Wij die dachten een wandeling te maken in de Hoge Tatras kwamen bedrogen uit. Vanaf het ochtendgloren zijn we gewekt door hevige druppen op de camper. Daar valt alweer ons plan letterlijk in het water! Wim heeft er genoeg van en vertrekt, richting zuiden in de hoop daar zon te vinden. Schitterende prentjes leggen we vast op onze eigen harde schijf maar ook hier lukt het ons niet om van die zon te kunnen genieten want we vinden ze niet. Besluit: we zeggen het wondermooie Slowakije vaarwel en trekken richting Budapest.
Vooraleer de grens van Hongarije over te steken maken we nog een halte te Banska Bystrica, een dorp dat vroeger de grootste koper- en zilvermijnen van Europa bezat. Alweer vinden we daar een schitterend marktplein omzoomd met fantastische gebouwen die getuigen zijn van een rijk verleden.
De weg naar de Hongaarse grens was weer een echte kakkewalk, zo erg zelfs dat de tafel van de camper op de grond terecht kwam. Maar eens de Hongaarse grens over ondervonden we een hemelsbreed verschil. De banen waren een lust om over te rijden, net een rollend tapijt. De huizen oogden veel ordelijker en de tuintjes waren mooi verzorgd. De industrieterreinen lagen erbij zoals in het westen. Niet te geloven dat, eens de grens over, alles zo anders kan zijn. Het is er duidelijk aan te zien dat de Hongaren bij de eersten waren om toe te treden tot de Europese unie alhoewel ze nog steeds met hun vroegere florint werken. Voor de bevolking misschien best want eens die euro zijn intrede doet zien we de prijzen schrikwekkend stijgen. We moeten niet ver kijken om dat te beseffen. Nu is de bevolking hier blijkbaar veel welstellender dan hun buurland Slowakije waar ze al aan de euro toe zijn. Van de bevolking gesproken! In de dorpen lopen de vrouwen hier nog met die typische hoofddoekjes, naar achteren geknoopt, zoals wij ze kennen van op prenten. En roken is hier ook nog erg in trek net als in de vorig bezochte landen. Om hier aan de bevolking dits te maken dat roken de gezondheid schaadt, zal er nog veel water naar de zee moeten lopen. Enverder, hier zowel als in de vorige landen, lopen de vrouwen hier graag te koop met wat ze te bieden hebben. Hoe groter en bloter, hoe liever. De politie werkt hier heel wat intenser dan in het buurland. Constant ontmoeten we ze of horen en zien we ze met loeiende sirenen door de straten vliegen. Spring maar tijdig opzij want ze vliegen er nogal op los!!!
De natuur is hier ook heel lieflijk. Geen vuiltje op de grond, zachte heuvels en alweer zeer groen. Alle landen die we deze vakantie aandoen hebben steeds dat diepgroene tapijt. Onze bedoeling is om morgen Budapest te bezoeken en men voorspelt zowaar echt zomerse temperaturen. Laat ons hopen dat het waar is en dat ze ook in Slowakije dat mogen meemaken want na dat bezoek trekken we terug die richting uit.
En de voorspellingen waren juist. Bij het ontwaken schijnt het zonnetje al weldoend de camper binnen. Wat is dat lang geleden dat we zoiets nog mochten meemaken. Het wordt dus een topdag oor ons. Al om half negen zijn we op stap, gewapend met de nodige stadsplannen en reisgids. Eigenlijk missen we hier Paul Grard want er is hier zoveel te zien dat we een gids best zouden kunnen gebruiken. Maar ja, die zit duizend kilometer van hier en het is niet evident om vlug een telefoontje te doen om hem uit te nodigen.
Budapest, dat geschieden is door de Donau bestaat dus duidelijk uit twee delen. Buda en Pest. Wijk per wijk hebben we de stad uitgekamd en genoten van al het moois dat ze ons te bieden heeft. Maar na een dagje stappen waren wij ook gebudapest. Fotos en films hebben we met hopen en daar zullen we thuis nog heel wat uurtjes zoet mee zijn. Doodmoe maar voldaan trekken we naar de camping terug. Daar was het wat nagenieten, van een lauwe douche profiteren en na een rustpauze trekken we verder, richting Wenen. Wel kiezen we terug voor de Slowaakse kant van de Donau omdat we daar veel dichter bij de stroom kunnen rijden. En zo zie je maar, dagelijks vertoeven we in een ander land. Volgen wie volgen kan. Wel hadden we een ander probleempje. In Slowakije mag je niet vrij staan en we zoeken een camping. Was me dat een klus, nergens één te vinden. Tot s avonds half negen hebben we moeten bollen en doodmoe, en na wat navragen, zijn we dan toch eindelijk op een staanplaats beland. Gelukkig valt die erg mee en vermoedelijk gaan we morgen een rustdag inlassen. In Budapest stonden we op een camping midden in de stad. Het onthaal was beneden alles en we kregen amper ruimte om te staan. Hier hebben we een zee van plaats, we betalen de helft en worden met de grootste zorg ontvangen. Wat een verschil wanneer je eens uit het drukke en toeristische gebied weg bent.
Over een paar dagen krijgen jullie het vervolgverhaal indien het weer ons toelaat van verdere plannen te maken. Foto in afzonderlijke bijlage, lukt hier anders niet
Met de moed der wanhoop zijn we uit Wielepole in Polen vertrokken. Het was bitterkoud, er woei een felle wind en een dik pak grijze wolken kondigde niet veel goeds aan. Maar ja, de tijd loopt en we moeten ons programma afgewerkt krijgen.
Onze nieuwe bestemming, Slowakije, spreekt me meer aan dan het zojuist bezochte land. En inderdaad hoe dichter bij de Slowaakse grens hoe mooier het landschap. We naderen de Hoge Tatra en de Karpaten steken fier hun met verse sneeuw bedekte hoge toppen uit. Weliswaar, zien we ze niet tot boven want intussen is het nog amper 5°en grijs en donker weer. Jammer, jammer, drievoud jammer. Het landschap oogt hier zo mooi en dat we dat niet met zon te zien krijgen. Intussen is het in ons Belgenlandje goed aan het zomeren en wij bibberen hier uit ons vel. Nochtans, wanneer de lucht ook maar eventjes uitklaart is het van kijk, wat een natuur! Laat ons hopen dat het morgen klaarder en droog is en dat we erop uit kunnen trekken.
De eerste indruk van dat nieuwe land is dat de natuur veel indrukwekkender en lieflijker is dan die van Polen maar de bevolking haal wat armer. In Polen waren er streken waaraan we niet meer konden zien dat ze in heropstanding zijn maar daar moeten we hier ver naar zoeken. Sommige dorpen bestaan nog louter en alleen uit die vermaarde woonkazernes van uit de tijd van het communistische regime. De mensen wonen er als in een sardienenblikje en alles is grauw, grijs en onverzorgd. Andere dorpen bestaan uit piepkleine huisjes, amper uit 2 of 3 woonplaatsen en daar leven ze dan met hun gans gezin in. Aan de stoeprand zijn heel diepe groeven waar op de plaats van elke voordeur een plank of enkele stenen overgelegd zijn om de toegang tot de woonst toe te laten. Die diepe groeven, gevaarlijk om er met een autowiel in terecht te komen, dienen dan als waterafvoer of om hun eigen afvalwater in weg te gieten. Ik ben echt geschokt wanneer ik hier nog die grote armoede zie en had niet verwacht dat het nog zo erg was. Hoe het in de grote steden gesteld is, weet ik nog niet want daar zijn we nog niet geweest.
Wat de bevolking betreft valt er dadelijk één groot feit op, de zigeuners zijn hier nog duidelijk in het straatbeeld aanwezig. Ongeveer 1,7% van de bevolking bestaat uit Romazigeuners en ik was geschokt bij het zien van de sloppenwijken waarin ze gedropt zijn, alweer nog een overblijfsel van datzelfde communistische regime. Die sloppenwijken zag ik ook in Zuid-Afrika en deze hier kunnen er zeer goed mee vergeleken worden. Enkele konijnenhokken uit gegolfde plaat moeten dienst doen als woning. Daarrond een smerige troep, te vies om naar te kijken, laat staan erin te wonen. Hun uiterlijk is al even onverzorgd als hun woning en we blijven op onze hoede voor hun gekende kleine criminaliteit. Het moet voor een volk dat een nomadisch bestaan leidde vreselijk geweest zijn om in zulk een getto opgesloten te worden.
Wie er niet in het straatbeeld verschijnt, zijn de mannen van de wet. In Polen zagen we die dagelijks maar hier bestaan ze amper vandaar ook dat de criminaliteit hier groeit. Laat ons hopen dat de regering daar verandering in brengt want het land is te mooi om door een nonchalance optreden de toeristen buiten te houden.
Brrr 3,5°: bij het ontwaken; bitter koud maar een mooi blauwe lucht. We hebben er hoop op, er zit verbetering in het weer. Komen we uit ons bed of wachten we nog op wat zonnestralen? Een moeilijke keuze maar vermits we voor vandaag een goed gevuld programma hebben is de keuze vlug gemaakt. Opstaan mensen, het is tijd. Al bibberend maken we ons klaar en rond half tien vertrekken we voor een deugddoende trip van 3km om Levoca te bezoeken.
Zoals de meeste steden in Slowakije heeft het stadje een prachtig marktplein. We wandelen de stadspoort door en we ontwaren een verrukkelijk middeleeuws plein omzoomd met aardige kleine burgerhuizen. De gevels zijn gedecoreerd met sgraffito en kunstig bewerkt. Elke gevel kreeg een ander kleurtje en het uitzicht is onvoorstelbaar. Maar mij kennende wil ik ook de rest van de stad zien en dan zien we de keerzijde van de medaille. De woonkazernes, bewoond door de marginalen uit de maatschappij, staan er troosteloos bij. Ook de piepkleine huisjes waar de cement van de gevels valt en bewoond zijn door zigeuners of andere mensen die het moeilijk hebben in de maatschappij laten een trieste indruk achter. En, zoals het meestal het geval is, hoe armer de bevolking hoe meer aan de drank. Verscholen in kleine hoekjes of verlaten straten staan de mannen, elk met een fles wodka van anderhalve liter in hun handen, al te drinken. Van in de voormiddag lopen ze er soms al ladderzat bij. Zoeken ze dan echt hun troost in de drank? Waarom kunnen die zigeuners zich niet aanpassen en werk zoeken in plaats van te drinken? Dat blijven voor mij onopgeloste zaken.
Na de middag hebben we op aanraden van een bewoner, een wandeling gemaakt in het Slowaaks paradijs dit is de regio net onder de Hoge Tatra en zijn grote broer zeker waard. De bergen zijn niet zo hoog maar de zichten die we te verwerken krijgen zijn zo lieflijk en de panoramas zo onbeschrijflijk dat we volop genoten. Het weer is intussen zeer aangenaam geworden en voldaan kijken we terug op een eerste dag schitterend lenteweer, ideaal om te wandelen en dat deden we ook. De 20 km die we afgelegd hebben waren meer dan welkom.
Vanmorgen is het minder koud maar er drijven gevaarlijke wolken binnen. Is het mooi weer al over? We zien wel. Op het programma staat het bezoek van een burcht door de Unesco op de lijst van Werelderfgoed gezet en zeker waard om gezien te worden? Nadien rijden we richting Hoge Tatra en we hopen er morgen een mooie bergtocht te kunnen ondernemen. Is intussen onmogelijk wegens overvloedige regenval.
