Wat denken jullie als ik schrijf dat we vanmorgen… geen verwarming hadden???
niet te geloven??? toch waar!
Ik had gisterenavond nog eens geprobeerd om de verwarming te programmeren zodat die om 7u zou opstarten en we zouden opstaan in een aangename temperatuur; maar dat viel dik tegen! De verwarming deed het gewoon niet meer!!!!
Net zoals in januari alles geprobeerd: code opzoeken (en niet vinden in het boekje van Truma), resetten, en uiteindelijk beseffen dat we hulp moesten zoeken; dus maar een moorke water opzetten en nog een vuur bij aansteken om het warm te krijgen (want de temperaturen waren serieus gezakt door de aanhoudende regen de vorige nacht).
We waren boos, heel boos op Urbano, maar vooral heel ongerust: zouden we een Truma verdeler vinden? Zo ja, waar??? We hoopten op Albi of Toulouse en het was spannend, geloof me!
Onderweg naar Figeac hadden we kermiswagens voor ons hangen en om die kwijt te kunnen spelen namen we een binnenweg richting Decazeville.
Een fantastisch idee want we zagen onderweg in een dorpje van een zakdoek groot een Office de Tourisme.
Was die dame van nature zo vriendelijk of was ze blij een levende ziel te zien, het maakte niet uit; ze zocht voor ons op de Trumawebsite naar de dichtstbijzijnde Trumaverdeler.
Die zat maar 80 km verder, net buiten Rodez (dus op onze route)… en hij zou open gaan om 14u! Van geluk gesproken!
Dus hebben we boodschappen gedaan, lekker gegeten en Rumicub gespeeld tot de 'Aveyron Caming Car' open ging; maar die zaten natuurlijk niet op ons te wachten!!!
Bij Urbano zou je misschien niet eens gehoord worden, maar deze mensen wilden ons tussen hun afspraken door nemen! We moesten dus 'even' geduld hebben (in totaal 3uur).
De technicus luisterde naar ons verhaal, zocht de code op (E 5 H) maar vond niks! Truma blijkt zijn codes veranderd te hebben, dit jaar…
Hij belde met Truma maar die zaten in vergadering; hij belde een collega maar die kende die code ook niet...
Dan maar in de camper komen kijken en nu komt het: er zit helemaal geen nieuwe Truma in!!! Het is een toestel van 2013!!!! gereviseerd en getest in 2015!!! in een nieuwe camper van 2016!!! je moet maar durven! En ons bevestigen dat de garantie opnieuw is ingegaan!!! de leugenaars;
Maar het werd nog spannender want hij had drie oplossingen: eerst de startmotor vervangen, en als dat niet hielp moest de 'moederkaart' vervangen worden en desnoods moest het hele toestel eruit…
De startmotor had hij liggen en die kon hij meteen vervangen…
Dus hebben we een schietgebedje gedaan want de twee andere oplossingen zou hij niet kunnen bieden en de Truma verdeler van Frankrijk zit in Valence!!!
Wonder boven wonder: het ding startte weer en BLEEF DRAAIEN.
We hadden die man kunnen zoenen;
Hij hoopte, samen met ons, dat de panne verholpen was, en dat we geen problemen meer zouden hebben. Ik denk er niet meer aan om nog een poging te doen om de verwarming te programmeren want je weet maar nooit dat die handeling een kortsluiting heeft uitgelokt???!!!
Het duurde nog een hele poos voor we weg mochten omdat hij zeker moest zijn dat hij het met de garantie van Truma zou kunnen regelen, maar wat is een halve dag in een vakantie van 2 maanden?!
We hebben dan koers gezet naar Albi, dat maar een uurtje verder lag.
Daar vonden we een schitterende camping: Albirondack! Op een boogscheut van het stadscentrum (minder dan 30' te voet), in een oase van rust, met een jacuzzi, stoombad, sauna en zwembad!
Prachtig aangelegd, geïnspireerd op de parken van West- Amerika… heel smaakvol en met mooie emplacementen. Niet de goedkoopste (26 euro pn dus dubbel zoveel als de eerste) maar zijn geld meer dan waard.
We konden ons droog installeren en hebben dan alle spanning laten afglijden in de 'spa' van de camping; zalig was dat! Lekker gegeten en verder bekomen van de dag die heel lastig begon maar met een gouden randje eindigde.
Geen foto's gemaakt… we wilden alleen maar die verwarming in orde hebben; aan iets anders dachten we niet, hoe mooi het onderweg ook was. Na de schitterende dagen zijn we in wispelturig weer terecht gekomen, niet echt koud maar veel regen en wind, dus zonder verwarming zitten was geen optie; eind goed al goed!
Dag 6 van Anse naar Vic sur Cère (zondag 8 mei 2016)
Met tegenzin vanmorgen de mooie camping achter ons gelaten; de zon heeft ons gelukkig nog gezelschap gehouden tot op 40 km van onze bestemming.
We volgden de weg naar L' Albresle om niet in Lyon verzeild te geraken; zo stapten we over van het departement van de Rhone naar dat van de Loire.
Tegen de middag waren we in Montbrison langs de 'Bis' route; prachtig! Vandaar naar Ambert via de Col de la Croix de l'homme mort… en geloof ons: als je die weg helemaal met de fiets op kruipt, dan ben je morsdood als je boven komt, tenzij je een Tom Boonen bent natuurlijk. Een gewone mens haalt dat niet.
Het hoogste punt van die Col ligt op 1163m (ocharme). Mooie vergezichten, prachtige kleuren: alle tinten groen met hier en daar een bloesem in een zonovergoten landschap… wat wil je nog meer?
In St Anthème zagen we een prachtig gelegen camping aan een meertje…
Vandaar was het weer klimmen naar de Col des Pradeaux (1196m) maar ons karretje doet het moeiteloos.
Noch Ambert noch zijn camping kon ons bekoren; dan maar de Col des Fourches naar Sugères (ook al een dorp van niks: geen kat op straat, geen mooie pleintjes, en een ijskoude kerk…)
Maar Murat was des te mooier!!! vanaf het jaar 274 zou daar al volk gewoond hebben! Het ligt tussen 'les Volcans d' Auvergne'. Vooral de kerk de Brédou, gelegen op een rots, en gebouwd in de 11e eeuw leek ons een bezoek waard (al was het maar voor de wandeling naar boven en het uitzicht daar) maar dat zal voor een volgende keer zijn want ondertussen was de temperatuur gezakt naar 11° en kwamen onheilspellende wolken aangedreven; we moesten niet zo ver meer: in Vic sur Cère wilden we stoppen…
Geen mis dorp (of is het zelfs een klein stadje???) maar veel tijd om het te bezichtigen namen we niet want we moesten goed opletten om de borden die naar Camping La Pommeraie verwezen niet te missen.
Edgard draaide op een moment heel gezwind af naar de ingang van een kuuroord, maar dat was te hoog gegrepen… dus weer achteruit en verder de berg op…
Gelukkig kwamen we op het laatste stuk geen tegenliggers meer tegen.
Op de weg van het kuuroord naar beneden gebeurde dat wel en het waren stuk voor stuk stokoude chauffeurs die voor geen geld van de wereld opzij gingen! Tja, hoe zullen wij zijn als we zo oud zijn? Even bang???
De bovenste stukken van de bergen van de Cantal zijn nog bekleed met sneeuw!!! voor we de tunnel inreden zagen we een serieuze sneeuwplek langs de weg liggen! Vorige week gevallen, zei de eigenares van de camping.
Omdat we haast de hele dag gereden hadden wilden we nog wat wandelen en dus namen we een oud ezelspad naar Vic… op minder dan 10 min waren we beneden; ondertussen was het opgehouden met stillekes regenen… en er was absoluut geen levende ziel te bekennen. Dan maar weer naar boven en in ons huisje op wielen gaan genieten van het droog zitten, van de warmte en van een lekker taske thee… bij een prachtige zonsondergang (want het regent ondertussen niet meer!)
Een heerlijk vooruitzicht: een dagje waarin niks moest en alles kon… daar waren we aan toe na twee dagen Charnay.
De douches zijn lekker warm, het ontbijt smaakt zo goed, en er was tijd om eens te stofzuigen, de dons en de kussens te laten verluchten, een waske te slagen, alles weer op orde te zetten; daar kan ik van genieten, zie.
Als we reizen houden we de boel ook wel schoon, maar op een dag als deze kunnen we dat op een ontspannen manier doen; zo van: wat doe ik nu liefst eerst? Dat vind ik altijd plezant.
We dokterden het vervolg van onze reis uit; het weer blijft niet zo mooi als het tot hiertoe was; dat is een feit, dus zochten we naar de richting waarin we nog het meest kans maken op droge dagen… en die streek is niet makkelijk te vinden voor de komende week, maar misschien hebben we toch wat geluk?! We zien het wel.
We gaan dus richting Albi; voor mij een soort thuishaven; als ik daar in het verleden (weliswaar een ver verleden) met de trein aankwam, dan was ik bijna 'thuis'. De vallei van de Tarn bood me jaren geleden troost en rust; later kwamen er andere plaatsen op mijn pad, maar Albi zal ik nooit vergeten.
Na de middag waagden we ons weer op de fiets; we hielden het deze keer 'laag bij de grond', het is te zeggen: we bleven dicht bij de Saone (hoe zet je dat accent, in godsnaam?).
Jeanine had gesproken over de quaie de Trevoux en aan de receptie vertelden ze ons hoe we daar konden geraken, langs het jaagpad naast de majestueuze rivier…
Op een half uurtje waren we boven in de oude stad; een mooie kerk, die je van ver ziet, boven op de heuvel (uit de 13e eeuw), een verzorgde 'mairie', stokoude straatjes met uitgesleten trappen, een oude opslagplaats van zout (van in de tijd dat de zee nog tot hier kwam???), en een heel speciale brug die eigenlijk nergens toe leidt, behalve naar een chique restaurant aan de overkant… dat is Trevoux.
Heel veel mensen lopen, fietsen, wandelen dat pad blijkbaar af tussen Anse en Trevoux, want we kruisten dezelfde groepjes op onze terugweg als bij het heengaan.
Mensjes kijken kan best plezant zijn; die twee oudjes, die mekaars hand vast houden; vast boven de 80; vroeger veel gesport? Bergen beklommen? Ze zien er nog goed uit en wegen geen gram teveel…
Die jonge vrouw die haar hond in een karretje achter haar fiets mee zeult; ze fietst een een stevig tempo… om in conditie te blijven? Na een week achter haar bureau? Een jonge manager of consultant (Edgard herkent ze van ver)?
Eerst aan haar conditie werken en vanavond een fikse wandeling met haar hond zodat die ook niet vadsig wordt?
Ze woont vast alleen, volgens Edgard; de hond houdt ze voor het gezelschap en de veiligheid…
En zo zitten we te fantaseren terwijl de één na de ander ons passeert.
Op die speciale brug komt een koppeltje dat blijkbaar trouwfoto's komt maken in het schilderachtig decor…
De bruid en alle andere vrouwen dragen mooie, goudkleurige hoofddoeken.
Ze logeren in luxe chalets op de camping langs de rivier: de Canopee… we zoeken die wel eens op internet op; een prachtige camping! Maar die staat vast niet in ons boekske met de campings waar je vermindering krijgt voor ACSI!!! haha
Thuis gekomen nemen we ons boek en genieten we nog wat van het zonneke, dat zich al wel eens achter wat sluierbewolking verstopt, maar toch telkens weer opduikt. Nu toch nog…
Ons uitzicht is nog altijd betoverend: een immense groene (gras) 'put' waarin een voetbalveld ligt en waarin we de kinderen zien spelen (maar we horen ze amper omdat ze zo ver zitten en ze nog niet met veel zijn), en daarachter nog wat houten chalets, die blijkbaar permanent verhuurd zijn.
Het zwembad ligt ver van ons, en dat vinden we super want daar is het toch wel drukker; wij hoeven daar niet te zitten; de mensen met kinderen trekken juist wel naar die plekken zodat ze die mannekes in het oog kunnen houden;
aan onze kant zitten vooral de mensen met grijs haar die van rust houden.
Het is wel fijn om zo buiten te kunnen leven; dat is toch anders dan thuis, al hebben we daar een terras en veel groen in de omgeving.
Op een camping wonen en met de fiets in de omgeving rondtoeren geeft meer voeling met het landschap en de dorpen die je bezoekt; wij vinden het een heerlijke vorm van reizen…
Hopelijk zeggen we dat nog als we een week regen gehad hebben!!!
Dag 4 familiereunie in Charnay (vervolg) 6 mei 2016
Weer een speciale dag: de ouders van Edgard zouden vandaag hun trouwverjaardag gevierd hebben en wij gaan ons feest volgend jaar houden op dezelfde dag…
Het was vroeg dag; een stralende zon nodigde ons uit om weer onze fiets te pakken en nogmaals 'de calvarieberg' te beklimmen. Voordeel: we wisten nu wat ons te wachten stond en dat speelde misschien mee want we bleven veel langer in het zadel dan gisteren!
Om 10u werden we verwacht in Charnay; 10 km verder, maar vooral: 400 m hoger!
Aangezien we toch wakker waren zijn we maar op tijd vertrokken: om 8u reden we de receptie al voorbij!
Dezelfde weg als gisterenmiddag: langs de Saone (weer zonder accent) tot op de weg naar Lucenay; dan rechtsaf de Chemin de la Fontaine op (een helling van maar liefst 20%) en dan linksaf naar Marcy langs de muur van de vigneron…
Een lange klim die qua helling in het begin nog meevalt maar die onhaalbaar wordt naarmate je hoger komt.
Het laatste stuk dus te voet, maar in Marcy zijn we weer dapper en gaan we weer fietsen, tot in Charnay.
Manu en André komen wat later ook aan en Jeanine deelt de lunchpakketten uit; Claude leidt ons langs pittoreske wegeltjes en toont ons wilde orchideeën. Jeanine vertelt en vertelt en alle anderen luisteren; wellicht deden ze dat toen ze klein waren ook!?!
Om 14u zijn we al terug in het huis van Jeanine…
De zon is gul en we genieten ervan met volle teugen op het terras; anekdotes worden opgehaald, verhalen verteld over tantes en nonkels, over Molenbeek en over de mosterd die volgens Claude niet in glas moet verkocht worden.
André en Manu kregen vanmorgen van de wijnboer te horen dat hij twee flessen wijn per dag drinkt om gezond te blijven! Die man deed gouden zaken!!!
Om 20.30u vertrekken wij weer… na de corvée van het klimmen genieten we dubbel van het dalen aan grote snelheid, helemaal tot in Anse! Het is remmen ipv trappen en bidden dat onze remmen het niet begeven!
Om 21u zijn we op de camping!
Morgenvroeg zien we wel hoe het weer is en dan beslissen we of we verder gaan of een dagje rust nemen...
Uitslapen zat er niet in want we wilden tegen de middag in Ans zijn, en dat lukte ook, zelfs langs de 'route national'.
Weer was het genieten van de grote gele vlakken in het landschap (koolzaadvelden) en de keurig aangelegde wijngaarden.
Allemaal klein omdat ze, naar het schijnt, een tweede keer gesnoeid zijn na de late vorst…
Aangekomen in Ans volgden we mooi de gps en toen we de aanduiding van de camping zagen wilden we die kant op rijden, maar twee mannen stonden daar als uit de hemel gezonden want zijn vermoedden dat wij naar de camping wilden en ze spraken ons zelf aan: we moesten een stuk terug rijden want we zouden niet onder de spoorwegbrug kunnen!
Braaf geluisterd naar hun verhaal en toen bleek dat we inderdaad niet konden passeren onder dat oud bruggetje!
We mochten zelf een plaats uitzoeken en we namen de mooiste van allemaal: met een grandioos uitzicht en buren maar aan één kant.
Tot hiertoe spraken we alleen met Nederlanders die op de terugweg waren! Ze hadden allemaal mooi maar heel winderig weer gehad; te koud, zowel in Spanje als in de Cevennes. Die weten niet wat wij gehad hebben! Ze zouden dan wel anders piepen.
Het leuke eraan: zij hebben het gehad en wij mogen er nog aan beginnen…
Na het middageten hebben we ons wat rust gegund; alhoewel 'rust' niet het juiste woord is; ik wilde en zou die wandelgps onder de knie krijgen…
Ik kon uiteindelijk wel een route naar Charnay programmeren, maar niet de route die ik had willen maken (die ik op Maps gevonden had).
We vertrokken dan maar met de straatnamen en een primitief kaartje… en de gps hing er voor de sier bij, maar onderweg waren we wat blij dat we hem hadden want we vonden de straten niet terug zoals die op het kaartje stonden en we waren dus op de uitleg van de mensen aangewezen…
Die autochtonen wijzen meer richtingen aan dan concrete kruispunten en afslagen dus hadden we daar niet zoveel aan!
Toen kwam dat gpske prima van pas! Hij stuurde ons zonder pardon een helling van 20% op maar wel in de goede richting! Af en toe stukken te voet, noodgedwongen om op adem te komen, maar langzaam maar zeker kwamen we in Marcy aan en toen was het grotendeels plat of 'vals plat''; dan hadden we weer praat en we kwamen na 1 uur en 15 min aan bij Jeanine! En we waren zelfs niet de laatsten!
Rita en Jean waren er al; André en Manu kwamen wat later ook binnengevallen.
Bijna compleet dus, op Mimi, Bernadette en Jef na.
Trekjes van 'de Meulemannen' kwamen ter sprake; ieder van hen had al ontdekt dat hij of zij een zwak had voor het afsluiten van het huis; tot vijf keer toe gaan controleren of de deuren dicht zijn is geen aardigheid; ze noemen het 'het banksyndroom'.
Ze moesten als kind altijd letten op het goed sluiten van ramen en deuren, tot in het oneindige toe. Dat doet iets met een mens…
Na het avondmaal zijn wij weer op de fiets gestapt en nu ging het ietsje rapper: een half uurtje later stonden we op camping! Ik had de tijd niet om de gps in te stellen!
Morgen nog eens aan onze conditie werken want om 10u worden we weer in Charnay verwacht…
Dag 2 van Rochefort naar Nuits St Georges (Prissey)
Wat een koude nacht! Vanmorgen was het nog 5° in de camper! Dat hadden we niet verwacht en dus hadden we de verwarming niet op een minimum temperatuur gezet…
Gelukkig was dat gauw verholpen (fantastisch toch als alles werkt!) en een half uurtje langer blijven liggen is geen straf!
We hadden 475 km voor de boeg; niet overdreven veel maar we rijden een gemiddelde van 60 km per uur, weten we ondertussen, dus toch maar niet getreuzeld.
In Han s/ Lesse nog een paar boodschapjes gedaan en dan de autoroute naar Luxemburg op; nog geprofiteerd van de lagere dieselprijs en hup naar Metz en Nancy.
Vanaf Toul zijn we op 'de national' gaan rijden; dat geeft wat afwisseling maar in Neufchateau (zonder accent dan maar) misten we een afslag en kwamen we weer op de A31 terecht; niet getreurd want in Nuits-St-Georges konden we er weer af;
De camping du Moulin de Prissey heeft minder allure maar kost wel iets meer (16,40€) dan die van Rochefort; tja, de entourage moet ook betaald worden, he?!
We zitten hier midden de wijnkastelen; Domaine van hier en van daar… maar nergens een fleske wijn te koop! Haha
Daarvoor moet je blijkbaar op de degustaties zijn;
Na elke rit doen we een wandelingske in de omgeving om weer wat te aarden en dat doet o zo goed!
Morgen hopen we tegen de middag in Anse te zijn, dus nu oogjes toe en snaveltjes dicht.
na een vermoeiende maandag (als we vertrekken willen we altijd het hele huis aan kant hebben, alsof we niet meer terug komen… ) en een herstellende nacht was het zo ver: 3 mei brak aan!
Die datum heeft voor ons een speciale betekenis want op 3 mei 2014 gingen wij samen naar een voorstelling van Herman van Veen, in Antwerpen.
'Samen' is veel gezegd want pas twee dagen tevoren had Edgard me gebeld 'om nog eens af te spreken' maar ik zat toen op een cursus; op zijn vraag wanneer het dan wel kon zei ik: 'zondag ga ik met mijn broer en schoonzus naar Herman van Veen, in de Arenberg; mocht je zin hebben om die voorstelling te zien, dan kunnen we daar wel afspreken en nadien iets samen eten?' en zo gebeurde het: onder de pauze vonden we mekaar... en we gingen samen eten … en bij het afscheid kreeg ik prompt een zoen op mijn mond!
Hela, hola, wat was dat??!!
'Oh', zei Edgard later in die week: 'niks speciaals'…
amai ni!
Zo weinig speciaal dat we twee jaar later weer samen gingen eten en ik een ring aan mijn vinger geschoven kreeg met de vraag of ik verder met hem door het leven wilde wandelen, in goede en moeilijke tijden…
Ik kreeg geen zinnig woord uit mijn keel, dus heb ik maar stillekes: 'ja' gezegd; mijn hart had al veel maanden vroeger 'ja' gezegd!
Na ons etentje zijn we de laatste was gaan ophangen thuis en meteen daarna vertrokken, richting Rochefort.
We wilden niet meer wachten tot woensdag; we waren klaar en wilden de buren niet langer hinderen met de camper op de oprit (mooi excuus om vroeger op vakantie te vertrekken, toch?!)
Rochefort lag er redelijk verlaten bij; de hotels hadden geen gasten, het kasteel was gesloten, maar de apotheker was open!
Camping les roches was heel verzorgd; mooi sanitair; en goedkoop ook: 13,50€ voor een nachtje, stroom en water inbegrepen. Kan je niet voor sukkelen!
De eerste avonden zijn wij meestal vroeger moe dan anders; 'verandering van lucht', zei mijn moeder dan.
Dus vroeg de beddenbak in; die voelt zalig aan met onze oplegmatras van 'traagschuim' (zeg maar 'tempur', al is die niet van dat merk, maar wel even goed en veel goedkoper). De originele matras is net iets te hard voor ons ouder wordend lijf; beetje comfort, dat mag wel en het ziekenfonds kon ons aan de helft van de prijs van een 'echte' Tempur een fantastisch oplegmatrasje bezorgen! Dank u wel! En … slaapwel.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://blog.SeniorenNet.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://blog.SeniorenNet.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het SeniorenNet-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
