1		Andy Pratt – Avenging Annie(3)*
2		William Souffreau – I Had A Friend(2)
3		The Applejacks – Tell Me When(14)*
4		Tom Waits – Jockey Full Of Bourbon(7)*
5		Richard & Linda Thompson – I Want To See The Bright Lights Tonight(19)*
6		Deborah Coleman – My Heart Bleeds Blue(6)
7		Jeff Buckley – Hallelujah(8)
8		Savoy Brown – Caught Me in the Saddle(-)*
9		Wim De Craene – Kristien(5)
10		Otis Redding – Try a Little Tenderness(16)*
11		Otis Redding – Sittin' On The Dock Of The Bay(12)
12		Françoise Hardy – Et Meme(4)
13		Arthur Alexander – You Better Move On(1)
14		Bob Seger – Turn the Page(10)
15		Ted Hawkins – Happy Hour(11)
16		World of Oz – The Muffin Man(9)
17		Crabby Appleton – Go Back(-)*
18		John Mayall – Sensitive Kind(13)
19		Irish Coffee – I'm Alive(15)
20		Roland – It Keeps Raining(-)*

17-02-2010, 10:24 geschreven door camiel

1		Arthur Alexander – You Better Move On(5)*
2		William Souffreau – I Had A Friend(2)
3		Andy Pratt – Avenging Annie(12)*
4		Françoise Hardy – Et Meme((-)*
5		Wim De Craene – Kristien(14)*
6		Deborah Coleman – My Heart Bleeds Blue(8)*
7		Tom Waits – Jockey Full Of Bourbon(9)*
8		Jeff Buckley – Hallelujah(4)
9		World of Oz – The Muffin Man(16)*
10		Bob Seger – Turn the Page(3)
11		Ted Hawkins – Happy Hour(7)
12		Otis Redding – Sittin' On The Dock Of The Bay(6)
13		John Mayall – Sensitive Kind(1)
14		The Applejacks – Tell Me When(-)*
15		Irish Coffee – I'm Alive(17)*
16		Otis Redding – Try a Little Tenderness(-)*
17		Traffic – Here We Go Round the Mulberry Bush(10)
18		Marlena Shaw – Woman Of The Ghetto(11)
19		Richard & Linda Thompson – I Want To See The Bright Lights Tonight(-)*
20		Christy Moore – Ride On(13)

10-02-2010, 09:34 geschreven door camiel

"The Horses zijn de toekomst van de rock!"

Normaal gezien heeft een mens op een doordeweekse, winterse dag niets te zoeken in Durmeland tenzij er een interview met The Horses en een bezoek aan het legendarische Heartbreak Hotel aan vasthangt en dat is het geval. Het is van 1971 geleden dat de grootste rockgroep aller tijden nog eens een interview weggaf.

Met enige schroom overschrijdt ik de drempel van het hotel waar zoveel rockgeschiedenis geschreven is. Met uitzondering van de live-platen hebben The Horses hier al hun opnames gemaakt. De eigenaar van het Heartbreak Hotel, Peter Thurston, in hoogsteigen persoon wacht mij op en begeleidt mij naar de catacomben van het hotel waar de vijf heren mij opwachten. Het doet een beetje vreemd aan om de grootste legendes uit de rockgeschiedenis hier zomaar, met een kopje koffie binnen handbereik, te zien zitten als doodgewone stervelingen. Bovendien blijken ze nog sympathiek te zijn ook, niks geen capsones. Dus wat kan een mens beter doen dan de eerste vraag stellen.

Heren, voor het eerst sinds 1971 komen jullie weer als groep naar buiten. Daar moet een reden voor zijn?

Zoef : Ja, in augustus komt er een splinternieuw album uit.

Wiggen : Bovendien zijn we zeer ontevreden met de huidige gang van zaken in de rockmuziek. Het lijkt er op of iedereen is meer bezig met de zakelijke kant van de muziek dan met de eigenlijke muziek.

The Duke : Heb je al eens goed geluisterd naar wat vandaag allemaal doorgaat voor rock? Het lijkt wel erwtensoep.

Kunnen jullie al iets zeggen over het nieuwe album?

Zoef : Alle nummers zijn klaar en opgenomen. Enkel de mixing moet nog gebeuren.

Hij duwt op een knop en de nieuwe nummers knallen uit de boxen. Ik word bijna zowel letterlijk als figuurlijk van mijn stoel geblazen.

Horseface (lacht) : Blijf rustig zitten. Wat je hier hoort bepaalt welke richting rock zal uitgaan de komende twintig jaar.

Wiggen : Ach, het is zo simpel. Wij vinden niks uit.

The Voice : Wij brengen de muziek terug tot zijn essentie. Goeie melodie, goeie beat, goeie teksten en geloof in wat we spelen.

Zoef : Ja, vooral dat laatste lijkt de dag van vandaag ver weg.

Horseface : Eigenlijk hebben we al genoeg gepraat. Over muziek moet niet teveel geluld worden. Er moet vooral naar geluisterd worden.

De heren voegen de daad bij het woord en nodigen mij uit mee te gaan naar hun repetietielokaal. Tot mijn grote verbazing nemen zij hun instrumenten en na een krachtige one, two, three, four van Horseface breekt de hel los. Ze spelen daar zomaar helemaal hun nieuw album. Ze gaan tekeer als jonge veulens. Ieder nummer heeft hitpotentie. Ze doen dingen met hun instrumenten die voorheen nooit gedaan zijn en toch klinkt de muziek meteen vertrouwd in de oren. Dit wordt beslist de sensatie van dit najaar.

The Horses unisono : Voilà, dit wilden wij zeggen en nu gaan we er één drinken.

De heren zijn terug hun beminnelijke zelf en ik, ik ben zwaar van mijn à propos want ik heb 'the past, the present and the future of rock 'n' roll' gezien, gesproken en vooral gehoord.

08-02-2010, 16:44 geschreven door camiel

Ieder kind heeft recht op fysieke en morele integriteit of tenminste zo zou het moeten zijn.

Het was één van die weinige zonnige lentedagen en hij had zin om ergens naar toe te trekken. Maar waarheen? Misschien een ritje naar zijn oude dorp want dat was ook alweer jaren geleden? Ach ja, waarom ook niet. Hij parkeerde de auto op het dorpsplein en stelde vast dat café 'De Oude Mol' er nog steeds was. In zijn jeugd was dat ook al de naam van het café maar niemand gebruikte die. We gingen gewoon een pint drinken bij Lamot. Hij stelde vast dat de meeste huizen van vroeger er nog altijd stonden maar dat de bewoners waarschijnlijk al lang niet meer dezelfde waren. Hij wandelde voorbij het oude gemeentehuis dat tegelijkertijd ook dorpsschool geweest was. Het gebouw stond er nu helemaal vervallen bij. Hij wandelde verder en zag in de verte een oude vrouw staan. Toen hij bijna op haar hoogte was herkende hij haar. Het was de moeder van één zijner jeugdvrienden. Ze bekeek hem met een blik van herkenning maar hij zag haar twijfelen. Hij groette haar en toen ze zijn stem hoorde glimlachte ze breed en nodigde hem uit naar binnen voor een kop koffie. De geur die in het huis hing was die van karnemelkpap, zurig dus.

Hij was zes en zijn ouders zetten hem af in het internaat. In de prachtige ontvangstzaal werden zij allerhartelijkst begroet door Moeder Overste, 'Mère Supérieure' zoals wij moesten zeggen. Er werd mijn ouders op het hart gedrukt dat er goed voor hun zoon zou gezorgd worden. Niet dat dat mijn ouders ook maar iets uitmaakte, het enige dat zij wilden was zo snel mogelijk van mij verlost te zijn want kinderen waren meer een last dan een lust in hun leven. Zo snel als maar kon vertrokken ze en daar stond hij dan. Dit zou voor de zes volgende jaren zijn thuis worden. Alles wat hij bij zich had werd hem door een non afgenomen en ergens opgeborgen, hij heeft nooit geweten waar. Daarna was het al snel tijd voor het avondmaal. In stilte en in rijen van twee moesten zij naar de eetzaal. Die was gevuld met lange tafels en ieder kind werd een plaats gegeven. Er hing een eigenaardige, zurige geur in die zaal. Twee nonnen gingen rond met een grote pot en gaven ieder kind twee grote lepels van een soort pap. Het bleek karnemelkpap te zijn maar dan van het soort waarin nog grote brokken verdikker, 'Maïzena', lagen. Hij proefde een lepel en moest bijna braken. Hij weigerde deze smurrie te eten. De non van dienst maakte er weinig woorden aan vuil. Ze nam zijn bord weg en plaatste het in één van de grote, witte ingebouwde kasten tegen de wand. Na het avondmaal en de nodige gebeden was er nog een heilige mis en daarna naar bed. 's Anderendaags, de eerste echte schooldag was het vroeg dag en die begon alweer met een heilige mis en pas dan het ontbijt. Maar dat ontbijt ging aan hem voorbij net als alle andere maaltijden die dag en de dag erna. Telkens kreeg hij dat bord karnemelkpap voor zijn neus gezet en tot de avond van de tweede dag weigerde hij het op te eten. De toestand van het ellendige brouwsel werd almaar bedenkelijker en toen hij de avond van de tweede dag toch besloot om het van de grote honger maar op te eten was de pap al helemaal bedekt met schimmel en stond er zelfs haar op. Sinds die avond heeft hij gedurende zes lange jaren elke avond dat in het internaat was, en dat waren de meeste avonden, die karnemelkpap gevreten.

07-02-2010, 14:30 geschreven door camiel

1		John Mayall – Sensitive Kind(6)*
2		William Souffreau – I Had A Friend(1)
3		Bob Seger – Turn the Page(-)*
4		Jeff Buckley – Hallelujah(14)*
5		Arthur Alexander – You Better Move On(8)*
6		Otis Redding – Sittin' On The Dock Of The Bay(13)*
7		Ted Hawkins – Happy Hour(7)
8		Deborah Coleman – My Heart Bleeds Blue(18)*
9		Tom Waits – Jockey Full Of Bourbon(-)*
10		Traffic – Here We Go Round the Mulberry Bush(2)
11		Marlena Shaw – Woman Of The Ghetto(4)
12		Andy Pratt – Avenging Annie(-)*
13		Christy Moore – Ride On(5)
14		Wim De Craene – Kristien(20)*
15		Fats Domino – It Keeps Raining(3)
16		World of Oz – The Muffin Man(-)*
17		Irish Coffee – I'm Alive(10)
18		The Bystanders – 98.6(12)
19		Richard Hawley – Hotel Room(9)
20		Gene Vincent & the Blue Caps – Be- Bop -A- Lula(11)

03-02-2010, 07:54 geschreven door camiel

Gezondheidszorg.

Hoe armer mensen zijn hoe slechter hun gezondheid is. Dat is algemeen geweten. Ban de armoede en de gezondheid van de wereldbevolking zal vanzelf al heel wat verbeteren.

De eerstelijnsgeneeskunde moet gratis zijn en voor iedereen beschikbaar en toegankelijk. Specialistische zorgen, ziekenhuisopnames...moeten betaalbaar zijn voor iedereen. Dit betekent dat de remgelden afhankelijk moeten zijn van het inkomen van de patiënt.De zorg voor bejaarden, psychiatrisch patiënten, minder-validen e.a. langdurig zieken moet gratis zijn.

Onderzoek en ontwikkeling van medicijnen komt in handen van de gemeenschap, evenals de productie en prijsbepaling.Het kan niet langer zijn dat het winstprincipe beslist of een medicijn al dan niet beschikbaar wordt.

Als overgangsprogramma kan ons sociaal zekerheidssysteem zoals het in oorsprong was, als basis dienen. Ons huidig systeem is al veel te veel uitgehold om nog dienstig te kunnen zijn.

01-02-2010, 19:53 geschreven door camiel