De laatste weken als het weer het toe laat,gaan Prutske en ik een wandeling doen.In het begin was het moeilijk om hem aan de leiband te laten lopen,maar stilaan gaat het beter en beter maar zijn behoefte onderweg doen neen meneer wacht liever tot thuis.Het is een raar manneke!Voor mij is het ook een aanpassing,voor de pijn die ik voel en onderweg heviger word.Maar het doet mij wel goed dat ik wat meer buiten kom!Maar eens thuis kan ik niet anders dan een tijdje op de zetel gaan liggen om wat te rusten.Ik ben dan dood op en de pijn is dan hevig,maar de buiten lucht heeft me goed gedaan.Ik voel me wel gelukkig dat ik die wandeling heb gedaan,en hoop dan dat het morgen ook goed weer is dat we een toertje kunnen doen.Prutske is wel bang als er auto's aan komen,maar dat zal met tijd wel beteren hij is nog maar 4,5 maand.Op de gazon crossen doet hij ook heel graag,en met takken spelen die hij vind mooie om te zien.Het is een echte speelvogel!Zo kan hij daar zitten met een tak in zijn muil,het is alsof hij dan zit te roken.Ik vind het alleen spijtig dat hij altijd gaat lopen als ik een foto wil nemen.Nu hoop ik met dat wandelen dat ik ook met de tijd beter zal kunnen gaan,want ik heb niet veel kracht meer op mijn spieren.Want pijn gaat met veel van je krachten lopen!Maar we moete het nu wel vol houden, om als het weer het toe laat te gaan wandelen.Mijn Prutske zal niet neen zeggen!En voor me zelf kan het ook geen kwaad om meer buiten te komen!Ook al gaat het de ene dag beter dan de andere,maar dat zal zo blijven voor de rest van mijn leven.Prutske begint weer moe te worden,dan loop hij rond te wandelen en moet als maar binnen en buiten.Als ik hem niet in zijn bench zet rust hij van heel de dag niet,en dan begind hij soms wel vervelend te doen en aan alles te trekken.Maar dat zal met de tijd wel beter,als hij wat ouder word.

                                                                   GROETJES!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!