Het is een rare titel!Maar het is de dag dat ik voor de zoveelste maal,naar het H.Hartziekenhuis in Lier moest.De rechter kant van mijn onderrug werd ook ontzenuwt.Het is een pijnlijke onderneming,maar als het goed gaat heb ik langs die kant toch ook minder pijn.Het is nu een goede week geleden, het gaat redelijk goed alleen heb ik nog een beetje last waar de dokter heeft gestoken.Maar dat is normaal!Ik ben de laatste dagen toch zo moe,en zou niet anders willen doen dan slapen.En dat vind ik niet zo best,ik heb dat nog eens een tijdje gehad.Ik sliep toen meer dan dat ik wakker was!Ik ben bang dat ik terug de zelfde weg op ga,en dat vind ik niet alles.Dan voel ik mij zo ongelukkig!Op het moment voel ik me alleen,ook al loop hier mijn hondje rond.Die is op het moment ook verdrietig,want hij heeft zijn knuffel stuk gedaan.En nu moet hij wachten tot morgen tot hij droog is en ik hem weer kan maken,hoe veel knuffels dat hij al stuk heeft gedaan weet ik niet maar dat zijn er veel op dat jaar dat hij bij me is.Ik voel me niet zo best vandaag,als ik telang zit is het alsof mijn voeten beginnen te slapen.Morgen vroeg heb ik pijn als ik uit bed wil komen,en dan moet ik nog zien dat ik niet van de trap val.Want dan voelen die voeten zo raar aan!En dan zou ik nog niet mogen klagen,want er zijn mensen die nog meer pijn hebben.En kon je maar eens met iemand van de familie praten,maar ik hoor of zie niemand van hen.Als ik met iemand wil praten moet ik wachten tot ik naar de dokter ga,en dan kan ik mijn hart eens luchten en soms eens een traan laten lopen.

                                                                   Groetjes!