7 december 2006, vandaag jarig geweest...Weeral! Zoals gewoonlijk lig ik te woelen en te draaien in mijn bed... dat... is alvast iets dat niet veranderd! De rolluiken kletteren en knarsen door de hevige wind en regen. Dit keer dus géén "alai Osai"... géén rustgevend geluid van de golven, maar het indringende geluid van een storm die maar niet wil luwen...
Ik heb juist een cursus champagne maken gevolgd en leerde dat er in goede champagne... miljoenen bubbels per glas zitten... ik bedenk mij... misschien kan ik mijn hoofd momenteel vergelijken met... een glas champagne... vol bubbels... een fles vol herinneringen...
4 jaar herinneringen, 4 jaar Indië... Herinneringen zoals die franke buffel die er na een ongeluk met onze autospiegel van door ging... de olifant die niet meer weg wou uit onze tuin... de arend die elke dag van twee tot zes uur trouw op het kotje kwam zitten van onze twee parkieten tot... de dag dat we s' morgens het kotje met open deur aantroffen zonder parkieten... bevrijd... of opgesmuld wie zal het zeggen???? Feit is dat sinds die dag de arend niet meer terug kwam... De eerste pudja, ter ere van ons nieuwe huis, waarbij twee koeien ons héle huis moesten doorlopen, en een maaltijd moesten nuttigen in de living tussen onze nieuwe zorgvuldig uitgekozen meubeltjes... opdat ons huis zou gezegend zijn. De daaropvolgende pudja waarbij Ramesh o/a over vier citroenen moest rijden, en de hopen pudja's ter ere van Ganesh, één van de véle maar wel belangrijkste God van de Hindus. Het Ganesh festival, waarbij felgekleurde plaasteren Ganeshen dagenlang bewierrookt en getooid worden met bloemen, om na een tiental dagen de zee in gegooid te worden... komen ze niet terug met de golven aan land... goed zo want ze hebben al je zonden mee. We speelden mee in een Indische film, een ganse dag alle eerbetoon en gezellig samen zijn met de grote van Bollywood om... jawel vijf minuten (") te acteren. De shooting voor een reclame film van het beste Franse restaurant in Indië "The Patio"... Een shooting in een erg romantisch kader met knappe uitgezochte mensen en valse soep in het bord. Maar toch een erg geslaagde spot en een verschrikkelijk leuke ervaring...
't Ja... voorbij... maar niet voor mij! Ik blijf dit koesteren!
n.b Op de foto "Radja", één mijner vriendjes van het kinder-kanker-ziekenhuis, en ondergetekende... Hij is één van de gelukkigen en overleefde de vreselijke ziekte...genaamd kanker...Toen ik terug vertrok naar België reisde hij met zijn zieke lijfje, van Tangore naar Chennai in een overvolle trein om afscheid te nemen. De Schat! Wat er dan door je heen gaat...
Die bewuste dag na het ontslagen van Viju...Terug naar de Taj Coromandel via film-city, en het grote rode kruis op één van de krotten... Plots, klats-boem-krak! Ik weet niet wat er gebeurde, maar Ramesh ziet lijkbleek. Parels op zijn lippen, leunend tegen onze zwaar gehavende groene auto... een rikja, jammerende vrouw, 2 kinderen op de grond... De zetelovertrekken van de auto normaal netjes wit nu vol lippen omtrekken van mijn goedkope Indische lippenstift... Wat is er gebeurt? Eerst bel ik naar Jean-Pierre, kom aub, had een ongeluk aan filmcity... Ik stap uit, everything ok Ramsh? yes... yes... madam, can I ring my boss? Natuurlijk Ramesh! Mijn schouder, rug en knie doen vreselijk pijn, maar wie vraagt mij wat?
Ik naar de kleintjes, om te vragen hoe het gaat, rond mij miljoenen(") zwarte gezichten... Reed gij zelf madam? Van waar zijt gij madam? Eigelijk vroegen ze: hoeveel geld heb jij madam? Hoe zoek je dit te betalen madam?...
Eindelijk de verlossing, een auto stopt, Christiane de vrouw van de grote baas stapt uit en gilt "Lisette, wat doet ge tussen die menigte????" Stap in de auto, ze rieken geld! Maar ik... ik kan het nog steeds niet geloven... niet dat ik een ongeluk had... niet dat deze oh zo vriendelijk mensen op mijn geld uit zijn! Waar is Ramesh?? Weg met de politie, weggevoerd voor zijn eigen veiligheid, hij rijd immers voor ne witte. Voor sommigen een eer, voor sommige een misdaad! Ramesh zit 5 dagen op het politiebureel... maar in de Taj... gaan de feestjes verder! Een receptie hier, een diner daar?!
Kregen een andere chauffeur met een andere auto... een chauffeur met lange fel roze nagels. Bah VIES! Ik wil Ramesh terug!!!... Ramesh moet bij de beschadigde auto blijven... dus terug een andere chauffeur...Sardy, een echte macho, kapotte jeans en sportsloefen. Regelmatig te laat...of een boete... of hij rijd gewoon een agent van de baan...(hetgeen wel amusant is...) Maar... ik... ik wil Ramesh terug! Die is nooit te laat en weet overal de weg!
n.b... Op de foto ziet u Ramesh met zijn lief vrouwtje Amul en zijn zoontje (ons petekindje) Bharath...
Gelukkig bouwde ik ondertussen wel een goed band op met onze "Ramesh". De eerste dagen was het een beetje aftasten aan beide kanten. Ik voelde regelmatig dat Ramesh mijn doen en laten volgde in zijn auto-spiegel. Het was echt wel een héél wantrouwige Hindu.(Gelukkig kon ik hem tijdig bekeren...) Ik had mij al wat aangepast... platte sandalen, weinig of géén make-up, versleten jeans, lange sweater. Ik liep overal héél stoer binnen,... en buiten. Mijn huis moest immers af geraken, en Evi had van alles nodig voor school. Ik begon mezelf ook Indische kledij te kopen, kwestie van respect te tonen voor de bevolking van het land waar ik te gast was. Een saree was erg elegant, maar een "kalwaar kameez" (héél grote brede broek met kleed erover) was het gemakkelijkste en zeker het koelst!
Mijn tweede housekeeper was begonnen, "Viju" knap, charmant en rad van tong... Ik had moeten luisteren naar mijn inner-stem! Met mijn levenservaring wist ik immers wel al: "hoed u voor knap en charmant ". Maar ja nooit te oud om bij... wat was het weer?! Te leren! Na dag 2 vroeg Viju de housekeeper waar zijn... housekeeper bleef... mijnheer wilde vrouwelijk personeel, want kuizen is toch niks voor hem!
Dus ja... denk dat het record gebroken werd toen ik hem vriendelijk de deur wees... 3e housekeeper gezocht...na amper 2 weken en 2 dagen.....
In wat onze thuis moest worden "het huis" veranderde niet véél, om niet te zeggen niks! Ik reed regelmatig over en weer, alsof ik dacht dat mijn aanwezigheid zou kunnen helpen...tevergeefs! Het gebeurde dat ik bij de bouwwerf aankwam, en 10 slapende mannen op een rijtje op de grond aantrof... loodgieters, schilders en electriekers...uitrustend van ongeveer 5 minuten intens werken. In elk geval 10 op een rij... is anders dan 4 op een rij... pfpfp... Het eerste Tamil-zinnetje dat ik kende was dan ook héél toepasselijk: "nanatungelingela?"... heb je goed geslapen?
Er gebeurde die dagen ongelooflijk véle domme, zotte dingetjes... waar we nu kunnen mee lachen... maar toen?!
Op een gegeven moment was ons huis binnen eindelijk geschilderd maar... omdat er hier en daar verkeerd geschilderd was, dachten ze dat eens vlug op te lossen door goed te kuizen... en hoe kan je dat beter dan?? Jawel... de tuinslang in de "luster-ventilator" te hangen... water open te zetten... en ventilator laten draaien... Man...man...man wat een ravage!
Echt waar soms weet je niet wat je meemaakt in Indië. In elk geval terug schilderen was toen de boodschap... en een hardere aanpak absolute noodzaak!
(n.b hun eigen huisjes schilderen ze blauw-groen, om te vermijden dat de mieren de muur zouden op kruipen)
Na 3 weken moest ik Radja onze eerste houskeeper al ontslaan... Het bleek een ruziemaker, een dief... op naar de 2e housekeeping. Ondertussen begreep ik nog maar eens: dit is een land van contrasten... Tijdens de dag zware realiteit, 's avonds inderdaad "la grande luxe".
In het hotel logeerden vaak heuse beroemdheden... Zo stond ik op een gegeven moment in de lift naast Boris Becker, zonder dat ik het wist. 's Morgens in de hal wilde ik een foto nemen en handtekening vragen... mijn dochter zei: gij gaat den toerist toch niet uithangen zeker?! Had ik toen maar geweten dat 's anderdaags op een dure coctailparty voor het goede doel en ter ere van de tennisspelers in aanwezigheid van alle notabelen van Chennai 55.000 rupees voor hetzelfde zou geboden worden.... Mijn echtgenoot deed die avond ook een bod, op mijn aanvraag... Hij deed een bod op de balletjes(tennisballetjes) en de zweetband van Agassi! Natuurlijk had ik graag die hebbedingetjes gehad... en het was voor het goede doel... Maar na 30.000 rupees, vroeg ik mijn echtgenoot die al de nodige whisky's op had niet verder te bieden! Dit was er over! Dat konden deze gewoon menskes niet betalen!
De avond daarvoor waren we naar een tuinfeest geweest met alle tennisspelers en ik had Evi's en mijn toekomst laten voorspellen door... een parkiet! Hoe ver kan een mens gaan hé! Enfin voor mij zag het er allemaal goed uit, "No more problems" hmhmhmhmh... en ons Evi...die gaat trouwen voor het jaar om is madam. 'k Heb haar vader nog nooit zo bleek gezien! (Evi was pas 14)... maar we hadden wel lol.
Weken en maanden gingen voorbij maar uiteindelijk bleek mijn liefde voor dit land te blijven groeien. Mijn Indië verblijf was vééééééééééééééééééél te kort! O.k de mensen hebben niet alle facaliteiten ... dus voor een leek of doorsnee toerist die niet openstaat voor het andere... is Indië een mysterieus plaatje met eigenaardige trekjes. Het gaat er vooral om, om achter het vuil het mooie te zien en geloof me het is MOOI! De palmbomen, de stranden waar de bijna naakte vissers met erg antieke netten en smalle wankele bootjes hun vis binnen halen... Raar is het als 's morgens vroeg de kinderen op straat met 1 vinger (ze hebben immers géén rupees voor een tandenborstel...) hun tanden staan te poetsen, of wanneer ze allemaal op een rijtje op de één of andere brug hun behoefte zitten te doen... In de schooltjes die meestal buiten zijn, zitten dezelfde kindjes een uurtje later aandachtig de les te volgen in hun kraaknette schooluniform, de meisjes met dikke bebloemde welriekende vlechten. Terwijl de kinderen op school zitten gaat de dag ook voor man en vrouw zijn gewone gangetje.
De tekening aan elk deurtje, aangebracht na de ochtend-pudja, is het bewijs van de Indische gastvrijheid. De bloem betekend voor de gasten immers "Welkom in dit huis", en is aangebracht in eatable materie, bloem en gekleurd krijt, kwestie van vogels, muizen, mieren en ratten mee te laten genieten van het beetje eten dat ze hebben. De mannen schrobben hun kudde buffels met zeep in één van de karige plassen water. Dezelfde plas die de vrouwen gebruiken om de huishoudelijke was te doen, met luid geklop van het wasgoed op de rotsen... waarna de propere was(") op straat gehangen of zelfs gelegd word om te drogen.
De advertenties en Bollywood affichen worden nog steeds, hangend aan een stelling, met de hand geschilderd. Prachtige kunstwerken die in België onbetaalbaar zouden zijn, worden met véél gemak en vlotte hand verwezelijkt.
De filmsterren zijn de ware helden van Indië, de films bestaan uit dansen, zijn erg muzikaal en hebben daarenboven een leuk verhaal dat voor iedereen goed te volgen is. Zelfs als je géén Tamil of Hindu spreekt. De allernieuwste cinemazalen, hebben grote kristallen lusters en de bovenste etage is voorzien van duo lederen zetels voorbehouden voor de vips die zich z'on zitje kunnen permiteren. Beneden zitten de lungi's, maar... iedereen geniet even luidruchtig van de films. Boehs en bahs, wisselen af met zang en dans, niemand zit stil! De Amerikaanse cola vloeit rijkelijk en de pop corn ruikt geweldig. Moet je naar het toilet, géén probleem maar kijk vooral uit dat je niet struikelt over de véle moslims die tussen de film door tijd maken voor hun gebeden, op het gespreide matje in de gang. In de cinema laat iedereen ondertussen zijn emoties de vrije gang. Kadalar Dhinam, Mohabbatein, en Lagaan, ... huilen, lachen en véél verboden liefde met een portie geweld. De choreografie van de films is fantastisch. Amitabh Bachan, Aamir Kan, Shah rukhan, Hritrik Roshan, de ware helden op het doek, maar uiteindelijk zijn de toeschouwers in de zaal de echte sterren. Wat een belevenis!!
Ook de televisie deed zijn intrede, en in de dorpjes zit 's avonds iedereen verenigd voor de enige T.V kast die het dorp rijk is. Gewoonlijk met eigen brouwsel in de hand, tot laat in de nacht... te kijken en te gapen naar eigen cultuur(") en............Britney Spears.
Friend... Dat was zeker en vast Vaishali Mohan... de toffe lokale schoonheid op de foto bij het gedicht. Ze werkte in de "Taj Coromandel" als hospitality Manager, haar man Sharod werkte als manager PR voor city bank. Vaishali leerde mij de Indische kneepjes... Waar moet ge gaan winkelen, wat moet ge kopen en wat niet. Waar kan je met blond haar best naar de kapper gaan...enz.... Ze wist mij ook te vertellen dat ik héél wat naam heb in de Taj, " the amazing lady with the very beautifull daughter". Het schijnt dat jong en oud ons rijlen en zeilen volgt! Ze weten wanneer we buiten gaan en wanneer we terug komen...Na een chique coctail-party... telefoon, ze vinden ons soooooooooo good looking. Willen we niet meespelen in een reklame film ter promotie van de franse haute cuisine in Chennai! Bien sure...Wat een ervaring! De shooting was tof! En de film werd elke zondag morgen uit gezonden in héél Indië... op star movie.
Met Vaishali had ik de meest toffe momenten...We hebben héél wat af gelachen, en deelden elkaars geheimpjes. Ook haar zal ik nooit vergeten.
Later werd ik nog gevraagd als model voor l'oreal, door Raj Grover mijn kapster... maar daar heb ik gepast...Dat was voor een grote affiche die overal ging uitgehangen worden... dat zag ik niet direct zitten...Het overviel me allemaal wat. Heb nog wel meegespeeld in een Indische langspeel film... hetgeen ook enorm leuk was! En als ster behandeld worden is ook eens prettig hé...Allemaal ervaringen die ik blijf meedragen.
A friend is a person To laugh with and cry with, An inspiration, someone who lends a helping hand, though friends may not be forever, and they may not end up together, the memories of true friendship will last forever.
A friend is not a shadow nor a servant but someone who hold a piece of a person in his heart. Someone who shares a smile, Someone who brightens up your day What makes a person a friend? Is by saying your love will stay.
's Avonds zijn er de feestjes, diners en coctailparty's, en... een man die weeral eens te lang op kantoor blijft. (Omdat het daar natuurlijk ook niet gemakkelijk is!.) In elk geval zals de ex-pats zeggen, in Indië ben je de ganse dag bezig met "doing nothing"... want alles gaat vooruit als bonen knopen. Het huis ging helemaal niet vooruit, en de eerste problemen met Radja (1e housekeeping) waren al begonnen! Evi's school viel dan weer wel goed mee, ze was tevrede en maakte véle vrienden uit verschillende landen en culturen... Goed meegenomen! In het hotel begonnen we iedereen te kennen. Er werd véél gebabbeld en ik kreeg zo een beetje hetzelfde probleem als bij De Beers, de garcons kregen ruzie van de chef omdat ze te lang aan onze tafel stonden te tetteren. Ook ik maakte mijn eerste "Indian Friends". Had een toffe band met "Vaishali" de hospitality manager van het hotel.
Ik was een heuse Indië-leek. Wist ik veel...dat een vrouw daar in het algemeen niet serieus genomen zal worden...Eerst moet je je bewijzen! De opvolging van de werken in ons huis waren enorm zwaar! Buiten 47° warm, zelfs afkoelen in het zwembad was hopeloos. Daarenboven was er juist naast het zwembad van het hotel, aan het trapje... notabene...een slangennest... Véle Indiërs aanbidden slangen als Goden. Maar dit Belgisch meisje hield meer van... hondjes als huisdier! brbrbrbrbr
(Indische vrouwen en kindjes, dragen enkelbandjes met belletjes. Speciaal om de slangen af te schrikken en te mijden. In België dragen we enkelbandjes voor de fantasie....)
Zoals gezegd ons huis was "Zware toebak!" Het was nieuwbouw en nog niet af. Vier x per dag onderweg met de auto, uren aan een stuk. Twee maal naar het huis, 2x naar AIS (American International school) om onze dochter weg te brengen en te gaan halen...Hektische dagen en nachtmerries. De realiteit toen, géén luie zon, zee, strand of palmboom vakantie. Maar hard werken! Er moesten immers ook meubels en huisraad gevonden worden. Moeilijke start!
Uiteindelijk zouden we 6 maanden in het hotel verblijven...
's Morgens na een overheerlijk ontbijt, vertrokken we om een kijkje te gaan nemen in het huis dat toch voor eventjes onze thuis zou worden. Buiten gekomen, volop zonneschijn, en weerom een knap uitziende man in beige uniform (reïncarnatie van Elvis in G.I blues) die door de parlefoon riep: tripple Five zeven come to the gate please. Wat was dat nu weer??? Weer gaf ik mijn ogen de kost. Auto's reden op en aan, mensen stapten in en uit. Toen een groene cielo stopte met aan het stuur éne vriendelijk ogende jong man met de naam Ramesh, (de eerste Ramesh maar zeker niet de laatste die ik zou tegen komen in dit landje) werd ik vriendelijk verzocht in te stappen. Dit was blijkbaar onze auto... dus op met de geit... t' ja niet dat ik zoveel geiten zag hmh... t'was gewoon een rim ram van karren, auto's, koeien, en bezwete mannenlichamen. Rikja's (kleine open wagentje)gevuld met mens en dier, moto's waar wel 6 of 7 mensen op zaten... Fietsen met aan het stuur hangend hele groepen levende kippen. Vrouwen die netjes fruit stapelden in de véle kraampjes en kinderen in kraak-nette schooluniformen. De auto's reden bumper aan bumper, met luid getoeter. Horden buffels, armtierige straathonden al dan niet met 4 poten, bedelaars en... inmens grote vuilhopen. Een zoete mengeling allerlei. Het schrille contrast met het chique vijf sterren hotel en de straat is niet te beschrijven, ik wist werkelijk niet waar eerst te kijken. Dezelfde geurtjes en kleurtjes, dezelfde mooie tempels, dezelfde mooie mensen. Maar... ook bedelaars en sukkelaars, die ondanks hun voor ons arme bestaan toch niet die vereenzaamde blik hebben maar lachen, vriendelijk zijn en warmte uitstralen.Eens te meer realiseerde ik me, dit is wat ze noemen liefde op het eerste gezicht.
Door TTK road en de véle smalle hobbelige straatjes na het kleine R.M ziekenhuis naar links en daar stond ons mooie witte huis. Wit als het pakje van Radje die door mijn echtgenoot onder voorbehoud was aangenomen als house-keeping. Hij maakte die dag zijn entrée, wandelend onder een pekzwarte paraplu... of moet is zeggen parasol ? Op zijn duizende gemakken... zoals het Indische leven, hetgeen ik vlug zou leren aan nemen. Klok lezen is immers niet de beste kant van de Indische bevolking... afspreken om 10 uur... vergeet er dan niet de dag erbij te zeggen. Kan evengoed morgen, overmorgen of volgende week betekenen. Toen ik hem zag komen bedacht ik bij mezelf dat ik eigenlijk niet goed wist waarom ik house-keeping nodig had? Ik was toch een groot meisje... Enfin Radje leerde mij meter-thee en meter-koffie met véél melk en bergen suiker maken, hij kon niet echt koken maar leerde me ook dat achter die zeemzoete, pepsodent-smile al eens bedriegers van de hoogste graad schuilen. Gelukkig voor mij heb ik er echt niet véél van dit kaliber leren kennen!
Young and old, not much difference so I have been told.
Lisette
Foto van mijn clini-clown programma in het "Egmore kinderkanker ziekenhuis"
Waar zelfs vandaag de dag nog 80% van de kindjes sterven aan kankers allerlei en waar wij toch een beetje vreugde brachten... al was dat niet altijd gemakkelijk.
Maart 1998 - De grote aftrap. Toen mijn echtgenoot ons kwam halen voor de vere reis voelde ik zijn twijfel. Het inchecken ging vlot,en van dan af waren we klaar voor de mijlenvlucht, Indie is immers niet naast de deur! De zitplaats naast mij werd ingenomen door een knappe Indische dokteres, juist terug van een congres in Brussel, en voordat we goed en wel vast gegespt zaten, waren we volop aan de babbel. Ze lachte haar tanden bloot en verklaarde luidruchtig hoe bruin ik wel zou worden. Ons gesprekje dat de héle vlucht duurde krikte mijn vertrouwen enorm op... zouden ze allemaal zo vriendelijk zijn? We praatten honderduit, en denk dat ik op dat moment al erg verliefd werd op de bevolking en het land waar ik een poosje te gast ging zijn. De vlucht ging erg snel en voordat ik het besefte waren we ter plekke, "Madras here we come"
Eens uit het vliegtuig begreep ik er is géén weg terug! En de schrik sloeg me om het hart.. De norse douanen waren waarschijnlijk speciaal uitgekozen om toeristen met snode plannen af te schrikken, en de vochtige erg héte lucht in de vlieghaven was een afschrikker van jewelste. Ik herinner mij nog héél goed het moment dat ik mijn eesrte voet buiten zette aan de vlieghaven... man...man... de muffe geur en duizenden erg donkere mensen in hun eigenaardige kleding. Een fractie van pure paniek!! Echt waar één enkele fractie, want enkele seconden later sloeg mijn paniek over naar bewondering in de puurste zin. Zag al de naamplaatjes en de mannen die ze vast hadden, sommige in mooi wit uniform a la richard Gere, andere in een raar lang rokje vesti genaamd of een fel gekleurde lungi met ruitjes. Ook een naamplaatje voor ons en oeps... we waren onderweg naar ons hotel.
Ik keek mijn ogen uit, schrik en paniek verdwenen als sneeuw voor de zon.Ik was verkocht! Dit was een sprookje! Een sprookje dat eorme impact op de rest van mijn leven zou hebben. De kraampjes langs de baan, met hun miljoene ffereike lampjes, de zonsondergang, de tempels, de lachende gezichten... precies een kermis die ik mij herinner vanuit mijn jeugdjaren. De geur van smoutebollen (Jalabi), verse bloemen en pikante kruiden. Wat een mengeling, grandioos. Erg sierlijk geklede vrouwen in saree al dan niet versierd met goud en in hun ravenzwarte haren de mooiste bloemenkransen die ik ooit zag. Tempels van steeds 7 verdiepingen in leuke kleuren,donkere kinderen die joelen en spelen met stokken en autobanden. Véle voor mij onbekende kleuren en geuren, armoe en rijkdom, alles onder elkaar... zeg me... is dit sprookje waar???
In het hotel "Taj Coromandel" aangekomen (waar nb de britse Koninklijk familie een optrekje heeft) werden we onthaald als filmsterren en door de prachtige marmeren hal met bloemen naar onze kamer geloodst. Ik ging mijn eerste slaap in met een geveoel van voldoening, verliefdheid en hunkering naar wat nog komen zou, het zag er immers veel belovend uit. Knap, mooi, de ontvangst grandioos, en mijn eerste nacht rusteloos.
Ik werkte al 20 jaar voor de grote diamant concern De Beers, mijn echtgenoot voor Alcatel Hoe zijn we ertoe gekomen om te vertrekken naar een onbekend ver land??? Wel even impulsief als dat ik mij nu aan het schrijven zet, niet wetende wat het onbekende voor ons, voor mij in petto had.
Mijn echtgenoot zat een beetje vast wat zijn job betrof en ik wel ja voelde mij misschien toch niet zo goed in mijn vel mid-life? Op een avond kwam Indië ter sprake, voor mijn echtgenoot een sprong vooruit, voor mij een sprong in het duister. Na een aantal familievergaderingen werd beslist, JA we gaan er voor! De dochter ging mee en alhoewel ik hoopte mijn zoon mee te krijgen, omdat die als afgestudeerde agoog altijd sprak van ontwikkelingshulp te gaan doen besliste hijzelf om in België te blijven. Een harde dobber voor een moeder die erg gehecht is aan het warme nest dat ze gecreëerd had voor echtgenoot en kinderen Eens de beslissing gevallen was ging alles erg snel. Mijn echtgenoot vertrok vrij snel als eerste en ik moest op mijn werk zowel als thuis van alles regelen. Kreeg zelfs na 20 jaar dienst géén onbetaald verlof voor een jaartje, dus weer een harde dobber op mijn 46 ontslag nemen voor een reis naar het onbekende! Kan niet juist vertellen wat er allemaal door me heen ging. Een mix van gevoelens die me afwisselend vreugde brachten, omdat ik ondervond dat mijn echtgenoot tevreden was, en héél véél momenten van verdriet, job opzeggen, zoon achter laten, maar vooral een héél beklemmend gevoel: wat staat me te wachten? Zelfs bij het inpakken zat ik met vraagtekens: wat moet ik hiermee en, wat moet er mee? Dan één héél moeilijke periode, laatste werkdag afscheid van collegas waaronder natuurlijk een paar bijzondere collegas 20 jaar is niet niks en dan het vertrek. Als ik eraan denk hoe moeilijk mijn zoon het had in de vertrekhal, en hoe ik mij moest vermannen, breekt mijn hart!
17 November 2006, onze jaarlijkse Theater-voorstelling in Kontich met de vaste kliek. tejater Black-out, dit jaar presenteren ze een stuk over flikken benieuwd Als ik er ben bestel ik alvast een flesje rode wijn en een schoteltje mix voor in de pauze. t Is lachen geblazen maar met mijn schoteltje mix denk ik onvermijdelijk aan Indië! Hoeveel zou dit schoteltje wegen? k Heb lekker gegeten in Indië o.a. in restaurant Bhavan Nitar kompleet nieuwe overheerlijke ervaring! Vegetarisch buffet, te betalen per gram met een minimum van 500gr. Het systeem is werkelijk ongecompliceerd en toch geniaal. Je laat eerst je bord wegen en krijgt een kaart Je vult je bord met een heleboel lekkers en laat terug wegen en dit telkens je gaat bijvullen. Als je voldaan bent krijg je de afrekening De grammekes onder de halve kg krijg je mee naar huis onder de vorm van dessert netjes ingepakt in een patékes doos. Kan jullie verzekeren met mijn muskesmaagje kon ik altijd véél naar huis nemen! Spijtig genoeg géén glaasje wijn daar! Wel lekkere Eau Indiën. Ook één van mijn favorieten was het hete-curry restaurant op de Main-road tussen Chennai en Mahabalipurram. Niet alleen bekend voor zijn lekkere schotels dan wel voor zijn ligging Het restaurant bestond immers uit een aantal boomhutten. Elke boomhut was voorzien van tafel en stoelen voor tussen de 4 en 8 personen. Reuze gezellig en Leeeeeeeeeeeeeekker! Er waren natuurlijk ook lekkere koffieshops, en andere lekker-ketens zo was er o/a ééntje waar je naan (Indisch brood) in alle vormen kon krijgen. Zoals een zeilschip, een huis, en heu jawel een hartje op valentijn. Poh toch spijtig dat mijn echtgenoot te hard moest werken om dit alles mee te maken Misschien zitten hier wel een paar idéétjes bij voor hippe Belgische ondernemers.
Ikzelf heb géén idee waar dit blog naartoe gaat Wordt het een dagboek? Neeeeeeen! Laat ik het plaatsen onder: mijmeringen gevormd door de immer aanwezige wir-war in mij hoofd. Sta me toe toch eventjes terug te gaan naar mijn leven als ex-pat in Chennai. Of mijn reis naar het paradijs. Het land van Ganesh en de duizenden Rameshen..."
De mooiste plekken en... meest romantische van Azië... TOP 10 Volgens de website die ik vond...
1) Taj Mahal (hoe kan het anders) 2) Bali Turtle Island 3) White beaches op de Philipijnen 4) Halong Beach in Vietnam 5) Jeyu Loveland in Zuid Korea 6) Krabi in Thailand 7) Macou Zuid Oost China met zijn.. little Europe Wijn museum 8) De stranden van de Maladieven 9) Tubbataha Reef in de Philipijnen En blijkbaar een place to be voor... young en old sweethearts... op nr. 10 Sentosa Island in Singapore...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Op mijn reis... naar romantiek... in het wondermooie India... mag... "Goa"... absoluut niet ontbreken... Ook dit paradijsje staat hoog... op mijn lijstje!
Deze mooie bloem... "May flower"... bloeit over héél Goa... tijdens... hoe kan het anders... in mei!
"Sunrice in Pondicherry"... Pondicherry is... de fantastische hoofdstad... van 15 aparte enclaves... verdeeld over 4 districten... samen vormden ze een... Franse kolonie tot in 1954... de sfeer is er nog altijd.... overwegend Frans... Niet te verwonderen dat... "Charles Aznavour"... er kind aan huis is!
Het romantische Pondicherry... Waar ik met plezier ging joggen... in mijnen alleen... om 5 uur s'morgens!
Loved it!!
De mooiste kerk in Chennai...
"San Thome Cathedral"...
een prachtig Portugees stukje... bouwwerk...
Waar het leuk en rustig vertoeven was... de herinneringen en de geest van... de Heilige Thomas nog rond dwalen... en Historiek de scepter zwaait!
Eén van de véle mooie... romantische kerkjes op Goa
Dit mini kerkje... kan je bezoeken in... "Kerela" aan lake Vembanad. mooi... mooi... !!mooi!!
Geef me een plaats om... van te dromen... woh.. woh... "Gods own country" Kerela Wat je daar ziet... het zijn je mooieste dromen, die uit komen! Wat een pracht!
Dit moet echt... de mooiste trip zijn... die ik in India maakte!! Van paradijs naar paradijs!
En nog meer... romantiek vinden we op... de véle eilanden die India rijk is! zoals "Lakshadweep Islands" hieronder... gekend als.. Best romantic destination of India... gelegen in... de Arabische zee!
Of wat dacht je van... Andaman and Nikobar Islands... gelegen in... the bay of bengal... één van een groep van 550 eilanden... waarvan 26 bewoonde... de legende wil dat de naam... Andaman komt van... "Hanuman" de apen God... Wist ik maar tot welke God ik... mij moet richten... om te smeken voor een héél lang leven.... zodat ik dit allemaal... van dicht bij mag... gaan bekijken! man... man... Wat een droom wereld!
Er zijn natuurlijk ook... prachtige steden in India... steden die ook om hun beurt... romantiek uitstralen... zoals... "Mysore" de grootste stad van Karnatake op 470 km van Chennai... en 140 km van Bangalore... men vind er o/a... Brindavan gardens Mysore palace Christian frontiëre de Chammundeswari tempel, gebouwd door Krishnaraja in de 18e eeuw en St.Philomena's church... een kerk ontworpen... door de fransman Daly... in 1933... en opgetrokken in neo gothise styl..
En dan... dan zijn er de véle... hill stations zoal... "Ooty" of ook wel "Ootacamund" ganaamd... op 297 km van Bangalore en 570 km van Chennai... De koningin van de Hill stations... gelegen in het Nilgiris district... (Nilgiris = blue mountains) 2,240 mtr boven de zee spiegel... Wat een zicht... Alweer een droom om U tegen te zeggen!
Het hart en de ziel... van "Ooty"... zijn de botanische tuin en... roze garden... prachtige bomen en planten... tunnels vol rozen! alle rozen... deze botanische tuin... staat bekend als de beste van de eeuw... de beste en mooiste van de wereld! staat héél bekend om zijn... horticultuur... en de bijnaam is... "Lovers point"
Laat ons toch vooral... het summuum van romantiek... niet vergeten... "Agra en de Taj Mahal"... het prachtigste verhaal dat ik... ooit hoorde! Met héél dichtbij... "Relaxation park"... de eerste Persische tuin ooit... daterend van 1558!!! gelegen aan de Yamuna rivier... Ik zit hier waarachtig... te watertanden!
Nog een must do... is "Munnar" en zijn... wereldbefaamde tea gardens... de thee van Munnar staat bekend... als de beste ter wereld... Munnar is dan ook niet voor niks... "Tea capital" genoemd! Er bevinden zich z'on 30... verschillende tea estates... Wij deden de trip... met trein en jeep! Mooi, romantisch en leerrijk! Een leuk hotel om te vertoeven... is de... "Mahindra club"... Opgelet!!! Hier wordt géén alcohol... geschonken!
Denk dat het géén twijfel leidt... in India is romantiek... sterk vertegenwoordigd!!! een ander fantastische plaats is... "Koidakanal" bekend om zijn... alweer "bloementuinen"... "silver falls" en het "Koida forest"... Wat een natuurpracht! Niet gezien is niet geloven! !!Opgelet!! Bij het binnenrijden... wordt je auto gecontroleerd!!! Hier mogen géén... plastiek zakken binnen!!!
Na de romantische trein... een paar leuke logeer idéetjes... wat te denken van deze... luxe-tent in het... Aman-i-klas resort.. in het Ranthambore National park... in Rajasthan...
Of deze... "Oberoi wildflower hall hotel"... in "Shimla" gelegen aan de voet van de... Himalaya in Himachal Pradesh... omringd door bossen van eik, en en... rohododendron... hm... da's watertanden hé...
Voor hopeloze romanticussen... zoals ik... zijn er DE romantische reizen... bij uitstek... Zoals... als een "Maharajah" of... "Maharanee"... de rijdende "Taj Mahal" nemen... de "Deccan Odyssey train"... deze pure luxe... brengt je van Mumbai... naar Mumbai... via alle... Hindu - Buddhist and... Cattholic holy sites... Yeah... my cup of tea... hoog op mijn verlanglijstje! Héééééééééél hoog!
Van boven een treintje... vanonder een treintje... namelijk de... "Kalka Shimla trein"... van Himachal Pradesh... aan... de Himalaya... het brengt je in pure extase... het is de hoogste... vorm van romantiek ooit... het brengt je rustig door... de "misty mountains en dennebossen..." Geniet van de prachtige... pure natuur... vanuit jouw... "Shivalik Queen compartiment"... "Where romance comes naturally" Als we de boekskes mogen geloven... en... dat geloven... doe ik maar al te graag! hm Dreeeeeeeam... dream... dream... dream... dreeeeeeeam... over you!
Of één van de... mooi "house boats"... in de backwaters van... Kerela...
