het oude leven is voorbij... het nieuwe... daar schijn ik me nog niet in te vinden
20-03-2011
Angst en het teneerdrukkende duistere
Moe ontwaakte ik en omdat ik nog zo moe was, sloot ik terug mijn ogen in de hoop op terug de slaap der vergetelheid. Ik herinner me niet meer of dat lukte, alleen dat de angst weer opdook... Angst voor het leven in het algemeen, lijkt me. En het teneerdrukkende... wat ik niet eens beter kan verwoorden. Ik wil nu wel terug een soort plan opstellen. Vanaf morgen hooien in huis. Iedere dag iets aanpakken van al wat ik uit dit huis wil. En stilaan ook de kleding strijken en zaken die me niet zo goed passen, op een manier veranderen dat ze dat wel doen. Ik moet weer een doel in mijn leven hebben. Ik wil ook met mijn psychiater bespreken of ik een ander anti-depressiva mag proberen... Ik hoef het niet meer te houden omdat het me vooruit helpt, want dat doet het niet langer. Al zal het zaken wel draaglijker houden. Destijds kon het me niet schelen dat ik van het middel dat ik voorgeschreven kreeg zou verdikken, nu wel... Het heeft te maken met ook terug aan mijn zelfbeeld en zelfvertrouwen werken. Ik hoef niet meer zo mager als voorheen maar ook het andere uiterste niet... Een gewicht dat overeenkomt met mijn lengte zou fijn zijn. Ik beweeg meer, let op mijn voeding, dat houdt het gewicht stabiel maar naar beneden wil het daarmee niet. De medicatie verminderen zit er voorlopig nog niet in. De keren dat ik dat probeerde, heb ik ervaren dat het niet verstandig is... Dat het tijd nodig heeft, daar ben ik me ondertussen van bewust... maar zoveel tijd... had ik geloof ik niet vermoed. Verder focus ik me op die wekelijkse uitstap naar de grootstad... die doet me meestal deugd. Op verschillende vlakken. Omdat de mensen die ik ontmoet in winkels of in een tearoom meestal erg aardig zijn tegen me, geeft dat een positief en troostend gevoel.
Reacties op bericht (3)
20-03-2011
Blijf schrijven
Blijkbaar kun je of durf je nu de angst benoemen: angst voor het leven. Dat is belangrijk, een richting. Zoek eens uit hoe zinvol die angst is.
Groeten
20-03-2011 om 21:41
geschreven door traumadour
alweer zo'n mooi plaatje
Gek... maar ik gebruik vaak het symbool van de zwaan... voor mezelf.
Wat mooi alweer... en ja hoor... toch weer erg bedankt. 't zijn de kleine dingen die het 'm doen hé.
