Voorgoed adieu aan Slowakijexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zoals gezegd hebben we een rustdag ingelast. Het was zeer heet en geen temperatuur om veel in rond te lopen. Morgen vertrekken we richting Wenen. Ja, jullie lezen goed. Het volgende land komt eraan en zo schuiven we langzaam maar zeker terug richting heimat.

Oh wee, we ontwaken op een drijfnat grasveld. De regen heeft weer zijn best gedaan. Onze beslissing is vlug genomen. Langzaam maar zeker rijden we Oostenrijk binnen en zoeken een goede standplaats om van daaruit Wenen onder de voet te lopen. Hoe het er in Slowakije uitziet weten we al maar de hoofdstad Bratislava kenden we nog niet. Wanneer er nu een stad is die op architectonisch gebied niets te bieden heeft en die NIET moet bezocht worden is het wel die stad; een aaneenschakeling van grauwgrijze woonblokken vanuit de tijd van het communisme, winkels amper waardig die naam te krijgen, een burcht die geen burcht is en mensen waarvan de grauwheid van het gelaat te lezen is.

Maar we steken de Donau over en zijn op Oostenrijks grondgebied. Van een grenscontrole natuurlijk geen sprake meer maar we weten dat we in een totaal ander land zijn. De banen voelen weer als een vast tapijt, we genieten van een aangenaam reliëf, de bergen komen langzaam maar zeker terug in ons vizier, gemoedelijke dorpjes met fruitkraampjes enz… Maar de prijzen! Wat een verschil! Waar we in Slowakije 1 kg kersen kochten oor 3€ betalen we hier het dubbele. En dit om maar een voorbeeld te geven, de rest volgt dezelfde trend. Langs de weg mama hert en twee bambies die ons zielig in de regen staan na te kijken. De ooievaar in het veld doet net hetzelfde. En wij zitten lekker droog(gelukkig maar) terwijl het buiten blijft gieten.

In Wenen aangekomen plaatsen we ons aan een park om U tegen te zeggen; 85 hectare groot en onvoorstelbaar mooi. We moeten wel tot ’s avonds wachten voor we het kunnen verkennen. Wanneer het eindelijk ophoudt met regenen, zijn we blij een frisse neus te kunnen halen, en maken we er een wandeling in. En wat voor een! Gedurende anderhalf uur hebben we gewandeld zonder ook maar een maal op dezelfde plek terug te keren en, het resultaat was dat het goed zoeken werd om de uitgang te vinden. Erin verdwalen is een koud kunstje. Maar dat stukje natuur is piekfijn in orde gehouden en onderverdeeld in verschillende thema’s; het thema dat we best verstonden was ‘liegewiese’ maar daar konden we niets mee doen wegens veel te nat. We bezochten de Japanse tuin, de allergieëntuin, een diergarten, een speeltuin(ook voor onze leeftijd!), filmstadt en noem maar op. Verder staan de liegewiesen vol met banken uit wit metalen draad in een mooie vorm gegoten, standbeelden smukken bepaalde hoekjes op en ga zo maar verder. Zoiets kan je je bij ons niet voorstellen of het ligt er vuil en beschadigd bij en nochtans hier lopen ook veel inwijkelingen rond.

In de hoop op goed weer bereiden we ons nadien voor op het stadsbezoek van Wenen voor de dag nadien.

En ja hoor, We staan op met een staalblauwe weliswaar frisse hemel en vertrekken bijtijds richting stadscentrum. Op de radio hoorden we dat het droge weer niet zou blijven duren en we trekken ons besluit. Met het openbaar vervoer rijden we naar de Stephantsplaz waar onze exploratietocht begint. Eerst nemen we een bus om nadien zonder wachten te kunnen overstappen op de metro om er te geraken. Dat vervoer is hier prima geregeld en België kan daar nog een voorbeeld aan nemen. We staan hier ongeveer op 10 km van het centrum en op 20 minuten waren we ter plekke. Il faut le faire! Al van bij het verlaten van de metro valt je mond open. We hebben deze reis al zoveel steden bezocht maar deze hier was het summum. Elk huis, elk openbaar gebouw is werkelijk een juweeltje. En zowal hier als in Budapest zijn de parlementsgebouwen de kers op de taart. Wanneer we moesten tellen hoeveel foto’s hier genomen worden zouden we versteld staan. Je geraakt er niet op uitgekeken.

En telkens wanneer we denken ‘nu hebben we het gezien’ komen we op een ander binnenkoer of op een ander plein dat weer niet mag links gelegd worden. Tot hier toe de mooist bezochte stad van de ganse reis. En nu maar hopen op droog weer(van warm weer spreken we al niet meer) voor de volgende dagen. Maar volgens goed ingelichte bron belooft het weer niet veel zaaks. Intussen kan ik vertellen dat het al de ganse dag oude wijven regent en de hoogste temperatuur vandaag 12 graden bedroeg.