Dit is
ongeveer de juiste uitdrukking om het baantje van vandaag op onze eigen harde
schijf te zetten.
We
doorkruisen verder Los Picos de Europa en ook vandaag is de natuur
onbeschrijfelijk mooi en dit niettegenstaande het minder fraaie weer. Maar die
unieke natuur heeft ook een keerzijde van de medaille! Gelukkig heb ik een
goede chauffeur die de breedte van ons gevaarte bijzonder goed kan inschatten
en weet hoe hij de talrijke smalle bochten moet nemen. En ze zijn niet alleen
smal maar ook de rotsen spelen ons parten. Op verschillende plaatsen hangen ze
als een zonnekap boven een gedeelte van de baanbreedte. Voor een kleine auto
geen enkel probleem maar met een gaval van 3,10 meter hoog is dat anders en
zeker wanneer men dan juist op het moeilijkste punt een bus moet kruisen of een
vrachtwagen van wegeniswerken. Dan doet mijn eigen voet pijn van op de rem te
drukken alhoewel ik niet aan het stuur zit.
Her en der
hangen er netten boven de baan om afvallende brokstukken op te vangen. En dat is
geen nutteloos werk geweest want er liggen inderdaad meerdere stukken in die
netten. Fijn gevoel, hoor! Het is juist hopen dat er niets naar beneden komt
uitgerekend wanneer wij er doorrijden en dat bovendien die netten hun gewicht
goed houden.
Omzeggens
de ganse route van vandaag loopt door een enge bergkloof met al die problemen.
Maar wanneer we uiteindelijk op onze bestemming zijn aangekomen hebben we wel
van een schilderrijk stukje natuur genoten. En die bestemming is de start van
een even mooie wandeling, de Garganta del Cares. Langsheen de ganse wandeling
zien we diep beneden ons het kolkende water van die Cares in alle mogelijke
blauwe tinten. Wat jammer dat er geen zon is want dat zou het spektakel nog
veel sprookjesachtiger maken. Constant wandelen we langs een rotswand die soms
tot 800 meter hoog uitrijst boven de rivier. Op sommige plaatsen is de weg
uitgehakt uit de rotsen en loopt het pad door een aantal kleine tunnels. Best
is het om niet teveel naar beneden te kijken want daar gaapt een grote diepte.
Het pad is wel voldoende breed om de hoogtevrees wat te onderdrukken.
Conditie
bij die wandeling is geen ijdel woord want het pad gaat van bij het begin al
vrij steil omhoog maar we genieten. Het kalkstenen massief van de Picos is
vergeven van grotten en kloven en daar krijgen we bij deze wandeling enkele
staaltjes van. Ook de vochtige beboste flanken van de rivier zorgen voor een
onvergetelijke aanblik. Alles is hier even imposant en de wandeling is dan ook
een must voor ieder bezoek aan Noord-Spanje.
