|
Pasen is weeral een paar weken voorbij en als ik daar aan terug denk, hoe ziek ik toen was rond die periode dat was niet alles.Nu zijn we bijna twee weken verder en het loopt nog niet zo als het moet!Ben nog altijd zo moe en ze kunnen er niets voor geven,daar het van mijn pijnen komt en van de zwakte van de spieren.Nu ik mijn hondje heb Prutske, ga ik al iets meer wandelen.Omdat het mijn spieren terug iets zou versterken,en dat is wel nodig want soms denk ik dat ik door mijn benen zal gaan.En nu met die mooie dagen hebben we dan ook regelmatig een beetje gaan wandelen.Maar het gaat toch niet zoals het moet.IK BEN TOCH ZO MOE!!!!!!!!!!!En dan de pijn die ik onderweg voel,is soms niet om uit tehouden dat ik dan maar naar huis terug keer.En dat kleine Prutske gaat zo graag eens opwandel.En als we thuis komen doet hij nog een paar rondjes in de tuin,en met zijn stokken spelen is een van de dingen waar hij plezier in heeft.Hij voeld wel aan als het niet goed met me gaat,dan is hij vele rustiger want anders is het een speelvogel.En daar ik vind dat je eendier in huis neemt moet je er maar voor zorgen!Moet het niet al die tijd in de tuin zitten,maar moet het ook de omgeving leren kennen en de mensen die er wonen.Dus pijn of niet ik ga met hem wandelen,als het gaat en dat de vermoeidheid en de pijn het toe laten.Soms is het te moeilijk en dan blijf ik thuis,maar dan probeer ik met hem in de tuin wat te spelen.Hij is nu 5 maand en nog speels,maar hij luisterd al heel goed!Ik ben ook blij dat hij al waakt,hij mag niets vreemds horen want meneer laat zich horen.Want een paar dagen terug kwam mijn zus,maar zij kan bij mij altijd binnen.En nu ook maar hij kende haar stap nog niet goed,en hij begon te blaffen omdat hij iets hoorde in de gang.Maar als hij zag wie het was,was het vlug gedaan en was het springen omdat hij haar zag.Ik heb weer volop pijn,de medicati help niet.Ik kan niets meer nemen want ik heb alles al binnen voor vandaag, ik zal de nacht zo door moeten tot morgen vroeg want nog iets nemen durf ik niet.Eending kan ik nog doen dat is mijn neurostimulator wat hoger zetten,maar dan kan ik niet slapen van de hevige trillingen in mijn benen.En dan moet ik het weer stiller zetten!Ze zeggen dikwijls je moet er mee leren leven,maar soms als de pijn hevig is het moeilijk.Sommige in mijn familie kunnen niet begrijpen, dat je met pijn gaat slapen en met pijn terug opstaat.Ik wens het niemand!Maar de pijn neemt ook veel van je weerstand weg,en ben je ook altijd moe en kun je bijna niets meer of hebt er geen zin in.En het kan misschien raar klinken,maar ik heb meer steun van mijn neurochirurg,mijn huisdokter en mijn kenisist, dan van mijn eigen familie.En dan is er nog een persoon waar ik veel aan heb,en dat is mijn lieve poetsvrouw.Zij komt nu 4 jaar bij me poetsen,en het gaat nog altijd goed tussen ons.Ik zou haar missen als de poetsdienst iemand anders moesten sturen,dat gebeurd nu ook wel eens maar dan is mijn poetsvrouw in verlof.Ik ga hier afronden want mijn vingers beginnen pijn tedoen!
TOT DE VOLGENDE KEER!!!!!!!!!!!!!!!!
CILLEKE EN PRUTSKE(wafwaf)
|
Ik ben Cecilia Storms
