het bijzijn van anderen... de yogi is kwestie is iemand die al héél véél meegemaakt heeft, maar zich héél goed voelde in onze groep... een groep die ondertussen al serieus aangegroeid was... Wij kwamen bij elkaar vOOr de yoga sessie en bleven erna ook nog een uur of twee zitten... Een glaasje wijn... een thee... een koffie... De betreffende yogi moet nog véél van zich af zetten... en in onze groep ging dat prima... er werd véél gepraat, gelachen, geweend maar ondertussen vonden al deze mensen vooral steun bij elkaar, ze hadden immers dezelfde historiek!  Toen Mrs.C er was... één van de weinig keren dat ze langs kwam... vond ze héééééél onterecht dat er in groep niet meer mocht gepraat worden over hetgeen dat iedereen bond "kanker"... Dus  in het volle van het "Wolffaertshof" verwees ze één van de yogi's naar een psychiater... op zo een manier dat zelfs de mannen die aan het biljarten waren verstomden... DIT WAS ER ZWAAR OVER!!!! Dus, de yogi was teleurgesteld en spuuwde terecht haar gal... waarbij ik natuurlijk het eerste aanspreekpunt was! Ikzelf vond het gedrag van onze zogezegde psygologe verschrikkelijk ondermaats!!! En begreep de yogi absoluut!! Dit kon niet... Op dat moment heb ik hemel en aarde moeten verzetten om de yogi in kwestie te overhalen om naar de sessies te blijven komen voor haar eigen gezondheid! De bewuste dag bij "AKIO"... een weekje later... nam ik Mrs.C terzijde voordat Gretshen (haar baas) er was... en vertelde ik haar dat onze yoga deelnemer teleurgesteld en kwaad was op haar, omdat hetgeen gebeurt was niet door de beugel kon! Toen plots de baas van Mrs.C verscheen zegde ze zonder schroom "Oh... Gretchen er is een probleem in Aartselaar met een moeilijke deelnemer van de yoga en Lisette vraagt hoe ze daar moet mee om gaan??? EUH...EUH... daar ging het helemaal niet over Mrs.C!!! Ik was zo verbabereerd dat ik stom genoeg niet reageerde... My God... waarom zie ik toch altijd alleen het goede in de mensen... zelfs als het slechte er zo duidelijk op ligt???

Bij dit verhaal over het verkeerde toch foto's over het juiste... romantiek all over op Deepthi's feest!

13-01-2009 om 00:00 geschreven door Lisa

Graag zet ik toch het epistel van.. "DE Stichting..." en "Mrs.C..." nog eventjes verder... misschien kwestie de woede en onmacht in mij te delen en te verbijten... Na de eerste kennismaking waarin ik mij weeral eens liet leiden door de verkeerde dingen... nm... "mijn hart..." volgden héle intensieve maanden... maanden waarin ik mij kompleet wegcijferde voor het goede doel! Ik kreeg van Mrs.C... een handleiding opgesteld in BX... over hoe en wat er moest gebeuren om "Rekanto" bekend te maken in de Rupelstreek! Het leek mij zelfs toen vrij verdacht dat deze lijst mij een vrijwilliger... gegeven werd... het leek er toen al op dat Mrs.C zelf niet bekwaam genoeg was om haar eigen job te doen... en direct  door had dat ik wel de nodige vaardigheden had om over te nemen, allemaal voor de doelgroep "mensen tijdens en na kanker"... Ik spendeerde uren aan reklame maken voor "Rekanto" ... hield mij strikt aan de gegeven lijst... en bracht Mrs.C... constant en adequaat op de hoogte van het rijlen en zeilen... Er kwamen ook géén reclamaties... Ik nam contact met de orde van geneesheren voor de nodige adressen... vulde de omslagen met zoals ik moest van Mrs.C..."1 Rekanto poster + 1 begeleidend schrijven van Mrs.C + 5 brochures"... enz... enz... Ze bezorgde mij de nodige papieren en zegels... Ondertussen waren we gestart met "Yoga" in het "Parochiaal centrum Wolffaersthof" - Aartselaar! We begonnen onze Yoga sessies met 2 personen... en verbeten bleef ik reklame maken... omdat ik ervan overtuigd was dat het de bedoeling was van "De Stichting" om zoveel mogenlijk mensen "na kanker" te bereiken... What was Y thinking???... Wanneer ga ik eens leren dat niet iedereen goede bedoelingen heeft???

Op de foto's een leuker item dan het bedrog van Mrs.C en aanverwanten... het huwelijk van Deepthi, een van mijn Indische highschool kids! Gelukkig zijn er toch nog dromen die uit komen!!!!!

13-01-2009 om 00:00 geschreven door Lisa

Ik moet er mijn agenda niet op naslagen om te weten wanneer ik voor het eerst kennis maakte met Mrs.C... (DE psygologe van het zevenste knoopsgat maar met héél véél invloed...) Het werd later immers mijn 11 september... maar het begin van deze ramp situeert zich ergens in januari 2008... 15 januari op precies te zijn! Mrs.C die mij zelf belde om te vragen ofdat ik interesse had in vrijwilligerswerk bij "DE Stichting..." met grote S (jajaja... waag het niet een kleine s te gebruiken!!!) vroeg me langs te komen voor een vergadering bij "Akio" het trouwens fantastische inloophuis voor mensen met en na kanker, in Antwerpen... Toen ik binnenkwam en de kleine ineengedoken drommel met de vunzige oogjes zag zitten had ik terug moeten doorgaan... Het was immers héél duidelijk dat ik niet met een eerlijk persoon te maken had! Mijn moeder leerde mij héél lang geleden al dat eerlijke mensen je in de ogen kijken... Mrs.C deed dat op géén enkel ogenblik! Maar ik was verblind door het uiteindelijke doel, en stemde dus toe tegen beter weten in  om mij te engageren. De bedoeling was om in de rupelstreek de rekanto activiteiten van de grond te krijgen... sportactiviteiten voor mensen na kanker! Fantastisch toch! Het idée alleen al bracht mij in vervoering! Dit leunde immers aan bij mijn India activiteiten... een lach op het gezicht brengen bij mensen die het moeilijk hebben! Woh wat een kans... DACHT IK!

Bij het slechtste dat me overkwam een foto van het beste dat me overkwam in 2008... Mijn kleinzoon Jelle!!!

07-01-2009 om 00:00 geschreven door Lisa

Hey beste bloggertjers... 2009 is gestart dus tijd voor nieuw bloggenot! hm... hm... Eerst en vooral klink ik op jullie 2009! Schol... geniet ... laat de glaasjes niet vol! En hoe zit het met mijn goede voornemens??? Awel... ik heb er voorlopig 4... terug auto rijden, afvallen + gezonder eten, en minder dubben en denken, voor het positieve gaan! En eindelijk een mammo laten maken... Hm... ben ervan overtuigd dat er nog goede voornemens zullen volgen... want als dat alles is... is het een makkie! Uitgezonderd de mammo... daar ben ik onnoemelijk bang van! Gelijk ik het neerschrijf... denk ik nog aan iets... "in minder vallen trappen!"... Dat heb ik in mijn 57 levensjaren al genoeg gedaan! Tijd voor verandering... hahahahaha... tijd voor een zorgelozer en zotter leven... En wat heeft dat met de titel te maken...  Awel... de val hé! Sandra de psygologe om UUUUUUU tegen te zegggen (waarvan sprake in mijn vorig episteltje...)... een klassemadam die haar stempel op je leven drukt zonder véél woorden... er zouden véél meer Sandra's in de wereld moeten zijn!!! Maar vorig jaar leerde ik een andere psygologe (") kennen... Mrs.C... brbrbrbbrbrbrbrbr... zij bezorgde mij vanaf october...(mij en véle anderen) de  rotste periode van 2009! Ik veronderstel dat deze "psygologe van het zevende knoopsgat"... haar diploma behaalde in het prieeltje achter in de tuin van één of andere wellustige proffessor... Maar wat ik vooral spijtig vond/vind is... dat een grote organisatie in haar het volste vertrouwen heeft... terwijl ze eigenlijk alleen maar handig is in het "aannaaien van oortjes"... (maar... misschien zijn dat "rode oortjes", en daar genieten véél mannen dan weer van...) de wedstrijdvraag zou kunnen zijn... bij wie heeft ze de RODE oortjes aangenaaid???????


Misschien moet ik nu voor een dedectieve verhaal gaan.... maar ondertussen vind je op deze   foto ikke en onze Jean... klikkend op jullie gezondheid!SCHOL...SCHOL...SCHOL...

02-01-2009 om 00:00 geschreven door Lisa

Zoals mijn trouwe bloglezers weten werkte ik in India voor "Canstop" als vrijwilliger... samen met mijn lieve vriendin "Doctor Sandra Haymon"... Vandaag kreeg ik gewoonte getrouw haar beste wensen in mijn bus voor het nieuwe jaar! Op zo'n moment maakt mijn hart weer een sprongetjes, alles wat mij aan mijn India doet denken heeft immers dat zweef-effect... en Sandra t'ja wat een dame! Zij en haar man Marvin waren echte droom vrienden, en het was daarenboven super tof om met haar te mogen werken! Wat canstop zoal doet vind je zeker op de canstop website... Maar ook Sandra's nieuw boek is uit! Ik hoop alleen maar dat ik het hier zal kunnen kopen... maar ben er zeker van dat ze het mij anders zal opsturen... Sandra studeerde psygologie en doctoreerde in "Florida State University" en "Troy State University"... Eerder verschenen boeken van Sandra zijn: My Turn - Caring for aging parents and other elderly loved ones - A daughter perspective en zovele andere! Voor de liefhebbers van goede, leerrijke boeken... haar boekbeschrijving en meer info over Sandra kan je vinden op www.babyboomerssandwich.com
Zoals de titel het wel laat raden gaat het boek over de mensen van onze generatie de babyboomers die altijd hard hebben gewerkt, nog héél actief op pensioen zijn, en daarenboven geacht worden om de zorg voor geliefde ouders, kinderen en familieleden op zich te nemen... Dus een boek aan onze generatie opgedragen...
Sandra, had het lef om aan mijn echtgenoot "de Jean" te zeggen dat hij naar haar voordracht van "worcoholics" moest komen... omdat het over hem ging (hahahahaha) Sandra die jaren geleden een hersentumor had en dus ex-kankerpatiënte is... gaat dezer dagen de kilamanjero beklimmen... Chapeau!!! Chapeau!!! Congrats dearest Sandra! 

Woh What a Lady!

28-12-2008 om 12:25 geschreven door Lisa

Lieve, lieve vrienden... Ik besloot verder te werken aan mijn India blogje... maar ga het roer stilletjes aan omgooien... Niet dat ik uitverteld ben over India... verre van! En het beloofde laatste hoofdstuk gaat zeker ook volgen!... Maar ondertussen gaat mijn leven hier natuurlijk ook verder... met zoals bij iedereen ups en downs...  Al moet ik bekennen dat het afgelopen jaar meer downs dan ups kende... (letterlijk en figuurlijk...hahahahaha) Ik kreeg slaag... véél slaag... en vraag me voordurend af... is het dit wat ik verdien??? Dan moet ik toch een slecht mens zijn hoor! Vrienden (of moet ik zeggen zogezegde vrienden) die zonder enige reden afhaken... vrijwilligerswerk dat in de soep valt door toedoen van een jaloerse regicoördinator... (geloof me dat is nen héle boterham!) kankerpatiënten die in de kou gezet worden door toedoen van dezelfde regiocoördinator... Kinderen die ongelukkig zijn... Ik ga het jullie allemaal vertellen... Want het afgelopen jaar was een heuse struggle... en ik hoop dan ook dat ik het volgend jaar wat beter mag beleven... De start lijkt mij spijtig genoeg  niet beter... en hopelijk vind ik vlug de optimist in mezelf terug... Enfin... we zetten stoer door... want een moederhart mag immers nooit slapen! Pfpfpfpfpf... Gelukkig hadden we ons vrolijke Marieke die de swing in de pan houdt... Wees gerust ik ga hier heus géén zaagblogje maken... blijven lachen is de boodschap!!! En er was ook goed nieuws... ik vond een aantal oud (") collega's terug... dus ja... lose some... win some!

27-12-2008 om 10:50 geschreven door Lisa

Ik wens graag al mijn lieve bloggerlezertjes ...
een Prachtig witte kerst en een...
Fantastich 2009!!!

En weet lieve bloggers...
de vriendschap zit hem niet in de...
omvang van het cadeau!


XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

22-12-2008 om 21:00 geschreven door Lisa

Lamsvlees
"Khara masala"



Omdat ik terug wat meer tijd heb... en om een verre vriend een pleziertje te doen... zet ik  mijn blogje in eerste instantie verder met het receptje van een Indische lekkernij...

Als we er van uit gaan dat we er daarenboven een gezellige téte a téte van maken hebben we het volgende nodig:

3 eetlepels olie - 1 fijn gesnippperde ui - 1/2 theelepel gember - 1/2 theelepel look in schijfjes - 3 gedroogde rode pepers - 2 kardemonpeulen - 1 kaneelstokje - 3 peperkorrels zwart - 1 1/2 kruidnagel - zout - +- 250gr lamsvlees in blokjes - 3 dl water - 1 verse groene peper - 1 eetlepel koriander


1. Verhit de olie en bak de ui

2. Voeg de helft van de gember en de look toe, onder roeren

3. Voeg de kardemon, kaneel, peper, kruidnagel en de rode peper toe

4. Voeg het vlees toe en bak op een matig vuur... al roerend met draaibewegingen...

5. Voeg het water toe en dek de pan af... kook alles gedurende 30 minuten op een laag pitje

6. Voeg de rest van de benodigheden toe

7. Blijf roeren

8. Doe alles in een schaal

Serveer hééééééééét met gekleurde rijst en naan...
(Frietjes kan ook....hahha)

Drink er een lekker gekoelde Afrikaanse "Golden Kaan" bij
(Momenteel in aanbieding bij Makro)

9. Trek genoeg tijd uit voor je téte a téte!!! Want het gaat gegarandeerd uitlopen!

SCHOL!

15-12-2008 om 00:00 geschreven door Lisa

Met enige trots stel ik jullie mijn tweede kleinkind... eerste kleinzoon voor "Jelle"... geboren op 11 december 2008-4,450kg-zoontje van Evi en Mick-broertje van Marieke!

12-12-2008 om 23:35 geschreven door Lisa

De zoveelste keer gekwets dit jaar, er kan nu echt niks meer bij... Zal mijn troost en vriendschap dus zoeken met mijn blogje en terug in gang schieten... Daarnaast verwachten wij binnen enkele dagen ons tweede kleinkind en dat is natuurlijk iets om enorm naar uit te kijken! Het jaar zit er bijna op en het was weeral een leerschool... Nooit te oud om de leren... weet je wel! Een lichtpuntje was wel het feit dat ik mij inschreef op fecabook en zo  bijna al mijn highschoolkids terug vond... Het gevolg is dat ik ondertussen al met de héle wereld chatte... leuk toch die moderne dingen... Mijn higschoolkids stellen het allemaal wel, en zijn inderdaad wereldwijd verspreid... sommige getrouwd, verloofd... dus de cirkel van het leven draait gewoon door! Prachtig toch! Er zijn nog waarden!

09-11-2008 om 10:41 geschreven door Lisa

Sinds kort liet ik mij verleiden om toe te treden tot de grote familievrienden van "facebook..." en ja hoor je staat versteld van wie je daar dan wel tegenkomt! En het toeval wil... de Taj-Mahal kreeg ik nog niet... maar voor mij ligt een ander geschenk... dat ik kreeg van "Jan"... toen ik naar India vertrok! En wie is Jan... t'ja... Jan is... of beter gezegd was een lid van ons security team... een stil iemand, vriendelijk... beleefd en gereserveerd... maar iemand die mij bij mijn vertrek naar India toch bedacht met een leuk geschenk... en goede raad! Dit geschenk sla ik nu open om jullie te vergasten op een Indisch gerechtje... maar ik wil jullie toch ook het  gedichtje niet onthouden dat Jan in mijn kookboekje schreef...

Liefde, vreugde of verdriet...
Wat op je weg komt weet je niet...
Dus kijk maar niet zo ver vooruit...
Het heeft géén nut, je ziet géén fluit.

"P.S Wees zuinig met de chilipepers"

Jan

Ik kan alleen maar toevoegen dat dit geschenkje mij al dikwijls voooruit heeft geholpen... en dat nog steeds doet...

Bedankt Jan! Ben blij dat ik jou zopas terug tegenkwam!

28-08-2008 om 21:45 geschreven door Lisa

Daarnaast las ik ook héél heugelijk nieuws... en hoop ik dat ik dit speciale pakje onder mijn kerstboom mag vinden... Alhoewel... ik niet direct zou weten wie mij zo een prachtig cadeau zou schenken... en daarenboven blokjes... ben ik daar niet te groot voor... te oud voor??? "Lego"... het Deense woord voor "play well"... ontwierp... jawel... ga er maar bij zitten... een heuse replica van de wereldberoemde "Taj Mahal"... 5.922 stukken, speciale elementen, unieke kleuren en architectale details ontworpen voor snuggere blokkenbouwers boven de 14 jaar... Ohlalalalala... één van de zeven wereldwonders vereeuwigd in legoblokken... Als alle 4 miljoen toeristen die jaarlijks de "Taj" bezoeken zich deze bouwdoos aanschaffen zit lego zeker goed... deze fan zal toch nog efkes moeten wachten... want voor de prijs van ongeveer 300 euro... daar heb ik momenteel in dit dure Belgiëlandje andere prioriteiten voor... Spijtig... Spijtig... Spijtig! Maar als iemand zich geroepen voelt? Zal dit geschenk met dank aanvaard worden!

28-08-2008 om 21:00 geschreven door Lisa

Vandaag toch nog eens de Hindustan times doorgenomen... Ik kan het immers niet laten! Mijn God... hoe kan een mens toch zo verliefd zijn... en dan nog wel op een land, dat eigenlijk het zijne niet is??? Dit is tevens de reden dat ik dit blogje niet kan laten gaan... zoveel andere dingen aan mijn hoofd en toch! Het blijft zelfs voor mij een raadsel... zou ik dan toch mijn vorig leven... neen dat kan niet... of kan het wel??? Als je de krant gaat lezen is het in België toch véél beter... of niet... my... my... my... Kijk maar eens naar de zoveelste overstroming... in India... in Bihar... 2,5 miljoen mensen getroffen en 1 miljoen mensen geëvacueerd... Wetende dat onze Chacra geboren en getogen is in Bihar en dat zijn héle familie daar nog steeds woonachtig is... Deze misérie raakt mij... raakt mij diep!

28-08-2008 om 20:47 geschreven door Lisa

Wat Spijtig... bij dit mooie koppel ziet het er minder rooskleurig uit... Niet goed... trouw-loos... letterlijk en figuurlijk...ai,ai,ai... zijn dat wel dezelfde sterren die spreken??? Als we ze mogen geloven blijft dit "trouw-loos en heu... trouw-loos"... Dus dat éne feestje komt er niet maar... véle andere feestjes dan weer wel... hm, ja t'is kwestie van keuzes maken nietwaar? Bezinnen voor te beginnen beste "Priyanka Chopra" en "Harman Baweja"... t'Is beter één goed feestje in de hand dan... liefjes over het héle land!

14-08-2008 om 21:03 geschreven door Lisa

Donderdagavond... De vegetarische spaghettisaus op het vuur... en een glaasje rood bij de hand... dat kan niet anders dan... romantiek teweeg brengen... onze Jean is naar de gemeenteraad dus... ik bedenk bij mezelf dat... ondanks het feit dat ik enorm moe ben... hm... eerst vroege kopers voor ons wijngerief... Tai-chi met onze vrienden kankerpatiënten... een fixe stadswandeling om ons Marieke haar verjaardagscadeau te kopen... boodschappen om ons van de nodige etenswaren te voorzien... lang weekend weet je wel... en dan maar een pizza-ke klaargemaakt... niet echt calorie-arm maar ja een mens kan niet alles hebben hé... Dus ja... moe... maar Who cares... houdt dat niet jong??? Nog steeds vechtend met mijn geweten... wat doe ik met mijn blogje??? Maar vandaag ga ik er in ieder geval nog voor... in volle romantische stemming... en naar wat kijk je dan... jazeker... Wat zeggen de sterren over onze Indische koppeltjes??? En geloof me het ziet er goed uit voor mijn favoriete koppel "Abhishek Bachchan" en "Ashwaria Ray"... zij zijn voor elkaar geboren... yoepie... yoepie... de sterren hebben gesproken... maar... nu moeten ze het nog waar maken!!! En de sterren weten nog meer.......... Het huwelijksgeluk gaat zich uitbreiden... Het koppel weet het waarschijnlijk nog niet maar... Jawel, het staat in de sterren geschreven... Oh... wat ben ik dol op de sterren...

14-08-2008 om 20:51 geschreven door Lisa

Ai... oei... Blijf met de vraag zitten... sluit ik mijn blogje af of... ga ik door??? Ik krijg immers steeds weer de vraag om ermee door te gaan, en de verleiding is groot... maar tijd... waar haal ik de tijd??? Kreeg ondertussen een lieve brief met foto's van onze Ramesh en dat doet altijd zo goed aan mijn hartje... Onze Ramesh kreeg er op 10 juli een dochter bij... Op de familie foto kan je dus Bharath zien de grote broer... Amul 7 maanden zwanger en onze Ramesh. De foto is getrokken op het Seramunni-feest van Amul. Dit feest gaat door als de toekomstige moeder 7 maanden is... Op die dag krijgt ze o/a melk in haar saree gegoten om ervoor te zorgen dat de bevalling vlot verloopt en de baby gezond is... (Meer over dit groots offerfeest vind je uitgebreid besproken terug in mijn archiefje) Na dit feest vertrekt de moeder naar het dorp van haar ouders en verblijft daar tot 2 maanden na de bevalling (Als ze terug rein is... mag ze pas terug naar haar echtgenoot en thuis...) Dus onze Ramesh heeft zijn dochter nog niet gezien!!!! Op de 2e foto zie je Ramesh op de BMW plant waar hij een tijdje werkte!Goh... wat ben ik fier op onze Ramesh... Als ik terug denk aan mijn aankomst in Chennai... en de jovele chauffeur die ik toegewezen kreeg... en dan zie wat hij ondertussen bereikt heeft... enfin... dan ben ik ook best een beetje fier op mezelf natuurlijk... Fier omdat ik achter het jovele het ambitieuse zag... fier omdat ik de tijd nam hem Engels en eitiquette bij te brengen... want dat en het feit dat hij zelf ook mee wilde ligt natuurlijk aan de basis dat hij en zijn gezinnetje het nu zo goed hebben! Na ons vertrek begon hij te werken op het Brits consulaat, dan naar BMW (dit was een jongensdroom van Ramesh) en nu... heeft hij samen met zijn broer een toesristen-taxi bedrijf waarmee ze vervoer doen in héél Indië... en werkt hij daarnaast  voor de Amerikaanse Ambassade... Goed gedaan mijn vriend... Well done!!!

05-08-2008 om 14:01 geschreven door Lisa

De kroning... hm... van Miss India "2008"

Schooooooooooooooon volk toch?!

24-06-2008 om 00:17 geschreven door Lisa

Lieve, lieve bloggertjes... ik weet het wel... 't is schandalig... ik liet jullie in de steek... maar geloof me het was voor het goede doel! Het goede doel dat eventjes mijn onvoorwaardeljke inzet vroeg en mijn dagdageljkse uurtjes zwaar in beslag nam! Ondertussen besef ik meer en meer dat ik mijn blogje zal moeten opgeven... er zijn immers maar 24 uur in één dag... en hoe ouder men is... hoe vlugger de tijd gaat! Ik beloof jullie één dezer een mooie echt gebeurde afsluiter van dit blogje... Mijn droom is dit blogje vertalen in een boek... Het leven van een ex-pat is immers onbekend voor velen... Ik zoek mijn computerdagboek dus wel al uit te printen... aan te vullen... en te corrigeren... alleen zal dat voor nog wat later zijn... Ik zal na het afsluiten mijn véle blogvrienden niet vergeten... want jullie weten ook bloggen... ja... t'is een verslaving!

Hier alvast nog een mooie Indische foto - Miss India 2008 - Simran Kaur Mund

23-06-2008 om 00:00 geschreven door Lisa

Hey lieve blogvrienden... op deze prachtige zondagmorgen zit ik toch een beetje... een beetje véél triest voor mijn computer... Ik weet het wel, ieder huisje heeft zijn kruisje... maar de afgelopen weken woog het mijne toch wat véél en het lijkt er niet op dat dit binnen de kortste keren zal gedaan zijn... De afgelopen weken stonden hier kompleet in het teken van gezondheidproblemen... in ons eigen geval futaliteiten... vervelende futaliteiten zoals een aanhoudende sinisitus,  neus keel en oor problemen... maar... als ze aan je kinderen beginnen te tornen is het wat anders... en ook onze zoon Peter kreeg weer zijn deel... en dat doet pijn!!! Inmens véél pijn! En alsof dat niet genoeg was moeten wij morgen bellen naar de dierenarts om ons trouw viervoetertje Tino te laten inslapen! Bij hem was een aantal weken geleden kanker vastgesteld... aan de lever... dus je kan wel stellen dat we wisten dat dit er zat aan te komen, maar toch is dit een harde dobber!!! De afgelopen week leek het er op dat hij terug opfleurde... maar gisteren... enfin... het is triest... echt triest!

Als ik dan op zoek ga naar nieuws van Indië ziet het er ook al niet zo fleurig uit!!! De nieuwste rage blijkt daar immers... politieagenten die... kinderen van 11 en 12 jaar verkrachten... alsof het de gewoonste zaak van de wereld is! Volgens de statistieken werden er in 2007, 581 verkrachtingen aangegeven... Op zo'n moment...t'ja... "ik geloof dat God de vader weer op reis is... dat hij denkt dat het bij ons een paradijs is..."... Is dit de wereld die wij willen???!!! In elk geval hoop ik wat Indië betreft dat de hulp gaat komen van "Sonia Gandhi"... geboren op 9 december 1946 en momenteel 6e op de lijst van sterkste vrouwen ter wereld... Italiaanse van geboorte... Rooms katholiek en weduwe van "Rajiv Gandhi"... Een enorm sterke persoonlijkheid die haar job als voorzitter van "Indian National congress" perfect  combineert met haar gezin dat ze hoog in het vaandel draagt... Chapeau voor deze dame... ik hoop van harte dat ze dit nieuwe (alhoewel) fenomeen in Indië met harde hand op gaat lossen! Op "Indian yahoo" loopt momenteel een poll... moeten deze agenten de doodstraf krijgen... ja... of neen... awel het spijt me... maar géén compasie met deze... NULLEN! 

27-04-2008 om 11:14 geschreven door Lisa