Ik ben Breezer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Jumper.
Ik ben een man en woon in Mol (Belgiê) en mijn beroep is Waker.
Ik ben geboren op 01/01/2009 en ben nu dus 4 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, baasje plagen, konijntje plagen en bang maken, mee naar zee gaan, bij baasje gaan zitten en samen tv kijken, baasje om eten vragen, altijd omhoog springen tegen de glazen deur als baasje thuis komt, daarom de nickname Jumper. En in de veranda en.
Annie met dit kaartje wil ik je bedanken voor je vriendschap. Dit doet me goed om te weten dat we vrienden van elkaar kunnen zijn Dikke knuffeltjes xxxxxxx
Morgenavond ofwel Zaterdagmorgend, komt mijn zus Bea naar mij voor een weekendje. Zaterdagnamiddag gaan we samen naar Ravels het gebouw waar we ooit verbleven nog eens opzoeken. Het gebouw zijn nu bejaardeflats geworden, maar sommige delen zijn nog zoals in 1964. We gaan ons Hartje nog eens ophalebn, en s'avonds met dit weer misschien een terrasjes doen in Turnhout of Mol.
Zondagnamiddag gaan we dan samen op bezoek bij de laatst overgebleven Zuster van het Tehuis. Ik kijk er al naar uit. Zuster Godelieve klonk opgewekt, zo herken ik haar niet, zij was een strenge Zuster toen, streng maar rechtvaardig. Spijtig dat Zuster Tarcicia er niet meer is, zij speelde altijd met ons. Maar ik ben zo blij met Zuster Godelieva. Ze zei dat ze nog foto's had van toen. Ik hoop dat ze mijn foto van mijn eerste Komunie heeft bewaard. Dat gaat een onvergetelijke dag worden. Ik was blij verrast toen ze zei dat ze mensen mocht ontvangen. Ik ben benieuwd of zij ook zo verheugd is op ons bezoek. Zie je nu waarom ik dat slotje nodig heb? Privé foto's.
Ik hoop ook dat jullie gaan genieten van het mooie weer. Lieve groetjes Annie
PS: Ik kom pas maandag een bezoekje brengen bij jullie. Ik denk dat we s'avonds pompaf gaan zijn. Beloof me dat jullie ook gaan genieten in het zonnetje. Drink er ene op mij.
Nadat ik net las dat Nikki haar broer oveerleden is was ik geschroikken, ik had nogal contact met Nikki en ze noemde me haar zusje/vriendin Nu heb ik het moeilijk en denk ik opnieuw aan ons moe en va. Ik begon dit blog om een beetje afleiding maar met dit soort berichten komt alles terug naar boven. Ook moet ik morgen opnieuw naar de specialist en ben een beetje bang voor het onderzoek en de uitslag. Ik ga een beetje andere dingen doen om me af te leiden zodat ik niet te droevig ben.
Zaterdag komt mijn zus op bezoek en daar kijk ik wel naar uit. Innige deelneming Lieve Nikki, ik ben met mijn Hart bij jou. In gedachten steun ik jou met het verlies van je broer. Ik weet hoe je je nu moet voelen. Jou vriendin (lieverd) Annie
Bea en ik en nog enkele van ons klikje, moesten kindjes helpen met hun: - Onze vader - Weesgegroet - 10 geboden.
Zij zouden later hun communie doen. We moesten hen alleen leren alles van buiten te leren. Wij moesten hen hierin begeleiden. We vonden dat leuk natuurlijk, want dat betekende iets voor ons. Maar dat wilde wel zeggen, dat wij daar het langst waren.
De 10 geboden:
Bovenal bemin één God Zweer niet ijdel, vloek noch spot Heilig steeds de dag des Heren Vader, moeder zult gij eren Dood niet, geef geen ergernis Doe nooit wat onkuisheid is Vlucht het stelen en bedriegen Ook de achterklap en 't liegen Wees steeds kuis in uw gemoed En begeer nooit iemands goed.
Bid je mee?
Onze Vader die in de hemelen zijt. Geheiligd zij Uw Naam. Uw rijk kome. Uw wil geschiede op aarde als in de hemel. Geef ons heden ons dagelijks brood en vergeef ons onze schulden gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren. En leid ons niet in bekoring, maar verlos ons van het kwade.
Wees Gegroet, Maria vol van genade de Heer is met U. Gezegend zij Gij boven alle vrouwen en gezegend is de vrucht van uw lichaam Jezus. Heilige Maria, moeder Gods, bid voor ons, arme zondaars nu en in het uur van onze dood. Amen.
Ik zet dat hier op omdat ik daar niks meer van kende na al die jaren die kindjes geholpen te hebben.
Vroeger in de jaren 60 wisten ze niet wat doen bij: De vallande ziekte, zo noemden ze dat toen. In ons klikske hadden we een meisje die dat geregeld kreeg. Zij lag dan op de grond. De Zusters pakte haar dan op niet brutaal maar onwetend. En ze zeiden tegen haar: Sta recht en speel geen komedy. maar zoals ik al zei: zij wisten niet beter, ze dachten dat dat meisje aandacht wou. Ik vond dat altijd erg als dat meisje op de grond viel. Dat zijn details die je niet meer vergeet. Maar nochmaals die Zusters wisten toen niet beter. Nu krijg je er pillen voor om het te voorkomen.
Wie van jullie woont in Turnhout? Zuster Godelieva woont in: Herentalsstraat 66 Turnhout Weten jullie misschien waar dat is? Ze zei iets van de markt dacht ik. Kan iemand me helpen aub? Stuur de weg langs email of hier op dit bericht, ke ziet maar. bedankt op voorhand Lieve groetjes Annie
Ik ben net een kind dat een snoepje krijgt..............Zo gelukkig ben ik. Dat ik Zuster Godelieva ga terug zien, na al die jaren. 1964-1968 2013 49-45 jaar geleden
In het weekend is -Vrijdag mijn slechtste dag. Dan moet ik naar de specialist voor mijn hevige hoest die niet wil weggaan. -Zaterdag komt mijn zus op vakantie, ze verlaat even Blankenberge voor Mol. Kan ze eens genieten van het zonnetje. -Zondag gaan we samen naar Ravels. herinneringen ophalen. Die koer (speelplaats) moet ze gezien hebben.
Wauw, heb net Zuster Godelieva aan de telefoon gehad Ze wist nog wel dikwijls dingen van toen maar soms vroeg ze wanneer was je in Ravels? Dat kon ze niet goed onthouden. Ik heb afgesproken met haar dat ik Zondag naar haar ga komen. Ik kan niet wachten om haar te zien. Ze zei dat ze nog foto's had van toen oohhh, die wil ik eens zien. Dat gaat weer zo'n onvergetelijk dag worden Ik ben blij dat Juffrouw Maria nog leeft en Zuster Godelieva Mijn weekend gaat fantastich zijn. Ik kan deze mensen bezoeken dankzij seniorenblog, zo ben ik erop gekomen om iets te schrijven over Ravels Dan ben ik ernaar toe te gaan, naar Ravels, Daar heb ik Juffrouw Maria Vanakkerveke terug gezien na al die jaren , zo zou de Juffouw Maria heten met haar achternaam zei zuster Godelieva Ik hoop dat ik ze nog herken, gewoon haar grijze haren wegdenken, alhoewel toen had ze alleen een kapje op, weet niet wat kleur haar ze had. Ik laat jullie weten wat we allemaal meegemaakt hebben. Zo te zien gaan we veel lachen, want ze kon het nog goed uitleggen
Blije Annie Memories
Ik hoop dat ik erop sta op haar foto's en vraag of ik er copys van mag maken gelukkig heeft ze foto's bewaard.
TWEEDE HOOFDSTUK
PS: Heb net met mijn zus Bea gebeld. Zij komt Zaterdagmorgens naar mij voor een weekend.
DERDE HOOFDSTUK
Zaterdag gaan we samen naar Ravels Zondag gaan we naar Turnhout Zuster Godelieva bezoeken. We gaan ons amuseren, dat weet ik nu al.
VIJFDE HOOFDSTUK
Volgende week heeft ze opnieuw vakantie: dan komt ze vanaf Donderdag tot Zondag/ Zondag Juli gaan we samen naar Poppel naar Heemkunde, kijken of er enkele foto's van dat tehuis en van ons.
Hier werd ik dikwijls vernederd op deze plaats. Waar de douches stonden. Waar ik kon niet kon wachten met plassen 5a6 jaar jong. Wat was ik blij toen ze zeiden: Nu mag je jezelf proberen te wassen. Ze stonden wel op de uitkijk als het te lang duurde. Zeg, ben je nu nog niet gewassen, doe eens voort?
De stagiair, uitlachen waar haar collega's bijstonden, ik begon te wenen. Wat wil je !!! juffrouw Maria trok nogal ogen toen ik het haar onlangs vertelde.
Ik heb dan toch enkele foto's van de Kinderkolonie in Ravels. In de jaren 20-30 heette het: OL Vrouw van de Kempen: Open-lucht-school- voor zwakke meisjes. Ik heb ze laten zien aan: Juffrouw Maria en ze zei ook: Dat zijn oude foto's. Maar deze koer herken ik wel:
Dit is de voorkant van de school, Het achterste deel was nog net hetzelfde als hier op de foto. Maar de kant met de ramen is in de jaren 60 vernieuwd. Dit is dus een oudere foto, spijtig.
De slaapkamer: Als je goed kijkt dan zie je aan de zijkanten lavabo's, daar moesten we ons elke morgen en avond wassen. En ze kwamen controleren of onze oren proper waren. Achteraan zie je ingebouwde kasten, daar lagen onze Zondagse kleren, werden elke Zondag op ons bed gelegd. Helemaal achteraan linkse kant had je een deur. Als je die open deed je ging erdoor, dan had je aan de linkerkant de kapel, waar we elke dag op nuchtere maag moest gaan bidden. En dan kregen we pas eten. Stel je voor?? De beruchte kapel, moesten met ons knieën gaan opzitten.
Natuurlijk deed ik daar ook dingen die op niks trokken, maar als kind ben je nieuwsgierig. We waren daar met Jongens en meisjes. En we hadden elk onze eigen plaats om naar de wc te gaan. Maar als kind ben je nieuwsgierig, ikke toch. En zo gebeurde het dat ik bij de jongens ging kijken. Maar ik hield altijd de Zusters in de gaten, want natuurlijk mochten we daar als meisje niet komen. Ik was altijd net op tijd weg maar vele meisjes niet. En die werden dan gestraft. Bij de jongens was dat zo een openbaar toilet, je weet wel een .... Ik vind maar geen foto's van toen.
Zoiets, maar dan niet in de bossen maar op de koer. verschillende op een rij. En dat was openbaar, daar konden wij meisjes langs.
Jongens mochten maar blijven tot hun 6 of 7 jaar. Dus werden er weer tranen gelaten, als ze daar waren met broers en zussen. Jongens werden daar weggehaalt. Ik hoop dat Juffrouw Maria dit niet leest.
Wij moesten bijna elke dag gaan wandelen, in zandwegen, en dan kwam je uit op een wei met speeltuigen. En als het tijd was om terug te gaan, moesten we allemaal onze voeten wassen in zo'n voetbaden. Ik weet nog waar ze stonden. Op de koer van de grote school.
In de zomervakantie deden we veel spellekes buiten op de koer. Maar op een dag zat gekke Guy op een klein dak. Hij begon met stenen te smijten naar de koer. En zo raakte hij een meisje met een steen. De dokter moest erbij komen, en zo kregen we bang van zotte Guy. We noemden hem zo omdat er iets niet pluis was met hem. Dat meisje moest al naar bed, En ze hoorde die Guy roepen: Ik krijg jullie nog wel. Zo zat de schrik er goed in bij ons. Elke avond als we spelletjes aan het spelen waren. Nu stop Als ik aan iets denk moet ik het opschrijven, of ik weet het niet meer. En ik wil je zoveel mogelijk vertellen over mijn kinderjaren. Morgen opnieuw. Lieve groetjes Annie
Ravels Kinderkolonie is geen internaat maar een TEHUIS waar geplaatste kinderen worden ondergebracht. De rechter besliste dat. We konden niet naar huis. De rechter besliste wat er moest gebeuren met ons. Ik had daar goede momente maar zeker ook slechte momenten. Juffouw Maria en al de Zusters zorgde goed voor ons. Er is maar één juffouw waar ik problemen mee had. En dan veel van die stagiaires. vele van hen lachte met mij, vernederde me. En dan ben je een kind amper 5a6 jaar jong.
Die boek zou wel eens dik kunnen worden. Lieve groetjes Annie
Elk jaar in Ravels kwamen veel kinderen naar Ravels op vakantie, dachten ze. Ze hadden altijd een volgeladen koffer bij. En ik en Bea moesten hen dan helpen uitpakken. Wij waren daar het langst, daarom mochten we helpen. Wat dat die kinderen allemaal bij hadden. Die kinderen werden voorgelogen door hun ouders denk ik. Sommige hadden een badpak bij. Wij vroegen: Wat is dat? Awel, een zwempak om te zwemmen. Zwempak/zwemmen? Wat is dat? We hadden er nog nooit van gehoort. Wij zeiden dat bestaat hier niet. Ze hebben jullie wat voorgelogen.. Die kinderen wisten niet waar ze terecht gekomen waren. Ouders die in die tijd liever alleen op reis gingen, dan hun kinderen mee te nemen. Of ouders met een eigen zaak.
Voor ons begon de Zomervakantie pas echt. De nieuwe kinderen kenden de routine niet, wij wel. Veel meer kinderen betekende voor ons: Geen bed, geen plaats om te slapen. Dus kregen wij een slaapkamer voor mij mijn zus en ons klikske. 5 a 6 man. We moesten nog altijd een uurkes op rust rond 12u. Na het middagmaal. En waar wij sliepen waren enkele gasten de vensters aan het schilderen. Wij maar spreken met die mannen, en lachen. Want wij dachten dat we het rijk voor ons alleen hadden. Tot op een dag we het erg bont hadden gemaakt. veel te veel lawaai gemaakt. komt ervan een kamertje de stem van een Zuster: gaan jullie nu eens slapen? Hou op met lawaai maken en ga slapen. Gedaan met plezier maken. Maar ja, het was vakantie en dat betekende niet naar school gaan. ANNIE
Mijn naam is Annie Lambrechts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam BANANIE Vrienden noemen mij zo, rijmt op Annie. Ik ben een vrouw en woon in Mol (Belgiê) en mijn beroep is Huisvrouw. Ik ben geboren op 25/10/1959 en ben nu dus 53 jaar jong. Mijn hobby's zijn: Ratjes, mijn hond Breezer, fietsen met mooi weer, computeren, blogs maken, Fitnessen . Elk jaar mijn zus opzoeken in Blankenberge, daar woont ze. Relaxen. Ik ga in September lessen volgen, hoe omgaan met uw camera. Bij Pionier. Ik heb gekozen voor een CANON.
Deze kaars laat ik branden voor onze medebloggers die overleden zijn, en voor de erge zieke mensen
Bedankt John,voor het in orde brengen van mijn blog. Jij hebt je Hart op de goede plaats. Ik vraag iets en jij doet dat,zonder mopperen. Deze bedank kaart is speciaal voor U Annie
Bob Davidse alias Nonkel Bob, heb hem ooit mogen ontmoeten als kind. Toen we verbleven in Ravels: tehuis. Mochten we elk jaar een dagje opstap, met een zorgvuldig uitgekozen familie. De Zusters lieten ons voor een dagje weggaan. Wat heb ik en mijn zus Bea genoten van die dag.
Nonkel Bob met kinderen Vrolijke vrienden. Nostalgie Maakt me zo vrolijk als ik dit hoor
, 
