Hier vind je alles over mijn grote passie: discussen en het kweken van deze mooie vissen OP DEZE LINK KUN JE HET KWEEKGEDRAG VAN MIJN DISCUSSEN LIVE VOLGEN VIA WEBCAM: http://tashifrodo.ww.com/. Als je op Youtube als zoekopdracht "discusmary" intypt kun je mijn filmpjes bekijken.
02-10-2010
Druk en toch weer geluk
Wat een drukte! Niet alleen hebben we vorig weekend geholpen met de opbouw van de stand op het Internationaal Kampioenschap Discusvissen in Duisburg, maar donderdag zijn we van vroeg 's morgens vertrokken naar Duisburg om de beurs te bezoeken. Daarna zijn we naar Düsseldorf gegaan naar Battenberg om naar de discussen te kijken die hij had zitten. Het was avond voor we terug thuis waren. Morgen gaan we weer terug naar Duisburg om te helpen bij de afbraak van de stand. Ik moet zeggen dat de stand echt heel mooi is geworden. Het is een halve cirkel met in het middenstuk enkele aquaria en aan de binnenzijde van de cirkel staan bakken met discussen en allerlei kleinere bijvissen. Er is ook een bak met een Arowana en een heel grote ciclide. Vraag mij niet welk soort het is, want ik weet het niet. Op de cirkel ligt bovenaan een dak van platen die in de vorm van zonnestralen zijn gelegd. Er werden heel wat foto's gemaakt van de stand door de bezoekers. We hebben ons donderdag moeten inhouden om niet meer te kopen, maar we waren toch helemaal beladen toen we vertrokken. We hebben wel een heel mooi groot stuk hout voor in een van de grote bakken en enkele hele mooie grote Echinodorussen voor in de wildvangbak. De planten in die bak hebben een hele slechte tijd gehad en zijn nu sinds enkele weken terug beginnen groeien. Hopelijk blijven deze planten nu in leven, want als dat stuk hout er nog bij staat, zal de bak voor mijn smaak heel mooi zijn. Ik zal er dan eens een foto van maken om op de blog te plaatsen, dan kun je kijken wat jij ervan vindt. In al de drukte heb ik al enkele malen beroep moeten doen op een babysit voor de jonge visjes. Ik leg dan 's morgens eten uit en mijn jongste zoon komt dan om te voeren. Ze groeien goed en hebben altijd honger. Vanmorgen was er nog een mooie verrassing: het koppel Red Leopards is er eindelijk in geslaagd om larven te hebben. Ik heb geen idee hoeveel het er zijn, want de eieren lagen op de overloopbuis, maar René denkt dat het er een stuk of 40 zijn. Mooi nestje. Nu maar hopen dat ze het goed blijven doen. Ik heb dus nu op dit moment 3 nesten jongen zitten. Voor we donderdag naar Duisburg vertrokken had ik nog gehoopt om een nieuw koppel aan te kunnen schaffen. Ik had graag nog een koppel Blue Diamonds gehad, maar het koppel dat bij de kweker zat waar ik mijn andere vissen gehaald heb, was niet van een mooie kwaliteit. Ze waren te klein en niet mooi rond, dus daarmee wil ik niet kweken. Ik wil alleen topkwaliteit voor de ouders. Er waren wel enkele andere koppels die mooi waren, maar voor je met je ogen kon knipperen waren ze al verkocht. We waren dan ook pas in Duisburg geraakt drie kwartier nadat de beurs was geopend. Stomme file.
Hier zijn ze dan, voor de eerste keer, de jongen van het koppel Pigeon Blood Snake.
Ik kan ze nog niet geteld krijgen, want als ik een foto maak van de zijkant van de vissen, dan zijn er al een hele resem jongen terug naar de andere kant gezwommen voor ik een foto van die kant kan maken. Ze groeien in elk geval heel goed. De jongen van het Marlboro koppel, die ik in de keuken heb zitten, groeien ook goed. Geen wonder, ze vreten mij de oren van mijn kop. Ik doe niks dan voeren en water verversen, de godganse dag. Ik loop van bak naar bak en elke keer staan ze weer klaar om te eten. Ik heb wel een probleempje: ik kan heel moeilijk de bak met de nieuwe jongen schoonmaken, want de ouders vallen de hevelslang elke keer aan en ik ben bang dat ze zich gaan kwetsen aan de buis die ik eraan bevestigd heb. Ik moet het nochtans toch doen, want anders groeien de jongen niet goed. Het is elke keer met een bang hart dat ik eraan begin. Het bijvullen is ook een heel karwei, want ik moet dat water emmer per emmer klaarmaken om de juiste waardes te hebben en dan moet ik het met een plastieken beker overgieten in de bak om niet te veel turbulentie te maken in het water. De eerste keer dat ik afhevelde had ik 3 jongen mee gezogen. Ik laat dat water in de gootsteen lopen en steek de stop erin om te zien of ik ook jongen meegezogen heb. Ik heb ze dan met een artemiazeefje terug opgeschept en terug gezet in de bak. Nu ze al wat groter zijn is dat al wat gemakkelijker, maar de ouders, amai, die zijn zo hevig dat ze bijna uit de bak vliegen als ik begin. Ik ga een beetje proberen te profiteren van het mooie weer, want veel mooie zomerse dagen komen er waarschijnlijk niet meer dit jaar.
Als ik in de buurt van de kweekbak kom waar de kleine jongen in zitten, dan geef ik hen elke keer een beetje extra voeding, want de jongen zitten nog altijd niet allemaal op de ouders. Er hangen er altijd nog een tiental in een hoek van de bak. De rest zit wel op de zijden van de ouders, dus ik hoop dat ik er toch een goeie dertig zal kunnen overhouden. Dat zou al een schoon nestje zijn voor dit soort van discus. Het is onmogelijk om ze nu te tellen, want dat wriemelt constant over en weer en het is zo klein dat je het moeilijk kan zien, tenzij je met je neus op de bak gaat hangen en dat is te stresserend voor de ouders. Eenmaal als de jongen zijn overgezet naar een bak in de keuken, waar ik ze constant kan zien en voeren, raken ze aan beweging gewoon. De vorige nesten die ik op deze manier heb grootgebracht zijn veel minder stressgevoelig. Dit weekend hebben we veel bezoek gehad om te komen kijken naar de jongen. Natuurlijk laat ik niemand toe voor de kweekbak als de jongen nog zo klein zijn, maar ik kan iedereen via de webcam laten kijken en dat is voor de ouders niet zo stresserend. Onze kleindochter is gek van oma haar visjes. Ze was er al door gefascineerd toen ze nog in haar wiegje lag, naast het grote aquarium. Ze viel dan in slaap terwijl ze naar de vissen keek. Niet voor niets dat het zo een braaf en rustig kind is, maar ja, dat heeft ze ook van haar oma. De grotere jongen die in de keuken in een bak zitten, krijgen de ganse dag door voer. Ik geef ze elke keer als ik in de buurt van de bak kom een beetje voer bij. Vermits ik bijna de ganse dag in de keuken ben of er toch constant doorheen loop, worden die jongen echt wel vet gemest. Als je dan nog bedenkt dat ze heel dikwijls nieuw water krijgen, dan kunnen ze toch niet anders dan groeien. Vandaag krijgen ze runderhart. Ik probeer zo veel mogelijk afwisseling te brengen in hun voer en de kleinere voersoorten die ik aan de grote vissen geef, krijgen ze nu ook al, gelijk diepvriesartemia en zwarte muggenlarven. Ik heb er ook al wel een paar keren rode muggenlarven in gegooid en zelfs daar eten ze al van. Het is gek om te zien hoe ze dan met 2 tegelijk aan een muggenlarf zitten te trekken om ze voor zichzelf te hebben. Intussen heeft het vrouwtje van de Fire Reds al enkele keren aanstalten gemaakt om af te zetten, maar het mannetje is nog niet geïnteresseerd en hij duwt haar dan van de kegel weg als ze er overheen gaat. Ik zal dus nog even geduld moeten hebben met dat koppel. De Marlboro's zijn er weer bijna klaar voor denk ik, want dan begint het mannetje soms gek te doen en snel rond de kegel te zwemmen. Als ze niet willen eten, dan is het bijna zover, dan gaan ze straks afleggen. Ik ben dan misschien al niet meer thuis, want vanavond is het bestuursvergadering van de Discusvrienden. Ik heb aan de linkerkant van de blog de link naar de discusvrienden gezet, zo kan je ook eens op die site gaan kijken als je wil. Er staan daar ook foto's van mijn vissen op, kijk maar eens goed naar de banner van de site.
Het is niet simpel. Sinds gisteren zijn alle jonge visjes van het laatste nest beginnen zwemmen. Ik heb de ganse dag met mijn neus voor de webcam gehangen om te zien of alles nog goed was, en ben een twintigtal keren gaan bijvoeren om toch maar zeker te zijn dat er genoeg jonge visjes over zouden blijven van dit nest, maar vanmorgen zag ik dat het nest al heel ver geslonken is. Er zijn al heel veel jongen die de eerste zwemdag niet hebben overleefd. Enkele jongen hebben de weg naar de ouders gevonden en zitten op de zijkant bij een van beiden, maar dit soort van discus heeft weinig slijmhuid waar de jongen van kunnen eten, dus veel maakt dat dan eigenlijk ook niet uit. De visjes die vandaag zijn overgebleven zullen het waarschijnlijk wel halen, want zij zijn al een beetje sterker, maar het is triest om al die kleine zwarte spikkeltjes op de bodem te zien liggen die het niet gehaald hebben. Het volgende probleem dat zich aanmeldt is dat de vissen precies bezig zijn met poetsen, dus als ze nu opnieuw zouden gaan afleggen, dan gaan ze dit nestje opeten. Dan is al de moeite die ik doe weer voor niets geweest. Er is toch wel heel wat werk aan om de koppels die ik heb zitten te verzorgen, want ik ververs dagelijks een gedeelte van hun water en de bakken zijn altijd pico bello zuiver, maar de vissen varen er wel bij en dat is mijn bedoeling. De jonge visjes krijgen ook elke dag een paar keer een volledige waterverversing en ze worden om het uur gevoerd, dus ik kan mij niet vlug vervelen met al het werk dat dit met zich meebrengt, maar ik haal ook veel plezier uit mijn hobby en ik vind het heerlijk om te zien hoe de vissen voor hun jongen zorgen. Toch wil ik ook gaan proberen om een nestje artificieel groot te brengen. Natuurlijk is dit nog meer werk dan nu en moet er dan nog meer water ververst worden, maar het voordeel is wel dat de jongen die je uit zo een nest zou kunnen halen geen enkele ziektekiem overkrijgen van de ouders omdat ze altijd in een volledig zuivere bak hebben gezeten van vlak nadat de eieren zijn afgelegd. Daarbij, artificieel kweken zou weer een heel nieuwe uitdaging zijn.
Gisteren is het nestje Pigeon Blood Snake begonnen met zwakke pogingen te doen om te gaan zwemmen. Ze werden door ma en pa resoluut terug op de kegel geplaatst. Vanmorgen was er geen houden meer aan, ze moesten en zouden zwemmen, en dat doen ze nu dus ook. It's a sight for sore eyes, zou mijn moeder zeggen. De ouders, die gisteren nog heel erg kwaad werden als je in de buurt van de bak kwam, zwemmen vandaag heeeeeellll rustig met hun kroost zo veel mogelijk tussen hun beiden in. Dit is het grootste nest zwemmers dat ik tot nu toe heb gehad. Ik hoop dus ook maar dat alles goed blijft gaan. Het is heerlijk om te zien hoe de jongen toch ma en pa hebben gevonden, ondanks het feit dat ze nu niet direct de ideale kleur hebben om hun jongen aan te trekken. Ik heb wel mijn voorzorgen genomen en alles wat donker was verwijderd uit de bak, of ingepakt in een witte kous. Nu maar weer beginnen met de kweek van artemia. De eitjes van het koppel Marlboro en het Red Leopardkoppel zijn in de afgelopen 3 dagen telkens beetje bij beetje opgegeten. Van de Red Leopards snap ik dat nog, omdat hun eitjes bijna allemaal wit waren geworden, dus was er niet veel goeds meer over, maar de Marlboro's doen het ook, en hun eitjes waren niet wit geworden. Ik wil nu zo vlug mogelijk een heel klein bakje op de kop zien te tikken voor een klein prijsje, zodat ik het volgende legsel met kegel en al eruit kan halen en kan proberen om ze apart op te kweken. Dat zal natuurlijk een heel karwei worden, maar misschien lukt het wel op die manier. Nu eerst nog dit nestje zien groot genoeg te krijgen om ze van de ouders weg te halen. Intussen zit het koppel Fire Red ook weer op kweekwater. Ze maken tot nu toe nog geen aanstalten om af te gaan leggen. Wie weet, binnenkort misschien weer wel en dan hoop ik te kunnen ontdekken of het een echt koppel is, of 2 vrouwtjes. Zij hadden namelijk elke keer enorm grote nesten, maar ik had het water nog nooit op zo lage waardes gebracht als nu.
Gisterenavond toen wij thuis kwamen van de vergadering van de discusvrienden, waren de eitjes van mijn koppeltje al uitgekomen. De larfjes zaten mooi op de kegel en de ouders hielden de wacht. Vanmorgen zaten ze er nog altijd, dus dat is al een heel goed ding. Toch ben ik er niet gerust in, want de ouders zitten soms weer wat te vechten. Het worden dus weer spannende dagen. Hopelijk gaat alles goed en kunnen ze de eerste dagen overleven. Ik hou in elk geval al de extra voeding in de aanslag voor als ze gaan zwemmen.
Het is alweer een tijdje geleden, maar wat wil je, een gepensioneerde heeft nooit tijd. De jonge visjes doen het nog altijd goed. Ze eten de godganse dag en ze krijgen elke dag nieuw water. Om de andere dag geef ik ze ook wat vitamines, zodat ze zeker niets te kort komen. Als ze zo niet gaan opgroeien tot reuzenvissen, dan ken ik het ook niet meer. Ze zijn ook al goed gewoon aan al de bewegingen in en rond de bak en zullen zo later ook minder stressgevoelig zijn. Ik merk dat ook aan de vorige nesten die ik heb grootgebracht op dezelfde manier, die schrikken ook van niets of niemand. Je mag op de ruit kloppen, er met een spuitbus op spuiten om de ruiten te kuisen, ze geven er niet om. De eitjes die ik vorige week op alle drie de kegels had in mijn kweekbakken, werden allemaal opgegeten. Het was mijn eigen schuld. Ik was vergeten om de verwarming ietsje hoger te zetten elke dag, zodat het water te koud was om de eitjes uit te laten komen. Wat wil je, mijn intern geheugen is overbelast en ik had geen herinnering in mijn extern geheugen (gsm) gezet. Zo moet je aankomen. Een van de koppels heeft al opnieuw eieren gelegd en het koppeltje waarvan de jongen nu apart zitten, had ook al afgelegd, maar ze begonnnen weer te vechten en aten vervolgens de eieren op. Ik ga ze seffens nog eens allemaal vertroetelen met een beetje vers water en een kuisbeurt voor hun bakken. Sedert vanmorgen heeft het koppel dat met eieren zit ook een beetje brol. De ene duwt de andere weg van de eieren, hoewel ik nog niet heb kunnen zien of die vis ook pogingen doet om de eieren op te eten of zo. Als ik nu hier even voor het scherm zit en ze goed in het oog kan houden, lijkt mij toch dat de aangevallen vis helemaal niets verkeerd doet. Hij/zij zorgt zelfs voor de eitjes terwijl de andere wat zit te eten of zo. Misschien is het gewoon jaloezie. Ik ben in elk geval benieuwd of de eitjes morgen gaan uitkomen of dat ze weeral verdwenen zullen zijn. Er wordt in elk geval al goed gepoetst aan de andere kant van de kegel. Nu dus maar hopen dat alles goed is en dat de eitjes morgen uitkomen. Dan wordt het wel nog spannend als ze zouden gaan zwemmen, omdat dit koppel helemaal niet donkerder wordt.
Gisteren heb ik de jonge visjes overgezet in een aparte bak. Ze zijn vandaag 18 dagen oud, dus dat is al vlug, maar ik durfde ze niet langer bij de ouders laten omdat er al verschillende visjes gestorven waren en dat komt meestal doordat er op de ouders bacteriën zitten die de jongen niet kunnen verdragen. Als ik ze dan apart zet, hebben ze meer kans om te overleven. Eenmaal als er een paar visjes dood gaan, gaat het meestal heel vlug. Je hebt dan binnen de kortste keren geen enkel visje meer over, zeker als het zoals in mijn geval maar een heel klein overschotje van een legsel was. De ouders kunnen nu wat bekomen van de stress van het verzorgen van de jongen, hoewel ze in de eerste uren nadat ik de jongen had weggenomen, constant aan het zoeken waren naar het kleine grut. Ik had medelijden met hun. Ik kan ze dan ook opnieuw kuren, ingeval ze opnieuw zouden beginnen eieren te leggen. Het koppel Pigeon Blood Snake maakt intussen nog geen aanstalten om opnieuw eieren af te leggen. De vorige keer zijn hun jongen de dag na het vrijzwemmen allemaal gestorven. Misschien zitten er op hun ook nog bacteriën en hebben ze er zelf wat last van. Je kan dat niet goed zien bij die soort, omdat ze helemaal niet verkleuren. Een andere vis die ziek is wordt donkerder, maar deze soort verandert dus helemaal niet van kleur. Het is dan ook daarom dat het zo moeilijk is om hier jongen van te krijgen. De jongen vinden meestal de ouders niet en gaan dan dood door gebrek aan voedsel. Ik zou heel graag nog eens een koppel Blue Diamonds hebben, die vind ik ook heel erg mooi, zeker als ze de echte oranje ogen hebben zijn ze prachtig. Ik ben intussen ook begonnen om nog een bak klaar te maken om als kweekbak te gebruiken. Ik moet die bak eerst heel goed ontsmetten, zodat er zeker geen bacteriën in zitten van vorige bewoners. Dan moet ik er nog een filter in laten draaien om nitrificerende bacteriën te hebben. Dat duurt dus nog wel even, tenzij ik een spons in mijn bioloog leg, dan gaat het vlugger. Ik heb namelijk gezien dat een van de Fire Reds in de rustbak af en toe zit te trillen. Misschien wil die weer aan de slag om te gaan kweken. Ik wil dan met hun ook proberen of het lukt om jongen te krijgen bij heel lage waterwaardes. Ik zou ze natuurlijk wel eerst nog moeten kuren, want er zitten in zo een gezelschapsbak altijd wel microben die de jongen kunnen doden, moesten die er ooit komen. Ik hoop ook dat intussen de Red Leopards eindelijk eens aan jongen kunnen geraken en dat het mannetje toch nog eens besluit om mee te werken als zijn vrouwtje eieren aflegt. Ik zou er een ander mannetje bij kunnen zetten, maar ik heb geen volwassen mannetjes op overschot, anders zou hij wel meewerken en de eieren bevruchten, gewoon uit jaloezie.
Vanmorgen vond ik een paar dode visjes in mijn kweekbak. Het is natuurlijk weer de dertiende dag van hun jonge leventje en dertien is altijd mijn ongeluksgetal geweest. Ik heb iets in het water gedaan om de visjes aan te sterken. Je zou niet zeggen dat ze dt nodig hebben als je ze bezig ziet, kijk hier maar:
Hopelijk lukt het ook om dit filmpje te plaatsen, zoniet dan moet je maar eens een kijkje nemen op Youtube en zoeken naar Discusmary, daar vind je al mijn filmpjes.
De Marlboro's zijn in de afgelopen dagen super ouders geworden. Ze zorgen heel erg goed voor hun kroost en telkens als ik eten in de bak doe voor de jongen, brengen zij hen naar de wolk met voer toe om hun te tonen waar ze moeten zijn. De jongen groeien dan ook heel goed. Kijk zelf maar, deze foto is gisteren gemaakt:
Ik heb geprobeerd om ze te tellen en ik telde er 37. Niet slecht voor een nest dat voor het grootste deel werd opgegeten door het vrouwtje als wraak omdat ik haar mannetje uit de bak had genomen. Intussen hebben ze zich bekeerd tot een goed koppel. De jongen krijgen nu ook al artemia, watervlooien en cyclops. Ze zijn wel nog niet allemaal zover dat ze al het voer eten en het is heel moeilijk om de rode buikjes te zien, vermits de ouders rood zijn. Je ziet de jongen wel al meer en meer van de ouders wegzwemmen als er gevoerd wordt. Nu is het nog afwachten wanneer de andere koppels eindelijk weer eens zin gaan krijgen in een nummertje eieren leggen. Er wordt sinds gisteren wel al gepoetst aan de kegel en aan de overloop, maar het koppel Pigeon Blood Snake is weer niet tevreden met zijn kegel en heeft hem omver gesmeten. Ik ga nu een nylon zak voor filtermateriaal gebruiken om over de overloop te hangen. Hopelijk gebruiken ze de kegel dan toch en zullen de jongen de volgende keer niet op de overloop gaan zitten en sterven van de honger.
De kleine visjes groeien zienderogen. De eerste paar dagen kon ik ze bijna niet zien omdat ze zo goed als volledig wit zijn. Ze hebben slechts 2 kleine zwarte stipjes in hun buikje waar hun inwendige organen zijn. Het is echt wonderlijk om te zien hoe zo iets kleins toch nog een hartje en ingewanden enz. heeft. Ze zitten nu constant op moeder of vader en ze wisselen ook mooi af. Je smelt gewoon als je het ziet. Ze zijn echt heel mooi en zoals ik al zei, bijna helemaal wit. Met rode variëteiten van discussen heb je dat, ze krijgen pas kleur als ze een paar maanden oud zijn. Tot nu toe denk ik niet dat ze al iets van de artemia hebben gegeten, want ik zie ze niet van pa of ma wegzwemmen om achter de artemia aan te gaan. Ze zijn ook nog te klein om al het roze buikje te kunnen zien dat je normaal ziet als ze artemia hebben gegeten. Ze zijn dan ook pas 6 dagen oud. Vandaag moet ik mijn nieuwste grote rustbak onder handen nemen. Ik heb wat planten moeten wegdoen omdat er te veel zweefvuil in bleef hangen. Het water is nochtans mooi helder, maar er zijn altijd voedselresten die met de stroming mee drijven en die planten stonden juist voor de overloop, waar dus al het water en het vuil naar toe stroomt. Ik vind persoonlijk ook dat de grootbladige planten dadelijk meer diepte geven aan je bak, zeker als je er lagere planten met grotere bladeren voor kan planten. De lampen van mijn wildvangbak zijn voorlopig uit omdat de ingebouwde ballasten of hoe zoiets ook maar heet, kapot zijn. We moeten nu voor vervanging zorgen. Maar goed dat er in die bak niet meer teveel van planten stond. Ik ga die bak dus nu terug beplanten van zodra ik opnieuw licht heb. Als de planten dan goed groeien hoef ik hem misschien niet helemaal opnieuw in te richten. Moest het niet lukken, dan wordt de bak helemaal leeg gehaald en dan wordt er een bodemverwarming in gedaan, voordat er een nieuwe bodem in komt. Ik zou dan ook graag van die gelegenheid gebruik willen maken om een nieuwe kast onder die bak te maken, dezelfde als onder de andere bak, zodat het meer een geheel wordt. In die nieuwe kast zou ik dan ook een bioloog willen zetten om het water beter te filteren, want ik vind dat er geen enkele potfilter op kan tegen een bioloog. Ik moet straks ook het water verversen in de bak van het Pigeon Blood Snakekoppel dat ik gekuurd heb voor kieuwwormen. Het andere koppel heeft een kuur gekregen die na 6 uren al moet uitgefilterd worden. Hopelijk gaat dat mannetje dan de volgende keer mee doen als zijn vrouwtje eieren legt. Hoe meer jongen, hoe meer vreugd.
Vandaag zijn de visjes 5 dagen oud. Sinds gisteren zitten ze heel mooi op de zijde van de ouders en eten ze de slijmhuid. Ik hoef dus nu geen stofvoer meer te geven om ze bij te voeren, maar kan beginnen met het voeren van artemia. Mijn eerste artemiakweek is klaar en dat krijgen ze seffens. Benieuwd of ze de artemia gaan eten. Hier is een foto die vandaag genomen is:
Dit is het mannetje met een deel van de jongen op zijn ene flank. Er zitten ook jongen aan de andere kant en een paar op het vrouwtje. Het koppel zorgt nu heel goed voor de jongen, dus hoop ik dat ik nog heel veel nesten van dit koppel kan gaan kweken. Omdat het koppel Pigeon Blood Snake nog geen eieren had gelegd, heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om ze eens te kuren voor kieuwwormen, dat maakt de kans op succes bij een volgende kweek groter. Het koppel Red Leopards heeft eieren gelegd, maar het mannetje heeft niets gedaan om ze te bevruchten. Ik denk dat ik hen ook maar eens een behandeling ga geven, misschien is dat de reden dat hij niks wil doen, want hij moet toch nu al wel gewoon zijn in die bak. Hopelijk heb ik van deze twee koppels binnenkort ook jongen, dan is de moeite en de kostprijs van het grootbrengen beter verdeeld. Ik schat dat ik nu een 25 jongen heb van de Marlboro's. Toch al een mooi begin.
Zaterdagmorgen zijn de kleine larfjes van het koppel Marlboro beginnen te zwemmen. Ik heb mijn hart vastgehouden dit weekend, maar ze leven nog. Ze zijn dus vandaag 3 dagen oud. Het zijn er niet zo heel veel die overgebleven zijn, tenminste dat denk ik, want het is heel moeilijk om ze te zien, de kleine dingetjes. Ze zitten meestal samen in een hoekje bovenaan in de bak en ik voer ze regelmatig bij met stofvoer. Soms gaan er ook verschillende op de vader zitten, hoewel hij toch bleker is van kleur dan het vrouwtje, maar zij is niet zo in trek. Ik ben al blij dat ze nog in leven zijn. Hopelijk worden het er meer als de andere koppels ook beginnen met afzetten en opnieuw jongen hebben. In elk geval zorgen de beide ouders er nu heel goed voor en blijven ze altijd bij de jongen in de buurt. Ik ben blij dat het eindelijk gelukt is om ze te houden. Nu maar hopen dat ze heel voorspoedig opgroeien. De geboortelijst ligt bij Hustinx Aquaristiek, moest er iemand zich geroepen voelen. Ik ga vandaag de eerste artemiakweek opzetten, mijn colaflessen staan al klaar. Voor wie hele goeie ogen heeft is hier een foto van het kleine grut:
Het kan natuurlijk niet allemaal goed zijn en dus had ik vanmorgen in de living een kleine overstroming. Er was uit de wildvangbak anderhalve cm water gelopen. Op een bak van 160x60x60 is dat toch al wel 15 liter water. Giet maar eens anderhalve emmer water in een hoek van je living, dan weet je wat ik bedoel. De hele onderkant van de kast stond vol met water en onder de aquariumkast en de kast van de living stond er ook water. De lekkage was te wijten aan het feit dat René gisteren wat te hard had getrokken aan de filter om hem uit de kast te halen om hem zuiver te maken. Hierdoor was de darm van de watertoevoer een beetje los komen te zitten in de aanvoer van de filter en hier kwam het water door naar buiten gedruppeld. Met een snelheid van meer dan 1 druppel per seconde is dit al gauw heel veel water. Ik zat dus vanmorgen om kwart voor zeven in mijn nachtkleed onder in de kast om het water eruit te drogen en om alle aansluitingen opnieuw vast te zetten, nadat ik er eerst een stukje af had gesneden om te zorgen dat ik niet de uitgerokken darm vast zette op de aanvoer. Tot nu toe blijft alles droog. Pfff (is zucht van verlichting). Ik dacht al dat de zoveelste filter gesneuveld was door te hard water. Hoewel het water in de bak van de wildvang is meer osmosewater dan kraantjeswater en daarom ook alles behalve hard. Het vrouwtje van het koppel Red Leopards blijft sinds vanmorgen constant achter de kegel zitten, zodat ik denk dat ze er weer van geprofiteerd heeft dat niemand haar in het oog had, om een nest eitjes te leggen. Meneer blijft ook rond de kegel draaien, maar hij zal wel weer zijn voeten overal aan geveegd hebben, als er al eitjes zouden zijn. De Pigeon Blood Snake zouden ook ongeveer moeten klaar zijn om opnieuw af te zetten, maar ik denk niet dat het vandaag zal gaan gebeuren. Ze joegen mij namelijk niet weg toen ik kwam voeren. Ik ben even gaan checken, maar er zitten toch geen eitjes op de kegel van de Red Leopards, dus zal ze nog maar gewoon aan het inspecteren zijn of de kegel wel goed genoeg is om op af te zetten. Ik heb ook nog even gekeken bij de jongen en ze zaten mooi vooraan in de bak, terwijl ma en pa ze in het oog houden. Ik denk dat het er toch wel een stuk of 20-25 zijn. Er zaten er enkele op pa en enkele op ma. De rest zwom rustig rond in het hoekje waar ik zopas wat stofvoer had gestrooid. Nu nog een nestje van de twee andere koppels en ik kan gaan uitbreiden om ze gezet te krijgen. Heerlijk toch!?
Je houdt het niet voor mogelijk, maar nadat ik het mannetje uit de bak gehaald had bij de Marlboro's, negeerde het vrouwtje haar eitjes volledig en ging in een hoekje zitten rond de overloop draaien alsof ze op de kermis was. Ik heb dan het mannetje maar terug gezet en ze zijn weeral begonnen met vechten met elkaar. Ik ken zo ook koppels die niet mét en niet zonder elkaar kunnen, maar ik wist niet dat het bij vissen ook kon. De eitjes zijn intussen uitgekomen en er zitten nu larven op de kegel. Ze zitten nu allebei voor de jongen te zorgen, maar af en toe krijgen ze nog zo een stuip en begint het spel weer opnieuw. Misschien een huwelijksconsulent inschakelen of zo? Ik weet niet meer wat ik moet doen. Moet ik nu het vrouwtje uit de bak halen en het mannetje voor de jongen laten zorgen of ben ik dan te veel aan het wisselen en ga ik hen helemaal uit hun doen brengen. In elk geval, ik denk niet dat de jongen langer dan een dag gaan leven als ze gaan beginnen zwemmen, want dan eten ze hen waarschijnlijk weer op. Ik ziehet nog gebeuren dat ik nog verplicht ga zijn om de jongen van dit koppel artificieel groot te brengen. Je kan het hier niet zien, maar ik zie op de webcam dat ze weer bezig zijn. Zou het misschien een kruising zijn met kempvissen of zo? Het koppel Red Leopards heeft ook weer een heel mooi nest eitjes gehad. Ik had ze de ganse dag in het oog gehouden om te zien of ze zouden afleggen en of het mannetje deze keer zijn werk zou doen, maar ze vertikten het om eraan te beginnen. Toen ik was gaan winkelen en terug thuis kwam zaten de eitjes op de overloopbuis. De volgende dag waren ze wit geworden, dus weeral niks. Ik vraag mij af wanneer hij zijn werk gaat doen. Seffens moet ik 2 kweekbakken en de grote showbak zuiver maken en water verversen. Ik weet dus weeral goed wat te doen vandaag.
Niet willen hè, de deugnieten. Als ze hun jongen niet opeten, dan eten ze de eieren. Zondag heeft een koppel zijn hele legsel nog opgegeten. Gisteren legt het koppel Marlboro opnieuw eieren en prompt beginnen meneer en madam weer met elkaar te vechten. Ik haal hem eruit en zet hem in een andere bak, zodat hij geen kwaad meer kan doen, en toen ik haar vanmorgen wou voeren, begon ze prompt haar eieren op te eten. Ik heb er nu maar een draad over gezet in de hoop dat ze tot betere gedachten komt. Als het zo voort gaat moet ik toch gaan proberen om de eieren uit de bak te halen en de jongen artificieel groot te brengen. Je hebt dan natuurlijk wel geen kans op besmettingen, maar het is een hele hoop werk. Je moet namelijk om de 4 uren voeren en elke keer proper water geven en dat niet alleen overdag, maar ook 's nachts. Niet simpel! Ik verwacht dat een ander koppel vandaag ook weer eieren gaat afleggen. Hopelijk eten zij ze deze keer niet op. Je zou er de haren van uit je hoofd trekken als het niet was dat ik juist naar de kapper ben geweest. Enfin, ik zal nu maar afwachten wat er verder gaat gebeuren met mijn koppels, want ik kan ze toch niet vertellen wat ze moeten doen. Het zou wel fijn zijn als al mijn inspanningen en al mijn werk eindelijk nog eens resultaat zou opleveren. Ik heb de hoop nog niet opgegeven om massa's jongen te kunnen grootbrengen, maar soms word ik er toch een beetje moedeloos van. Dus komaan hè mannen (en vrouwen) eitjes leggen en je jongen grootbrengen of vroeg naar bed zonder eten.
Het is niet zo simpel om te kunnen volgen wat er in de bak van de Marlboro's gebeurt. Ik zie wel af en toe een paar jongen rond zwemmen of op de ouders (vooral de moeder) gaan zitten, maar ik zie ook dat pa Marlboro zijn jongen in de mond neemt en niet naar de kegel of de overloopbuis zwemt om ze uit te spuwen. Ik verdenk hem er dus van dat hij aan het profiteren is van een verse maaltijd jongbroed. Ik heb er deze keer voor gezorgd dat ik voer in huis heb dat ik de jongen vanaf de eerste dag kan geven, ingeval ze niet op de ouders gaan zitten, en zeg nu zelf, wie wil er op zijn pa zijn vel gaan zitten als hij al heel wat van je broers en zussen heeft binnen gespeeld. Ma is hem nu ook weer elke keer aan het wegjagen. Waarschijnlijk zal er dus morgen weer niets over zijn van mijn jonge visjes, maar ik heb nu een bak die zo goed als klaar is om hem volgende keer te verhuizen, zodat hij geen kwaad meer kan aanrichten. Hij heeft nochtans goed geholpen om voor de eitjes en de larfjes te zorgen, maar waarschijnlijk was dat alleen maar met het vooruitzicht op vers voer. Ooit zal het nog wel eens goed gaan hoop ik. Het koppel Red Leopards heeft intussen ook weer eitjes afgelegd, of had ik dat al verteld? Pa heeft daar echter zijn kas aan alles gevaagd en heeft ma zich maar laten uitsloven om een heel mooi legsel te produceren, dat toch niets kan worden. Het merendeel van de eitjes was wel al gelegd toen ik hen in het oog kreeg, maar zijn reactie op de laatste rijen die gelegd werden zei al genoeg: ik heb geen zin. Dat een mens toch altijd problemen heeft met die mannen, het is niet te geloven. Het nest eieren hangt daar dus nog op de overloop, maar ongeveer de helft is al wit geworden en dus niet bevrucht. Ik ben nu nog aan het wachten tot het koppel Pigeon Blood Snake opnieuw aflegt, dan kan ik hun jongen vanaf dag 1 bijvoeren met het voer dat ik gisteren gehaald heb. Geduld is toch een schone deugd.
Gisteren zijn de eieren van het Marlboro koppel uitgekomen. Ze hebben de larven onderaan op de overloopbuis gezet en houden mooi de wacht. Zelfs het mannetje dat niets anders deed dan ruzie maken met zijn vrouwtje, en dat de vorige keer nog de eieren opat vlak voor ze moesten uitkomen, is nu een voorbeeldige huisvader geworden: hij houdt mooi de wacht bij zijn larven en komt mij wegjagen als ik met mijn neus tegen het glas gedrukt probeer om een beter zicht te krijgen op zijn kroost. Het is mij niet gegund, hij neemt zijn meest dreigende houding aan en stoot met zijn neus, net niet tegen die van mij. Ik ben benieuwd hoe het deze keer zal aflopen, zullen deze jongen hun ouders wel kunnen vinden of gaan ze dezelfde weg op als de jongen in de bak naast de hunne? Het wordt weer afwachten. De andere koppels zijn intussen al bijna weer klaar om af te leggen. Als ze tegelijkertijd zouden afleggen, kan ik de truc van het koekoeksei toepassen met de jongen van de Pigeon Blood Snakes, het schijnt dat zoiets soms wel lukt. Het derde koppel is een Red Leopard koppel, maar zij krijgen wel donkerder strepen als ze met eieren zitten. Het mannetje heeft tot nu toe wel de eitjes nog niet willen bevruchten, maar hopelijk gaat hij vlug inzien dat hij zijn echtelijke plichten moet nakomen of zijn vrouwtje wordt boos. We zullen wel zien hoe het gaat. Niet vooruit willen lopen op de feiten, hoewel ik niet erg geduldig van aard ben. Ik ben in elk geval al blij dat een tweede koppel nu zijn kunde bewezen heeft en jongen heeft voortgebracht. Hopelijk komen er nog heel veel nesten na deze. Meer kan ik toch niet wensen dan dikwijls dit mooie schouwspel te mogen zien en het plezier van het grootbrengen van de jongen. Het vele werk dat dit meebrengt neem ik er dan graag bij.
Ik heb slecht nieuws, heel slecht nieuws. Alle jonge visjes zijn dood. Ik denk dat ze hun ouders niet op tijd konden terugvinden als ze moesten eten en het tiental visjes dat gisteren nog in leven was, is intussen ook gesneuveld. Toen ik daarstraks de bak schoon maakte heb ik het laatste visje maar met het vuil mee opgezogen, want voor 1 visje kan ik geen aparte bak op gaan zetten, daar zijn de opkweekkosten te hoog voor. Nu hoop ik maar dat de volgende keer dat het koppel eieren legt, de jongen hun ouders beter kunnen vinden of dat de ouders geleerd hebben hoe ze hun jongen op hun huid moeten krijgen. Hoewel, deze keer hebben ze er ook echt moeite voor gedaan, maar de jongen bleven rond de overloopbuis hangen of in de hoek tegen de voorruit. Je kan ze ook maar moeilijk opnemen en op hun ouders zetten. Hopelijk volgende keer beter, anders moet ik gaan overwegen om ze artificieel groot te brengen. Het is nu afwachten wat het resultaat gaat zijn van de volgende legsels van de koppels. Normaal moeten morgen de eitjes uitkomen van het Marlboro koppel, maar ik ben niet zeker of ze bevrucht zijn. Het is heel moeilijk om te zien, omdat de eitjes op de overloopbuis hangen en die is grijs en staat achter in de bak. Te ver en te donker dus om goed te kunnen zien. De Marlboro's zijn wel al wat donkerder van kleur dan het koppel Pigeon Blood Snake, dus daar zouden er minder problemen moeten zijn om de ouders te vinden. Als het mannetje van het koppel Red Leopards zover is dat hij de eitjes wil bevruchten denk ik ook niet dat er veel problemen zullen zijn bij het vrijzwemmen omdat dit koppel toch donkere strepen krijgt als ze gestresst zijn, dus zullen ze ook wel donker kleuren als ze jongen hebben. Als noodoplossing kan ik eventueel jongen van het Pigeon Blood koppel tussen de jongen van een ander koppel zetten als ze ongeveer gelijktijdig jongen zouden hebben, maar eerst zullen we maar eens afwachten wat er van de volgende legsels komt.
Gisteren was een hele spannende dag. De jongen begonnen te zwemmen en bij de rode variëteiten van discussen is het moeilijk om ze dan op de ouders te krijgen, omdat de rode discussen niet donker worden tegen dat de jongen uitkomen. Ik heb alle trucs uit mijn trucendoos geprobeerd, maar de jongen bleven rond de overloopbuis hangen aan de oppervlakte van het water. Sommige jongen zaten wel op de ouders, maar dat waren er precies maar weinig. Vanmorgen was ik dan ook heel benieuwd om te zien of er nog iets van de jongen de eerste dag overleefd had. Ze zijn zo klein dat je ze haast niet ziet, maar er zit toch nog wel wat in de bak. Het is moeilijk om te zeggen hoeveel het er kunnen zijn, omdat ik ze bijna niet zie. Mijn zicht is dan ook niet zo denderend, dus dat maakt het nog moeilijker. Daarbij komt nog dat de ouders gevlekt zijn (Pigeon Blood Snake), zodat het nog moeilijker wordt om te zien of er jongen op hun zijde zitten. Ik zie ze in elk geval nu constant de bak rondzwemmen op zoek naar hun kroost. Gisteren was eigenlijk ongelooflijk om te zien hoe voorzichtig de ouders door de bak bewogen en hoe ze constant in de buurt van de zwerm jongen bleven hangen. Eentje ging telkens heel langzaam achter de overloopbuis om zwemmen om de jongen duidelijk te maken waar ze moesten zijn voor eten. Je kan haast zeggen dat het slimme dieren zijn. Vanmorgen heb ik dus zeker nog een tiental jongen gezien die vooraan in de bak tegen de zijruit hingen. Er zaten er ook een paar op de ouders, dus het is afwachten tot ze een beetje groter zijn om te weten hoeveel er in leven gebleven zijn. In de bak van de Marlboro's is het weer volop heibel. Gisteren heeft het vrouwtje eieren afgelegd en tijdens dit gebeuren gedraagt het mannetje zich voorbeeldig en gaat mooi op zijn beurt over de overloopbuis heen om de eieren te bevruchten. Vanmorgen is de vrede voorbij. Ze doen weer niets dan ruzie maken en het vrouwtje jaagt het mannetje constant bij de eieren weg. Ik denk dan ook dat hij degene is geweest die het vorige legsel heeft opgegeten, vlak voor ze zouden uitkomen. Ik denk dat hij jaloers is op de aandacht die de eitjes krijgen en dat hij zich verwaarloosd voelt. Mannen hè. Ik ga deze keer proberen om een bak klaar te maken om hem over te zetten voor de jongen moeten uitkomen. Hopelijk lukt dat en zorgt het vrouwtje dan voor hun kroost. Ik ben wel nog niet zeker of de eieren bevrucht zijn, maar vorige keer waren ze het zeker, want ik kon de larfjes al zien in de eieren. Het legsel zat toen wel op de kegel, dat was gemakkelijker om te zien, want de overloopbuis staat helemaal achteraan in de bak. Het wordt dus weer afwachten om te zien of alles goed komt in de beide bakken. Spannend hè!
Vandaag zijn mijn larfjes beginnen te zwemmen. Ze hangen nu vooral rond de overloopbuis en sommigen hebben de weg naar ma en pa al gevonden en zitten op hun hoofd te grazen. Enkele kleine snotapen zwemmen doorheen de hele bak op zoek naar eten en ze gaan zelfs al proberen iets te eten van de restjes voer op de bodem. Ik heb al wat water afgeheveld om de restanten weg te krijgen en ik had dadelijk al twee van die avontuurlijke types mee opgezogen. Ik heb ze maar gauw terug bij hun ouders gezet. Het is mooi om te zien hoe de ouders nu bijna in slow motion bewegen om de jongen toch maar niet dooreen te schudden en hoe ze de weglopers nog proberen terug bij de rest te krijgen. Hopelijk hebben ze tegen vanmiddag allemaal de weg naar ma en pa gevonden en gaan er niet te veel larfjes verloren. Nu maar hopen dat de andere vissen de volgende keer beter voor hun eitjes gaan zorgen in plaats van ze op te eten of het te vertikken om ze te bevruchten. Als ze zo blijven doordoen, dan ga ik ze vervangen door andere koppels in de hoop dat die beter hun best doen. Voorlopig ga ik alleen nog maar het mannetje van het Marlboro koppel weghalen als er opnieuw eieren gelegd zijn en ik zeker weet dat ze bevrucht zijn. Hopelijk zorgt het vrouwtje dan alleen verder voor de eieren en hopelijk daarna ook voor de jongen.
