Laatste dagen Polenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Crisis! Niets van te merken in Krakow. Na het trotseren van een monsterfile waar we stapvoets vooruit geraakten in het overvolle Krakow aangekomen. De ganse stad ademt geschiedenis. Het is een echte stad waar de huizen nog authentiek zijn in plaats van een fonkelnieuwe reconstructie en ze is een paradijs voor cultuurliefhebbers.

Maar ook de shoppers vinden er hun gading. De oude lakenhal is met zijn tientallen kraampjes een aantrekkingspool wanneer je graag rondsnuffelt tussen al wat Poolse ambachtslui maar kunnen verzinnen en creëren. Het is eigenlijk een overdekte markt uit het begin van de 14^de eeuw en staat op een uniek plein: Rynek Glowny.  Dat plein is één van de grootste pleinen dat Europa uit de middeleeuwen heeft overgehouden. Rondom verheffen zich statige neoklassieke huizen en het geheel toont een homogene fin-de-siècle sfeer. Jammer dat we voor de zoveelste maal deze vakantie weer eens goed uitgeregend zijn en ons bezoek vroegtijdig moesten afbreken. Alweer moesten we files trotseren om terug te keren naar de plaats waar we enkele dagen blijven uitrusten. Het is onvoorstelbaar hoe Polen op enkele jaren tijd zulk een autopark weten te ontwikkelen heeft. De wegen zijn echter nog niet aangepast en daar zit dan dat fileprobleem dat aan ons Belgen absoluut niet vreemd is.

11juni. Het is hier een kerkelijk feest en gans Polen is stil. Niemand werkt en er is geen enkele zaak open. Door de plaatselijke bevolking zijn we uitgenodigd om naar de processie te gaan kijken en we herbeleven onze jeugdjaren. Een processie zoals wij die kennen uit de naoorlogse periode: kindjes in wit ornaat en bloempjes in het haar gaan heel devoot en mooi achter mekaar, kleintjes gooien bloempjes op de straat, daarachter de priester met de monstrans en twee begeleiders met een helm op. De allerkleinsten lopen in Poolse klederdracht en de gebeden en gezangen zijn niet uit de lucht. Een gebeuren zoals het in onze kinderjaren jaarlijks een wederkerende festiviteit was. En hoe was het weer voor de rest van de dag? Alweer onweer, voor de zoveelste keer. Van rijmen gesproken!

De laatste dag met het zicht op de Tatra vanaf Polen. Een bezoek van de ondergrondse zoutmijnen staat op het programma. Vermits het koud en regenachtig is, blijft dat de enige doenbare activiteit. Een massa volk staat aan te schuiven om tot 130 meter onder de grond naar alle zoutsculpturen te gaan kijken. En niet alleen die sculpturen tellen; we lopen op een zoutstenen vloer door de kilometers lange goed gestutte gangen. Er is zo maar even 1 miljoen hout verwerkt om die klus te klaren. Verder is er een ondergrondse kapel in zout, een restaurant en uiteraard de gekende souvenirstalletjes. In een ondergrondse enorm hoge ruimte beluisterden we tijdens een klank- en lichtspel mooie aangepaste muziek van de Poolse componist Chopin.

Tot in 1996 was men druk doende om zout te delven voor export. Omdat de Unesco het jammer zou vinden om die mijnen te moeten sluiten heeft men de export aan banden gelegd en wordt er nog alleen kleinschalig gewerkt. De gekende zoutlampen worden nog gefabriceerd en zouden een heilzame invloed hebben op onze gezondheid. Een probaat middel tegen eczeem, astma, allerhande allergieën en ze zijn luchtzuiverend. We hebben dan ook goed ingeademd tijdens die twee uur durende rondleiding die ons bezoek aan Polen afgesloten heeft.

Qua natuur kan ik zeggen dat Polen een erg groen land is maar weinig bloemen te tonen heeft. Geschiedkundig heeft het veel te vertellen. Het kende een turbulente geschiedenis met afwisselend Oostenrijkse, Duitse en Russische overheersers en dat heeft zijn sporen nagelaten op de bevolking. Nu op naar het volgende land.