Vaderdagxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

12°C, geen temperatuur om over naar huis te schrijven. Het antwoord van Wim op Sms’jes van de dochters voor vaderdag: stuur mij thermisch ondergoed, wollen sokken en een dikke trui op. Onze geplande wandeling kan ook niet doorgaan en we trekken verder.

Zoals gewoonlijk houdt mijn Wim van uitdagingen en kiest hij als reisweg voor witte baantjes op de landkaart. En dat met zulk een grote machine! Ik kan hem er niet toe bewegen om de route te wijzigen en ik wacht af. Waar we oorspronkelijk door een bos van eucalyptus rijden verandert het landschap stilaan in een echte fruittuin. Niet honderden maar duizenden kerselaars, met overvolle afhangende takken van het gewicht aan fruit, rijden we voorbij. Hoe vaak wou mijn chauffeur niet stoppen voor zijn geliefkoosde vruchten en vond hij nergens een stopplaats. Maar hij koos immers zelf voor die weg. Een baantje van amper 1 auto breed, met een diepe afgrond naast en onbeschrijfelijk steil. De haarspeldbochten volgden elkaar op met de regelmaat van een klok. Als er ons maar niemand moet kruisen, maakte ik de bedenking! Zal niet, repliceert hij want het is zondag en daarbij genieten ze nog van hun siësta. Maar zijn woorden waren nog niet koud en daar begon het al. Niet 1 keer maar drie maal moesten we stoppen en heel voorzichtig uitwijken. Spreken was mij al te veel en het ademen verliep steeds maar moeilijker. Ook de maag snoerde dicht. Wat was ik blij wanneer dat eng gedoe achter de rug was en dat we het er zonder kleerscheuren afgebracht hadden.

Maar nu hadden we nog geen kersen! Iets verder kregen we kans om te stoppen en wat ik vreesde gebeurde. Niet één maar vijf kilo van die mooie rijpe vruchten kocht hij en ik kon maar zoeken achter een geschikte plaats om ze te stapelen. Maar het lukte wonderwel.

Intussen was het al een eind in de namiddag en de magen begonnen te grollen. Waar stopte Wim? Natuurlijk op een plaats waar hij nog wat kon plukken. Blijkbaar was hij nog niet voldaan met zijn aangeschafte voorraad. We smullen en smullen tot mijn ingewanden protesteren.

Cuacos de Yuste is onze volgende bestemming. Na alweer Onze-Lieve-Heer van zijn kruis gebeden te hebben is het ongeveer zestien uur wanneer we er zijn en geloof me of niet, maar de zon begint door het wolkendek te priemen. Zou het dan toch lukken! Cuacos is een schattig oud dorp dat uit een sprookjesboek lijkt weggelopen. Na alweer een resem foto’s geschoten te hebben verkiezen we om daar een wandeling te maken en zo de omgeving op onze harde schijf vast te leggen. De Ruta del Emperador schikt ons het best omdat ze niet te lang uitvalt. We geven onze ogen de kost. Waar we al een ganse dag doorheen een zeer vruchtbaar gebied rijden is het hier niet anders. De vijgenplantages, frambozenkweek, olijfgaarden en kersenplantages wisselen elkaar af. Halverwege de route worden we door Madrilenen die hier een buitenverblijf hebben uitgenodigd om in hun kersenboomgaard een kijkje te nemen. We proeven en smaken uitzonderlijke goede kersen. Beleefd vraag ik of we er een kilogram kunnen kopen want we hebben er immers nog geen. Maar nee hoor; coge, coge dat zo veel wil zeggen als neem maar wat je hartje lust. En wij terug aan het smullen. Intussen breken de eigenaars nog een overvolle tak voor ons af en die mogen we tijdens de verdere wandeling pluimen. Blijkbaar zijn er dit jaar hier een overvloed aan die rijpe blozende vruchten. Ik begin er stilaan meer dan genoeg van te hebben en na, tot aan een waterval gewandeld te zijn, keren we terug. Op het gezellige dorpsplein pikken we nog een terrasje mee en wat merken we wanneer we terug bij de motor home zijn? De cijfers die de thermometer vanochtend aanwees zijn omgedraaid. Voorwaar het is 21°C.

Voor ons vake is de vaderdag een topdag geweest; een massa kersen en eindelijk een zeer aangename temperatuur. Hopelijk genieten we daar morgen nog van. Want intussen is het alweer beginnen regenen maar we bekijken het positief; het zal een ‘HITTEOMWEER’ zijn! Een ondergaande zon kleurt de alom tegenwoordige wolkenflarden geel, bruin en rood en ook dat hebben we deze vakantie nog niet meegemaakt!