Hier vind je alles over mijn grote passie: discussen en het kweken van deze mooie vissen OP DEZE LINK KUN JE HET KWEEKGEDRAG VAN MIJN DISCUSSEN LIVE VOLGEN VIA WEBCAM: http://tashifrodo.ww.com/. Als je op Youtube als zoekopdracht "discusmary" intypt kun je mijn filmpjes bekijken.
25-10-2010
Uitstapjes
Vanmorgen kreeg ik een mailtje van iemand die ik ken van een forum. Hij had mij foto's doorgestuurd van zijn nieuw aquarium in zijn nieuwe woning. Gewoonweg prachtig, met enkele hele mooie exemplaren van F1 Alenquer. Hij beloofde ook langs te komen op de show van de discusvrienden in november. Gisteren waren wij op bezoek bij een discusliefhebber in Verviers. Ik heb die persoon leren kennen op een franstalig discusforum en hij had ons uitgenodigd om langs te komen om naar zijn vissen te kijken. Hij had er enkele hele mooie exemplaren tussen zitten, maar we hebben van hem ook enkele bruikbare tips meegekregen voor onze vissen. Zo vertelde hij dat een van zijn koppels de larven en de eieren niet meer opeet sinds hij er een kleine vis zoals een ancistrus of zoiets bij zet. Hij nam daarvoor wel een heel jong exemplaar, maar het koppel verdedigde dan zijn eieren of jongen tegen de indringer en at daardoor de eieren of de larven niet meer op. Ik zal dus op zoek moeten gaan naar zo een exemplaar om bij mijn vissen te zetten. Het koppel Red Leopards heeft namelijk gisteren weer eieren afgelegd, maar vandaag was het merendeel alweer wit geworden. De reden hiervoor is dat ik de vissen tijdelijk op wat harder water had gezet om te voorkomen dat ze gebreksverschijnselen zouden krijgen. Ik heb het natuurlijk niet kunnen laten om wat reclame te maken voor de show van de discusvrienden in november en er werd mij beloofd dat dit zeker zal gepubliceerd worden op het franstalig forum om ook daar de leden te stimuleren om te gaan zien wat wij zoal te bieden hebben. In elk geval zou hijzelf zeker gaan langskomen en hij zou ook al enkele vrienden hebben die kwamen kijken omdat ze vissen wilden kopen. Eergisteren waren wij bij een andere discusliefhebber. Hij had een kweekruimte waar ik nu nog van zit te kwijlen. Ook hier konden wij weer wat goeie tips krijgen om onze eigen kweekruimte in te richten als we zover zullen zijn. Ik ben nu van plan om mijn grootste bak klaar te maken om mijn wildvang in over te zetten. De vissen die er nu in zitten zullen dus verkocht worden. Ik wil wel het koppeltje dat erbij zit en dat al een paar keren eieren heeft afgelegd, overzetten in een apart bakje om te zien wat er van gaat komen. De bak waar de wildvang nu inzitten kan dan leeg gemaakt worden om er een bioloog onder te maken en om er een bodemverwarming in te leggen.
Ik had het kunnen weten, maar ik was zo euforisch met de eitjes voor de eerste poging om de artificiële toer op te gaan, dat ik er niet aan gedacht heb dat het koppeltje dat de eitjes afgezet heeft maar een jaar oud is. Ik denk dat het mannetje nog niet vruchtbaar is, want alle eitjes zijn wit geworden. Het kan natuurlijk ook liggen aan het feit dat de µS wat te hoog was, maar we zullen dat volgende week wel weten, als ze opnieuw afleggen. Ik zal intussen wat meer osmosewater erbij doen om de µS te verlagen. Lukt het dan volgende keer niet, dan maak ik het wel terug harder. Nochtans heeft het koppeltje echt de juiste manier van baltsen en zo, want het is mooi om te zien hoe ze met opgeheven hoofd naar elkaar toe zwemmen om dan, zodra ze elkaar passeren, hun kop naar beneden te buigen alsof ze elkaar groeten. Ik had dat nog bij geen enkel van mijn koppeltjes gezien. Het is bijna een réverence die ze maken, voor degenen die nog snappen wat dat betekent. Ik heb dat in mijn jeugd moeten leren op school, maar ja, dat is al van een vorige eeuw. Het heeft ook wel iets van een middeleeuwse dans, alleen de muziek van de clavecimbel ontbreekt nog. Ik ben nu benieuwd wat de volgende keer gaat geven. Natuurlijk is het voor de plant waar ze op afleggen niet zo ideaal als ik er elke 5 dagen een blad moet afknippen, ze zal dan snel heel wat kleiner worden. Gisteren stonden de arme dingen nog altijd voor de plant om voor hun verdwenen jongen te zorgen. Mea Culpa, mea culpa. Ik zal nu nog maar proberen om wat geduld te hebben, tot ik opnieuw een nestje heb. Misschien dat de Fire Reds er terug aan gaan beginnen of anders de Red Leopards. De Marlboro's en de Pigeon Blood Snake hebben nu wel wat rust verdiend.
Het is zover: gisteren heeft het koppeltje dat in de grote bak zit weer eitjes afgelegd. Ik was er als de kippen bij om mijn bakje klaar te maken met een klein elektrisch aangedreven sponsfiltertje, een luchtsteentje, een thermometer en een verwarming. Van zodra het koppel klaar was met afleggen heb ik het bakje gevuld met water en na ongeveer een uur heb ik het blad waar de eieren op zaten van de plant geknipt en overgebracht naar het kleine bakje. Ik had niks om het blad op de bodem te houden en heb dan maar een kleine tas op de steel gezet. Het is een geglazuurd wit tasje en ik hoop dat ik hiermee geen schadelijke stoffen in het water breng. Nu moet ik dus elke dag 50% van het water verversen door water van exact dezelfde samenstelling. Ik moet dan wel telkens het antischimmelmiddel nadoseren, zodat dit hetzelfde blijft. Dit wordt dus mijn eerste poging om artificieel te kweken. Het was wel heel zielig om te zien hoe het koppeltje de ganse avond is blijven staan wachten aan de plant waar ze op hadden afgezet, ze hadden blijkbaar nog niet door dat hun kroost verdwenen was. Hoewel, soms zwom er eentje van de twee naar de andere kant van de plant om te zien of hun eitjes daar niet zaten. Ik voelde mij heel schuldig omdat ik hun kinderen had ontvoerd, maar ik probeerde mezelf te troosten met het gedacht dat ze in de bak met al de andere vissen erbij helemaal geen kans hadden om te overleven, terwijl er nu een klein kansje bestaat dat ik erin zal slagen om de eieren uit te laten komen en de jongen groot te brengen. Ik ben benieuwd hoe het gaat lukken. Omdat ik het bakje op de keukenkast heb staan, kan ik de eitjes nu heel goed in het oog houden en het leek mij vanmorgen al dat er een eerste verkleuring te zien is in het midden van de eitjes. Ik ben heel erg benieuwd wat het gaat geven. Als het deze keer niet zou lukken, kan ik het de volgende keer dat dit koppeltje afzet opnieuw proberen. Moest het wel lukken, dan ga ik te weinig bakjes hebben, want dan wil ik het de volgende keer weer opnieuw proberen om te zien of het dan ook lukt. Ik ben al allerlei dingen aan het uitdenken die ik zou kunnen gebruiken om een nieuw legsel te laten uitkomen. Eerst moet natuurlijk dit legsel uitkomen, dus we zullen maar niet te ver vooruit denken en beginnen met het belangrijkste: opzoeken hoe ik dit het beste kan aanpakken. Duimen maar!
Het is om je de haren uit het hoofd te trekken. Ik heb een vreselijke ramp meegemaakt eind vorige week, zo erg dat ik er niet over kon spreken. Ik ben nu een beetje bekomen, maar ik ben er nog niet goed van. Wat er gebeurd is? Op een morgen zag ik dat er in de bak met de jongen van de Pigeon Blood Snake een jong dood lag. Het was de dag ervoor al bleek en lag nu dood in de bak. Omdat ik dacht dat er een besmetting van de ouders was overgegaan naar de jongen heb ik dadelijk een bak klaar gemaakt en de visjes overgezet. Hoewel ze levendig waren en goed aten, vroeg ik toch raad aan een zeer ervaren kweker. Die raadde mij aan om Mycopur in het water te doen in een normale dosering. Ik dacht eerst nog om te wachten tot de volgende dag, maar toen dacht ik dat er dan misschien wel een paar jongen meer zouden sterven en dat wou ik niet riskeren. Ik heb dat medicijn erin gedaan en de volgende morgen lagen al mijn jonge visjes dood op de bodem van de bak. Je kan je wel voorstellen dat ik helemaal ontdaan was door dit afschuwelijke zicht. Ik heb onmiddellijk water ververst en een paar visjes leven nu nog, maar ik denk dat ze te zwaar geraakt zijn door deze behandeling en dat ze het ook niet zullen halen. Het vreemde is dat 1 jong dat een achterblijvertje was, bij de ouders is blijven zitten omdat ik het over het hoofd had gezien en nu goed groeit en gezond is. Dit weekend had ik nog hoop op een nieuw nestje jongen van de Red Leopards, maar ze eten hun larven op dezelfde dag dat de eieren uitkomen. Ik heb nu het bakje klaar staan om de artificiële toer op te gaan. Van zodra er ergens eieren worden afgezet op een kegel of een blad, ga ik ze overbrengen in dat bakje en mijn eerste poging doen om artificieel te kweken. Voor iemand die niet wil verder kweken is het geen probleem om jongen uit een dergelijk nest te hebben. Ze zijn in elk geval volledig vrij van ziektes op deze manier, ze hebben alleen geen ervaring met jongen grootbrengen, maar als je mijn koppels ziet hebben de meeste vissen dat niet en moeten ze het leren. Ik had in het weekend ook iets voor met de Red Leopards. Omdat zij altijd op de overloopbuis willen afzetten, had ik er een draad rond gezet, zodat de buis van de bodem tot bijna bovenaan beschermd was. Ik wou dan de kegel na het afzetten uit de bak halen om mijn eerste poging te kunnen doen. Zaterdagmorgen had het vrouwtje echter kans gezien om onder de draad door te geraken om aan te kegel te komen en ze zat vast onder de draad. Ik heb die toen maar weggenomen om ongelukken te voorkomen en 's avonds hadden ze de eieren op de buis afgelegd. Gisterenmorgen waren de eitjes uitgekomen en gisterenmiddag waren de larven opgegeten. Je kan pech hebben, je kan brute pech hebben, maar dit is er toch over.
Het is heel droevig, maar de ouders van de kleine larfjes hebben hun kinderen opgegeten. Ze waren ocharme nog maar een paar uren oud. Weer een familiedrama in een van mijn bakken dus. De volgende keer zet ik er een draad over, als het dan nog niet lukt, dan gaan we voor artificieel. Ik zal dus nog heel wat leeswerk hebben tegen dan. Het koppeltje gaat wel niet afleggen voor vrijdag of zaterdag denk ik. In de bak van de Pigeon Blood Snake gaat alles intussen heel goed. Ik zal nu wel moeten beginnen om een bak klaar te maken om de jongen in over te zetten, want ze zijn seffens 4 weken oud en ze zitten nog bij ma en pa, maar dat schijnt de nieuwe trend te zijn, lang bij de ouders blijven. Ondertussen zijn René en ik ook druk bezig met het bij elkaar zoeken van mooie prijzen voor de tombola. Deze tombola wordt gehouden door de discusvrienden tijdens de show van 11 tot 14 november. We hebben hier al de hele gang vol staan met dozen met spelletjes, puzzels, theelichthoudertjes, eierkokers, pluchen beesten in alle maten en noem maar op. Er zitten echt heel mooie prijzen tussen. Je moet dus zeker naar de show komen kijken in Antwerpen. Je kan daar de mooiste beplante bakken bewonderen met hele mooie discusvissen. Er wordt ook allerlei aquariummateriaal te koop aangeboden en je kan er ook discusvissen en andere vissen kopen. We zullen er ook voor zorgen dat je niets te kort komt moest je honger of dorst krjigen, want je kan er iets eten en drinken aan heel schappelijke prijzen. Ikzelf zal in de stand van de tombola staan. Ik mag dus ook nog eens de prijzen uitdelen. Vermits je er altijd wint, zal je mij zeker zien als je lotjes hebt gekocht. René en ik zijn intussen nog aan het uitdenken wat we in een van de bakken zouden kunnen zetten. Misschien wordt het wel een koppeltje, want mijn jonge visjes zijn te klein om al mee over en weer te zeulen. Voor diegenen onder jullie die het boekje "Discusvriend magazine" krijgen: je kan in het nummer van juni een paar artikeltjes van mijn hand vinden. Moest je het boekje niet hebben, dat kan je ook kopen op de show in november. Ik zal binnenkort de poster hier ook eens in plaatsen, zodat je zeker weet waar je in november naar toe moet. Zeker komen hoor, want het is er een echte gezellige bedoening.
Vanmorgen weer goed nieuws. Mijn koppeltje Red Leopards zitten met larfjes. Het zijn er wel niet zo heel veel, maar ze hebben tenminste jongen. Ik schat het op zo een 20-tal stuks. Ik ben benieuwd of ze de larven deze keer ook weer gaan opeten. Als ze zo doorgaan met kweken zal ik toch werk moeten maken van mijn viskot. Het is natuurlijk vooral plezant om te zien dat het weer gelukt is met een koppeltje. Vrijdagavond zat er, in de grote showbak, ook een koppel van de vissen die ik zelf heb opgekweekt met eieren. Dat kon natuurlijk niet blijven duren, want de andere vissen vielen hen constant lastig en de eieren zijn dan ook opgegeten. Op dit ogenblik zit ik dus met 3 nestjes jongen. Het eerste nestje zijn wel niet zo veel visjes, maar als ze allemaal genoeg gegroeid zijn, zet ik ze samen in een grote bak en dan is er hopelijk toch een mooie bezetting over. De jongen van de Pigeon Blood snake zitten intussen nog altijd bij de ouders. Ze doen het geweldig goed en ze zijn zo levendig en hebben zoveel energie dat ik hen nog even zou willen laten zitten. De ouders hebben er eigenlijk geen last meer van, want de jongen eten nu al al het voer dat ik in de bak gooi. Heerlijk om te zien. Je kan ook zien hoe de ouders de jongen vanalles proberen te leren, gelijk de plaatsen waar het voer te vinden is of dat ze allemaal aan de kant moeten gaan als ik de bak aan het zuiver maken ben enz. Het is niet te geloven, maar van het ogenblik dat ik de afzuigbuis in de bak steek, halen de ouders de jongen op enkele seconden allemaal samen tussen hun beiden in. Als ik dan te dichtbij kom met mijn buis, dan zal een van de ouders nog wel eens even pikken op dat grijze ding, maar voor de rest blijven ze schoon bij hun jongen om te zorgen dat die niet in de buis terecht komen. Toch wel slim zo een discus, niet? Natuulijk leren de jongen in die bak wel hoe ze goede ouders moeten worden, dat is ook wel interessant voor degenen die deze vissen kopen als ze groot genoeg zijn. Voor het zo ver is zal ik echter nog wel heel wat liters water moeten verbruiken om de jongen groot te brengen.
Dat kweekt maar alsof ze niks anders te doen hebben
Ik had nog beloofd om een foto te plaatsen van de jongen van de Pigeon Blood Snake. Hier is er eentje van begin deze week. De jongen zijn hier 2 weken oud en levendig en altijd hongerig. De ouders zorgen er nog steeds heel goed voor en ik ben blij dat het zo een goed koppel is geworden.
Gisterenavond is een koppel Pigeon Blood blue in de grote showbak begonnen met poetsen om eieren af te gaan leggen. Ze worden constant gestoord door een Cobalt die ook in de bak zwemt. Het zal toch wel niets gaan worden in de gezelschapsbak, want de andere vissen zullen de eieren wel opeten voor ze de kans krijgen om larven te worden. Vanmorgen waren er geen eieren te zien in de bak, dus ofwel is het hun niet gelukt om af te leggen ofwel zijn de eieren al opgegeten. Ik heb het intussen druk met het voeren van de jonge visjes. Ik heb artemia opstaan om uit te broeden en ik voer om het uur, zodat ze zeker niks te kort komen. Het water wordt elke dag volledig ververst, dus ze zitten goed zuiver. Het is wel druk zo, maar dan verveel ik mij ook niet.
Zondag zijn we weer terug geweest naar Duisburg om te helpen bij de afbraak van de stand van de Discusvrienden. Het was plezant, ook al hebben sommigen onder ons een nat pak gehaald, het was deze keer de "mister wet t-shirt contest". Ik heb het ook weer niet kunnen laten, ik heb weer allerlei nieuwe dingen gekocht voor mijn visjes. Voor de wildvang discussen heb ik een mooi stuk hout op de kop kunnen tikken en enkele hele mooie planten. Nu is mijn bak helemaal zoals ik hem hebben wil. Prachtig vind ikzelf, laat mij maar weten wat jij ervan vindt.
en hier is er nog eentje:
Spijtig, maar ik kan de hele bak er niet in een keer op krijgen omdat de buffetkast in de weg staat. De bak is 160x60x60 en hij staat nu nog op een potfilter. Ik wil hem na verloop van tijd op een bioloog zetten. Op deze foto's zweeft er nog vuil in de bak rond omdat ik er net in had zitten wroeten. Je ziet het ook aan de vissen, ze laten hun strepen zien omdat ze gestresseerd zijn. De jongen van de Pigeon Blood Snake groeien intussen gelijk kool. Ze zitten nog bij de ouders, want ze zijn nog maar goed 2 weken oud. Vermits alles prima gaat, wil ik ze nog wat bij de ouders laten. Ze eten nu al heel goed al het voer dat ik hun geef. Ik zal eens een nieuwe foto moeten maken om te laten zien hoe mooi het eruit ziet. Ik zou uren voor de webcam kunnen zitten om het schouwspel te bewonderen van de jongen die samen met de ouders op de bodem zitten te zoeken naar voer. Niet dat ze hard moeten zoeken, want ik voer ze om het uur. Er is wel iets mis met de jongen van het koppel Marlboro red. Gisterenmorgen lag er eentje dood in de bak en gisterenavond nog een. Vandaag zijn er gelukkig nog geen slachtoffers gevallen, maar als er nog visjes gaan sterven, ga ik ze allemaal vernietigen, dan is er iets mis en dan ga ik niet proberen om er nog iets van te krijgen, want dan gaan ze toch een achterstand krijgen die ze niet meer kunnen inhalen en zulke vissen wil ik niet verkopen. In elk geval ben ik dik tevreden over mijn nieuw ingerichte wildvangbak. Hopelijk slaan de planten goed aan en groeien ze gelijk kool. De planten die er nog in stonden waren in elk geval goed aan het groeien, kijk maar eens naar de rode tijgerlotus, die was een maand geleden nog maar een miserabel ding en nu is ze weer helemaal erbovenop. De andere planten kregen ook al constant nieuwe bladeren, maar ik heb nu de oude bladeren, waar algen op zaten, weg genomen en alleen de nieuwe bladeren overgelaten en terug ingeplant. Ik ga geen fijnbladige planten meer in mijn bak zetten, want daar blijft te veel vuil in hangen waardoor je algen krijgt en waardoor de planten beginnen af te sterven. Ik vind ook dat grootbladige planten mijn bak groter doen lijken dan met die fijnbladige planten gelijk Cabomba en dergelijke. De vissen zitten ook liever tussen grootbladige planten omdat ze zich daar beter tussen kunnen verstoppen. Zou het niet geweldig zijn als ik binnenkort eens eieren op een van de bladeren zou vinden en dan liefst niet van de slakkenetende slakken, want daar heb ik er genoeg van.
Wat een drukte! Niet alleen hebben we vorig weekend geholpen met de opbouw van de stand op het Internationaal Kampioenschap Discusvissen in Duisburg, maar donderdag zijn we van vroeg 's morgens vertrokken naar Duisburg om de beurs te bezoeken. Daarna zijn we naar Düsseldorf gegaan naar Battenberg om naar de discussen te kijken die hij had zitten. Het was avond voor we terug thuis waren. Morgen gaan we weer terug naar Duisburg om te helpen bij de afbraak van de stand. Ik moet zeggen dat de stand echt heel mooi is geworden. Het is een halve cirkel met in het middenstuk enkele aquaria en aan de binnenzijde van de cirkel staan bakken met discussen en allerlei kleinere bijvissen. Er is ook een bak met een Arowana en een heel grote ciclide. Vraag mij niet welk soort het is, want ik weet het niet. Op de cirkel ligt bovenaan een dak van platen die in de vorm van zonnestralen zijn gelegd. Er werden heel wat foto's gemaakt van de stand door de bezoekers. We hebben ons donderdag moeten inhouden om niet meer te kopen, maar we waren toch helemaal beladen toen we vertrokken. We hebben wel een heel mooi groot stuk hout voor in een van de grote bakken en enkele hele mooie grote Echinodorussen voor in de wildvangbak. De planten in die bak hebben een hele slechte tijd gehad en zijn nu sinds enkele weken terug beginnen groeien. Hopelijk blijven deze planten nu in leven, want als dat stuk hout er nog bij staat, zal de bak voor mijn smaak heel mooi zijn. Ik zal er dan eens een foto van maken om op de blog te plaatsen, dan kun je kijken wat jij ervan vindt. In al de drukte heb ik al enkele malen beroep moeten doen op een babysit voor de jonge visjes. Ik leg dan 's morgens eten uit en mijn jongste zoon komt dan om te voeren. Ze groeien goed en hebben altijd honger. Vanmorgen was er nog een mooie verrassing: het koppel Red Leopards is er eindelijk in geslaagd om larven te hebben. Ik heb geen idee hoeveel het er zijn, want de eieren lagen op de overloopbuis, maar René denkt dat het er een stuk of 40 zijn. Mooi nestje. Nu maar hopen dat ze het goed blijven doen. Ik heb dus nu op dit moment 3 nesten jongen zitten. Voor we donderdag naar Duisburg vertrokken had ik nog gehoopt om een nieuw koppel aan te kunnen schaffen. Ik had graag nog een koppel Blue Diamonds gehad, maar het koppel dat bij de kweker zat waar ik mijn andere vissen gehaald heb, was niet van een mooie kwaliteit. Ze waren te klein en niet mooi rond, dus daarmee wil ik niet kweken. Ik wil alleen topkwaliteit voor de ouders. Er waren wel enkele andere koppels die mooi waren, maar voor je met je ogen kon knipperen waren ze al verkocht. We waren dan ook pas in Duisburg geraakt drie kwartier nadat de beurs was geopend. Stomme file.
Hier zijn ze dan, voor de eerste keer, de jongen van het koppel Pigeon Blood Snake.
Ik kan ze nog niet geteld krijgen, want als ik een foto maak van de zijkant van de vissen, dan zijn er al een hele resem jongen terug naar de andere kant gezwommen voor ik een foto van die kant kan maken. Ze groeien in elk geval heel goed. De jongen van het Marlboro koppel, die ik in de keuken heb zitten, groeien ook goed. Geen wonder, ze vreten mij de oren van mijn kop. Ik doe niks dan voeren en water verversen, de godganse dag. Ik loop van bak naar bak en elke keer staan ze weer klaar om te eten. Ik heb wel een probleempje: ik kan heel moeilijk de bak met de nieuwe jongen schoonmaken, want de ouders vallen de hevelslang elke keer aan en ik ben bang dat ze zich gaan kwetsen aan de buis die ik eraan bevestigd heb. Ik moet het nochtans toch doen, want anders groeien de jongen niet goed. Het is elke keer met een bang hart dat ik eraan begin. Het bijvullen is ook een heel karwei, want ik moet dat water emmer per emmer klaarmaken om de juiste waardes te hebben en dan moet ik het met een plastieken beker overgieten in de bak om niet te veel turbulentie te maken in het water. De eerste keer dat ik afhevelde had ik 3 jongen mee gezogen. Ik laat dat water in de gootsteen lopen en steek de stop erin om te zien of ik ook jongen meegezogen heb. Ik heb ze dan met een artemiazeefje terug opgeschept en terug gezet in de bak. Nu ze al wat groter zijn is dat al wat gemakkelijker, maar de ouders, amai, die zijn zo hevig dat ze bijna uit de bak vliegen als ik begin. Ik ga een beetje proberen te profiteren van het mooie weer, want veel mooie zomerse dagen komen er waarschijnlijk niet meer dit jaar.
Als ik in de buurt van de kweekbak kom waar de kleine jongen in zitten, dan geef ik hen elke keer een beetje extra voeding, want de jongen zitten nog altijd niet allemaal op de ouders. Er hangen er altijd nog een tiental in een hoek van de bak. De rest zit wel op de zijden van de ouders, dus ik hoop dat ik er toch een goeie dertig zal kunnen overhouden. Dat zou al een schoon nestje zijn voor dit soort van discus. Het is onmogelijk om ze nu te tellen, want dat wriemelt constant over en weer en het is zo klein dat je het moeilijk kan zien, tenzij je met je neus op de bak gaat hangen en dat is te stresserend voor de ouders. Eenmaal als de jongen zijn overgezet naar een bak in de keuken, waar ik ze constant kan zien en voeren, raken ze aan beweging gewoon. De vorige nesten die ik op deze manier heb grootgebracht zijn veel minder stressgevoelig. Dit weekend hebben we veel bezoek gehad om te komen kijken naar de jongen. Natuurlijk laat ik niemand toe voor de kweekbak als de jongen nog zo klein zijn, maar ik kan iedereen via de webcam laten kijken en dat is voor de ouders niet zo stresserend. Onze kleindochter is gek van oma haar visjes. Ze was er al door gefascineerd toen ze nog in haar wiegje lag, naast het grote aquarium. Ze viel dan in slaap terwijl ze naar de vissen keek. Niet voor niets dat het zo een braaf en rustig kind is, maar ja, dat heeft ze ook van haar oma. De grotere jongen die in de keuken in een bak zitten, krijgen de ganse dag door voer. Ik geef ze elke keer als ik in de buurt van de bak kom een beetje voer bij. Vermits ik bijna de ganse dag in de keuken ben of er toch constant doorheen loop, worden die jongen echt wel vet gemest. Als je dan nog bedenkt dat ze heel dikwijls nieuw water krijgen, dan kunnen ze toch niet anders dan groeien. Vandaag krijgen ze runderhart. Ik probeer zo veel mogelijk afwisseling te brengen in hun voer en de kleinere voersoorten die ik aan de grote vissen geef, krijgen ze nu ook al, gelijk diepvriesartemia en zwarte muggenlarven. Ik heb er ook al wel een paar keren rode muggenlarven in gegooid en zelfs daar eten ze al van. Het is gek om te zien hoe ze dan met 2 tegelijk aan een muggenlarf zitten te trekken om ze voor zichzelf te hebben. Intussen heeft het vrouwtje van de Fire Reds al enkele keren aanstalten gemaakt om af te zetten, maar het mannetje is nog niet geïnteresseerd en hij duwt haar dan van de kegel weg als ze er overheen gaat. Ik zal dus nog even geduld moeten hebben met dat koppel. De Marlboro's zijn er weer bijna klaar voor denk ik, want dan begint het mannetje soms gek te doen en snel rond de kegel te zwemmen. Als ze niet willen eten, dan is het bijna zover, dan gaan ze straks afleggen. Ik ben dan misschien al niet meer thuis, want vanavond is het bestuursvergadering van de Discusvrienden. Ik heb aan de linkerkant van de blog de link naar de discusvrienden gezet, zo kan je ook eens op die site gaan kijken als je wil. Er staan daar ook foto's van mijn vissen op, kijk maar eens goed naar de banner van de site.
Het is niet simpel. Sinds gisteren zijn alle jonge visjes van het laatste nest beginnen zwemmen. Ik heb de ganse dag met mijn neus voor de webcam gehangen om te zien of alles nog goed was, en ben een twintigtal keren gaan bijvoeren om toch maar zeker te zijn dat er genoeg jonge visjes over zouden blijven van dit nest, maar vanmorgen zag ik dat het nest al heel ver geslonken is. Er zijn al heel veel jongen die de eerste zwemdag niet hebben overleefd. Enkele jongen hebben de weg naar de ouders gevonden en zitten op de zijkant bij een van beiden, maar dit soort van discus heeft weinig slijmhuid waar de jongen van kunnen eten, dus veel maakt dat dan eigenlijk ook niet uit. De visjes die vandaag zijn overgebleven zullen het waarschijnlijk wel halen, want zij zijn al een beetje sterker, maar het is triest om al die kleine zwarte spikkeltjes op de bodem te zien liggen die het niet gehaald hebben. Het volgende probleem dat zich aanmeldt is dat de vissen precies bezig zijn met poetsen, dus als ze nu opnieuw zouden gaan afleggen, dan gaan ze dit nestje opeten. Dan is al de moeite die ik doe weer voor niets geweest. Er is toch wel heel wat werk aan om de koppels die ik heb zitten te verzorgen, want ik ververs dagelijks een gedeelte van hun water en de bakken zijn altijd pico bello zuiver, maar de vissen varen er wel bij en dat is mijn bedoeling. De jonge visjes krijgen ook elke dag een paar keer een volledige waterverversing en ze worden om het uur gevoerd, dus ik kan mij niet vlug vervelen met al het werk dat dit met zich meebrengt, maar ik haal ook veel plezier uit mijn hobby en ik vind het heerlijk om te zien hoe de vissen voor hun jongen zorgen. Toch wil ik ook gaan proberen om een nestje artificieel groot te brengen. Natuurlijk is dit nog meer werk dan nu en moet er dan nog meer water ververst worden, maar het voordeel is wel dat de jongen die je uit zo een nest zou kunnen halen geen enkele ziektekiem overkrijgen van de ouders omdat ze altijd in een volledig zuivere bak hebben gezeten van vlak nadat de eieren zijn afgelegd. Daarbij, artificieel kweken zou weer een heel nieuwe uitdaging zijn.
Gisteren is het nestje Pigeon Blood Snake begonnen met zwakke pogingen te doen om te gaan zwemmen. Ze werden door ma en pa resoluut terug op de kegel geplaatst. Vanmorgen was er geen houden meer aan, ze moesten en zouden zwemmen, en dat doen ze nu dus ook. It's a sight for sore eyes, zou mijn moeder zeggen. De ouders, die gisteren nog heel erg kwaad werden als je in de buurt van de bak kwam, zwemmen vandaag heeeeeellll rustig met hun kroost zo veel mogelijk tussen hun beiden in. Dit is het grootste nest zwemmers dat ik tot nu toe heb gehad. Ik hoop dus ook maar dat alles goed blijft gaan. Het is heerlijk om te zien hoe de jongen toch ma en pa hebben gevonden, ondanks het feit dat ze nu niet direct de ideale kleur hebben om hun jongen aan te trekken. Ik heb wel mijn voorzorgen genomen en alles wat donker was verwijderd uit de bak, of ingepakt in een witte kous. Nu maar weer beginnen met de kweek van artemia. De eitjes van het koppel Marlboro en het Red Leopardkoppel zijn in de afgelopen 3 dagen telkens beetje bij beetje opgegeten. Van de Red Leopards snap ik dat nog, omdat hun eitjes bijna allemaal wit waren geworden, dus was er niet veel goeds meer over, maar de Marlboro's doen het ook, en hun eitjes waren niet wit geworden. Ik wil nu zo vlug mogelijk een heel klein bakje op de kop zien te tikken voor een klein prijsje, zodat ik het volgende legsel met kegel en al eruit kan halen en kan proberen om ze apart op te kweken. Dat zal natuurlijk een heel karwei worden, maar misschien lukt het wel op die manier. Nu eerst nog dit nestje zien groot genoeg te krijgen om ze van de ouders weg te halen. Intussen zit het koppel Fire Red ook weer op kweekwater. Ze maken tot nu toe nog geen aanstalten om af te gaan leggen. Wie weet, binnenkort misschien weer wel en dan hoop ik te kunnen ontdekken of het een echt koppel is, of 2 vrouwtjes. Zij hadden namelijk elke keer enorm grote nesten, maar ik had het water nog nooit op zo lage waardes gebracht als nu.
Gisterenavond toen wij thuis kwamen van de vergadering van de discusvrienden, waren de eitjes van mijn koppeltje al uitgekomen. De larfjes zaten mooi op de kegel en de ouders hielden de wacht. Vanmorgen zaten ze er nog altijd, dus dat is al een heel goed ding. Toch ben ik er niet gerust in, want de ouders zitten soms weer wat te vechten. Het worden dus weer spannende dagen. Hopelijk gaat alles goed en kunnen ze de eerste dagen overleven. Ik hou in elk geval al de extra voeding in de aanslag voor als ze gaan zwemmen.
Het is alweer een tijdje geleden, maar wat wil je, een gepensioneerde heeft nooit tijd. De jonge visjes doen het nog altijd goed. Ze eten de godganse dag en ze krijgen elke dag nieuw water. Om de andere dag geef ik ze ook wat vitamines, zodat ze zeker niets te kort komen. Als ze zo niet gaan opgroeien tot reuzenvissen, dan ken ik het ook niet meer. Ze zijn ook al goed gewoon aan al de bewegingen in en rond de bak en zullen zo later ook minder stressgevoelig zijn. Ik merk dat ook aan de vorige nesten die ik heb grootgebracht op dezelfde manier, die schrikken ook van niets of niemand. Je mag op de ruit kloppen, er met een spuitbus op spuiten om de ruiten te kuisen, ze geven er niet om. De eitjes die ik vorige week op alle drie de kegels had in mijn kweekbakken, werden allemaal opgegeten. Het was mijn eigen schuld. Ik was vergeten om de verwarming ietsje hoger te zetten elke dag, zodat het water te koud was om de eitjes uit te laten komen. Wat wil je, mijn intern geheugen is overbelast en ik had geen herinnering in mijn extern geheugen (gsm) gezet. Zo moet je aankomen. Een van de koppels heeft al opnieuw eieren gelegd en het koppeltje waarvan de jongen nu apart zitten, had ook al afgelegd, maar ze begonnnen weer te vechten en aten vervolgens de eieren op. Ik ga ze seffens nog eens allemaal vertroetelen met een beetje vers water en een kuisbeurt voor hun bakken. Sedert vanmorgen heeft het koppel dat met eieren zit ook een beetje brol. De ene duwt de andere weg van de eieren, hoewel ik nog niet heb kunnen zien of die vis ook pogingen doet om de eieren op te eten of zo. Als ik nu hier even voor het scherm zit en ze goed in het oog kan houden, lijkt mij toch dat de aangevallen vis helemaal niets verkeerd doet. Hij/zij zorgt zelfs voor de eitjes terwijl de andere wat zit te eten of zo. Misschien is het gewoon jaloezie. Ik ben in elk geval benieuwd of de eitjes morgen gaan uitkomen of dat ze weeral verdwenen zullen zijn. Er wordt in elk geval al goed gepoetst aan de andere kant van de kegel. Nu dus maar hopen dat alles goed is en dat de eitjes morgen uitkomen. Dan wordt het wel nog spannend als ze zouden gaan zwemmen, omdat dit koppel helemaal niet donkerder wordt.
Gisteren heb ik de jonge visjes overgezet in een aparte bak. Ze zijn vandaag 18 dagen oud, dus dat is al vlug, maar ik durfde ze niet langer bij de ouders laten omdat er al verschillende visjes gestorven waren en dat komt meestal doordat er op de ouders bacteriën zitten die de jongen niet kunnen verdragen. Als ik ze dan apart zet, hebben ze meer kans om te overleven. Eenmaal als er een paar visjes dood gaan, gaat het meestal heel vlug. Je hebt dan binnen de kortste keren geen enkel visje meer over, zeker als het zoals in mijn geval maar een heel klein overschotje van een legsel was. De ouders kunnen nu wat bekomen van de stress van het verzorgen van de jongen, hoewel ze in de eerste uren nadat ik de jongen had weggenomen, constant aan het zoeken waren naar het kleine grut. Ik had medelijden met hun. Ik kan ze dan ook opnieuw kuren, ingeval ze opnieuw zouden beginnen eieren te leggen. Het koppel Pigeon Blood Snake maakt intussen nog geen aanstalten om opnieuw eieren af te leggen. De vorige keer zijn hun jongen de dag na het vrijzwemmen allemaal gestorven. Misschien zitten er op hun ook nog bacteriën en hebben ze er zelf wat last van. Je kan dat niet goed zien bij die soort, omdat ze helemaal niet verkleuren. Een andere vis die ziek is wordt donkerder, maar deze soort verandert dus helemaal niet van kleur. Het is dan ook daarom dat het zo moeilijk is om hier jongen van te krijgen. De jongen vinden meestal de ouders niet en gaan dan dood door gebrek aan voedsel. Ik zou heel graag nog eens een koppel Blue Diamonds hebben, die vind ik ook heel erg mooi, zeker als ze de echte oranje ogen hebben zijn ze prachtig. Ik ben intussen ook begonnen om nog een bak klaar te maken om als kweekbak te gebruiken. Ik moet die bak eerst heel goed ontsmetten, zodat er zeker geen bacteriën in zitten van vorige bewoners. Dan moet ik er nog een filter in laten draaien om nitrificerende bacteriën te hebben. Dat duurt dus nog wel even, tenzij ik een spons in mijn bioloog leg, dan gaat het vlugger. Ik heb namelijk gezien dat een van de Fire Reds in de rustbak af en toe zit te trillen. Misschien wil die weer aan de slag om te gaan kweken. Ik wil dan met hun ook proberen of het lukt om jongen te krijgen bij heel lage waterwaardes. Ik zou ze natuurlijk wel eerst nog moeten kuren, want er zitten in zo een gezelschapsbak altijd wel microben die de jongen kunnen doden, moesten die er ooit komen. Ik hoop ook dat intussen de Red Leopards eindelijk eens aan jongen kunnen geraken en dat het mannetje toch nog eens besluit om mee te werken als zijn vrouwtje eieren aflegt. Ik zou er een ander mannetje bij kunnen zetten, maar ik heb geen volwassen mannetjes op overschot, anders zou hij wel meewerken en de eieren bevruchten, gewoon uit jaloezie.
Vanmorgen vond ik een paar dode visjes in mijn kweekbak. Het is natuurlijk weer de dertiende dag van hun jonge leventje en dertien is altijd mijn ongeluksgetal geweest. Ik heb iets in het water gedaan om de visjes aan te sterken. Je zou niet zeggen dat ze dt nodig hebben als je ze bezig ziet, kijk hier maar:
Hopelijk lukt het ook om dit filmpje te plaatsen, zoniet dan moet je maar eens een kijkje nemen op Youtube en zoeken naar Discusmary, daar vind je al mijn filmpjes.
De Marlboro's zijn in de afgelopen dagen super ouders geworden. Ze zorgen heel erg goed voor hun kroost en telkens als ik eten in de bak doe voor de jongen, brengen zij hen naar de wolk met voer toe om hun te tonen waar ze moeten zijn. De jongen groeien dan ook heel goed. Kijk zelf maar, deze foto is gisteren gemaakt:
Ik heb geprobeerd om ze te tellen en ik telde er 37. Niet slecht voor een nest dat voor het grootste deel werd opgegeten door het vrouwtje als wraak omdat ik haar mannetje uit de bak had genomen. Intussen hebben ze zich bekeerd tot een goed koppel. De jongen krijgen nu ook al artemia, watervlooien en cyclops. Ze zijn wel nog niet allemaal zover dat ze al het voer eten en het is heel moeilijk om de rode buikjes te zien, vermits de ouders rood zijn. Je ziet de jongen wel al meer en meer van de ouders wegzwemmen als er gevoerd wordt. Nu is het nog afwachten wanneer de andere koppels eindelijk weer eens zin gaan krijgen in een nummertje eieren leggen. Er wordt sinds gisteren wel al gepoetst aan de kegel en aan de overloop, maar het koppel Pigeon Blood Snake is weer niet tevreden met zijn kegel en heeft hem omver gesmeten. Ik ga nu een nylon zak voor filtermateriaal gebruiken om over de overloop te hangen. Hopelijk gebruiken ze de kegel dan toch en zullen de jongen de volgende keer niet op de overloop gaan zitten en sterven van de honger.
De kleine visjes groeien zienderogen. De eerste paar dagen kon ik ze bijna niet zien omdat ze zo goed als volledig wit zijn. Ze hebben slechts 2 kleine zwarte stipjes in hun buikje waar hun inwendige organen zijn. Het is echt wonderlijk om te zien hoe zo iets kleins toch nog een hartje en ingewanden enz. heeft. Ze zitten nu constant op moeder of vader en ze wisselen ook mooi af. Je smelt gewoon als je het ziet. Ze zijn echt heel mooi en zoals ik al zei, bijna helemaal wit. Met rode variëteiten van discussen heb je dat, ze krijgen pas kleur als ze een paar maanden oud zijn. Tot nu toe denk ik niet dat ze al iets van de artemia hebben gegeten, want ik zie ze niet van pa of ma wegzwemmen om achter de artemia aan te gaan. Ze zijn ook nog te klein om al het roze buikje te kunnen zien dat je normaal ziet als ze artemia hebben gegeten. Ze zijn dan ook pas 6 dagen oud. Vandaag moet ik mijn nieuwste grote rustbak onder handen nemen. Ik heb wat planten moeten wegdoen omdat er te veel zweefvuil in bleef hangen. Het water is nochtans mooi helder, maar er zijn altijd voedselresten die met de stroming mee drijven en die planten stonden juist voor de overloop, waar dus al het water en het vuil naar toe stroomt. Ik vind persoonlijk ook dat de grootbladige planten dadelijk meer diepte geven aan je bak, zeker als je er lagere planten met grotere bladeren voor kan planten. De lampen van mijn wildvangbak zijn voorlopig uit omdat de ingebouwde ballasten of hoe zoiets ook maar heet, kapot zijn. We moeten nu voor vervanging zorgen. Maar goed dat er in die bak niet meer teveel van planten stond. Ik ga die bak dus nu terug beplanten van zodra ik opnieuw licht heb. Als de planten dan goed groeien hoef ik hem misschien niet helemaal opnieuw in te richten. Moest het niet lukken, dan wordt de bak helemaal leeg gehaald en dan wordt er een bodemverwarming in gedaan, voordat er een nieuwe bodem in komt. Ik zou dan ook graag van die gelegenheid gebruik willen maken om een nieuwe kast onder die bak te maken, dezelfde als onder de andere bak, zodat het meer een geheel wordt. In die nieuwe kast zou ik dan ook een bioloog willen zetten om het water beter te filteren, want ik vind dat er geen enkele potfilter op kan tegen een bioloog. Ik moet straks ook het water verversen in de bak van het Pigeon Blood Snakekoppel dat ik gekuurd heb voor kieuwwormen. Het andere koppel heeft een kuur gekregen die na 6 uren al moet uitgefilterd worden. Hopelijk gaat dat mannetje dan de volgende keer mee doen als zijn vrouwtje eieren legt. Hoe meer jongen, hoe meer vreugd.
Vandaag zijn de visjes 5 dagen oud. Sinds gisteren zitten ze heel mooi op de zijde van de ouders en eten ze de slijmhuid. Ik hoef dus nu geen stofvoer meer te geven om ze bij te voeren, maar kan beginnen met het voeren van artemia. Mijn eerste artemiakweek is klaar en dat krijgen ze seffens. Benieuwd of ze de artemia gaan eten. Hier is een foto die vandaag genomen is:
Dit is het mannetje met een deel van de jongen op zijn ene flank. Er zitten ook jongen aan de andere kant en een paar op het vrouwtje. Het koppel zorgt nu heel goed voor de jongen, dus hoop ik dat ik nog heel veel nesten van dit koppel kan gaan kweken. Omdat het koppel Pigeon Blood Snake nog geen eieren had gelegd, heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om ze eens te kuren voor kieuwwormen, dat maakt de kans op succes bij een volgende kweek groter. Het koppel Red Leopards heeft eieren gelegd, maar het mannetje heeft niets gedaan om ze te bevruchten. Ik denk dat ik hen ook maar eens een behandeling ga geven, misschien is dat de reden dat hij niks wil doen, want hij moet toch nu al wel gewoon zijn in die bak. Hopelijk heb ik van deze twee koppels binnenkort ook jongen, dan is de moeite en de kostprijs van het grootbrengen beter verdeeld. Ik schat dat ik nu een 25 jongen heb van de Marlboro's. Toch al een mooi begin.
